บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการพัฒนาตนเองของบุคลากร มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตอีสาน เป็นการวิจัยเชิงสำรวจในกลุ่มตัวอย่างที่เป็นบุคลากรสายวิชาการ จำนวน 43 รูป/คน โดยใช้แบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูลโดยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่า Cramer’s V ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ เพียร์สัน ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยส่วนบุคคลไม่มีความสัมพันธ์กับการพัฒนาตนเองของบุคลากร ปัจจัยสนับสนุนคือแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์และบรรยากาศองค์การมีความสัมพันธ์กับการพัฒนาตนเองของบุคลากรด้านทักษะด้านวิชาชีพ บุคลากรมีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์มาก บรรยากาศองค์การมีมาก ทำให้บุคลากรต้องการพัฒนาตนเองมากยิ่งขึ้น