The Open Window’s ScriptFrampton Nu

The Open Window’s Script
Frampton Nuttel, an eccentric hypochondriac, has moved to the country on his doctor’s advice to effect a cure for a nervous condition from which he suffers. His sister has lived in the area he visits and has given him letters of introduction to his new neighbors, Mrs. Sappleton.
The niece opens the front door and welcomes Frampton into the house and encourages him to sit down when entering the dining room. He notices his surroundings by looking around. The niece announces:

Niece: My aunt will be down presently, Mr. Nuttel. Do you know many people around here?
Mr. Frampton: Hardly a soul. My sister gave me a letter of instructions to some of the people here.
Niece: So then you know practically nothing about my aunt?
Mr. Frampton: Only her name and address.
Niece: Her great tragedy happened just three years ago.
Mr. Frampton: Her tragedy?
Niece: You may wonder why we keep that window wide open on an October afternoon. (Points to the large window)
Out through that window, three years ago today, her husband and two young brothers went off shooting. They never came back. Their bodies were never recovered; that was the dreadful part of it. Poor aunt thinks that they will come back some day, that is why the window is kept open every evening till it is quite dusk...
Mrs.Sappleton: Please forgive me, I have been quite busy recently and I was not expecting any visitors!
Mrs.Sappleton: I hope you don’t mind the open window .I’m expecting my husband and two brothers back shortly.

Frampton looked at the niece in horrified face, shaking and looking frightened.
He concentrates on something moving in the background. He sees three tall figures and the shape of a dog. He starts to panic and does not believe what he’s seeing until they start to get closer and closer.
His eyes show extreme fear as he looks around for the niece. His eyes are wide open with shock and beads of sweat start to stream down his forehead.

Mrs.Sappleton: Here they are at last! Just in time for tea.

Mrs. Sappleton stands by the window looking out at the family happily. Frampton turns to run out of the house through the window. He runs towards the camera and the niece and the aunt are in the background, looking at him, confused at his reaction to seeing the other members of the family. Frampton runs as fast as he possibly can in the opposite direction to the three figures still in shock horror.
The aunt is looking out into the distance in the direction of where Frampton ran with her arms open with confusion. The husband and brothers look over their shoulders in the direction of which Frampton ran also looking confused.

Mrs.Sappleton’s Husband: Here we are, my dear…Who was that man that bolted out as we came?
Mrs.Sappleton: A most extraordinary man, Mr.nuttel just dashed off without a word of goodbye. One would have thought he had seen a ghost.
Niece: I expect it was the spaniel. He told me he had a horror of dogs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สคริปต์ของหน้าต่างเปิดอยู่Frampton Nuttel, hypochondriac หลุดโลก ได้ย้ายไปประเทศในคำแนะนำของแพทย์จะมีผลรักษาสำหรับสภาพประสาทซึ่งเขา suffers น้องสาวของเขามีชีวิตอยู่ในพื้นที่เขาเข้าชม และเขาได้รับจดหมายแนะนำบ้านใหม่ของเขา นาง Sappletonหลานสาวเปิดประตูด้านหน้า และยินดีรับ Frampton เข้าบ้าน และสนับสนุนให้เขานั่งลงเมื่อเข้าห้องรับประทานอาหาร เขาสังเกตพบว่า สภาพแวดล้อมของเขา โดยรอบคอบ หลานสาวการประกาศ:หลานสาว: คุณป้าจะได้ลงปัจจุบัน นาย Nuttel คุณรู้หลายคนเดินนาย Frampton: จิตวิญญาณไม่ น้องสาวของฉันให้ฉันตัวอักษรของคำแนะนำของคนที่นี่หลานสาว: เป็นอย่างนั้นคุณรู้จริงอะไรเกี่ยวกับป้านาย Frampton: เพียงเธอชื่อ และที่อยู่หลานสาว: เธอฎกรรมเกิดขึ้นเพียงสามปีที่ผ่านมานาย Frampton: เธอโศกนาฏกรรมหลานสาว: คุณอาจสงสัยว่า ทำไมเราเก็บหน้าต่างที่เปิดกว้างในเดือนตุลาคมในช่วงบ่าย (ชี้ไปหน้าต่างบานใหญ่)ออกผ่านที่หน้าต่าง สามปีที่ผ่านมาวันนี้ สามี และพี่สาวทั้งสองออกไปยิง พวกเขาไม่เคยกลับมา ไม่ได้กู้ศพ ที่ส่วน dreadful ของมันได้ ป้าไม่คิดว่า พวกเขาจะกลับมาวัน ทำไมหน้าต่างอยู่เปิดทุกเย็นจนค่ำค่อนข้างเป็นที่ ...Mrs.Sappleton: โปรดยกโทษให้ฉัน ฉันได้รับค่อนข้างว่างเมื่อเร็ว ๆ นี้ และฉันไม่คาดหวังว่าผู้เยี่ยมชมใด ๆMrs.Sappleton: ฉันหวังว่า คุณไม่สนใจเปิดหน้าต่างฉันคาดหวังสามี และสองพี่น้องกลับมาเร็ว ๆFrampton มองหลานสาวหน้า horrified สั่น และมองกลัวเขาเน้นอะไรในพื้นหลัง เขามองเห็นเลข 3 สูงและรูปร่างของสุนัข เขาเริ่มหวาดกลัว และไม่เชื่อว่าสิ่งที่เขาจะเห็นจนกระทั่งพวกเขาเริ่มต้นเพื่อให้ได้ใกล้ชิด และใกล้ชิดกัน ตาของเขาแสดงความกลัวมากเท่าที่เขามองไปรอบ ๆ สำหรับหลานสาว ตาจะเปิดกว้างกับช็อก และเม็ดเหงื่อเริ่มการส่งกระแสข้อมูลลงหน้าผากของเขา Mrs.Sappleton: จะในที่สุด เพียงในเวลาสำหรับชานาง Sappleton ยืนที่หน้าต่างมองออกในครอบครัวอย่างมีความสุข Frampton จะไล่ออกจากบ้านทางหน้าต่าง วิ่งไปทางกล้อง และป้าและหลานสาวอยู่ในพื้นหลัง เขา สับสนที่ปฏิกิริยาของเขาเพื่อดูสมาชิกในครอบครัว Frampton วิ่งเร็วเท่าเขาอาจสามารถในทิศทางตรงกันข้ามกับตัวเลขที่สามในช็อตสยองขวัญ ป้ากำลังมองออกเป็นระยะทางในทิศทางของวิ่งที่ Frampton กับแขนเปิด ด้วยความสับสน สามีและพี่น้องมองเห็นไหล่ของพวกเขาในทิศทางของ Frampton วิ่งยัง มองงง สามีของ Mrs.Sappleton: ที่นี่เรามี รักของฉัน...ผู้ชายคนนั้นที่ bolted ออก ตามเรามาได้ที่Mrs.Sappleton: คนสุดพิเศษ Mr.nuttel เพียงเส้นประออก โดยไม่มีคำลา หนึ่งจะได้คิดว่า เขาเห็นผีNiece: I expect it was the spaniel. He told me he had a horror of dogs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เปิดหน้าต่างของสคริปต์
แฟรมตั้น nuttel เป็นพวกไฮเปอร์นอกรีต ได้ย้ายไปยังประเทศตามคำแนะนำของหมอ เพื่อรักษาอาการประสาท ผลจากการที่เขาได้รับความทุกข์ น้องสาวของเขาได้อาศัยอยู่ในพื้นที่เขาเยี่ยมชม และให้เขาเขียนจดหมายแนะนำเพื่อนบ้านใหม่ของเขา นาง sappleton .
หลานสาวเปิดประตูด้านหน้าและยินดีรับฟัง แฟรมตันเข้าไปในบ้าน และกระตุ้นให้เขานั่งลง เมื่อเข้าไปในห้องอาหาร เขาประกาศสิ่งแวดล้อมของเขาโดยมองไปรอบ ๆ ประกาศ : หลานสาวหลาน

: ป้าจะลงปัจจุบัน คุณ nuttel . คุณรู้จักคนมากมายที่นี่
นายแฟรมตั้น : แทบจะเป็นวิญญาณ น้องสาวฉันให้จดหมายแนะนําบางคนที่นี่ .
หลาน :งั้นแสดงว่าคุณไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับป้าของฉัน ?
นายแฟรมตั้น : เพียงชื่อและที่อยู่ .
หลานสาว : โศกนาฏกรรมของเธอเกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีก่อน
นายแฟรมตั้น : โศกนาฏกรรมของเธอ ?
หลานสาวคุณอาจสงสัยว่าทำไมเราเก็บที่หน้าต่างที่เปิดกว้างในช่วงบ่าย เดือนตุลาคม ( ชี้ไปที่หน้าต่างขนาดใหญ่ )
ออกไปทางหน้าต่าง เมื่อสามปีที่แล้ว วันนี้ สามีและน้องชายสองคนไปยิงพวกเขาไม่เคยกลับมาอีกเลย ร่างของเขาไม่เคยพบ ; ที่น่ากลัวที่สุดเลย ป้าจนคิดว่าพวกมันจะกลับมาซักวัน นั่นคือเหตุผลที่หน้าต่างก็เปิดทุกเย็น จนมันค่อนข้างมืด . . . . . . .
mrs.sappleton : ได้โปรดยกโทษให้ฉัน ฉันค่อนข้างยุ่งเมื่อเร็วๆ นี้ และผมไม่ได้คาดหวังใด ๆ ผู้เข้าชม !
mrs.sappleton : ฉันหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจ หน้าต่างเปิดฉันคิดว่าสามีของฉันและกลับ พี่น้องสองคน ไม่นาน

แฟรมตั้นมองหลานสาวในมากหน้า สั่น และมองตกใจ
เขามุ่งเน้นบางสิ่งเคลื่อนไหวในพื้นหลัง เขาเห็นตัวเลขสามตัวสูงและรูปร่างของสุนัข เขาเริ่มตื่นตระหนก และไม่เชื่อในสิ่งที่เขาเห็น จนพวกเขาเริ่มได้รับการใกล้ชิดและใกล้ชิด
ดวงตาของเขาแสดงความกลัวสุดขีด เขาหันไปมองรอบ ๆให้หลานสาว ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ และลูกปัดของเหงื่อเริ่มไหลลงมาที่หน้าผากของเขา

mrs.sappleton : ที่นี่พวกเขาเป็นคนสุดท้าย ! เพียงในเวลาสำหรับชา

คุณนาย sappleton ยืนอยู่ริมหน้าต่างมองไปที่ครอบครัวมีความสุข แฟรมตั้นหันหนีออกจากบ้านผ่านทางหน้าต่างเขาวิ่งต่อ กล้อง และหลานสาว และป้าอยู่ในพื้นหลัง , ดูเขาสิ งงในปฏิกิริยาของเขาที่จะเห็นสมาชิกคนอื่น ๆของครอบครัว แฟรมตั้นวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาจะสามารถไปในทิศทางตรงข้ามกับสามตัวเลขที่ยังช็อกสยองขวัญ
ป้ามองออกไปไกลในทิศทางที่แฟรมตั้นวิ่งกับแขนเปิดด้วยความสับสนสามีและพี่ชายมองผ่านไหล่ของพวกเขาในทิศทางที่แฟรมตั้นวิ่งยังดูสับสน

mrs.sappleton สามี : นี่พวกเรา ที่รัก . . . . . . . ผู้ชายคนนั้นเป็นใครที่ออกมาเมื่อเรากลับมา ?
mrs.sappleton : ผู้ชายที่พิเศษที่สุด mr.nuttel เพิ่งกลับออกไปโดยไม่มีคำร่ำลา . หนึ่งจะคิดว่าเขาเห็นผี
หลานสาว : ฉันคาดว่ามันจะเป็นสเปเนียลเขาบอกฉันว่า เขามีความหมา