Cinematography is the science or ar

Cinematography is the science or art of motion-picture photography by recording light or other electromagnetic radiation, either electronically by means of an image sensor, or chemically by means of a light-sensitive material such as film stock.[1]

Typically, a lens is used to repeatedly focus the light reflected or emitted from objects into real images on the light-sensitive surface inside a camera during a questioned exposure, creating multiple images. With an electronic image sensor, this produces an electrical charge at each pixel, which is electronically processed and stored in a video file for subsequent display or processing. The result with photographic emulsion is a series of invisible latent images on the film stock, which are later chemically "developed" into a visible image. The images on the film stock are played back at a rapid speed and projected onto a screen, creating the illusion of motion.

Cinematography finds uses in many fields of science and business as well as for entertainment purposes and mass communication.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เล่าเป็นวิทยาศาสตร์หรือศิลปะของการถ่ายภาพภาพเคลื่อนไหว โดยการบันทึกแสง หรือรังสีแม่เหล็กไฟฟ้า อิเล็กทรอนิกส์โดย ใช้เซ็นเซอร์รับภาพ หรือสารเคมีโดย ใช้วัสดุไวแสงเช่นฟิล์มสต็อก [1]โดยปกติ เลนส์จะใช้การโฟกัสแสงที่สะท้อน หรือออกจากวัตถุเป็นภาพจริงบนพื้นผิวไวแสงภายในกล้องในระหว่างการเปิดรับแสง questioned สร้างภาพหลายภาพซ้ำ ๆ กัน เซนเซอร์ภาพอิเล็กทรอนิกส์ นี้ผลิตเป็นค่าไฟฟ้าที่แต่ละพิกเซล ซึ่งเป็นการประมวลผลทางอิเล็กทรอนิกส์ และจัดเก็บไว้ในไฟล์วิดีโอการแสดงผลหรือประมวลผล ผลกับถ่ายภาพอิมัลชันคือ ชุดของรูปภาพที่แฝงในสต็อกฟิล์ม มองไม่เห็นซึ่งอยู่หลังสารเคมี "พัฒนา" เป็นภาพที่มองเห็นได้ ภาพบนฟิล์มหุ้นจะกลับไปเล่นที่ความเร็วอย่างรวดเร็ว และฉายบนจอ การสร้างภาพลวงตาของการเคลื่อนไหวพบเล่าใช้ในหลายสาขาของวิทยาศาสตร์และธุรกิจเป็นอย่างดีเพื่อความบันเทิงและสื่อสารมวลชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพยนตร์เป็นวิทยาศาสตร์หรือศิลปะการถ่ายภาพภาพเคลื่อนไหวโดยการบันทึกแสงหรือรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าอื่น ๆ ทั้งระบบอิเล็กทรอนิกส์โดยวิธีการของเซ็นเซอร์รับภาพหรือทางเคมีโดยวิธีการของวัสดุที่ไวต่อแสงเช่นฟิล์มหุ้น. [1]

โดยปกติเลนส์ ถูกนำมาใช้ซ้ำไปซ้ำมามุ่งเน้นแสงที่สะท้อนหรือปล่อยออกมาจากวัตถุลงในภาพที่แท้จริงบนพื้นผิวที่ไวต่อแสงภายในกล้องในระหว่างการเปิดรับการสอบสวน, การสร้างภาพหลายภาพ ด้วยเซ็นเซอร์รับภาพอิเล็กทรอนิกส์นี้ผลิตค่าไฟฟ้าในแต่ละพิกเซลซึ่งมีการประมวลผลด้วยระบบอิเล็กทรอนิกส์และเก็บไว้ในไฟล์วิดีโอสำหรับการแสดงผลที่ตามมาหรือการประมวลผล ผลที่ตามมาด้วยอิมัลชั่ถ่ายภาพเป็นชุดของภาพที่มองไม่เห็นที่แฝงอยู่ในสต็อกฟิล์มซึ่งต่อมาทางเคมี "การพัฒนา" เป็นภาพที่มองเห็น ภาพในสต็อกฟิล์มจะกลับมาเล่นที่ความเร็วที่รวดเร็วและฉายบนหน้าจอการสร้างภาพลวงตาของการเคลื่อนไหว.

ภาพยนตร์พบว่าการใช้งานในหลาย ๆ ด้านของวิทยาศาสตร์และธุรกิจรวมทั้งเพื่อความบันเทิงและการสื่อสารมวล