Lu Tian Chen returned his menu to t

Lu Tian Chen returned his menu to the waiter and cast a sideways glance at Tang Feng. “You have to discuss the terms of the training class with Xiao Yu this afternoon.”

Which meant that he wouldn’t be able to move into the dorm this afternoon. Then why had the discussion with Xiao Yu been pushed to the afternoon when they could’ve done it in the morning? Was Lu Tian Chen deliberately playing with him? It didn’t seem like he was though.

Tang Feng slightly raised an eyebrow and reached out for his water glass. Just as he was about to grasp it however, Charles grabbed it and handed it over to Li Quan.

“Have a drink, my dear.” Charles gave him a brilliant smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lu Tian Chen กลับเมนูเขาเสิร์ฟ และทอดสายตาด้านข้างถังฮ "คุณมีการหารือเกี่ยวกับเงื่อนไขการเรียนฝึกกับ Xiao Yu บ่ายนี้"ซึ่งหมายความ ว่า เขาจะไม่สามารถย้ายเข้าหอพักตอนบ่ายนี้ แล้ว ทำไมได้สนทนากับ Xiao Yu ถูกผลักดันไปช่วงบ่ายเมื่อพวกเขาไม่ได้ทำมันในตอนเช้า มี Lu Tian Chen จงใจเล่นกับเขา มันไม่ได้ดูเหมือนว่าถังฮยกคิ้วมีเล็กน้อย และถึงออกสำหรับเขาแก้ว เหมือนกำลังจะเข้าใจอย่างไรก็ตาม ชาร์ลส์คว้ามัน และมอบให้ Li Quan"มีเครื่องดื่ม รักของฉัน" ชาร์ลส์ให้เขารอยยิ้มสดใส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลูเทียนเฉินกลับเมนูของเขาที่จะบริกรและออกเสียงได้อย่างรวดเร็วด้านข้างที่ Tang ฮ "คุณจะต้องหารือเกี่ยวกับข้อตกลงการเรียนการฝึกอบรมที่มี Xiao Yu ช่วงบ่ายวันนี้." ซึ่งหมายความว่าเขาจะไม่สามารถที่จะย้ายเข้าไปอยู่ในหอพักช่วงบ่ายวันนี้ แล้วทำไมมีการสนทนากับ Xiao Yu รับการผลักดันไปช่วงบ่ายเมื่อพวกเขาจะได้ทำมันในตอนเช้า? ถูกลูเทียนเฉินจงใจเล่นกับเขา? มันไม่ได้ดูเหมือนเขาเป็นแม้ว่า. Tang ฮเล็กน้อยยกคิ้วและเอื้อมมือออกไปสำหรับแก้วน้ำของเขา เช่นเดียวกับที่เขากำลังจะเข้าใจมัน แต่ชาร์ลส์คว้ามันและส่งมันไป Li Quan. "มีเครื่องดื่มที่รักของฉัน." ชาร์ลส์ทำให้เขามีรอยยิ้มที่สดใส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลูเทียนเฉินกลับเมนูให้บริกรและโยนค้อนที่ถัง ฟง " คุณต้องคุยเงื่อนไขการฝึกอบรมชั้นเรียนกับเสี่ยวอวี้บ่ายนี้ "ซึ่งหมายความว่า เขาจะไม่สามารถที่จะย้ายเข้าหอบ่ายนี้ แล้วทำไมมีการสนทนากับเสี่ยวอวี้ถูกเลื่อนไปบ่าย เมื่อพวกเขาสามารถทำมันในตอนเช้า คือลู่เทียนเฉินจงใจเล่นกับเขา มันดูไม่เหมือนเขาเลยตังฟงยกเล็กน้อย คิ้ว และเอื้อมแก้วน้ำของเขา เหมือนเขาจะเข้าใจ อย่างไรก็ตาม ชาร์ล คว้ามันและส่งไปให้กับหลี่ฉวน" ดื่ม . . . ที่รักของฉัน " ชาร์ลยิ้มให้เขาสดใส