More than a hundred seasons ago, a

More than a hundred seasons ago, a Tinguian went one day to the mountains to hunt. Accompanied by his faithful dog, he made his way steadily up the mountain side, only halting where it was necessary to cut a path through the jungle. And the dog ran here and there searching in the thick underbrush.
On and on he went without seeing any game, and then, when he was almost at the top of the highest peak, the dog gave a sharp yelp, and out of the brush leaped a fine deer. Zip! went the man’s spear, and it pierced the animal’s side. For an instant he waited, but the deer did not fall. On it ran with unslackened speed, and a moment later it plunged into a hole in the ground with the man and dog in close pursuit.
A short distance from the entrance the cave opened out into large, spacious rooms, and before he realized it the man was hopelessly lost In the distance he could hear the baying of the dog, and with no other guide he hurried on through the darkness.
Following the sound, he went for a long time from one unfamiliar room to another, stumbling in the darkness and striking against the stone walls, and then suddenly his outstretched hands grasped a small tree on which berries grew.
Astonished at finding anything growing in this dark place, he broke off a branch, and as he did so the shrub began to talk in a strange language. Terrified, the man ran in the direction he had last heard the dog, and a moment later he found himself in the open air on the banks of the Abra River, with the dead deer at his feet.
When he examined the twig which he still held in his hand, he saw to his great surprise that the berries were agate beads of great value. And packing the deer on his back, he hastened homewhere he told his wonderful story.
The sight of the beautiful beads convinced the people that he told the truth, and a number of men at once returned with him to secure the tree.
Their quest, however, was unsuccessful, for ere they reached the spot the evil spirit had taken the tree away and on the walls of the cave it had made strange carvings which even to this day can be seen.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซีซั่นมากกว่าร้อยที่ผ่านมา Tinguian ไปวันเดียวเที่ยวล่า เขาทำทางขึ้นผา เฉพาะ ยุติการทำงานซึ่งก็จำเป็นต้องตัดเส้นทางผ่านป่าอย่างต่อเนื่องพร้อม ด้วยสุนัขที่ซื่อสัตย์ และสุนัขวิ่งมาค้นหาใน underbrush หนาและเขาก็ไม่เห็นมีเกม และ เมื่อเขาเกือบด้านบนของจุดสูงสุดสูงสุด สุนัขให้แต่ละภาษาที่คม แล้วออกจากแปรง leaped เดียร์ดี ไปรษณีย์ ไปหอกของมนุษย์ และมัน pierced ข้างของสัตว์ ในทันที ที่เขารอ แต่สัตว์ไม่ตกไม่ ในการขับรถ ด้วยความเร็ว unslackened และครู่ต่อมาก็ลดลงเป็นหลุมในพื้นดินที่มีมนุษย์และสุนัขในแสวงหาปิดห่างจากทางเข้าถ้ำเปิดออกเป็นห้องขนาดใหญ่ กว้างขวาง และก่อนเขารับรู้ว่าผู้ชายก็มีหายไปในระยะทางที่เขาสามารถได้ยินการ baying ของสุนัข และคู่มือไม่เขารีบบนผ่านความมืดต่อเสียง เขาไปเป็นเวลานานจากห้องหนึ่งไม่คุ้นเคยอีก สะดุดในความมืด และโดดเด่นกับผนังหิน แล้ว ทันใดนั้นมือของเขา outstretched grasped ต้นไม้เล็กโตครบประหลาดที่ค้นหาสิ่งที่เติบโตในมืดนี้ เขายากจนปิดสาขา และได้ให้ พุ่มไม้เริ่มพูดภาษาแปลก ๆ คนกลัว คนวิ่งในทิศทางที่เขาได้ยินสุนัขล่าสุด และครู่ต่อมาเขาพบตัวเองในบรรยากาศเปิดโล่งริมแม่น้ำ Abra กับสัตว์ตายที่เท้าเมื่อเขาตรวจสอบ twig ซึ่งเขายังคงจัดขึ้นในมือของเขา เขาเห็นให้เขาประทับใจที่ครบจะมีประคำโมราของดี และบันทึกสัตว์บนเขา เขา hastened homewhere เขาบอกเรื่องยอดเยี่ยมของเขาสายตาของลูกปัดสวยงามมั่นใจประชาชนว่า เขาบอกความจริง และจำนวนคนในครั้งเดียวกลับไปจองต้นแสวงหาของพวกเขา แต่ ไม่สำเร็จ สำหรับ ere เข้าถึงจุดวิญญาณชั่วได้นำต้นไม้ไป และ บนผนังถ้ำมีแกะสลักแปลกแม้ถึงวันนี้สามารถมองเห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มากกว่าร้อยฤดูกาลที่ผ่านมา Tinguian ไปวันหนึ่งไปยังภูเขาเพื่อการล่าสัตว์ พร้อมด้วยสุนัขผู้ซื่อสัตย์ของเขาเขาทำทางของเขาอย่างต่อเนื่องด้านข้างภูเขาเพียงลังเลที่มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะตัดเส้นทางผ่านป่า และสุนัขวิ่งที่นี่และมีการค้นหาในพุ่มไม้หนา.
บนและบนเขาไปโดยไม่เห็นเกมใด ๆ และจากนั้นเมื่อเขาเกือบจะเป็นที่ด้านบนของยอดเขาสูงสุดของสุนัขให้ร้องเอ๋งคมชัดและออกจากแปรง กระโดดกวางดี Zip! ไปหอกของมนุษย์และมันแทงที่สีข้างของสัตว์ สำหรับทันทีเขารอ แต่กวางไม่ตก ที่มันวิ่งด้วยความเร็ว unslackened และช่วงเวลาต่อมามันก็กระโจนลงไปในหลุมในพื้นดินกับผู้ชายคนและสุนัขในการติดตามอย่างใกล้ชิด.
ไกลจากทางเข้าถ้ำเปิดออกไปสู่ขนาดใหญ่ห้องพักที่กว้างขวางและก่อนที่เขาจะรู้ว่ามัน คนก็หายไปอย่างไร้ความหวังในระยะทางที่เขาสามารถได้ยินเสียงเห่าของสุนัขและโดยไม่มีคำแนะนำอื่น ๆ เขารีบผ่านความมืด.
ต่อไปนี้เสียงที่เขาไปเป็นเวลานานจากห้องพักที่ไม่คุ้นเคยหนึ่งไปยังอีกสะดุดในความมืดและความ โดดเด่นกับผนังหินและแล้วก็มือที่ยื่นออกมาของเขาคว้าต้นไม้ขนาดเล็กที่ผลเบอร์รี่เติบโต.
ประหลาดใจในการหาอะไรที่เพิ่มขึ้นในที่มืดนี้เขาหยุดสาขาและในขณะที่เขาทำเช่นนั้นไม้พุ่มเริ่มที่จะพูดคุยในที่แปลก ๆ ภาษา กลัวคนที่วิ่งไปในทิศทางที่เขามีที่ผ่านมาได้ยินเสียงสุนัขและช่วงเวลาต่อมาเขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในที่โล่งบนฝั่งของแม่น้ำ Abra กับกวางตายที่เท้าของเขา.
เมื่อเขาตรวจสอบกิ่งซึ่งเขายังคง ถืออยู่ในมือของเขาที่เขาเห็นจะแปลกใจที่ดีของเขาที่ผลเบอร์รี่เป็นลูกปัดหินโมราค่ามาก และการบรรจุกวางบนหลังของเขาเขารีบ homewhere เขาบอกเรื่องที่ยอดเยี่ยมของเขา.
สายตาของลูกปัดที่สวยงามเชื่อว่าคนที่เขาบอกความจริงและจำนวนของคนที่กลับมาอีกครั้งกับเขาเพื่อรักษาความปลอดภัยต้นไม้.
การแสวงหาของพวกเขา แต่ไม่ประสบความสำเร็จสำหรับก่อนที่พวกเขามาถึงจุดที่วิญญาณชั่วได้นำต้นไม้ออกไปและบนผนังถ้ำที่มันได้ทำแกะสลักแปลกที่แม้วันนี้สามารถเห็นได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร้อยกว่าฤดูกาลก่อน tinguian ไปหนึ่งวันไปยังภูเขาล่า . พร้อมกับสุนัขที่ซื่อสัตย์ของเขา เขาทำทางของเขามั่นคงขึ้นภูเขาด้านข้าง เพียงหยุดที่ไหนมันก็ไม่จำเป็น เส้นทางผ่านป่า และสุนัขวิ่งมาค้นหาในนเดอร์บรัชหนา .
บนและบนเขาไปโดยไม่ได้เจอทุกเกม แล้วเมื่อเขาเกือบที่ด้านบนของยอดสูงสุด , สุนัขให้คม Yelp และออกจากแปรงกระโดดดี กวาง ซิป ไปที่หอกของมนุษย์และสัตว์ มันเจาะด้านข้าง ทันทีเขารอ แต่กวางยังไม่ตก มันวิ่งด้วยความเร็ว unslackened และช่วงเวลาต่อมาก็กระโจนลงไปในหลุมในพื้นดินที่มีมนุษย์และสุนัขใกล้
ติดตามระยะทางสั้น ๆจากทางเข้าถ้ำเปิดออกเป็นห้องกว้างขนาดใหญ่ และก่อนที่เขาจะรู้ตัวเขาก็แพ้หมดท่าในระยะทางที่เขาได้ยินเสียงเห่าของสุนัข และไม่มีคู่มืออื่น ๆเขารีบฝ่าความมืด
ตามเสียง เขาไปนานแล้ว จากห้องหนึ่ง ไม่คุ้นเคยกับคนอื่น สะดุดในความมืด และตื่นตาตื่นใจกับผนังหินแล้วอยู่ๆ มือยื่นออกไปของเขาคว้าไม้ขนาดเล็กที่เบอร์รี่เติบโต .
ประหลาดใจที่พบอะไรที่เติบโตในที่มืดอย่างนี้ เขายกเลิกสาขา และเป็นเขางั้นแหละ เริ่มพูดภาษาแปลกๆ กลัวคนวิ่งในทิศทางที่เขามีเมื่อได้ยินเสียงสุนัข และครู่ต่อมาเขาพบตัวเองในอากาศเปิดในธนาคารของแม่น้ำ Abra ,กับซากกวางที่เท้าของเขา .
เมื่อเขาตรวจสอบกิ่งไม้ซึ่งเขายังคงถืออยู่ในมือ เขาเห็นแปลกใจที่ดีของเขาที่ผลเบอร์รี่เป็นอาเกตลูกปัดที่มีค่ามาก และบรรจุกวางบนหลังของเขา เขารีบ homewhere เขาเล่าเรื่องราวของเขาวิเศษ .
สายตาของลูกปัดที่สวยงามมั่นใจว่าเขาพูดความจริง และตัวเลขของมนุษย์ที่เมื่อกลับมาเขากลายเป็นต้นไม้