Some dishes don’t so much speak to

Some dishes don’t so much speak to you as holler. They make a case for themselves just by sitting there being brown and crisp and hyper-spiced and brazen. So it is with the lamb ribs with cumin at My Sichuan in Oxford. This one dish is enough to have me battering away at the National Rail app, calculating journey and eating times, and wondering whether I could do the round trip by myself without anyone noticing my absence.

A plate of the lamb ribs, with some of their glossy, jade-green vegetables to make you feel better about yourself even as you scarf the animal fats, and the world would rest easy on its axis. Who needs dining companions when you have a plate of those? More to the point, why would you want a dining companion? They’d only insist you share. Nobody wants to share My Sichuan’s lamb ribs with cumin. OK. I don’t want to share. Go away. Mine.

As ever with Oxford, I find its restaurant sector baffling. All that money – the place heaves with international students on fat stipends; all that cosmopolitan good taste (cf note re rich international students); all that apparent interest in the world. And yet on the walk from the station we pass identikit chains, a splatter of pan-Asian restaurants which know how to make a catering-size pouch of pre-made Thai green curry paste go a bloody long way, and sanitised “urban brasseries” serving limp Caesar salads and festering rib-eyes, for the better-heeled students to be spoilt in by their parents.

Certainly on a Monday lunchtime, when I have to be there, the choices are very limited. (A new opening in Oxford that I have my eye on doesn’t even bother opening until Tuesday evening and gives up again at the end of Saturday; people of Oxford, I feel for you.)

To be fair, good non-Cantonese Chinese food has until relatively recently been a hard ask in Britain anywhere outside London and Manchester. A couple of stalwart chains have done a good job of bringing something deeper and funkier to deprived parts. Otherwise it’s a lot of glossy, oversweetened things and crispy ultra-deep-fried things.

Even My Sichuan, which clearly does a roaring trade in banquets for visiting Chinese groups – two are in the day we are there – has a menu of Cantonese standards. It is dispiriting that the only other non-Chinese punters in this lunchtime order crispy duck and the mixed starters of prawn gravel on sodden toast and leaky spring rolls. I want to lurch over to them, grab them by the lapels and bellow: “What are you doing? Why did you bother coming here if it was just to eat this stuff? That picture-led menu in your hands is the gateway to divine gustatory pleasures beyond your feeble imaginings.” But that would be hideously patronising and pretentious and I am meant to save such outbursts for this column.

So I stay at my dark-wood table beneath the handsome blue-glass cupola of the Old School building. It’s another bit of the honey-coloured stone that Oxford does so well, given a vaguely Chinese makeover by the addition of a few screens, dodgy art and some very big tables with lazy Susans in the middle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาหารบางคนไม่มากที่พูดกับคุณในขณะที่ตะโกน พวกเขาทำให้กรณีสำหรับตัวเองเพียงแค่นั่งอยู่ที่นั่นเป็นสีน้ำตาลและสีที่คมชัดและ Hyper-spiced และหน้าด้าน ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่มีซี่โครงแกะกับยี่หร่าที่มณฑลเสฉวนของฉันในฟอร์ด จานนี้เป็นหนึ่งพอที่จะมีฉันทุบตีไปที่แอพพลิเครถไฟแห่งชาติ, การคำนวณการเดินทางและการรับประทานอาหารครั้งและสงสัยว่าฉันจะทำตลอดการเดินทางด้วยตัวเองโดยไม่มีใครสังเกตเห็นการขาดของฉัน. จานของซี่โครงแกะกับบางส่วนของพวกเขา มันผักหยกสีเขียวจะทำให้คุณรู้สึกดีกับตัวเองแม้ในขณะที่คุณผ้าพันคอไขมันสัตว์และโลกจะพักผ่อนได้ง่ายในแกนของมัน ต้องการใครสหายรับประทานอาหารเมื่อคุณมีแผ่นของคนเหล่านั้น? ขึ้นไปยังจุดที่ทำไมคุณต้องการสหายรับประทานอาหาร? พวกเขาเพียงต้องการยืนยันคุณแบ่งปัน ไม่มีใครอยากจะแบ่งปันซี่โครงแกะของฉันเสฉวนกับยี่หร่า ตกลง ฉันไม่ต้องการที่จะแบ่งปัน ไปให้พ้น เหมือง. เช่นเคยกับฟอร์ดผมหาร้านอาหารยุ่งเหยิงของภาค เงินทั้งหมดที่ - สถานที่คลื่นไส้กับนักเรียนระหว่างประเทศเกี่ยวกับเงินเดือนไขมัน ทุกสิ่งที่รสชาติที่ดีเป็นสากล (หมายเหตุ CF อีกครั้งนักเรียนต่างชาติที่อุดมไปด้วย); สิ่งที่น่าสนใจที่เห็นได้ชัดในโลก และยังเดินจากสถานีเราผ่านโซ่ Identikit, สาดน้ำร้านอาหารเอเชียที่รู้วิธีการทำกระเป๋าจัดเลี้ยงขนาดของก่อนทำน้ำพริกแกงเขียวหวานไทยไปไกลเลือดและสุขอนามัย "Brasseries เมือง" ให้บริการสลัดซีซาร์ปวกเปียกและหนองตาซี่โครงสำหรับนักเรียนที่ดีกว่าส้นที่จะนิสัยเสียโดยพ่อแม่ของพวกเขา. แน่นอนในเวลาอาหารกลางวันวันจันทร์ที่เมื่อฉันมีที่จะมีตัวเลือกที่มี จำกัด มาก (เปิดใหม่ในฟอร์ดที่ฉันมีตาของฉันในไม่ได้รำคาญเปิดจนถึงเย็นวันอังคารและให้ขึ้นมาอีกครั้งในตอนท้ายของวันเสาร์คนของฟอร์ด, ฉันรู้สึกสำหรับคุณ.) เป็นธรรมที่ดีที่ไม่กวางตุ้งจีน อาหารมีจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ค่อนข้างยากที่ถามในสหราชอาณาจักรที่ใดก็ได้นอกกรุงลอนดอนและแมนเชสเตอร์ คู่ของโซ่กำยำได้กระทำงานที่ดีของการนำสิ่งที่ลึกและ funkier ไปยังส่วนที่ถูกลิดรอน มิฉะนั้นมันจำนวนมากของมัน oversweetened สิ่งต่าง ๆ และกรอบสิ่งที่พิเศษทอด. แม้ฉันเสฉวนที่ชัดเจนไม่ได้ค้าคำรามในงานเลี้ยงสำหรับการเยี่ยมชมกลุ่มจีน - สองอยู่ในวันที่เรามี - มีเมนูของมาตรฐานกวางตุ้ง . มันเป็น dispiriting ว่าเพียงชะงัดไม่ใช่ภาษาจีนอื่น ๆ เพื่ออาหารกลางวันเป็ดกรอบนี้และเริ่มผสมกรวดกุ้งบนขนมปังต้มและปอเปี๊ยะรั่ว ผมต้องการที่จะเซถลาไปยังพวกเขาคว้าพวกเขาโดยปกเสื้อและตะโกน: "สิ่งที่คุณกำลังทำอะไร? ทำไมคุณรำคาญมาที่นี่ถ้ามันเป็นเพียงแค่การกินสิ่งนี้? ที่เมนูภาพนำในมือของคุณเป็นประตูสู่ความสุขทำนายรสชาติเกินกว่าจินตนาการของคุณอ่อนแอ. "แต่ที่จะน่ากลัวอุปถัมภ์และเก๊กและผมกำลังหมายถึงการบันทึกระเบิดดังกล่าวสำหรับคอลัมน์นี้. ดังนั้นผมจึงอยู่ที่โต๊ะไม้สีเข้มของฉัน ภายใต้โดมสีฟ้าแก้วหล่อของอาคารโรงเรียนเก่า เป็นบิตอีกคนหนึ่งของหินสีน้ำผึ้งที่ฟอร์ดไม่ให้ดีได้รับการปรับปรุงโฉมจีนรางโดยนอกเหนือจากหน้าจอไม่กี่ศิลปะหลบและบางตารางขนาดใหญ่มากกับซูเซนขี้เกียจอยู่ตรงกลาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารบางอย่ามากพูดเหมือนตะโกนบอก พวกเขาทำให้กรณีสำหรับตัวเองนั่งอยู่มีสีน้ำตาลและกรอบ และไฮเปอร์และเครื่องเทศหน้าด้าน . ดังนั้นจึงเป็นกับซี่โครงแกะกับยี่หร่าที่มณฑลเสฉวนในออกซ์ฟอร์ด อันนี้จานก็พอให้ฉันทุบตีไปที่ app รถไฟแห่งชาติ , การคำนวณการเดินทาง และกินครั้งและสงสัยว่าฉันสามารถทำให้การเดินทางคนเดียวโดยไม่มีใครสังเกตเห็นผมไม่อยู่

จานของซี่โครงแกะกับเงาของพวกเขา หยกผักสีเขียวจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นเกี่ยวกับตัวเองตามที่คุณผ้าพันคอไขมันสัตว์และโลกจะพักผ่อนได้ง่ายในแกนของมัน ใครต้องการร่วมรับประทานอาหารเมื่อคุณมีแผ่นของพวกนั้น อีกประเด็นหนึ่งทำไมคุณต้องการรับประทานอาหาร สหาย ? พวกเขาจะให้คุณได้แบ่งปัน ไม่มีใครต้องการที่จะแบ่งปันซี่โครงแกะของมณฑลเสฉวนกับยี่หร่า โอเค ฉันไม่ต้องการที่จะแบ่งปัน ไปให้พ้น ของผม

เช่นเคยกับฟอร์ด ผมหาภาคร้านอาหารของมันซะเหลือเกิน เงินทั้งหมดที่โดยสถานที่อาเจียนกับนักศึกษานานาชาติในเงินเดือนไขมัน ; ทั้งหมดที่นานาชาติรสชาติอร่อย ( CF โน๊ตรวย นักเรียนต่างชาติ )ทั้งหมดที่ปรากฏความสนใจในโลก แต่เมื่อเดินจากสถานี เราผ่าน identikit โซ่ , สาดน้ำของร้านอาหารเอเชีย กระทะที่รู้วิธีการทำอาหารขนาดกระเป๋าวางของก่อนทำแกงเขียวหวานไปเลือดนาน และ sanitised " บราสเซอรี่เมือง " ให้ซีซ่าร์สลัด และหนองกระซี่โครงตา ให้ดีขึ้นซึ่งนิสิตจะนิสัยเสีย โดยพ่อแม่ของพวกเขา .