Recent studies utilizing wild-type

Recent studies utilizing wild-type pea and an Fe-hyperaccumulating mutant (brz) have shed light on the phloem loading of Fe (Grusak, 1994). Using a defined 59Fe-labeling procedure, it was shown that Fe can be loaded into the phloem pathways of leaves, stipules and walls, with loading rates averaging around 40 pmol Fe cm-2h-1. To put this flux rate into perspective, the rates of sucrose influx in leaves of pea have been measured in the 95000-148000 pmol cm-2h-1 range (high-affinity system; Wimmers and Turgeon, 1991). The much lower rates of phloem Fe are to be expected because of the difference in final composition of starch and Fe in the mature seed. Nonetheless, it would appear that the influx of Fe into the phloem pathway could potentially be enhanced. To investigate this possibility, the brz pea mutant was grown to maturity under controlled nutritional conditions (hydroponically) such leaf Fe levels were increased thirty-five-fold, relative to wild type (Grusak, 1994). Seed of this mutant exhibited no increase in content, indicating that the rate limitation to phloem Fe loading was not the availability of Fe as substrate, but rather an unidentified chelate species that would complex with Fe prior to phloem loading. Because of the alkaline pH of the phloem sap (Ziegler, 1975) and the anticipaped insolubility of free Fe2+ or Fe3+ at this pH (Lindsay and Schwab, 1982), it is likely that this chelate is a small peptide or organic substrate,with strong metal-ligand stability at alkaline pH. Interestingly, a second Fe-hyperaccumulating pea mutant (dgl) can transport excess Fe to its seeds (three-to four-fold increase; Grusak, 1996), indicating that the dgl mutation promotes the overexpression of an Fe-chelator.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาล่าสุดใช้ถั่วชนิดป่าและการ mutant Fe-อนุกรม (brz) ได้หลั่งน้ำตาแสงในการโหลดเปลือกชั้นในของ Fe (Grusak, 1994) ใช้วิธีกำหนดติดฉลาก 59Fe มันถูกแสดงว่า Fe สามารถโหลดลงในมนต์เปลือกชั้นในของใบไม้ stipules และ ผนัง กับการโหลดพิเศษหาค่าเฉลี่ยประมาณ 40 pmol Fe ซม.-2h-1 ใส่อัตรานี้ไหลลงไปในมุมมอง ได้มีการวัดอัตราไหลเข้าของซูโครสในใบของถั่ว 95000-148000 pmol ซม.-2h-1 ช่วง (ระบบความสัมพันธ์สูง Wimmers และ Turgeon, 1991) ในราคาที่ต่ำมากของเปลือกชั้นใน Fe ได้คาดหวังเนื่องจากความแตกต่างในองค์ประกอบสุดท้ายของแป้งและ Fe ในเมล็ดสุก กระนั้น มันจะปรากฏว่า อาจจะเพิ่มการหลั่งไหลของ Fe เป็นทางเดินของเปลือกชั้นใน การตรวจสอบความเป็นไปได้นี้ mutant ชัญ brz ถูกโตครบกำหนดสภาวะโภชนาการควบคุมระดับ (hydroponically) เช่น Fe ใบไม้ได้เพิ่มสามสิบห้าพับ สัมพันธ์กับป่าชนิด (Grusak, 1994) เมล็ดของ mutant นี้จัดแสดงเพิ่มเนื้อหา การบ่งชี้ว่า การจำกัดอัตราเปลือกชั้นใน Fe โหลดไม่พร้อมใช้งานของ Fe เป็นพื้นผิว แต่ค่อนข้างไม่ได้ระบุแอซิดชนิดที่จะซับซ้อนกับ Fe ก่อนการโหลดเปลือกชั้นใน เนื่องจาก pH ด่างของเปลือกชั้นในซับ (Ziegler, 1975) และใน anticipaped insolubility ของฟรี Fe2 + Fe3 + ที่นี้ค่า pH (ลินด์เซย์และ Schwab, 1982), ก็มีแนวโน้มว่า chelate นี้เพปไทด์ขนาดเล็กหรืออินทรีย์พื้นผิว ด้วยความมั่นคงของลิแกนด์โลหะแข็งที่ด่างค่า pH เป็นเรื่องน่าสนใจ สองอนุกรม Fe ชัญ mutant (dgl) สามารถขนส่ง Fe มากเกินไปของเมล็ดพันธุ์ (สาม - การ four - fold เพิ่ม Grusak, 1996), บ่งชี้ว่า การกลายพันธุ์ dgl ส่งเสริม overexpression ของ Fe เป็น chelator

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาล่าสุดใช้ป่าประเภทถั่วและกลายพันธุ์ Fe-hyperaccumulating (BRZ) มีโรงแสงในการโหลดใยเปลือกไม้ของเฟ (Grusak, 1994) โดยใช้ขั้นตอน 59Fe การติดฉลากที่กำหนดไว้มันก็แสดงให้เห็นว่าเฟสามารถโหลดลงในทางเดินใยเปลือกไม้ใบไม้ stipules และผนังที่มีอัตราการบรรทุกเฉลี่ยประมาณ 40 pmol เฟเซนติเมตร-2H-1 ที่จะนำอัตราการไหลนี้ในมุมมองอัตราการไหลบ่าเข้ามาของน้ำตาลซูโครสในใบของกฟภ. ได้รับการวัดใน 95000-148000 pmol เซนติเมตร-2H-1 ช่วง (ระบบสูงสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด; Wimmers และ Turgeon, 1991) อัตราการลดลงมากของใยเปลือกไม้เฟเป็นที่คาดหวังเพราะความแตกต่างในองค์ประกอบสุดท้ายของแป้งและ Fe ในเมล็ดผู้ใหญ่ กระนั้นก็จะปรากฏว่าการไหลเข้าของเฟเข้าไปในทางเดินใยเปลือกไม้อาจจะเพิ่มขึ้น เพื่อตรวจสอบความเป็นไปได้นี้กลายพันธุ์ BRZ ถั่วปลูกจนครบกำหนดภายใต้เงื่อนไขทางโภชนาการควบคุม (hydroponically) ใบดังกล่าวในระดับที่เพิ่มขึ้นเฟสามสิบห้าเท่าเมื่อเทียบกับป่าประเภท (Grusak, 1994) เมล็ดพันธุ์ที่กลายพันธุ์นี้แสดงการเพิ่มขึ้นของเนื้อหาแสดงให้เห็นว่าข้อ จำกัด อัตราการใยเปลือกไม้เฟโหลดไม่พร้อมของเฟเป็นสารตั้งต้น แต่สายพันธุ์ที่ไม่ปรากฏชื่อคีเลตที่จะซับซ้อนด้วยเฟใยเปลือกไม้ก่อนที่จะโหลด เนื่องจากค่าความเป็นกรดด่างของ SAP ใยเปลือกไม้ (Ziegler, 1975) และไม่ละลาย anticipaped ฟรี Fe2 + หรือ Fe3 + ที่ pH นี้ (Lindsay และชวา, 1982) ก็เป็นไปได้ว่าคีเลตนี้เป็นเปปไทด์ขนาดเล็กหรือพื้นผิวอินทรีย์ที่มีความแข็งแรง เสถียรภาพโลหะแกนด์ที่ pH ที่เป็นด่าง ที่น่าสนใจที่สองกลายพันธุ์ Fe-hyperaccumulating ถั่ว (DGL) สามารถขนส่งส่วนเกินที่จะเฟเมล็ดของมัน (สามเพิ่มขึ้นสี่เท่า; Grusak, 1996) แสดงให้เห็นว่าการกลายพันธุ์ DGL ส่งเสริมการแสดงออกของ Fe-chelator

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาการใช้ยานั้นแล hyperaccumulating ถั่วและกลายพันธุ์ ( BRZ ) หลั่งแสงในถึงไหนถึงกันโหลดของ Fe ( grusak , 1994 ) ใช้กำหนด 59fe ขั้นตอนการติดฉลาก พบว่า ผู้ที่สามารถโหลดลงในระหว่างทางใบ stipules และผนังที่มีอัตราภาระบรรทุกเฉลี่ยประมาณ 40 pmol เฟ cm-2h-1 . อัตราการวางนี้ในมุมมองอัตราการไหลเข้าของน้ำตาลซูโครสในใบของ กฟภ. ได้รับการวัดใน 95000-148000 pmol cm-2h-1 ช่วง ( สูงและระบบ wimmers turgeon 1991 affinity ) อัตราที่ต่ำกว่ามากของโฟลเเฟจะคาดว่าเป็นเพราะความแตกต่างในองค์ประกอบสุดท้ายของแป้งและ Fe ในผู้ใหญ่ เมล็ด อย่างไรก็ตาม ปรากฎว่า การไหลเข้าของ Fe ในโฟลเอ็มทางเดินอาจจะเพิ่มเพื่อศึกษาความเป็นไปได้นี้ ปลูกถั่วกลายพันธุ์ BRZ ระยะสั้น ภายใต้สภาพควบคุมโภชนาการ ( hydroponically ) ระดับ FE เช่นใบเพิ่มขึ้นสามสิบห้าเท่า เทียบกับพันธุ์ป่า ( grusak , 1994 ) เมล็ดพันธุ์นี้กลายพันธุ์ดังกล่าวไม่เพิ่มในเนื้อหา ระบุว่า อัตราข้อจำกัดในโฟลเเฟโหลดไม่ได้และ Fe เป็นตั้งต้นแต่ไม่ปรากฏหลักฐาน คีเลตชนิดที่จะซับซ้อนกับเฟก่อนถึงไหนถึงกันโหลด เพราะความเป็นกรดด่างระหว่าง SAP ( ซีกเลอร์ , 1975 ) และกรดเมตา anticipaped ฟรี fe2 หรือ fe3 pH ( Lindsay และวัสดุก่อสร้าง , 1982 ) ก็มีแนวโน้มว่า คีเลตเป็นเปปไทด์ขนาดเล็ก หรืออินทรีย์สารตั้งต้นกับลิแกนด์โลหะแข็งแรง ความมั่นคงที่เป็นด่าง น่าสนใจเดี๋ยวเฟ hyperaccumulating ถั่วกลายพันธุ์ ( ค้นหา ) สามารถขนส่งเหล็กส่วนเกินที่เมล็ด ( สามถึงสี่พับเพิ่มขึ้น grusak , 1996 ) แสดงว่าการค้นหาการกลายพันธุ์ส่งเสริม overexpression ของเหล็กคีเลเตอร์ .