Aggression and threats of violence

Aggression and threats of violence are acknowledged elements of psychiatric settings. One of the most upsetting clinical experiences for nursing students is the psychiatric-mental health practicum in which students are expected to communicate therapeutically with hospitalized, delusional patients.
OBJECTIVE: The purpose of this article is to describe the experiences of undergraduate baccalaureate nursing students as they communicate for the first time with delusional, hospitalized patients whom they perceived as frightening and to describe the meaning and essences of their experiences. It was assumed that students would find the delusional patients frightening.
STUDY DESIGN: Colaizzi’s (1978) phenomenologic approach was used to investigate the student experience. Participants (N = 35) wrote about their experiences during week 12 of a senior year psychiatric-mental health nursing class.
RESULTS: Students feared the unpredictable behavior of patients and wished to avoid interaction with them; the students also made the transition from fear of patients to empathy and concern for them. The findings indicated that students were reassured by staff proximity.
CONCLUSIONS: Psychiatric nursing faculty should develop role-playing scenarios about caring for delusional patients and establish strong alliances with staff to increase the students’ sense of safety.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รุกรานและการคุกคามของความรุนแรงที่ว่า องค์ประกอบของการตั้งค่าทางจิตเวช สูตรวิทยาสุขภาพจิตจิตเวชซึ่งนักศึกษาคาดว่าจะสื่อสารกับผู้ป่วยพัก ไร้ therapeutically เป็นหนึ่งในประสบการณ์ทางคลินิกสุด upsetting สำหรับนักศึกษาพยาบาลวัตถุประสงค์: วัตถุประสงค์ของบทความนี้จะอธิบายประสบการณ์ของนักศึกษาพยาบาลระดับปริญญาตรี baccalaureate เป็นพวกเขาสื่อสารครั้งแรกกับผู้ป่วยไร้ พักที่พวกเขามองเห็นเป็นน่ากลัวและ การอธิบายความหมายและ essences ของประสบการณ์ของพวกเขา มีสมมติว่า นักเรียนจะพบผู้ป่วยไร้น่ากลัวออกแบบการศึกษา: วิธี phenomenologic ของ Colaizzi (1978 แชมป์ร่วม) ถูกใช้เพื่อตรวจสอบประสบการณ์นักเรียน ผู้เรียน (N = 35) เขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขาในระหว่างสัปดาห์ที่ 12 ของสุขภาพจิตจิตเวชอาวุโสปีพยาบาลชั้นผลลัพธ์: นักเรียนกลัวทำงานไม่แน่นอนของผู้ป่วย และต้องการหลีกเลี่ยงการโต้ตอบกับพวกเขา นักเรียนยังได้เปลี่ยนแปลงจากความกลัวของผู้ป่วยเอาใจใส่และความกังวลสำหรับพวกเขา ผลการวิจัยระบุว่า นักเรียนมีมั่น โดยพนักงานชายบทสรุป: คณะพยาบาลจิตเวชควรพัฒนาบทบาทการเล่นสถานการณ์เกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วยไร้ และสร้างพันธมิตรที่แข็งแกร่งกับพนักงานเพื่อเพิ่มความปลอดภัยของนักเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรุกรานและการคุกคามของความรุนแรงเป็นที่ยอมรับองค์ประกอบของการตั้งค่าทางจิตเวช หนึ่งในประสบการณ์ทางคลินิกร้ายที่สุดสำหรับการเป็นนักศึกษาพยาบาลฝึกงานสุขภาพจิตจิตเวชซึ่งนักศึกษาที่คาดว่าจะสื่อสารกับการรักษาในโรงพยาบาลผู้ป่วยประสาทหลอน.
วัตถุประสงค์: วัตถุประสงค์ของบทความนี้คือการอธิบายประสบการณ์ของนักศึกษาพยาบาลบัณฑิตระดับปริญญาตรีที่พวกเขา การสื่อสารเป็นครั้งแรกที่มีหลงผู้ป่วยที่รักษาในโรงพยาบาลที่พวกเขามองว่าเป็นที่น่ากลัวและเพื่ออธิบายความหมายและสาระสําคัญของประสบการณ์ของพวกเขา สันนิษฐานว่านักเรียนจะพบผู้ป่วยที่น่ากลัวหลง.
รูปแบบการศึกษา: Colaizzi ของ (1978) วิธีการ phenomenologic ถูกใช้ในการตรวจสอบประสบการณ์ของนักเรียน ผู้เข้าร่วม (ยังไม่มี = 35) เขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขาในช่วงสัปดาห์ที่ 12 ของปีอาวุโสสุขภาพจิตจิตเวชระดับพยาบาล.
ผลการศึกษา: นักเรียนกลัวพฤติกรรมไม่แน่นอนของผู้ป่วยและมีความประสงค์ที่จะหลีกเลี่ยงการมีปฏิสัมพันธ์กับพวกเขา; นักเรียนยังทำให้เปลี่ยนจากความกลัวของผู้ป่วยในการเอาใจใส่และความกังวลสำหรับพวกเขา ผลการวิจัยพบว่านักเรียนได้รับการยืนยันโดยใกล้ชิดพนักงาน.
โดยสรุปคณะพยาบาลจิตเวชควรพัฒนาสถานการณ์การเล่นบทบาทเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วยที่หลงผิดและสร้างพันธมิตรที่แข็งแกร่งกับพนักงานเพื่อเพิ่มความรู้สึกของนักเรียนของความปลอดภัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรุกรานและการคุกคามของความรุนแรงเป็นองค์ประกอบของการรับรู้ทางจิต หนึ่งในที่สุด upsetting ประสบการณ์คลินิกสำหรับนักศึกษาพยาบาลจิตเวชสุขภาพจิตภาคปฏิบัติ ซึ่งนักเรียนจะสามารถสื่อสาร therapeutically เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ผู้ป่วยทางจิต
วัตถุประสงค์ :วัตถุประสงค์ของบทความนี้คือการอธิบายประสบการณ์ของนักศึกษาพยาบาลปริญญาที่พวกเขาสื่อสารครั้งแรกกับประสาทหลอน , ผู้ป่วยที่พวกเขามองว่าน่ากลัว และอธิบายถึงความหมายและแก่นของประสบการณ์ของพวกเขา มันถูกสันนิษฐานว่า นักเรียนจะพบผู้ป่วยทางจิตที่น่ากลัว .
การออกแบบการศึกษา :โคไลซ์ซี่ ( 1978 ) phenomenologic วิธีการถูกใช้เพื่อศึกษาประสบการณ์ของนักเรียน ผู้เข้าร่วม ( n = 30 ) ได้เขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขาในช่วงสัปดาห์ที่ 12 ของปีสุดท้ายจิตเวชสุขภาพจิตระดับ .
ผลลัพธ์ : นักเรียนกลัวพฤติกรรมไม่แน่นอนของผู้ป่วย และต้องการหลีกเลี่ยงการมีปฏิสัมพันธ์กับพวกเขานักเรียนยังได้เปลี่ยนแปลงจากความกลัวของผู้ป่วยที่จะเอาใจใส่และห่วงใยพวกเขา ผลการวิจัยพบว่า นักเรียนมีความอุ่นใจ โดยเจ้าหน้าที่
สรุป : : การพยาบาลจิตเวชควรพัฒนาบทบาทการเล่นสถานการณ์เกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วยทางจิต และสร้างพันธมิตรที่แข็งแกร่งกับเจ้าหน้าที่เพื่อช่วยให้นักศึกษา ' ความรู้สึกของความปลอดภัย