Because the official negotiations w

Because the official negotiations were exposed to the public in every phase, concessions had not been forthcoming and the negotiating positions had remained rigid and polarized. Confidentiality and secrecy were therefore viewed as indispensable in the Oslo channel, enabling the parties to elaborate new ideas and make tentative concessions. Indeed, the back channel was meant to be permanently secret and results concluded in Oslo were to be transferred back to the official negotiations (Aas 1994; Beilin 1994; Savir 1994).
Secrecy was also necessary because of the Israeli law against its citizens meeting with PLO officials. When the back channel was initiated, this law was still in force. Thus the use of unofficial diplomats, in this case the two academics, was inevitable because exposure of the back channel could have led to the fall of the Israeli government (Hirshfeld 1994b). However, this use of unofficial diplomats also reflected Israeli uncertainty about the PLO’s willingness and credibility to conclude an agreement. The PLO leadership was well aware of this situation and tried to make the back channel extra safe (Abbas 1995: 58).
The constant fear of leaks obviously created pressure to conclude an agreement; Savir indeed asserted that “we were hysterical about leaks” (1994). However, with the increasing prospects of concluding a DOP leaks started to appear, some stemming from Peres, who made optimistic statements in the press about an agreement with the Palestinians (Abbas 1995: 159; Hirshfeld 1994b).
Many secret back channels had been tried, and some were even used as a supplement to the Oslo channel. During negotiations on mutual recognition, an additional channel was operating between the Israeli Arab Ahmad Tibi (presently adviser to Arafat) and Haim Ramon (former health and interior minister). This was a way for the sides to “double-check” each other, posing questions and carrying messages between Rabin and Arafat (Abbas 1995: 74-78; Inbar 1996: 212-215).
Setbacks and problems in conducting secret negotiations were soon discovered by both sides. Because of the fear of leaks, never in the entire process of negotiation did the Palestinians review the documents with legal consultants (except on August 20, 1993, with the PLO’s legal consultant Taher Shash). Hence, when the agreement was made public, the Palestinian negotiators were criticized for not having consulted experts on various issues. Opposition was voiced particularly by the official Palestinian delegation and the Executive Committee in Tunis, who had been excluded and kept in the dark (Abbas 1995: 206-209; Ashrawi 1995: 260, 278). The Israelis also avoided any involvement of experts, including military ones, and Rabin “ended up vetting every line of the DOP himself” (Makovsky 1996: 51).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื่องจากการเจรจาอย่างเป็นทางการได้สัมผัสกับประชาชนในทุกขั้นตอน สัมปทานไม่ได้เตรียมพร้อม และเจรจาต่อรองตำแหน่งก็ยังคงแข็ง และโพลาไรซ์ รักษาความลับและความลับถูกจึงดูเป็นขาดไม่ได้ในช่องออสโล เปิดใช้การอธิบายแนวคิดใหม่ ๆ และรอมชอมไม่แน่นอน จริง ช่องหลังหมายถึงเป็นความลับอย่างถาวร และผลลัพธ์ที่ได้ข้อสรุปในออสโลจะโอนย้ายกลับไปเจรจาอย่างเป็นทางการ (Aas 1994 ภัณฑ์เบลิน 1994 ทาง Savir ที่ 1994) ความลับเป็นสิ่งจำเป็นเนื่องจากตามกฎหมายอิสราเอลจากพลเมืองประชุมกับเจ้าหน้าที่ของ PLO เมื่อเริ่มช่องหลัง กฎหมายนี้ก็ยังคงอยู่ในกองทัพ ดังนั้น การใช้งานทางการทูต ในการนี้นักวิชาการทั้งสองกรณี ก็หนีไม่พ้นเนื่องจากแสงของช่องทางด้านหลังอาจจะนำไปสู่การล่มสลายของรัฐบาลอิสราเอล (Hirshfeld 1994b) อย่างไรก็ตาม นี้ใช้ทางทูตยอดอิสราเอลความไม่แน่นอนเกี่ยวกับความตั้งใจของ PLO และความน่าเชื่อถือเพื่อสรุปข้อตกลงนี้ การเป็นผู้นำ PLO ได้ตระหนักถึงสถานการณ์นี้ และพยายามทำให้หลังช่องสัญญาณปลอดภัยเป็นพิเศษ (อับบาส 1995:58) ความหวาดกลัวต่อความดันรูรั่วที่เห็นได้ชัดว่าสร้างขึ้นเพื่อสรุปข้อตกลง Savir แน่นอนอ้างว่า ราช hysterical เกี่ยวกับรั่ว" (1994) อย่างไรก็ตาม มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นของสรุป DOP รั่วไหลเริ่มต้นให้ปรากฏ บางอย่างเกิดจากการลอง ที่ทำในเชิงบวกงบในข่าวเกี่ยวกับข้อตกลงกับชาวปาเลสไตน์ (อับบาส 1995:159 ทาง Hirshfeld ที่ 1994b) ได้รับลองมากลับหลังช่อง และบางส่วนแม้จะใช้เป็นอาหารเสริมไปยังสถานีออสโล ระหว่างการเจรจาในการรับรู้ร่วมกัน เพิ่มช่องทางคือการทำงานระหว่างอิสราเอลอาหรับอะหมัด Tibi (ปัจจุบันที่ปรึกษา Arafat) และรามอน Haim (อดีตสุขภาพและกระทรวงมหาดไทย) นี้เป็นวิธีสำหรับด้านข้าง "ตรวจสอบ" กัน คำถามการวางตัว และดำเนินการส่งข้อความระหว่างดีและ Arafat (อับบาส 1995:74-78 ฟัคคาน 1996:212-215) ปัญหาในการทำการเจรจาลับและพ่ายแพ้ถูกค้นพบเร็ว ๆ นี้ โดยทั้งสองฝ่าย เพราะกลัวรั่ว ไม่เคยในกระบวนทั้งหมดของการเจรจา ได้ชาวปาเลสไตน์ตรวจเอกสารกับที่ปรึกษากฎหมาย (ยกเว้นบน 20 สิงหาคม 1993 กับ Taher Shash ที่ปรึกษากฎหมายของ PLO) ดังนั้น เมื่อข้อตกลงทำสาธารณะ พบปะชาวปาเลสไตน์ถูกวิจารณ์ไม่มีปรึกษาผู้เชี่ยวชาญในปัญหาต่าง ๆ ฝ่ายค้านมีเสียง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการมอบหมายอย่างเป็นทางการปาเลสไตน์และคณะกรรมการบริหารในตูนิเซีย ที่ได้ถูกแยกออก และเก็บไว้ในมืด (อับบาส 1995:206-209 Ashrawi 1995:260, 278) อิสราเอลยังหลีกเลี่ยงการมีส่วนร่วมของผู้เชี่ยวชาญ รวมทั้งทหารคน และดี "สิ้นสุดในการเดิมพันทุกบรรทัดของ DOP ตัวเอง" (Makovsky 1996:51)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพราะการเจรจาอย่างเป็นทางการได้สัมผัสกับประชาชนในทุกขั้นตอนสัมปทานไม่ได้รับการเตรียมพร้อมและตำแหน่งการเจรจาต่อรองก็ยังคงแข็งและโพลาไรซ์ การรักษาความลับและความลับจึงถูกมองว่าเป็นคนที่ขาดไม่ได้ในช่องทางออสโลช่วยให้บุคคลที่จะอธิบายรายละเอียดความคิดใหม่และให้สัมปทานเบื้องต้น อันที่จริงช่องกลับหมายถึงการเป็นความลับอย่างถาวรและผลสรุปในออสโลกำลังจะย้ายกลับไปที่การเจรจาอย่างเป็นทางการ (Aas ปี 1994 Beilin ปี 1994 Savir 1994).
ความลับก็ยังเป็นสิ่งจำเป็นเพราะของกฎหมายอิสราเอลกับพลเมืองของตนประชุมกับ เจ้าหน้าที่ PLO เมื่อช่องทางกลับได้ริเริ่มกฎหมายฉบับนี้ก็ยังคงมีผลบังคับใช้ ดังนั้นการใช้งานของนักการทูตอย่างไม่เป็นทางการในกรณีนี้ทั้งสองนักวิชาการก็หนีไม่พ้นเพราะการสัมผัสของช่องกลับมาจะได้นำไปสู่การล่มสลายของรัฐบาลอิสราเอล (Hirshfeld 1994b) เดอะ อย่างไรก็ตามการใช้การทูตอย่างไม่เป็นทางการนี้ยังสะท้อนให้เห็นความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอิสราเอลเต็มใจที่ PLO และความน่าเชื่อถือที่จะสรุปข้อตกลง ความเป็นผู้นำ PLO ก็ตระหนักดีถึงสถานการณ์นี้และพยายามที่จะทำให้ช่องทางด้านหลังเพิ่มความปลอดภัย (อับบาส 1995: 58).
ความกลัวคงที่ของการรั่วไหลที่สร้างขึ้นอย่างเห็นได้ชัดความกดดันที่จะสรุปข้อตกลง; Savir แน่นอนถูกกล่าวหาว่า "เรากำลังตีโพยตีพายเกี่ยวกับการรั่วไหล" (1994) แต่ด้วยแนวโน้มการเพิ่มขึ้นของการสรุป DOP รั่วเริ่มปรากฏให้เห็นบางส่วนที่เกิดจากการเปเรสที่ทำงบในแง่ดีในการกดเกี่ยวกับข้อตกลงกับชาวปาเลสไตน์ได้. (อับบาส 1995: 159; Hirshfeld 1994b)
ช่องกลับความลับหลายคนได้รับการพยายาม และบางส่วนถูกนำมาใช้แม้จะเป็นอาหารเสริมเพื่อช่องออสโล ในระหว่างการเจรจาเกี่ยวกับการรับรู้ร่วมกันการเพิ่มช่องทางในการปฏิบัติงานระหว่างอิสราเอลอาหรับอาหมัด Tibi (ปัจจุบันให้คำปรึกษากับอาราฟัต) และฮาอิมรามอน (สุขภาพและอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย) นี่คือวิธีการที่ด้านข้างเพื่อ "ตรวจสอบ" แต่ละอื่น ๆ วางตัวคำถามและแบกข้อความระหว่างราบินและอาราฟัต (อับบาส 1995: 74-78; Inbar 1996: 212-215).
ความพ่ายแพ้และปัญหาในการดำเนินการเจรจาลับในไม่ช้า ค้นพบโดยทั้งสองฝ่าย เพราะความกลัวของการรั่วไหลที่ไม่เคยอยู่ในกระบวนการทั้งหมดของการเจรจาต่อรองไม่ปาเลสไตน์ตรวจสอบเอกสารที่มีที่ปรึกษาทางกฎหมาย (ยกเว้นที่ 20 สิงหาคม 1993 กับที่ปรึกษาทางกฎหมายของ PLO Taher Shash) ดังนั้นเมื่อสัญญาก็ทำให้ประชาชนที่เจรจาปาเลสไตน์ถูกวิพากษ์วิจารณ์ไม่ได้มีผู้เชี่ยวชาญด้านการให้คำปรึกษาในประเด็นต่างๆ ฝ่ายค้านถูกเปล่งออกมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งคณะผู้แทนปาเลสไตน์อย่างเป็นทางการและคณะกรรมการบริหารในตูนิสผู้ซึ่งได้รับการยกเว้นและเก็บไว้ในที่มืด (อับบาส 1995: 206-209; Ashrawi 1995: 260, 278) อิสราเอลยังหลีกเลี่ยงการมีส่วนร่วมของผู้เชี่ยวชาญด้านการใด ๆ รวมทั้งคนที่ทหารและราบิน "จบลงด้วยการเตรียมทุกบรรทัดของ DOP ตัวเอง" (Makovsky 1996: 51)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพราะการเจรจาอย่างเป็นทางการเปิดเผยต่อสาธารณชนในทุกระยะสัมปทานได้เตรียมพร้อมและการเจรจาต่อรองตำแหน่งก็ยังคงแข็งและขั้ว . ความลับและความลับ ดังนั้นมองว่าขาดไม่ได้ในช่องออสโล ทำให้ฝ่ายประณีตความคิดใหม่และให้สัญญาสัมปทาน แน่นอน ช่องมันควรจะเป็นความลับอย่างถาวรและผลลัพธ์ที่ได้ในออสโลถูกโอนกลับไปเจรจาอย่างเป็นทางการ ( AAS 1994 ; Beilin 1994 ; savir 1994 )ความลับก็จำเป็น เพราะกฎหมายอิสราเอลกับการประชุมของประชาชนกับเจ้าหน้าที่ของโพล เมื่อช่องทางด้านหลังถูกริเริ่มกฎหมายนี้ยังคงอยู่ในบังคับ ดังนั้นการใช้การทูตอย่างไม่เป็นทางการ ในกรณีนี้ สองนักวิชาการ หลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะการช่องกลับ อาจนำไปสู่การล่มสลายของรัฐบาลอิสราเอล ( hirshfeld 1994b ) อย่างไรก็ตาม นักการทูตอิสราเอลใช้เป็นทางการยังสะท้อนให้เห็นถึงความไม่แน่นอนเกี่ยวกับโพลของความเต็มใจและความน่าเชื่อถือที่จะสรุปข้อตกลง PLO ภาวะผู้นำเป็นตระหนักดีถึงสถานการณ์นี้ และพยายามที่จะทำให้กลับช่องปลอดภัยเป็นพิเศษ ( Abbas 1995 : 58 )ความกลัวคงที่ของการรั่วไหลแน่นอนสร้างความกดดันเพื่อสรุปข้อตกลง ; savir แน่นอน ยืนยันว่า " เราโวยวายเรื่องรั่ว " ( 2537 ) อย่างไรก็ตาม ด้วยการเพิ่มโอกาสของการท DOP รั่วเริ่มปรากฏ บาง อันเนื่องมาจาก เปเร ใครทำ มองโลกในแง่ดี ข้อความในหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับข้อตกลงกับปาเลสไตน์ ( Abbas 1995 : 159 ; hirshfeld 1994b )หลายช่องทางลับได้พยายามและบางส่วนถูกใช้เป็นอาหารเสริมให้สถานีออสโล ในระหว่างการเจรจาในการยอมรับซึ่งกันและกัน มีช่องทางเพิ่มเติม ดำเนินการระหว่างอิสราเอลอาหรับอาหมัด Tibi ( ปัจจุบันเป็นที่ปรึกษาฟัต ) และ เฮมราโมน ( อดีต รมต. สธ. และตกแต่งภายใน ) นี้เป็นทางด้าน " ตรวจสอบ " แต่ละอื่น ๆ , วางตัวคำถามและถือและข้อความระหว่างระบิลอาราฟัต ( Abbas 1995 : 74-78 ; บัท นบาร์ 1996 : 212-215 )อุปสรรคและปัญหาในการ เจรจาลับถูกเร็ว ๆนี้พบโดยทั้งสองฝ่าย เพราะกลัวรั่ว ไม่เคยอยู่ในกระบวนการทั้งหมดของการเจรจาทำปาเลสไตน์ตรวจทานเอกสารกับที่ปรึกษาทางกฎหมาย ( ยกเว้นเดือนสิงหาคม 20 , 1993 กับ PLO ของที่ปรึกษาทางกฎหมาย Taher shash ) ดังนั้น เมื่อข้อตกลงดังกล่าวถูกเผยแพร่ ผู้เจรจาปาเลสไตน์โดนไม่ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญในประเด็นต่าง ๆ ฝ่ายค้านถูกเปล่งออกมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าหน้าที่ปาเลสไตน์การมอบหมาย และคณะกรรมการบริหาร ใน ตูนิส ที่ได้รับการยกเว้น และเก็บไว้ในที่มืด ( Abbas 1995 : 206-209 ; ashrawi 1995 : 260 , 278 ) อิสราเอลยังหลีกเลี่ยงการเกี่ยวข้องกับผู้เชี่ยวชาญ รวมทั้งคนที่เป็นทหาร และโรบิน " มาตรวจสอบทุกบรรทัดของ DOP ตัวเอง " ( makovsky 1996 : 51 )