It’s funny, I was talking about thi

It’s funny, I was talking about this exact topic over brunch this weekend with my friend who is a PhD student at NYU. She was saying that TED Talks have set this expectation for teachers to be entertainers as well as educators. It’s not enough to merely have a mastery of your topic; now you’re expected to put on a performance when you teach.

Rather than the student and the teacher making a joint effort to engage with (often difficult) content — the student by making an effort to learn and the teacher by presenting the material well — now the burden has shifted entirely towards the teacher. If the teacher isn’t as riveting as a TED Talk, then the student can’t be faulted for not paying attention.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันตลกผมได้พูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อนี้ที่แน่นอนกว่าบรันช์สุดสัปดาห์นี้กับเพื่อนของฉันซึ่งเป็นนักศึกษาปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก เธอบอกว่าพูดคุย TED ได้ตั้งความคาดหวังนี้สำหรับครูผู้สอนจะเป็นผู้ให้ความบันเทิงเช่นเดียวกับการศึกษา มันไม่พอที่จะมีเพียงการเรียนรู้ของหัวข้อของคุณ; ตอนนี้คุณกำลังคาดว่าจะวางบนประสิทธิภาพการทำงานเมื่อคุณสอน. แทนที่จะนักเรียนและครูทำให้ความพยายามร่วมกันที่จะมีส่วนร่วมกับ (มักจะยาก) เนื้อหา - นักศึกษาโดยการทำให้ความพยายามที่จะเรียนรู้และครูโดยนำเสนอวัสดุที่ดี - ตอนนี้ภาระได้เปลี่ยนทั้งหมดที่มีต่อครู ถ้าครูไม่เป็นที่โลดโผนเป็นพูดคุย TED แล้วนักเรียนไม่สามารถโทษฐานที่ไม่ได้ให้ความสนใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันตลกดีนะ ผมเคยพูดถึงหัวข้อนี้แน่นอนกว่าบรันช์สุดสัปดาห์นี้กับเพื่อนที่เป็นนักศึกษาปริญญาเอกที่ NYU เธอพูดว่าเท็ดพูดได้ตั้งความคาดหวังนี้สำหรับครูที่จะความบันเทิงตลอดจนนักการศึกษา มันไม่เพียงพอที่จะเพียงแค่มีการเรียนรู้ของหัวข้อของคุณ ตอนนี้คุณกำลังคาดว่าจะวางบนประสิทธิภาพเมื่อคุณสอน

มากกว่านักเรียนและครูได้ทำให้ความพยายามร่วมกันที่จะต่อสู้กับ ( มักจะยาก ) เนื้อหา - นักศึกษาโดยการทำให้ความพยายามที่จะเรียนรู้ และครู โดยการนำเสนอวัสดุอย่างดี - ภาระ ได้เปลี่ยน ทั้งหมด ที่มีต่อครู ถ้าอาจารย์ไม่โลดโผนเหมือนเท็ดพูดแล้วนักเรียนไม่สามารถตำหนิสำหรับการไม่เอาใจใส่ .