asioworski (1986), and Russett et a

asioworski (1986), and Russett et al (1998), have found that increases in trade flows among countries (or between pairs of them) decrease the chances that those countries will be involved in political or military conflicts with each other. Others, such as Waltz (1979) and Barbieri (1996), argue that increased trade and the interdependence it creates either increase conflict or have little effect on it. One way the rush to free trade might affect the international politi- cal system, then, is by increasing or decreasing the level of political-military conflicts. The different arguments, however, imply different feedback mecha- nisms. If trade promotes pacific relations among trading nations, then such a pacific environment is likely to stimulate further trade liberalization and flows; on the other hand, if trade produces more conflict, then we might expect more protectionism and less openness in the future.
These more dynamic models of how international trade and domestic poli- tics interact are an important area of research. They may tell us a good deal about what the rush to free trade, if sustained, may mean for the future. Will the global liberalization process bring increasing pressures for more openness and for democracy? Or will it undermine itself and breed demands for closure and a backlash against governments and the international institutions that support openness? Will openness produce a peaceful international system or one prone to increasing political conflict? The answers to these questions will in turn tell us much about the future direction of trade policy globally.

CONCLUSION

The question that I set out to address was why nations around the globe have liberalized their trade policies since 1980. I examined the preeminent theories of trade policy to see if they could help explain this monumental shift in policy. In this section I assess how well they have done and where future research might be useful.
Why have trade barriers been declining globally since 1980? Existing theories suggest at least three plausible answers. The first involves changing preferences about trade policy among domestic actors. Clearly, in the 1980s, many political leaders and some societal groups in countries around the globe changed their views on what their best trade policy choice was. Political lead- ers in the LDCs launched ambitious, unilateral economic reforms that included massive trade liberalization, while leaders in the advanced industrial countries undertook large-scale, multilateral efforts to reduce trade barriers. For the lat- ter group, it is hard to pinpoint changes in political institutions or democrati- zation as playing a major role. Instead, the virtuous cycle—growing trade cre- ating more groups in favor of trade liberalization, which in turn created more impetus for greater liberalization and more trade—seems to be a key factor. For the LDCs, on the other hand, changes in leaders’ preferences and in politi-

cal institutions appear more important. The failure of ISI, economic crises, the success of the relatively open Asian NICs, and the demise of a socialist al- ternative all combined to make leaders favor economic reforms that included trade liberalization. Democratization in some countries also fostered this pro- cess. Large-scale changes in political institutions, especially in the direction of democracy, may be necessary for the kind of massive trade liberalization that occurred in some LDCs. But changes in preferences cannot be overlooked in explaining the rush to free trade.
One might think that international factors would play a major role in this
global change in policy. But it is harder to argue this. Certainly, the collapse of socialist and communist economies, which was part and parcel of the end of the Cold War and the demise of the Eastern bloc, had an effect. Leaders could no longer plausibly appeal to such models to justify their protectionist policies. But it is important to remember that many of the unilateral reforms toward lib- eralization began in the early or mid 1980s, before the collapse of the Eastern bloc. They also began at a time when many observers thought American he- gemony was long past, especially economically. Perhaps most important was the role of international institutions. For the advanced industrial countries, the GATT allowed countries to design wide-ranging packages of reciprocal trade concessions that fostered broad liberalization; in addition, the EU helped pro- mote liberalization within an ever-growing Europe. For the LDCs, the role of the IMF and World Bank may have played a larger role. Economic distress forced countries to turn to these institutions for help, and part of the price was a prescription of trade liberalization. Although for some leaders this prescription fit with new trade preferences, for others it was a bitter pill to swallow and one they would not have taken without external pressure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

asioworski (1986), และ Russett et al (1998), พบว่า เพิ่มขึ้นในขั้นตอนการค้า ระหว่างประเทศ (หรือ ระหว่างคู่ของพวกเขา) ลดโอกาสที่ประเทศจะเกี่ยวข้องในทางการเมือง หรือการทหารที่ขัดแย้งกัน อื่น ๆ เช่นวอลซ์ (1979) และ Barbieri (1996), โต้เถียงว่า ค้าเพิ่มและอิสระเสรีที่จะสร้างเพิ่มความขัดแย้ง หรือมีน้อยผลก็ หนึ่งวิธีวิ่งการค้าเสรีอาจมีผลต่อระบบระหว่างประเทศ politi-cal แล้ว โดยเพิ่ม หรือลดระดับของความขัดแย้งทางการเมืองการทหาร อาร์กิวเมนต์ต่าง ๆ อย่างไรก็ตาม เป็นสิทธิ์แบบกลไก-nisms ความคิดเห็นที่แตกต่างกัน ถ้าค้าส่งเสริมความสัมพันธ์แปซิฟิกระหว่างประเทศการซื้อขาย แล้วระบบแปซิฟิกจะกระตุ้นต่อการเปิดเสรีทางการค้าและไหล ในทางกลับกัน ถ้าค้าก่อให้เกิดความขัดแย้งเพิ่มมากขึ้น แล้วเราอาจคาดว่าปกป้องมากกว่าและน้อยกว่าการเปิดในอนาคตโมเดลเหล่านี้แบบไดนามิกมากขึ้นของการค้าระหว่างประเทศและในประเทศ poli-tics โต้ตอบกัน เป็นพื้นที่สำคัญของการวิจัย พวกเขาอาจบอกการจัดการที่ดีเกี่ยวกับอะไรวิ่งฟรีค้า ถ้ายั่งยืน อาจหมายถึงในอนาคต จะการเปิดเสรีสากลนำความดันเพิ่มขึ้น สำหรับแขกเพิ่มเติม และ เพื่อประชาธิปไตย หรือจะทำลายตัวเอง และต้องการปิดแบคแลชกับรัฐบาลและสถาบันระหว่างประเทศที่สนับสนุนการเปิดสายพันธุ์ จะเปิดรับผลิตระบบนานาชาติสงบหรือหนึ่งแนวโน้มที่จะเพิ่มความขัดแย้งทางการเมืองหรือไม่ คำตอบของคำถามเหล่านี้จะกลับบอกมากเกี่ยวกับทิศทางในอนาคตของนโยบายการค้าทั่วโลกบทสรุปคำถามที่ผมจะออกอยู่เป็นเหตุให้ประชาชาติทั่วโลกได้ liberalized นโยบายการค้าของพวกเขาตั้งแต่ปี 1980 ฉันตรวจสอบทฤษฎีเป็นนโยบายทางการค้าเพื่อดูถ้าพวกเขาสามารถช่วยอธิบายกะอนุสาวรีย์นี้ในนโยบาย ในส่วนนี้ ผมประเมินวิธีที่ดีที่พวกเขากระทำและที่วิจัยในอนาคตอาจมีประโยชน์ทำไมมีอุปสรรคทางการค้าได้ลดลงทั่วโลกตั้งแต่ปี 1980 ทฤษฎีที่มีอยู่แนะนำคำตอบที่เป็นไปได้ที่สาม แรกเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับนโยบายการค้าระหว่างประเทศแสดงการกำหนดลักษณะ อย่างชัดเจน ในทศวรรษ 1980 ผู้นำทางการเมืองมากและบางประเทศทั่วโลกกลุ่มนิยมเปลี่ยนแปลงมุมมองของพวกเขาในสิ่งที่พวกเขาค้านโยบายดี นำสกู๊ปเมืองใน LDCs เปิดตัวทะเยอทะยาน ฝ่ายปฏิรูปทางเศรษฐกิจที่เปิดเสรีการค้าขนาดใหญ่ ในขณะที่ผู้นำประเทศอุตสาหกรรมขั้นสูง undertook ขนาดใหญ่ พหุภาคีพยายามลดอุปสรรคทางการค้า กลุ่มลาดเธอ มันจะยากที่จะระบุการเปลี่ยนแปลงในสถาบันทางการเมืองหรือความ democrati เป็นการเล่นบทบาท แทน รอบงาม — เติบโตค้า cre ating กลุ่มเพิ่มเติมสามารถเปิดเสรีการค้า ซึ่งจะสร้างแรงผลักดันเพิ่มเติมสำหรับการเปิดเสรีมากขึ้นและการค้ามากขึ้น ซึ่งน่าจะ เป็นปัจจัยสำคัญ สำหรับ LDCs บนมืออื่น ๆ การเปลี่ยนแปลง ในลักษณะของผู้นำ และ ใน politi- สถาบัน cal ปรากฏสำคัญ ความล้มเหลวของ ISI วิกฤติเศรษฐกิจ ความสำเร็จของ Nic เอเชียค่อนข้างเปิด และลูกเป็นสังคมนิยมอัล-ternative ทั้งหมดเพื่อให้ผู้นำโปรดปรานปฏิรูปทางเศรษฐกิจที่เปิดเสรีการค้า กระบวนการประชาธิปไตยในบางประเทศยังเด็ก ๆ cess โปรนี้ เปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในสถาบันการเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทิศทางของประชาธิปไตย อาจจำเป็นสำหรับชนิดของการเปิดเสรีการค้าขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นใน LDCs บาง แต่การเปลี่ยนแปลงในลักษณะไม่มองข้ามในการอธิบายการวิ่งการค้าเสรีหนึ่งอาจคิดว่า ปัจจัยนานาชาติจะมีบทบาทสำคัญในโลกการเปลี่ยนแปลงในนโยบาย แต่มันจะหนักโต้เถียงนี้ แน่นอน การล่มสลายของประเทศสังคมนิยม และคอมมิวนิสต์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งและพัสดุของการสิ้นสุดของสงครามเย็นและลูกค่ายตะวันออก มีผล ผู้นำอาจไม่ plausibly ดึงดูดเช่นรูปแบบการจัดนโยบายนโยบาย แต่สิ่งสำคัญคือต้องจำว่า ปฏิรูปฝ่ายไปทาง lib eralization มากมายเริ่มในช่วง กลางทศวรรษ 1980 ก่อนการล่มสลายของค่ายตะวันออกหรือการ พวกเขายังเริ่มเวลาเมื่อผู้สังเกตการณ์จำนวนมากคิดว่า เขา gemony อเมริกันมีอดีตยาวนาน โดยเฉพาะอย่าง ทีสำคัญคือบทบาทของสถาบันนานาชาติได้ สำหรับประเทศอุตสาหกรรมขั้นสูง แกตต์อนุญาตให้ประเทศในการออกแบบแพคเกจไพศาลของสัมปทานสัญญาพันธมิตรทางการค้าที่เปิดกว้างเสรี เด็ก ๆ นอกจากนี้ EU ช่วยเปิดเสรีโปมลทินภายในยุโรปเคยเติบโต สำหรับ LDCs บทบาทของ IMF และธนาคารโลกอาจมีบทบาทใหญ่ ทุกข์ทางเศรษฐกิจบังคับประเทศกับสถาบันเหล่านี้สำหรับความช่วยเหลือ และส่วนหนึ่งของราคาถูกราคายาของการเปิดเสรีการค้า แม้ว่าในบางนำยานี้เหมาะกับลักษณะทางการค้าใหม่ ผู้อื่น มันเป็นยาขมกลืน และหนึ่งพวกเขาจะไม่มีดำเนินการ โดยความดันภายนอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

asioworski (1986) และ Russett, et al (1998) ได้พบว่าการเพิ่มขึ้นของกระแสการค้าระหว่างประเทศ (หรือระหว่างคู่ของพวกเขา) ลดโอกาสที่ประเทศเหล่านั้นจะมีส่วนร่วมในความขัดแย้งทางการเมืองหรือทางทหารกับแต่ละอื่น ๆ อื่น ๆ เช่นเพลงวอลทซ์ (1979) และ Barbieri (1996) ยืนยันว่าการค้าที่เพิ่มขึ้นและการพึ่งพามันจะสร้างความขัดแย้งเพิ่มขึ้นอย่างใดอย่างหนึ่งหรือมีผลเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับมัน วิธีการหนึ่งที่เร่งด่วนกับการค้าเสรีอาจมีผลต่อระบบทางการเมืองระหว่างประเทศเสียแล้วโดยการเพิ่มหรือลดระดับของความขัดแย้งทางการเมืองทหาร ข้อโต้แย้งที่แตกต่างกัน แต่บ่งบอกถึง nisms กลไกความคิดเห็นที่แตกต่างกัน หากการค้าส่งเสริมความสัมพันธ์ในหมู่ประชาชาติแปซิฟิกซื้อขายแล้วเช่นสภาพแวดล้อมแปซิฟิกมีแนวโน้มที่จะกระตุ้นให้เกิดการเปิดเสรีการค้าต่อไปและกระแส; ในทางกลับกันถ้าผลิตการค้าความขัดแย้งมากขึ้นแล้วเราอาจคาดหวังการปกป้องและการเปิดกว้างมากขึ้นน้อยลงในอนาคต.
โมเดลเหล่านี้แบบไดนามิกมากขึ้นของวิธีการค้าระหว่างประเทศและภายในประเทศสำบัดสำนวน poli- โต้ตอบเป็นพื้นที่สำคัญของการวิจัย พวกเขาอาจจะบอกเราจัดการที่ดีเกี่ยวกับสิ่งที่เร่งด่วนกับการค้าเสรีถ้ายั่งยืนอาจหมายถึงในอนาคต จะกระบวนการเปิดเสรีทั่วโลกนำแรงกดดันที่เพิ่มขึ้นสำหรับการเปิดกว้างมากขึ้นและเพื่อประชาธิปไตย? หรือมันจะทำลายตัวเองและความต้องการของสายพันธุ์ให้มีการปิดและฟันเฟืองกับรัฐบาลและสถาบันระหว่างประเทศที่สนับสนุนการเปิดกว้าง? จะเปิดกว้างในการผลิตระบบระหว่างประเทศที่เงียบสงบหรือมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นในความขัดแย้งทางการเมือง? คำตอบสำหรับคำถามเหล่านี้จะเปิดบอกเรามากเกี่ยวกับทิศทางในอนาคตของนโยบายการค้าทั่วโลก. สรุปคำถามที่ฉันออกไปอยู่คือเหตุผลว่าทำไมประเทศทั่วโลกได้เปิดเสรีนโยบายการค้าของพวกเขาตั้งแต่ปี 1980 ผมตรวจสอบทฤษฎีที่โดดเด่นของการค้า นโยบายที่จะดูว่าพวกเขาสามารถช่วยอธิบายการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่นี้ในการกำหนดนโยบาย ในส่วนนี้ผมประเมินว่าพวกเขาได้ทำและสถานที่ที่การวิจัยในอนาคตอาจจะมีประโยชน์. อุปสรรคทางการค้าที่ได้รับการลดลงทำไมทั่วโลกตั้งแต่ปี 1980? ทฤษฎีที่มีอยู่ให้เห็นอย่างน้อยสามคำตอบที่เป็นไปได้ แรกที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงการตั้งค่าเกี่ยวกับนโยบายการค้าระหว่างประเทศนักแสดง เห็นได้ชัดว่าในช่วงปี 1980 ผู้นำทางการเมืองจำนวนมากและบางกลุ่มในสังคมในประเทศต่างๆทั่วโลกการเปลี่ยนแปลงมุมมองของพวกเขาเกี่ยวกับสิ่งที่ทางเลือกนโยบายการค้าของพวกเขาที่ดีที่สุดคือ เห็นการมีอายุทางการเมืองในประเทศพัฒนาน้อยที่สุดเปิดตัวทะเยอทะยาน, การปฏิรูปเศรษฐกิจฝ่ายเดียวที่รวมการเปิดเสรีการค้าขนาดใหญ่ในขณะที่ผู้นำในประเทศอุตสาหกรรมที่ทันสมัยมารับขนาดใหญ่ความพยายามพหุภาคีเพื่อลดอุปสรรคทางการค้า สำหรับกลุ่มตรี lat- มันเป็นเรื่องยากที่จะระบุการเปลี่ยนแปลงในสถาบันทางการเมืองหรือ zation democrati- การเล่นบทบาทสำคัญ แทนการค้าวงจรการเจริญเติบโตที่ดีงามสร้างไฟล์ ating กลุ่มมากขึ้นในความโปรดปรานของการเปิดเสรีการค้าซึ่งจะสร้างแรงผลักดันมากขึ้นสำหรับการเปิดเสรีมากขึ้นและการค้ามากขึ้นน่าจะเป็นปัจจัยสำคัญ สำหรับประเทศพัฒนาน้อยที่สุดในมืออื่น ๆ การเปลี่ยนแปลงในการตั้งค่าของผู้นำทางการเมืองและสถาบันแคปรากฏความสำคัญมากขึ้น ความล้มเหลวของเอสวิกฤตการณ์ทางเศรษฐกิจที่ประสบความสำเร็จค่อนข้างเปิดเอเชียนิคส์และการตายของสังคมนิยมอัล ternative ทั้งหมดรวมกันเพื่อให้ผู้นำสนับสนุนการปฏิรูปเศรษฐกิจซึ่งรวมถึงการเปิดเสรีการค้า ประชาธิปไตยในบางประเทศยังเสริมสร้างกระบวนการที่นี้ การเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในสถาบันทางการเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งในทิศทางของการปกครองระบอบประชาธิปไตยที่อาจมีความจำเป็นสำหรับชนิดของการเปิดเสรีการค้าขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นในประเทศพัฒนาน้อยที่สุดบาง แต่การเปลี่ยนแปลงในการตั้งค่าไม่สามารถมองข้ามในการอธิบายการวิ่งเพื่อการค้าเสรี. หนึ่งอาจคิดว่าปัจจัยต่างประเทศที่จะมีบทบาทสำคัญในการเปลี่ยนแปลงของโลกในการกำหนดนโยบาย แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะโต้แย้งนี้ แน่นอนว่าการล่มสลายของเศรษฐกิจสังคมนิยมและคอมมิวนิสต์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งและพัสดุของการสิ้นสุดของสงครามเย็นและการตายของกลุ่มตะวันออกที่มีผลกระทบ ผู้นำมีเหตุผลไม่สามารถที่จะอุทธรณ์ไปยังรูปแบบดังกล่าวจะปรับนโยบายการกีดกันของพวกเขา แต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องจำไว้ว่าหลายฝ่ายเดียวที่มีต่อการปฏิรูปการเปิดเสรีการ lib- เริ่มต้นขึ้นในช่วงต้นหรือกลางปี ​​1980 ก่อนที่จะล่มสลายของกลุ่มตะวันออก พวกเขาก็เริ่มในช่วงเวลาที่ผู้สังเกตการณ์หลายคนคิดว่า gemony he- อเมริกันที่ผ่านมานานโดยเฉพาะอย่างยิ่งทางเศรษฐกิจ บางทีสิ่งที่สำคัญที่สุดคือบทบาทของสถาบันระหว่างประเทศ สำหรับประเทศอุตสาหกรรมที่ทันสมัย, แกตต์ได้รับอนุญาตให้ประเทศในการออกแบบแพคเกจที่หลากหลายของสัมปทานการค้าซึ่งกันและกันที่สนับสนุนการเปิดเสรีในวงกว้าง; นอกจากนี้สหภาพยุโรปช่วยให้การเปิดเสรีภายในมลทินโปรยุโรปที่เคยเติบโต สำหรับประเทศพัฒนาน้อยที่สุดบทบาทของกองทุนการเงินระหว่างประเทศและธนาคารโลกอาจมีบทบาทที่มีขนาดใหญ่ ความทุกข์ทางเศรษฐกิจประเทศบังคับให้หันไปสถาบันเหล่านี้เพื่อขอความช่วยเหลือและเป็นส่วนหนึ่งของราคาเป็นใบสั่งยาของการเปิดเสรีการค้า แม้ว่าผู้นำบางใบสั่งยานี้เหมาะสมกับการตั้งค่าการค้าใหม่สำหรับคนอื่น ๆ มันเป็นยาขมกลืนและเป็นหนึ่งในพวกเขาจะไม่ได้มีการดำเนินการโดยไม่มีแรงกดดันภายนอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

asioworski ( 1986 ) และ russett et al ( 1998 ) พบว่าเพิ่มขึ้นในกระแสการค้าระหว่างประเทศ ( หรือระหว่างคู่ของพวกเขา ) ลดโอกาสที่ประเทศเหล่านั้นจะเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งทางการเมือง หรือทางการทหารกับแต่ละอื่น ๆ อื่นๆ เช่น วอลซ์ ( 1979 ) และบาร์เบียรี่ ( 1996 )ยืนยันว่าเพิ่มการค้าและความสมดุลมันสร้างให้เพิ่มความขัดแย้ง หรือได้ผลเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับมัน วิธีหนึ่งที่รัชการค้าเสรีอาจส่งผลกระทบต่อนานาชาติ Politi - ระบบ แคลแล้ว โดยการเพิ่มหรือลดระดับของความขัดแย้งทางการเมืองของทหาร ข้อโต้แย้งที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม บ่งบอกถึงผลป้อนกลับต่างกัน กลไก - nisms .ถ้าการค้า ส่งเสริมความสัมพันธ์ระหว่างประชาชาติแปซิฟิกเทรดแล้วเช่นสภาพแวดล้อมแปซิฟิกมีแนวโน้มที่จะกระตุ้นการเปิดเสรีทางการค้าต่อไป และไหล ; บนมืออื่น ๆถ้าการค้าสร้างความขัดแย้งเพิ่มเติม แล้วเราอาจคาดหวังการปกป้องมากขึ้นและเปิดกว้างน้อยลงในอนาคต .
เหล่านี้แบบไดนามิกรูปแบบมากขึ้นของวิธีการที่การค้าระหว่างประเทศและภายในประเทศ โปลี - tics โต้ตอบเป็นพื้นที่สำคัญของการวิจัย เขาจะบอกเราเรื่องอะไรเร่งด่วนเพื่อการค้า ถ้าคำอาจหมายถึงอนาคต จะดำเนินการเปิดเสรีทั่วโลกให้เพิ่มแรงกดดันให้เปิดกว้างมากขึ้นและเพื่อประชาธิปไตย ?หรือจะทำลายตัวเองและความต้องการสำหรับการปิดและพันธุ์อย่างรุนแรงกับรัฐบาลและสถาบันระหว่างประเทศที่เปิดกว้างสนับสนุน ? ความสงบจะผลิตระบบนานาชาติหรือหนึ่งมีแนวโน้มที่จะเพิ่มความขัดแย้งทางการเมือง คำตอบสำหรับคำถามเหล่านี้จะบอกมากเกี่ยวกับทิศทางของนโยบายการค้าในอนาคต

สรุป

ทั่วโลกคำถามที่ผมตั้งไปอยู่ทำไม ประเทศต่างๆทั่วโลกมีนโยบายเปิดเสรีการค้าของพวกเขาตั้งแต่ปี 1980 ผมตรวจสอบ นักทฤษฎีนโยบายการค้าเพื่อดูว่าพวกเขาสามารถช่วยอธิบายกะอนุสาวรีย์นี้ในนโยบาย ในส่วนนี้ผมประเมินว่าเขาได้กระทำและการวิจัยในอนาคตอาจจะมีประโยชน์ .
ทำไมมีอุปสรรคการค้าลดลงอย่างต่อเนื่องทั่วโลกตั้งแต่ 1980 ?ทฤษฎีที่มีอยู่แนะนำอย่างน้อยสามคำตอบที่เป็นไปได้ ครั้งแรกที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงการตั้งค่าเกี่ยวกับนโยบายการค้าของนักแสดงในประเทศ ชัดเจนว่า ในช่วงปี 1980 , ผู้นำทางการเมืองและสังคมหลายกลุ่มในประเทศทั่วโลกได้เปลี่ยนมุมมองของพวกเขาในสิ่งที่ทางเลือกนโยบายการค้าที่ดีที่สุดของพวกเขาคือ การเมืองนำ - ERS ใน ldcs เปิดทะเยอทะยานโดยปฏิรูปเศรษฐกิจ ซึ่งรวมถึงการเปิดเสรีการค้าขนาดใหญ่ ในขณะที่ผู้นำในอุตสาหกรรมที่ทันสมัยประเทศดำเนินการขนาดใหญ่ ความพยายามพหุภาคีเพื่อลดอุปสรรคทางการค้า . สำหรับกลุ่มทดลอง ลาด - , มันเป็นเรื่องยากที่จะระบุการเปลี่ยนแปลงในสถาบันการเมืองหรือ democrati - รับรองเอกสารเป็นบทบาทหลัก แทนวงจรการเติบโตทางการค้าด้วยคุณธรรม - พร้อมที่หลายกลุ่มในความโปรดปรานของการเปิดเสรีทางการค้า ซึ่งจะสร้างแรงผลักดันให้เปิดเสรีการค้ามากขึ้นมากขึ้นและดูเหมือนว่าจะเป็นปัจจัยหลัก สำหรับ ldcs บนมืออื่น ๆ , การเปลี่ยนแปลงในการตั้งค่าของผู้นำและ Politi -

คาลสถาบันปรากฏมากขึ้นที่สำคัญ ความล้มเหลวของ ISI , วิกฤตเศรษฐกิจความสำเร็จของเอเชียค่อนข้างเปิดโรงเรียนและอนิจกรรมของสังคมนิยม อัล - ternative ทั้งหมดรวมกันเพื่อให้ผู้นำช่วยปฏิรูปเศรษฐกิจ ซึ่งรวมถึงการเปิดเสรีทางการค้า . ประชาธิปไตยในประเทศยังเติบโตนี้โปรเซส . การเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในสถาบันการเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทิศทางของประชาธิปไตยอาจเป็นชนิดของการเปิดเสรีการค้าขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นในบาง ldcs . แต่การเปลี่ยนแปลงในการตั้งค่าไม่สามารถมองข้ามในการอธิบายรัชการค้าเสรี .
หนึ่งอาจคิดว่า ปัจจัยต่างประเทศก็มีบทบาทในเรื่องนี้
ทั่วโลกเปลี่ยนแปลงนโยบาย . แต่มันก็ยากที่จะโต้เถียงเรื่องนี้ แน่นอน การล่มสลายของประเทศสังคมนิยม และคอมมิวนิสต์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งและพัสดุของการสิ้นสุดของสงครามเย็น และความตายของตะวันออกหมู่ได้ผล ผู้นำไม่สามารถยังคงอุทธรณ์ไปยังรุ่นดังกล่าวจะปรับนโยบายทางการค้าของพวกเขา แต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องจำไว้ว่าส่วนมากของฝ่ายเดียวต่อลิบ - eralization เริ่มการปฏิรูปในช่วงต้นหรือกลาง 1980 ก่อนการล่มสลายของกลุ่มตะวันออกพวกเขายังเริ่มในเวลาเมื่อผู้สังเกตการณ์หลายคนคิดว่าชาวอเมริกันเขา - gemony นั้นผ่านมานานแล้ว โดยเฉพาะเศรษฐกิจ . บางทีที่สำคัญที่สุด คือ บทบาทของสถาบันการเงินระหว่างประเทศ สำหรับอุตสาหกรรมที่ทันสมัยประเทศ และอนุญาตให้ประเทศออกแบบหลากหลายแพคเกจซึ่งกันและกันสัมปทานการค้าเสรีที่พัฒนาในวงกว้าง นอกจากนี้อียูช่วยโปรโมต เสรี - ภายในยุโรปที่เพิ่มขึ้น . สำหรับ ldcs บทบาทของไอเอ็มเอฟ และธนาคารโลกอาจมีบทบาทขนาดใหญ่ ทุกข์ทางเศรษฐกิจให้ประเทศเพื่อเปิดให้สถาบันเหล่านี้เพื่อขอความช่วยเหลือ และในส่วนของราคายาของการค้า การเปิดเสรี ถึงแม้ว่าผู้นำบางใบสั่งยานี้เหมาะกับการตั้งค่าการค้าใหม่สำหรับคนอื่นมันเป็นยาขมกลืน และพวกเขาจะไม่ได้ถ่าย ไม่มีความดันภายนอก