The relationship between physical a

The relationship between physical activity and energy intake (food consumption) can take a number of forms, depending on the intensity, duration and frequency of the activity, and upon the degrees of fitness and physiological status of the individual. At extremes of energy expenditure such as those found in long distance cyclists, voluntary energy intake may be sufficient to balance the enormous daily expenditure; this is due to an entraining effect. Under more normal situations, there is a widely held belief that physical activity is a poor strategy for losing weight, since the energy expended drives up hunger and food intake to compensate for the energy deficit incurred. Recent studies in both normal weight and obese individuals show that substantial periods of exercise do not increase hunger and do not drive up food intake. Comparisons between sedentary and normally active individuals, or between enforced periods of rest or strenuous activity, generate little or no effect on levels of hunger or daily energy intake, indicating a rather loose physiological coupling between energy expenditure and food intake. This view generates an optimistic view of the role of exercise in weight loss and weight control, as it indicates that intake is not automatically driven up to compensate for energy expended. Reasons why physical activity often produces disappointing effects, rise from inappropriate food choices, a desire for self-reward after exercise and misjudgements about the relative rates at which energy can be expended (by exercise) or taken in (by eating). This means that physical activity will be most beneficial for weight control, if carried out in conjunction with a low energy dense diet or with judicious control of eating.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมทางกายภาพและการบริโภคพลังงาน (ปริมาณการใช้อาหาร) สามารถนำแบบฟอร์ม ขึ้นอยู่กับความรุนแรง ระยะเวลา และความถี่ ของกิจกรรม และองศาของการออกกำลังกายและสถานะทางสรีรวิทยาของบุคคลต่าง ๆ ที่สุดขั้วของรายจ่ายพลังงานเช่นที่พบในนักปั่นระยะไกล การบริโภคพลังงานโดยสมัครใจอาจเพียงพอสมดุลวันจ่ายมหาศาล นี่คือเนื่องจากลักษณะพิเศษ entraining ภายใต้สถานการณ์ปกติมาก มีความเชื่อถืออย่างกว้างขวางที่ว่า กิจกรรมทางกายภาพเป็นกลยุทธ์ที่ดีสำหรับการสูญเสียน้ำหนัก เนื่องจากพลังงานที่ใช้ไดรฟ์ขึ้นหิวและอาหารบริโภคเพื่อชดเชยการขาดดุลของพลังงานที่เกิดขึ้น การศึกษาล่าสุดในเกณฑ์ปกติและคนอ้วนแสดงว่า พบรอบระยะเวลาของการออกกำลังกายเพิ่มความหิว และไม่ขับรับประทานอาหาร เปรียบเทียบ ระหว่างบุคคลที่อยู่ประจำ และการใช้งานปกติ หรือ ระหว่างระยะบังคับเหลือกิจกรรมสมบุกสมบัน สร้างน้อย หรือไม่มีผลต่อระดับของความหิวหรือวันพลังงานบริโภค ระบุการเชื่อมต่อทางสรีรวิทยาที่ค่อนข้างหลวมระหว่างพลังงานค่าใช้จ่ายและอาหารบริโภค มุมมองนี้สร้างมุมมองการมองโลกในแง่ของบทบาทของการออกกำลังกายลดน้ำหนักและควบคุมน้ำหนัก เป็นบ่งชี้ว่า บริโภคไม่โดยอัตโนมัติขับเคลื่อนขึ้นเพื่อชดเชยพลังงานที่ใช้ เหตุผลที่ทำไมกิจกรรมทางกายภาพมักจะก่อให้เกิดผลกระทบย่อม เพิ่มขึ้นจากอาหารที่ไม่เหมาะสม ความปรารถนาที่สำหรับตัวเองรางวัลหลังจากออกกำลังกายและ misjudgements เกี่ยวกับอัตราสัมพัทธ์ที่พลังงานสามารถใช้ (โดยการออกกำลังกาย) หรือดำเนินการใน (โดยการรับประทาน) ซึ่งหมายความ ว่า กิจกรรมทางกายภาพจะมีประโยชน์มากที่สุดสำหรับการควบคุมน้ำหนัก ถ้าดำเนินการร่วม กับส่วนควบคุมการกินอาหารพลังงานต่ำหนาแน่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสัมพันธ์ระหว่างการออกกำลังกายและการบริโภคพลังงาน (การบริโภคอาหาร) สามารถใช้หลายรูปแบบขึ้นอยู่กับความเข้มของระยะเวลาและความถี่ของกิจกรรมและเมื่อองศาของการออกกำลังกายและสถานะทางสรีรวิทยาของแต่ละบุคคล ที่ขั้วของการใช้พลังงานเช่นที่พบในนักปั่นจักรยานทางไกลปริมาณพลังงานความสมัครใจอาจจะเพียงพอเพื่อความสมดุลของค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันอย่างมาก; นี้เป็นเพราะผล entraining ภายใต้สถานการณ์ปกติมากขึ้นมีความเชื่อที่จัดขึ้นอย่างกว้างขวางว่าการออกกำลังกายเป็นกลยุทธ์ที่ดีสำหรับการสูญเสียน้ำหนักเนื่องจากพลังงานที่ใช้จ่ายไดรฟ์ขึ้นความหิวและการบริโภคอาหารเพื่อชดเชยการขาดดุลพลังงานที่เกิดขึ้น การศึกษาล่าสุดทั้งในน้ำหนักปกติและบุคคลที่เป็นโรคอ้วนแสดงให้เห็นว่าช่วงเวลาที่สำคัญของการออกกำลังกายไม่ได้เพิ่มความหิวและไม่ขับรถขึ้นการบริโภคอาหาร เปรียบเทียบระหว่างบุคคลที่อยู่ประจำและใช้งานได้ตามปกติหรือระหว่างระยะเวลาการบังคับใช้ของส่วนที่เหลือหรือกิจกรรมที่มีพลังในการสร้างไม่มีผลกระทบต่อระดับของความหิวหรือปริมาณพลังงานในชีวิตประจำวันน้อยหรือแสดงให้เห็นการมีเพศสัมพันธ์ทางสรีรวิทยาค่อนข้างหลวมระหว่างการใช้พลังงานและการบริโภคอาหาร มุมมองนี้จะสร้างมุมมองในแง่ของบทบาทของการออกกำลังกายในการลดน้ำหนักและการควบคุมน้ำหนักเป็นมันแสดงให้เห็นว่าการบริโภคจะไม่ถูกผลักดันโดยอัตโนมัติเพื่อชดเชยการใช้จ่ายพลังงาน เหตุผลว่าทำไมการออกกำลังกายมักจะก่อให้เกิดผลกระทบที่น่าผิดหวังเพิ่มขึ้นจากการเลือกรับประทานอาหารที่ไม่เหมาะสมปรารถนาสำหรับรางวัลตัวเองหลังการออกกำลังกายและ misjudgements เกี่ยวกับอัตราญาติที่พลังงานที่สามารถใช้จ่าย (โดยการออกกำลังกาย) หรือถ่ายใน (โดยการรับประทานอาหาร) ซึ่งหมายความว่าการออกกำลังกายจะเป็นประโยชน์มากที่สุดสำหรับการควบคุมน้ำหนักถ้าดำเนินการควบคู่ไปกับการรับประทานอาหารที่มีความหนาแน่นพลังงานต่ำหรือที่มีการควบคุมเหตุผลของการรับประทานอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมทางกายและการบริโภคพลังงาน ( อาหาร ) สามารถใช้หลายรูปแบบ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความเข้มของระยะเวลาและความถี่ของกิจกรรม ตามองศาของฟิตเนสและสถานะทางสรีรวิทยาของแต่ละบุคคล ที่ขั้วของพลังงานเช่นที่พบในนักปั่นจักรยานทางไกล การบริโภคพลังงาน โดยอาจจะเพียงพอที่จะสมดุลรายจ่ายประจำวันอย่างมาก นี้เป็นเพราะมี entraining Effect ภายใต้สถานการณ์ปกติมากขึ้น มีความเชื่อที่ว่ากิจกรรมทางกายภาพอย่างกว้างขวางเป็นกลยุทธ์ที่ไม่ดีสำหรับการลดน้ำหนัก เพราะพลังงานที่ใช้ไดรฟ์ขึ้นความหิวและการบริโภคอาหาร เพื่อชดเชยการขาดดุลพลังงานที่เกิดขึ้น การศึกษาล่าสุด ทั้ง ใน น้ำหนักปกติ และอ้วนบุคคลแสดงมากช่วงของการออกกำลังกายไม่เพิ่มความหิวและไม่ทำให้อาหารที่รับประทานเข้าไป การเปรียบเทียบระหว่างบุคคลและระหว่างกลุ่มปกติที่ใช้งาน หรือกำหนดช่วงเวลาของการพักผ่อนหรือกิจกรรมที่ยากเย็นแสนเข็ญ สร้างผลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยในระดับของความหิวหรือบริโภคพลังงานทุกวันซึ่งค่อนข้างหลวม coupling ระหว่างการใช้พลังงานและพืชอาหารที่บริโภค มุมมองนี้จะสร้างมุมมองในแง่ของบทบาทของการออกกำลังกายในการลดน้ำหนักและการควบคุมน้ำหนัก มันบ่งชี้ว่า การบริโภคไม่ได้โดยอัตโนมัติขับเคลื่อนขึ้นเพื่อชดเชยพลังงานที่ใช้จ่าย เหตุผลที่การออกกำลังกายมักจะก่อให้เกิดผลที่น่าผิดหวังที่เพิ่มขึ้นจากการเลือกอาหารที่ไม่เหมาะสม , ความปรารถนาให้รางวัลตนเอง หลังจากที่ออกกำลังกายและ misjudgements เกี่ยวกับอัตราสัมพัทธ์ที่พลังงานสามารถใช้จ่าย ( ออกกำลังกาย ) หรือถูก ( กิน ) ซึ่งหมายความว่าการออกกำลังกายจะเป็นประโยชน์ที่สุดสำหรับการควบคุมน้ำหนัก ถ้าทำควบคู่กับการควบคุมอาหารพลังงานต่ำหนาแน่นหรือรอบคอบของการรับประทานอาหาร