NARRATOR: Once upon a time in a fie

NARRATOR: Once upon a time in a field on a summer day , there was a happy Grasshopper who liked to play, sing, and dance all day.



GRASSHOPPER: What a splendid day!. la,la,la,la,la, I have nothing to do, but sing and play. La, la, la, la,la.



NARRATOR: As she was singing, an ant was passing by.



ANT: Don’t you ever get tired of playing?.



GRASSHOPPER: Who, me?. Of course not!.



ANT: Don’t you ever work?.



GRASSHOPPER: Who, me?. Of course not!. Do you want to play with me?.



ANT: No, I have work to do.



GRASSHOPPER: Come on, let’s sing together.



ANT: No, I’m very busy right now.



GRASSHOPPER: Work, work, work!. That’s all you do. You don’t have time to play or sing with me.



ANT: No, I don’t.



GRASSHOPPER: Why are you in such a hurry?.



ANT: I have to take home this kernel of corn.



GRASSHOPPER: What for?.



ANT: I have to store food for the winter.



GRASSHOPPER: How can you think about winter on such a fine day?.



ANT: Because the winter will be here soon, and food will be too hard to find and you should do the same.



GRASSHOPPER: I don’t want to worry about winter right now!. You just go ahead and work, work, work and I will just play, sing, and dance.



ANT: Soon, you will not have enough food to eat.



GRASSHOPPER: I have plenty of food right now.



ANT: And what about tomorrow?.



GRASSHOPPER: I don’t worry about tomorrow.



ANT: I do. Good-bye.



NARRATOR: So the Ant went on its way and continued its work. The weather soon turned cold, and all the food lying in the field was covered with a thick white blanket of snow.



GRASSHOPPER: I should have listened to the ant!. It’s so cold that I can’t even play, or sing songs any more and I don’t have food to eat. I am sure the ant will help me!.



NARRATOR: The grasshopper went to the ant’s hill.



GRASSHOPPER: Please, ant give me something to eat. I am cold and hungry.



ANT: Why should I help you?. What did you do all summer?.



GRASSHOPPER: I played, sang, and danced.



ANT: And I worked, worked, worked!. So go and play, sing, and dance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้บรรยาย: ครั้งในเขตข้อมูลในวันฤดูร้อน ได้ตั๊กแตนมีความสุขซึ่งชื่นชอบการเล่น ร้องเพลง และเต้นรำตลอดทั้งวัน ตั๊กแตน: สิ่งสวยงามวัน la, la, la, la, la ได้อะไร แต่ร้องเพลง และเล่น La, la, la, la, la ผู้บรรยาย: ตามที่เธอได้ร้องเพลง มดกำลังเดินผ่าน มด: ไม่เคยเบื่อของเล่น ตั๊กแตน: ที่ ฉัน ไม่แน่นอน มด: ไม่คุณเคยทำงาน ตั๊กแตน: ที่ ฉัน ไม่แน่นอน คุณต้องการเล่นกับฉัน มด: ไม่มี มีงานทำ ตั๊กแตน: มา มาร้องด้วยกัน มด: ไม่มี ฉันยุ่งมากอยู่ ตั๊กแตน: ทำงาน ทำงาน ทำงาน นั่นคือทั้งหมดที่คุณทำ คุณไม่มีเวลาเล่น หรือร้องเพลงกับฉัน มด: ไม่มี ไม่ ตั๊กแตน: ทำไมท่านรีบ มด: ฉันต้องใช้บ้านนี้เคอร์เนลของข้าวโพด ตั๊กแตน: อะไรสำหรับ มด: ฉันต้องเก็บอาหารสำหรับฤดูหนาว ตั๊กแตน: วิธีสามารถคิดเกี่ยวกับฤดูหนาวในวันดี มด: เพราะฤดูหนาวจะอยู่ที่นี่เร็ว ๆ นี้ และอาหารจะยากเกินไปที่จะค้นหา และคุณควรทำเช่นเดียวกัน ตั๊กแตน: ที่ฉันไม่ต้องการกังวลเกี่ยวกับฤดูหนาว! คุณเพียงแค่ไปข้างหน้า และทำงาน ทำงาน การทำงาน และฉันจะเพียงเล่น ร้องเพลง และการเต้นรำ มด: เร็ว ๆ นี้ คุณจะไม่มีอาหารพอกิน ตั๊กแตน: แล้วอาหารอยู่ มด: และสิ่งที่เกี่ยวกับวันพรุ่งนี้ ตั๊กแตน: ฉันไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอนาคต มด: ฉันทำ บอกลา ผู้บรรยาย: ดังนั้นมดไปในทาง และการทำงานอย่างต่อเนื่อง สภาพอากาศหันเย็น และอาหารทั้งหมดที่อยู่ในฟิลด์ถูกปกคลุม ด้วยผ้าขาวหนาห่มหิมะ ตั๊กแตน: ฉันควรจะฟังมด มันเป็นเย็นดังนั้นที่ไม่สามารถแม้กระทั่งเล่น หรือร้องเพลงอีก และไม่มีอาหารกิน ผมแน่ใจว่า มดจะช่วยฉัน ผู้บรรยาย: ตั๊กแตนไปเนินเขาของมด ตั๊กแตน: กรุณา มดให้ฉันกิน ฉันหนาว และหิว มด: ทำไมควรฉันช่วยคุณ คุณทำอะไรทั้งหมดฤดูร้อน ตั๊กแตน: ผมเล่น ร้อง และเต้น มด: และผมทำ งาน ทำงาน ทำงาน ดังนั้นไป และเล่น ร้องเพลง และเต้นรำ