This paper presents a model of life

This paper presents a model of lifetime utility maximisation in which expectations of future
marital transitions play a role in the determination of work hours. Married people with
spouses who earn more are predicted to devote additional time to the labour market when
they are confronted with a high likelihood of divorce and vice versa. Similarly, work hours
should be positively associated with marriage probability for those single people who expect
to marry a higher earning spouse. These predictions are tested using data from the National
Longitudinal Survey of Youth 1979. Marriage and divorce probabilities are calculated from
Cox proportional hazard models and are included in regressions of annual hours. Married
women are found to work more when they face a high probability of divorce. This relationship
holds both over an individual’s life-cycle and across people with different inherent risks of
divorce. Similar results are found when a woman’s happiness with her marriage is used as a
proxy for divorce risk.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอกสารนี้แสดงรุ่น maximisation ประโยชน์อายุการใช้งานซึ่งความคาดหวังในอนาคตเปลี่ยนสถานภาพมีบทบาทในการกำหนดชั่วโมงการทำงาน คนที่แต่งงานแล้วคู่สมรสที่ได้รับมากกว่าคาดว่า จะอุทิศเวลาเพิ่มเติมในตลาดแรงงานเมื่อพวกเขาจะเผชิญกับโอกาสสูง ของการหย่าร้าง และในทางกลับกัน ชั่วโมงทำงานในทำนองเดียวกันควรสัมพันธ์บวกกับความน่าเป็นการแต่งงานสำหรับคนผู้เดียวที่คาดหวังแต่งงานกับคู่สมรสรายได้สูง คาดการณ์เหล่านี้จะมีทดสอบโดยใช้ข้อมูลจากชาติการสำรวจเยาวชน 1979 ตามยาว น่าจะแต่งงานและหย่าร้างคำนวณจากชื่อสถาบันรูปแบบสัดส่วนอันตราย และอยู่ในที่รู้จักชั่วโมงประจำปี แต่งงานผู้หญิงจะพบการทำงานมากขึ้นเมื่อพวกเขาเผชิญความหย่าน่าสูง ความสัมพันธ์นี้มีทั้ง ผ่าน วงจรชีวิตของแต่ละบุคคล และ ระหว่างบุคคลกับเสี่ยงต่าง ๆ ของหย่าร้าง พบผลลัพธ์ที่คล้ายกันเมื่อใช้ความสุขของผู้หญิงกับการแต่งงานของเธอเป็นการพร็อกซี่สำหรับความเสี่ยงหย่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความนี้นำเสนอรูปแบบของการเพิ่มอายุการใช้งานยูทิลิตี้ที่คาดหวังของอนาคต
เปลี่ยนสมรสมีบทบาทสำคัญในการกำหนดชั่วโมงการทำงาน คนที่จะแต่งงานกับ
คู่สมรสที่มีรายได้มากขึ้นมีการคาดการณ์ว่าจะอุทิศเวลาเพิ่มเติมให้กับตลาดแรงงานเมื่อ
พวกเขากำลังเผชิญหน้ากับโอกาสสูงของการหย่าร้างและในทางกลับกัน ในทำนองเดียวกันชั่วโมงการทำงาน
ควรจะมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความน่าจะแต่งงานสำหรับคนเดียวผู้ที่คาดว่า
จะแต่งงานกับคู่สมรสที่มีรายได้สูงขึ้น คาดการณ์เหล่านี้จะมีการทดสอบโดยใช้ข้อมูลจากแห่งชาติ
สำรวจยาวของเยาวชนปี 1979 แต่งงานและการหย่าร้างน่าจะมีการคำนวณจาก
ค็อกซ์รุ่นอันตรายสัดส่วนและรวมอยู่ในการถดถอยของชั่วโมงการประจำปี แต่งงานแล้ว
ผู้หญิงจะพบว่าการทำงานมากขึ้นเมื่อพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับความน่าจะเป็นสูงของการหย่าร้าง ความสัมพันธ์นี้
ถือทั้งในช่วงของแต่ละบุคคลวงจรชีวิตและทั่วคนที่มีความเสี่ยงที่แตกต่างกันของ
การหย่าร้าง ผลที่คล้ายกันจะพบว่าเมื่อความสุขของผู้หญิงคนหนึ่งที่มีการแต่งงานของเธอจะถูกใช้เป็น
พร็อกซี่สำหรับความเสี่ยงด้านการหย่าร้าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้นำเสนอรูปแบบชีวิตอรรถประโยชน์การมีจำนวนสูงสุดที่คาดหวังในอนาคตการเปลี่ยนสถานภาพมีบทบาทในการกำหนดชั่วโมงทำงาน คนแต่งงานด้วยคู่สมรสที่มีรายได้มากขึ้นคาดว่าจะอุทิศเวลาเพิ่มเติมเพื่อตลาดแรงงาน เมื่อพวกเขาจะเผชิญกับความน่าจะเป็นสูงของการหย่าร้างและในทางกลับกัน นอกจากนี้ชั่วโมงทำงานควรจะบวกที่เกี่ยวข้องกับการแต่งงาน สำหรับผู้ที่โสดคนที่คาดว่าน่าจะเป็นแต่งงานกับคู่สมรสที่มีรายได้สูงกว่า การคาดการณ์เหล่านี้จะถูกทดสอบโดยใช้ข้อมูลจากชาติสำรวจตามยาวของเยาวชนปี 1979 การแต่งงานและการหย่า คำนวณจากความน่าจะเป็นCox สัดส่วนอันตรายและจะรวมอยู่ในรูปแบบสมการถดถอยของชั่วโมงประจำปี แต่งงานผู้หญิงที่พบในการทำงานมากขึ้นเมื่อพวกเขาเผชิญกับความน่าจะเป็นสูงของการหย่าร้าง ความสัมพันธ์นี้มีทั้งผ่านวงจรชีวิตของแต่ละคนและในประชาชนที่มีความเสี่ยงแท้จริงของการหย่าร้าง ผลที่คล้ายกันจะพบว่าเมื่อผู้หญิงมีความสุขกับการแต่งงานของเธอถูกใช้เป็นพร็อกซี่สำหรับความเสี่ยงที่หย่า