His voice sounded in the air like s

His voice sounded in the air like silky tendrils, very gentle, but also very cold. In its elegance hid a wisp of frosty chill.

Chen Rong was too tense to move.

Wang Hong slowly turned to face her, his hands cupping her cheeks. His inky eyes were slightly squinted, but he did not smile. “Have I been so consistently magnanimous that you can just use me when you want to use me and then leave me when you want to leave me?”

Chen Rong finally recovered. Her rosy lips trembled as she hastily tried to clarify: “No, that’s not true.”

Wang Hong’s hands suddenly stilled on her cheeks. He kept them firmly there and lowered his head to catch her lips.

Their lips met.

With her eyes widened, Chen Rong dazedly let him inhale her lips and intrude inside to probe deeper into the depths of her mouth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสียงของเขาฟังในอากาศเช่นเหล่าเนียน อ่อนโยนมาก แต่ยังเย็นมาก ในความสง่างามที่ซ่อนปอยความหนาวเย็นรองเฉินถูกตึงเกินไปWang Hong ช้าเปิดหน้าเธอ คัปปิ้งแก้มของเธอมือของเขา ตาไวน์ของเขามี squinted เล็กน้อย แต่ไม่ได้ยิ้ม "ฉันได้ให้สม่ำเสมอรวมคุณสามารถเพียงแค่ใช้ฉันเมื่อคุณต้องการฉัน และทิ้งฉันต้องปล่อยให้ฉัน"รองเฉินกู้คืนในที่สุด ริมฝีปากของเธอโรซี่ trembled เป็นเธอรีบพยายามชี้แจง: "ไม่มี ที่ไม่เป็นความจริง"มือ Wang Hong stilled บนแก้มของเธอทันที เขาเก็บมีอย่างมั่นคง และลดลงศีรษะจับริมฝีปากของเธอริมฝีปากของพวกเขาได้พบกันตาเธอ widened เฉินรอง dazedly ให้เขาหายใจริมฝีปากของเธอ และบุกรุกในการรบที่ลึกลงไปปากของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสียงของเขาฟังในอากาศเหมือนไม้เลื้อยเนียนอ่อนโยนมาก แต่ยังหนาวเย็นมาก ในความสง่างามซ่อนกำมือของเย็นหนาวได้. เฉินร่องตึงเครียดเกินไปที่จะย้าย. วัง Hong ช้าหันไปใบหน้าของเธอมือของเขาป้องแก้มของเธอ ดวงตาดำสนิทของเขาถูก squinted เล็กน้อย แต่เขาไม่ได้ยิ้ม "ฉันได้รับอย่างต่อเนื่องเพื่อเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ที่คุณก็สามารถใช้ฉันเมื่อคุณต้องการที่จะใช้ฉันแล้วปล่อยฉันเมื่อคุณต้องการที่จะทิ้งฉัน?" เฉินร่องในที่สุดก็หาย ริมฝีปากสีดอกกุหลาบของเธอขณะที่เธอกลัวจนตัวสั่นรีบพยายามที่จะชี้แจง: ". ไม่มีที่ไม่เป็นความจริง" มือของวังฮ่องกงจู่ ๆ ก็นิ่งอยู่บนแก้มของเธอ เขาเก็บไว้อย่างมั่นคงและมีการลดลงหัวของเขาที่จะจับริมฝีปากของเธอ. ริมฝีปากของพวกเขาได้พบกับ. ด้วยตาของเธอกว้างเฉินร่อง dazedly ให้เขาหายใจริมฝีปากของเธอและก้าวก่ายภายในหยั่งลึกลงไปในระดับความลึกจากปากของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสียงของเขาฟังดูในอากาศเหมือนเป็นกิ่งก้าน อ่อนโยนมาก แต่หนาวมาก ในความงดงามซ่อนขมวดของหนาวเย็นเฉินหยงก็เครียดเกินกว่าที่จะย้ายวังหงส์ค่อยๆ หันไปมองหน้าของเธอ มือของเขา cupping แก้มของเธอ ดวงตาดำเหมือนหมึกเขา squinted เล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ยิ้ม " ฉันได้รับเสมอเป็นคนใจกว้างมากที่คุณสามารถใช้เมื่อคุณต้องการใช้ฉันแล้วทิ้งฉันไปเมื่อคุณต้องการไปจากฉัน ? "เฉินหยงก็หาย ริมฝีปากแดงระเรื่อสั่นขณะที่เธอรีบพยายามชี้แจงว่า " ไม่จริง "มือของวังหงส์ก็ stilled บนแก้มของเธอ เขาเก็บมันไว้อย่างแน่นหนา มันก้มหัวให้จับที่ริมฝีปากของเธอริมฝีปากของพวกเขาเจอตาของเธอเบิกกว้าง เฉินหยงมึนให้เขาดูดปากเธอบุกรุกเข้ามาภายในเพื่อตรวจสอบลึกในระดับความลึกจากปากของเธอ