Long-term versus short-term orienta

Long-term versus short-term orientation
refers to the extent to which a culture programs its members to accept delayed gratification of their material, social, and emotional needs. Hofstede’s research shows country scores on a Long-term Orientation Index (LTO) for 23 countries. In short-term oriented cultures the “bottom line” (the results of the past month, quarter, or year) is a major concern; control systems are focused on it and managers are constantly judged by it. This state of affairs is supported by arguments that are assumed to be rational, but the cultural distinction reminds us of the fact that this entire rationality rests on cultural – that is, pre-rational – choices.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระยะยาวและระยะสั้นแนว หมายถึงการที่วัฒนธรรมโปรแกรมสมาชิกยอมรับล่าช้าพึงพอใจของความต้องการวัสดุ สังคม และทางอารมณ์ วิจัยของอย่างไร Hofstede แสดงคะแนนประเทศในดัชนีการวางแนวเป็น Long-term (LTO) 23 ประเทศ ในระยะสั้นแนววัฒนธรรม "บรรทัดล่าง" (ผลของอดีตเดือน ไตรมาส หรือปี) เป็นเรื่องสำคัญ ระบบควบคุมมีความสำคัญกับมัน และผู้จัดการจะตัดสินโดยตลอดเวลา กิจการนี้รัฐสนับสนุนอาร์กิวเมนต์ที่จะถูกเชือด แต่ความแตกต่างทางวัฒนธรรมนึกถึงข้อเท็จจริงที่ rationality ทั้งนี้อยู่บนวัฒนธรรม – pre-rational – ตัวเลือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระยะยาวและระยะสั้น
ปฐมนิเทศหมายถึงขอบเขตที่วัฒนธรรมโปรแกรมสมาชิกรับความพึงพอใจล่าช้าของวัสดุของตน สังคม และความต้องการทางอารมณ์ ฮอฟสติดการวิจัยแสดงประเทศคะแนนทิศทางระยะยาวดัชนี ( lto ) 23 ประเทศ ในระยะสั้นเชิงวัฒนธรรม " ด้านล่างบรรทัด " ( ผลของเดือนที่ผ่านมา , ไตรมาส ,หรือปี ) เป็นความกังวลหลัก ระบบการควบคุมจะเน้นมันและผู้จัดการมักจะตัดสินโดย รัฐของกิจการนี้ได้รับการสนับสนุนโดยอาร์กิวเมนต์ที่ถือว่าถูกต้อง แต่ความแตกต่างทางวัฒนธรรมที่เตือนเราจากความจริงที่ว่า เหตุผลทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับวัฒนธรรม–นั่นคือเหตุผลที
ก่อนเลือก