Dye-labeled peptides were produced

Dye-labeled peptides were produced by hydrolysis of azocasein and encapsulated in water-in-oil-in-water double emulsions. The effect of degree of hydrolysis (0%, 3.5%, or 7%) and oil phase composition (butter oil, linseed oil, or mineral oil) on the emulsion characteristics and peptide release kinetics during simulated gastrointestinal digestion was investigated. The double emulsions made from linseed oil and butter oil had smaller oil droplets, lower viscosity, and greater creaming stability than the double emulsion made from mineral oil did. The encapsulation efficiency was higher than 93%. The percentage of peptide release at the end of the gastric phase varied from 4% to 42%. Butter oil and linseed oil were attacked by the lipases during the intestinal phase of the digestion, and the peptide release increased progressively to more than 80%. The release of hydrolyzed azocasein was faster than the release of unhydrolyzed azocasein in both phases of digestion. Mineral oil was indigestible and strongly inhibited peptide release, which remained lower than 18%. The release behavior was strongly influenced by the composition as well as the hydrophobicity of the oil phase. Depending on peptide molecular weight, the kinetics of release can be controlled by adjusting oil phase composition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชื่อย้อมเปปไทด์ถูกผลิต โดยย่อยของ azocasein และช่วยอิมัลชันน้ำในน้ำมันในน้ำคู่ ผลของระดับย่อย (0%, 3.5% หรือ 7%) และการจัดองค์ประกอบภาพขั้นตอนการน้ำมัน (น้ำมันเนย น้ำมันเมล็ดฝ้าย หรือน้ำมัน) ลักษณะอิมัลชันและเปปไทด์รุ่นจลนพลศาสตร์ในระหว่างการจำลองระบบทางเดินอาหารย่อยถูกตรวจสอบ อิมัลชันเตียงที่ทำจากเนยและน้ำมันลินสีดมีหยดน้ำมันขนาดเล็ก ความหนืดต่ำ และครีมนิ่งยิ่งกว่าอิมัลชันเตียงที่ทำจากน้ำมันแร่ ประสิทธิภาพ encapsulation เป็นสูงกว่า 93% เปอร์เซ็นต์ของเปปไทด์ที่ระยะในกระเพาะอาหารที่แตกต่างจาก 4% เป็น 42% ของ น้ำมันเนยและน้ำมันลินสีดถูกโจมตี โดย lipases ในระหว่างขั้นตอนของการย่อยอาหารลำไส้ และรุ่นเปปไทด์เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เป็นมากกว่า 80% รุ่น hydrolyzed azocasein เป็นเร็วกว่ารุ่น unhydrolyzed azocasein ในทั้งสองขั้นตอนของการย่อยอาหาร น้ำมันถูกย่อย และขอยับยั้งปล่อยเปปไทด์ ซึ่งยังคงต่ำกว่า 18% ลักษณะการทำงานของรุ่นมีอิทธิพล โดยองค์ประกอบเช่น hydrophobicity ของน้ำมันระยะ ขึ้นอยู่กับน้ำหนักโมเลกุลของเปปไทด์ สามารถควบคุมจลนพลศาสตร์ของการปรับองค์ประกอบน้ำมันระยะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เปปไทด์สีย้อมที่มีข้อความที่ถูกผลิตโดยการย่อยสลายของ azocasein และห่อหุ้มอยู่ในน้ำในน้ำมันในน้ำอิมัลชันคู่ ผลของการศึกษาระดับปริญญาของการย่อยสลาย (0%, 3.5% หรือ 7%) และองค์ประกอบเฟสน้ำมัน (น้ำมันเนยน้ำมันลินสีดหรือน้ำมันแร่) ลักษณะอิมัลชันและจลนพลศาสตร์ปล่อยเปปไทด์ในระหว่างการย่อยในทางเดินอาหารจำลองถูกตรวจสอบ อิมัลชันคู่ทำจากน้ำมันและเนยน้ำมันลินสีดมีหยดน้ำมันขนาดเล็กมีความหนืดต่ำกว่าและมีเสถียรภาพมากขึ้นกว่าครีมอิมัลชันคู่ทำจากน้ำมันแร่ได้ ประสิทธิภาพการห่อหุ้มสูงกว่า 93% ร้อยละของการเปิดตัวเปปไทด์ในตอนท้ายของขั้นตอนในกระเพาะอาหารแตกต่างกันจาก 4% เป็น 42% น้ำมันเนยและน้ำมันลินสีดถูกโจมตีโดยเอนไซม์ไลเปสในช่วงขั้นตอนในลำไส้ของการย่อยอาหารและการเปิดตัวเปปไทด์ที่เพิ่มขึ้นมีความก้าวหน้าไปกว่า 80% การเปิดตัวของ azocasein ไฮโดรไลซ์ได้เร็วกว่าการเปิดตัวของ azocasein unhydrolyzed ทั้งในขั้นตอนของการย่อยอาหาร น้ำมันแร่เป็นพะอืดพะอมและยับยั้งการขอปล่อยเปปไทด์ซึ่งยังคงต่ำกว่า 18% พฤติกรรมการเปิดตัวที่ไ​​ด้รับอิทธิพลอย่างมากจากองค์ประกอบเช่นเดียวกับไฮโดรเฟสน้ำมัน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับเปปไทด์ที่มีน้ำหนักโมเลกุลจลนศาสตร์ของการปล่อยสามารถควบคุมได้โดยการปรับองค์ประกอบเฟสน้ำมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สีป้ายเปปไทด์ถูกผลิตโดยการย่อยสลาย azocasein เกาะกุมในน้ำในน้ำมันในน้ำอิมัลชันสองชั้น . ผลของระดับการไฮโดรไลซิส ( 0% 5 ปี หรือ 7 % ) และอัตราส่วนเฟสน้ำมัน ( น้ำมัน , น้ำมัน , เมล็ดหรือน้ำมันเนย ) ในอิมัลชันคุณลักษณะและเปปไทด์ปลดปล่อยในระหว่างการย่อยอาหารระบบทางเดินอาหารจำลองถูกตรวจสอบ ส่วนในคู่ที่ทำจากเนยและน้ำมันลินซีดน้ำมันหยด น้ำมันที่มีความหนืดลดลงและเสถียรภาพมากขึ้นกว่าคู่ครีมอิมัลชันจากน้ำมันทำ การห่อหุ้มประสิทธิภาพสูงกว่า 93% เปอร์เซ็นต์ของเปปไทด์ปล่อยที่ส่วนท้ายของขั้นตอนในหลากหลายจาก 4 ร้อยละ 42 เปอร์เซ็นต์ น้ำมันเนยและน้ำมันลินซีดถูกโจมตีโดยไลเปสในระหว่างขั้นตอนของการย่อยอาหารในลำไส้ และเปปไทด์ปล่อยเพิ่มขึ้นทุกทีไปมากกว่า 80 % การไฮโดรไลซ์ azocasein ได้เร็วกว่ารุ่น unhydrolyzed azocasein ทั้งในขั้นตอนของการย่อยอาหาร น้ำมันก็ไม่ย่อย และมีการปล่อยสาร ซึ่งยังคงต่ำกว่า 18 % พฤติกรรมปล่อยถูกขออิทธิพลจากองค์ประกอบเช่นเดียวกับความไม่ชอบของเฟสน้ำมัน ขึ้นอยู่กับน้ำหนักโมเลกุลเปปไทด์ , จลนศาสตร์ของการปลดปล่อยสามารถควบคุมได้โดยการปรับอัตราส่วนเฟสน้ำมัน