Reforming tendencies gained strengt

Reforming tendencies gained strength in the early nineteenth century when a group known as the Wahhabis captured Mecca. The Wahhabis demanded a stricter observance of Islamic law. Although their appeal was limited in Southeast Asia, some people were attracted to Wahhabi styles of teaching. There was a growing feeling that greater observance of Islamic doctrine might help Muslims resist the growing power of Europeans. Muslim leaders were often prominent in anti-colonial movements, especially in Indonesia. However, the influence of modernist Islamic thinking that developed in Egypt meant educated Muslims in Southeast Asia also began to think about reforming Islam as a way of answering the Western challenge. These reform-minded Muslims were often impatient with rural communities or “traditionalists” who maintained older pre-Islamic customs. Europeans eventually colonized all Southeast Asia except for Thailand. Malaya, Burma, Singapore, and western Borneo were under the British; the Dutch claimed the Indonesian archipelago; Laos, Cambodia, and Vietnam were French colonies; East Timor belonged to Portugal; and the Spanish, and later the Americans, controlled the Philippines.

After these countries gained their independence following World War II, the major question for politically active Muslims has concerned the relationship between Islam and the state. In countries where Muslims are in a minority (like Thailand and the Philippines) this relationship is still causing tension. In Malaysia, Muslims are only around 55 percent of the population and there must be significant adjustments with the largest non-Muslim group, the Chinese. In Indonesia, Muslims are engaged in a continuing debate about different ways of observing the faith, and hether Islam should assume a greater role in government.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปฏิรูปแนวโน้มได้รับความแข็งแรงในช่วงที่ศตวรรษที่เมื่อกลุ่มเรียกว่า Wahhabis ที่จับเมกกะ Wahhabis ที่ต้องใช้ความเข้มงวดของกฎหมายอิสลาม แม้อุทธรณ์ของพวกเขาถูกจำกัดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ บางคนถูกดูดวะฮาบีย์ลักษณะของการสอน มีการเติบโตที่รู้สึกต่อหลักคำสอนอิสลามที่มากขึ้นอาจช่วยมุสลิมต่อต้านอำนาจของชาวยุโรปเติบโต ผู้นำมุสลิมมักจะโดดเด่นในเคลื่อนไหวต่อต้านโคโลเนียล โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอินโดนีเซีย อย่างไรก็ตาม อิทธิพลของ modernist คิดอิสลามที่พัฒนาในอียิปต์หมายถึง มุสลิมศึกษาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เริ่มต้นคิดเกี่ยวกับอิสลาม reforming การตอบรับความท้าทายในตะวันตก เหล่านี้ปฏิรูปใจรักกับชุมชนชนบทหรือ "traditionalists" ที่รักษาประเพณีเก่าก่อนอิสลามมุสลิมมักจะ ชาวยุโรปในที่สุด colonized เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทั้งหมดยกเว้นประเทศไทย สหพันธรัฐมาลายา พม่า สิงคโปร์ และบอร์เนียวตะวันตกอยู่ภายใต้อังกฤษ ดัตช์ที่อ้างว่า หมู่เกาะอินโดนีเซีย ลาว กัมพูชา และเวียดนามมีอาณานิคมฝรั่งเศส ติมอร์ตะวันออกเป็นสมาชิกโปรตุเกส และ สเปน และต่อมาชาวอเมริกัน ควบคุมฟิลิปปินส์หลังจากที่ประเทศเหล่านี้ได้รับเอกราชของพวกเขาต่อไปนี้สงครามโลกครั้งที่สอง คำถามที่สำคัญสำหรับใช้งานทางการเมืองมุสลิมได้เกี่ยวข้องความสัมพันธ์ระหว่างรัฐและศาสนาอิสลาม ในประเทศที่มุสลิมเป็นชนกลุ่มน้อย (เช่นประเทศไทยและฟิลิปปินส์) ความสัมพันธ์นี้ยังก่อให้เกิดความตึงเครียด ในมาเลเซีย มุสลิมมีเพียงประมาณร้อยละ 55 ของประชากร และต้องมีการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญกับกลุ่มไม่ใช่มุสลิมที่ใหญ่ที่สุด จีน อินโดนีเซีย มุสลิมจะเข้าร่วมในการอภิปรายต่อเนื่องเกี่ยวกับวิธีการสังเกตความเชื่อ และ hether อิสลามควรถือว่ามีบทบาทมากขึ้นในรัฐบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากแนวโน้มที่ได้รับความแข็งแรงในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 เมื่อกลุ่มที่เรียกว่า Wahhabis จับมักกะหฺ Wahhabis เรียกร้องการปฏิบัติที่เข้มงวดของกฎหมายอิสลาม แม้อุทธรณ์ของพวกเขาถูก จำกัด ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีคนสนใจวะฮาบีย์รูปแบบการสอน มีการเติบโตที่รู้สึกมากขึ้นการปฏิบัติของลัทธิอิสลามอาจช่วยให้ชาวมุสลิมต่อต้านการเจริญเติบโตอำนาจของชาวยุโรป ผู้นำศาสนาอิสลามในการเคลื่อนไหวต่อต้านอาณานิคมโดดเด่นบ่อยๆ โดยเฉพาะในอินโดนีเซีย อย่างไรก็ตาม อิทธิพลของความคิดอิสลามสมัยใหม่ที่พัฒนาขึ้นในอียิปต์หมายถึงการศึกษามุสลิมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับการปฏิรูปศาสนาอิสลามเป็นการตอบรับความท้าทายตะวันตกด้วย เหล่านี้การปฏิรูปใจมุสลิมมักจะใจร้อนกับชุมชนชนบท หรือ " traditionalists " ที่ยังคงเก่าก่อนอิสลาม ศุลกากร ในที่สุดอาณานิคมชาวยุโรปทั้งหมด เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ยกเว้นประเทศไทย แหลมมลายู พม่า สิงคโปร์ และตะวันตกของเกาะบอร์เนียวอยู่อังกฤษ ดัตช์ที่อ้างว่าหมู่เกาะอินโดนีเซีย และลาว กัมพูชา และเวียดนามเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส ; ติมอร์ตะวันออกเป็นของ โปรตุเกส และสเปน และต่อมาชาวอเมริกัน ควบคุม ฟิลิปปินส์หลังจากที่ประเทศเหล่านี้ได้รับเอกราชหลังสงครามโลกครั้งที่สอง คำถามสำคัญสำหรับงานทางการเมืองของชาวมุสลิมที่มีความกังวลความสัมพันธ์ระหว่างศาสนาอิสลามและรัฐ ในประเทศที่มุสลิมเป็นชนกลุ่มน้อย ( เช่น ไทย และฟิลิปปินส์ ) ความสัมพันธ์นี้ยังก่อให้เกิดความตึงเครียด ในมาเลเซีย มุสลิม ประมาณ 55 เปอร์เซ็นต์ของประชากร และต้องมีการปรับความสัมพันธ์กับองค์กรมุสลิมที่ใหญ่ที่สุดในกลุ่ม จีน ในอินโดนีเซีย มุสลิมจะร่วมในการอภิปรายเกี่ยวกับวิธีการต่าง ๆตามศรัทธา และ hether ศาสนาอิสลามควรสมมติบทบาทมากขึ้นในรัฐบาล