The radiative conductance coefficie

The radiative conductance coefficients for exterior surfaces and gaps between layers of the fenestration system that dose not include the diathermanous layer can be firstly determined from the value of the difference between the radiosity of the adjacent layers divided by the difference of their surface temperatures. But when the fenestration system includes the diathermanous layer, Collins and Wright (2006) have suggested a new method to determine the radiative conductance coefficient by revisiting the radiosity balance (Eqs. (45)–(49)) with only one surface emitting at a time. It is assumed that all surfaces of the fenestration system (including the indoor and outdoor conditions) except (for example) surface k had a temperature of 0 K, then only surface k would have emitted component of radiosity based on its known temperature.
The radiosity of all other surfaces would only include reflected components.
Then the radiative conductance coefficient between the adjacent surfaces (for example) j and k are determined by calculating the difference in the net radiosity originating from surface j that reaches surface k and the net radiosity originating from surface k that reaches surface j, divided by the temperature difference between surfaces j and k.
For the inner glass layer which is located next to the venetian blind, there are two radiative conductance coefficient existing; the radiative conductance coefficient between the inner glass surface and the adjacent blind surface and the radiative conductance coefficient between the same inner glass surface and the indoor condition.
Therefore, the relationship for the radiative conductance coefficient can be expressed as

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค่าสัมประสิทธิ์ต้านทาน radiative สำหรับพื้นผิวภายนอกและช่องว่างระหว่างชั้นของระบบ fenestration ที่ยาไม่รวม diathermanous ชั้นสามารถประการแรกกำหนดจากค่าความแตกต่างระหว่าง radiosity ของชั้นติดกันแบ่งตามความแตกต่างของอุณหภูมิของพื้นผิวได้ แต่เมื่อระบบ fenestration มีชั้น diathermanous คอลลินส์และไรท์ (2006) ได้แนะนำวิธีการใหม่เพื่อกำหนดค่าสัมประสิทธิ์ต้านทาน radiative โดย revisiting ดุล radiosity (Eqs (45)–(49)) มีเพียงผิวเปล่งครั้ง ก็จะสรุปได้ว่า พื้นผิวทั้งหมดของระบบ fenestration (รวมถึงเงื่อนไขในร่ม และกลางแจ้ง) ยกเว้น k (ตัวอย่าง) ผิวได้อุณหภูมิ 0 K แล้วเฉพาะผิว k จะออกส่วนประกอบของ radiosity ตามอุณหภูมิที่รู้จัก Radiosity พื้นผิวอื่น ๆ ทั้งหมดจะรวมส่วนประกอบสะท้อนด้วย แล้ว ค่าสัมประสิทธิ์ต้านทาน radiative ระหว่างติดกับพื้นผิว (ตัวอย่าง) j และ k จะถูกกำหนด โดยการคำนวณความแตกต่างของ radiosity สุทธิที่เกิดจากผิวเจที่ถึงผิว k และ radiosity สุทธิที่เกิดจากผิว k ที่ถึงผิวเจ หาร ด้วยผลต่างของอุณหภูมิระหว่างพื้นผิว j และ k ชั้นกระจกภายในที่อยู่ถัดจากคนตาบอดเว มี 2 ต้านทาน radiative สัมประสิทธิ์อยู่ ค่าสัมประสิทธิ์ต้านทาน radiative ระหว่างผิวแก้วด้านในพื้นผิวติดตาบอด และค่าสัมประสิทธิ์ต้านทาน radiative ระหว่างพื้นผิวภายในแก้วเดียวกันและภายในเงื่อนไข ดังนั้น สามารถแสดงความสัมพันธ์ของค่าสัมประสิทธิ์ต้านทาน radiative เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่าสัมประสิทธิ์สื่อกระแสไฟฟ้ารังสีสำหรับพื้นผิวภายนอกและช่องว่างระหว่างชั้นของระบบ fenestration ที่ปริมาณไม่รวมชั้น diathermanous สามารถกำหนดแรกจากมูลค่าของความแตกต่างระหว่าง radiosity ของชั้นที่อยู่ติดกันหารด้วยความแตกต่างของอุณหภูมิพื้นผิวของพวกเขา แต่เมื่อระบบ fenestration รวมถึงชั้น diathermanous ที่คอลลินและไรท์ (2006) ได้เสนอวิธีการใหม่ในการกำหนดค่าสัมประสิทธิ์สื่อกระแสไฟฟ้ารังสีโดย revisiting สมดุล radiosity (EQS (45) -. (49)) ที่มีเพียงหนึ่งผิวเปล่งที่ เวลา. มันจะสันนิษฐานว่าทุกพื้นผิวของระบบรู (รวมทั้งเงื่อนไขในร่มและกลางแจ้ง) ยกเว้น (ตัวอย่าง) พื้นผิว k มีอุณหภูมิ 0 K แล้วเท่านั้นพื้นผิว k จะมีองค์ประกอบที่ปล่อยออกมาของ radiosity ขึ้นอยู่กับอุณหภูมิที่รู้จักกัน.
radiosity ของพื้นผิวอื่น ๆ เพียง แต่จะรวมถึงการสะท้อนให้เห็นส่วนประกอบ.
แล้วค่าสัมประสิทธิ์สื่อกระแสไฟฟ้ารังสีระหว่างพื้นผิวที่อยู่ติดกัน (ตัวอย่าง) เจ k จะถูกกำหนดโดยการคำนวณความแตกต่างใน radiosity สุทธิที่เกิดจากเจพื้นผิวที่มาถึงพื้นผิว k และ radiosity สุทธิมาจาก . พื้นผิว k
ที่มาถึงพื้นผิวญหารด้วยอุณหภูมิที่แตกต่างระหว่างพื้นผิวและเจเคสำหรับชั้นกระจกด้านในซึ่งตั้งอยู่ติดกับคนตาบอดลี่มีสองค่าสัมประสิทธิ์สื่อกระแสไฟฟ้ารังสีที่มีอยู่ ค่าสัมประสิทธิ์สื่อกระแสไฟฟ้ารังสีระหว่างผิวกระจกภายในและพื้นผิวที่อยู่ติดกันคนตาบอดและค่าสัมประสิทธิ์สื่อกระแสไฟฟ้ารังสีระหว่างผิวกระจกด้านเดียวกันและสภาพน้ำในร่ม.
ดังนั้นความสัมพันธ์สำหรับค่าสัมประสิทธิ์สื่อกระแสไฟฟ้ารังสีสามารถแสดงเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนรูปรวม พื้นผิวภายนอกและช่องว่างระหว่างชั้นของหน้าต่างระบบที่ไม่ได้รวมเลเยอร์ diathermanous สามารถแรกพิจารณาจากคุณค่าของความแตกต่างระหว่าง radiosity ของชั้นอยู่ติดกัน แบ่งตามความแตกต่างของอุณหภูมิผิวของพวกเขา แต่เมื่อระบบช่อง diathermanous รวมถึงชั้น ,คอลลิน และ ไรท์ ( 2006 ) ได้แนะนำวิธีการใหม่เพื่อหาค่าสัมประสิทธิ์ของการกระจายระบบสมดุล radiosity ( EQS . ( 45 ) - ( 49 ) มีเพียงหนึ่งผิวเปล่งครั้ง เป็นสันนิษฐานว่าพื้นผิวของระบบหน้าต่าง ( ทั้งในร่มและกลางแจ้ง เงื่อนไข ) ยกเว้น ( ตัวอย่างเช่น ) พื้นผิว K มีอุณหภูมิ 0 เคลวินแล้ว K พื้นผิวเท่านั้นจะปล่อยส่วนประกอบของ radiosity ยึดของที่รู้จักกันอุณหภูมิ
radiosity ของพื้นผิวอื่น ๆทั้งหมดจะรวมเฉพาะสะท้อนให้เห็นส่วนประกอบ
แล้วเปลี่ยนค่าความนำระหว่างพื้นผิวที่อยู่ติดกัน ( ตัวอย่าง ) J และ K จะถูกกำหนดโดยการคำนวณความแตกต่างในสุทธิ radiosity ที่มาจากที่มาถึงพื้นผิวพื้นผิว J K และสุทธิ radiosity ที่มาจากที่มาถึงพื้นผิวพื้นผิว k J , แบ่งตามความแตกต่างของอุณหภูมิระหว่างพื้นผิว J และ K .
สำหรับภายในแก้วชั้นซึ่งตั้งอยู่ถัดจากเมืองเวนิสตาบอด มี 2 รูปแบบกระจายที่มีอยู่ ; radiative ความนำระหว่างค่าภายในพื้นผิวกระจกและพื้นผิวที่อยู่ติดกัน ตาบอด และเปลี่ยนระบบระหว่างค่าเดียวกันภายในแก้วพื้นผิวและสภาพภายในอาคาร
ดังนั้นความสัมพันธ์กับค่าสัมประสิทธิ์การกระจายรูปสามารถแสดงเป็น