End System Multicast Although IP mu

End System Multicast
Although IP multicast is popular with researchers and certain segments of the networking community, its deployment in the global Internet has been limited at best. In response, multicast-based applications like videoconferencing have recently turned to an alternative strategy, called end system multicast. The idea of end system multicast is to accept that IP multicast will never become ubiquitous and to instead let the end hosts that are participating in a particular multicast-based application implement their own multicast trees.
Before describing how end system multicast works, it is important to first understand that, unlike VPNs and the MBone, end system multicast assumes that only Internet hosts (as opposed to Internet routers) participate in the overlay. Moreover, these hosts typically exchange messages with each other through UDP tunnels rather than IP tunnels, making it easy to implement as regular application programs. This makes it possible to view the underlying network as a fully connected graph, since every host in the Internet is able to send a message to every other host. Abstractly, then, end system multicast solves the following problem: Starting with a fully connected graph representing the Internet, the goal is to find the embedded multicast tree that spans all the group members.
Since we take the underlying Internet to be fully connected, a naïve solution would be to have each source directly connected to each member of the group. In other words, end system multicast could be implemented by having each node send unicast messages to every group member. To see the problem in doing this, especially compared to implementing IP multicast in routers, consider the example topology in Figure 9.21. Figure 9.21(a) depicts an example physical topology, where R1 and R2 are routers connected by a low-bandwidth transcontinental link; A, B, C, and D are end hosts; and link delays are given as edge weights. Assuming A wants to send a multicast message to the other three hosts, Figure 9.21(b) shows how naive unicast transmission would work. This is clearly undesirable because the same message must traverse the link A–R1 three times, and two copies of the message traverse R1–R2. Figure 9.21(c) depicts the IP multicast tree constructed by the Distance Vector Multicast Routing Protocol (DVMRP). Clearly, this approach eliminates the redundant messages. Without support from the routers, however, the best one can hope for with end system multicast is a tree similar to the one shown in Figure 9.21(d). End system multicast defines an architecture for constructing this tree.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

End Multicast
ระบบแม้ว่าหลายผู้รับIP เป็นที่นิยมกับนักวิจัยและบางส่วนของชุมชนเครือข่ายการใช้งานในอินเทอร์เน็ตทั่วโลกได้รับการ จำกัด การที่ดีที่สุด ในการตอบสนองการใช้งานแบบหลายผู้รับตามเช่นการประชุมทางไกลได้เปิดเมื่อเร็ว ๆ นี้เป็นกลยุทธ์ทางเลือกที่เรียกว่าปลายระบบแบบหลายผู้รับ ความคิดของการสิ้นสุดของระบบแบบหลายผู้รับคือการยอมรับว่า IP multicast จะไม่กลายเป็นที่แพร่หลายและแทนให้เป็นเจ้าภาพปลายที่มีส่วนร่วมในการประยุกต์ใช้แบบหลายผู้รับที่ใช้โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้ต้นไม้หลายผู้รับของตัวเอง.
ก่อนที่จะอธิบายวิธีการที่ระบบการสิ้นสุดการทำงานแบบหลายผู้รับก็เป็นสิ่งสำคัญ ที่แรกเข้าใจว่าเหมือน VPNs และ MBONE ระบบปลายหลายผู้รับสมมติว่ามีเพียงเจ้าภาพอินเทอร์เน็ต (เมื่อเทียบกับเราเตอร์อินเทอร์เน็ต) มีส่วนร่วมในการซ้อนทับ นอกจากนี้เจ้าภาพเหล่านี้มักจะแลกเปลี่ยนข้อความกันผ่านอุโมงค์ UDP มากกว่าอุโมงค์ IP ทำให้มันง่ายที่จะใช้เป็นโปรแกรมปกติ นี้จะทำให้มันเป็นไปได้เพื่อดูเครือข่ายต้นแบบเป็นกราฟที่เชื่อมต่อได้อย่างเต็มที่เนื่องจากโฮสต์ในอินเทอร์เน็ตทุกคนมีความสามารถที่จะส่งข้อความไปยังทุกโฮสต์อื่น ๆ abstractly แล้วระบบปลายหลายผู้รับแก้ปัญหาต่อไปนี้: เริ่มต้นด้วยกราฟที่เชื่อมต่อได้อย่างเต็มที่เป็นตัวแทนของอินเทอร์เน็ตที่มีเป้าหมายที่จะหาต้นไม้หลายผู้รับฝังตัวที่ครอบคลุมทุกกลุ่ม.
เนื่องจากเราใช้อินเทอร์เน็ตพื้นฐานที่จะเชื่อมต่อครบครัน วิธีการแก้ปัญหาไร้เดียงสาจะมีแหล่งที่มาของแต่ละเชื่อมต่อโดยตรงกับสมาชิกของกลุ่มแต่ละ ในคำอื่น ๆ ท้ายระบบแบบหลายผู้รับสามารถดำเนินการโดยมีแต่ละโหนดส่งข้อความ unicast ให้กับสมาชิกทุกกลุ่ม เพื่อดูปัญหาที่เกิดขึ้นในการทำเช่นนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเทียบกับการดำเนินการในหลายผู้รับ IP เราเตอร์พิจารณาโครงสร้างตัวอย่างในรูปที่ 9.21 รูปที่ 9.21 (ก) แสดงให้เห็นเป็นตัวอย่างโครงสร้างทางกายภาพที่ R1 และ R2 เป็นเราเตอร์ที่เชื่อมต่อด้วยการเชื่อมโยงข้ามทวีปที่มีแบนด์วิธต่ำ; A, B, C และ D เป็นเจ้าภาพ end; และความล่าช้าการเชื่อมโยงจะได้รับเป็นน้ำหนักขอบ สมมติว่าต้องการที่จะส่งข้อความไปยังหลายผู้รับอีกสามจอมโยธารูปที่ 9.21 (ข) แสดงให้เห็นว่าการส่ง unicast ไร้เดียงสาจะทำงาน นี้เป็นที่ไม่พึงประสงค์ได้อย่างชัดเจนเพราะข้อความเดียวกันจะต้องสำรวจการเชื่อมโยง-R1 สามครั้งและสองสำเนาของข้อความสำรวจ R1-R2 รูปที่ 9.21 (ค) แสดงให้เห็นต้นไม้ IP multicast สร้างโดยระยะทางเวกเตอร์ Multicast Routing Protocol (DVMRP) เห็นได้ชัดว่าวิธีการนี้จะช่วยลดความซ้ำซ้อนข้อความ โดยการสนับสนุนจากเราเตอร์ แต่อย่างใดอย่างหนึ่งที่ดีที่สุดสามารถหวังกับระบบปลายหลายผู้รับเป็นต้นไม้คล้ายกับที่แสดงในรูปที่ 9.21 (ง) ระบบหลายผู้รับ End กำหนดสถาปัตยกรรมการสร้างต้นไม้ต้นนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ้นสุดระบบมัลติคาสต์
แม้ว่า IP multicast เป็นที่นิยมกับนักวิจัย และบางส่วนของชุมชนเครือข่าย การใช้งานใน โลกอินเทอร์เน็ตถูก จำกัด มากที่สุด ในการตอบสนอง , การส่งข้อมูลการใช้งานตาม เช่น เว็บเพิ่งเปิดกลยุทธ์ทางเลือก เรียกว่าจบระบบมัลติคาสต์ .ความคิดของการส่งระบบสุดท้าย คือยอมรับว่า IP multicast จะไม่เป็นที่แพร่หลาย และแทนที่จะให้จบโยธาว่า มีส่วนร่วมใน โดยเฉพาะ ส่งจากการใช้ต้นไม้ของตนเอง ส่ง .
ก่อนอธิบายว่า จบงานระบบ ส่ง มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจที่แตกต่างและ mbone VPNs ,คือ ระบบจบถือว่าเพียงอินเทอร์เน็ตโฮสต์ ( ตรงข้ามกับอินเทอร์เน็ตเราเตอร์ ) เข้าร่วมบรรยาย นอกจากนี้ โฮสต์เหล่านี้มักจะแลกเปลี่ยนข้อความกับแต่ละอื่น ๆผ่านทาง UDP อุโมงค์มากกว่าอุโมงค์ IP ทำให้ง่ายที่จะใช้เป็นโปรแกรมประยุกต์ทั่วไป นี้จะทำให้มันเป็นไปได้ที่จะดูต้นแบบเครือข่ายเป็นอย่างการเชื่อมต่อกราฟเนื่องจากทุกโฮสต์ในอินเทอร์เน็ตสามารถที่จะส่งข้อความไปยังทุกโฮสต์ แล้วคือจบ abstractly , ระบบ , แก้ปัญหาต่อไปนี้ : เริ่มต้นด้วยกราฟที่แสดงอย่างเต็มที่ เชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต เป้าหมายคือเพื่อ ค้นหาข้อมูลที่ครอบคลุมสมาชิกทั้งหมดฝังต้นไม้กลุ่ม .
เพราะเราใช้ต้นแบบอินเทอร์เน็ตอย่างเต็มที่ที่จะเชื่อมต่อa na ไตได้ โซลูชั่น จะมีแต่ละแหล่งเชื่อมต่อโดยตรงกับสมาชิกของแต่ละกลุ่ม ในคำอื่น ๆ คือ ระบบจบอาจจะใช้โดยแต่ละโหนดข้อความส่ง unicast ไปยังสมาชิกในกลุ่มทุกคน พบปัญหาในการทำเช่นนี้ โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับการใช้ IP multicast ในเราเตอร์ ลองพิจารณาตัวอย่างแบบในรูปที่ 9.21 . รูปที่ 921 ( ) แสดงให้เห็นตัวอย่างและโทโพโลยีทางกายภาพที่ R1 R2 เราเตอร์เชื่อมต่อด้วยแบนด์วิดธ์ต่ำทวีปลิงค์ ; A , B , C และ D จบโยธา และการเชื่อมโยงที่ล่าช้า จะได้รับเป็นขอบน้ำหนัก . สมมติว่าต้องการส่ง ข้อความส่งมาอีกสามครอบครัว รูป 9.21 ( B ) แสดงให้เห็นว่าการส่งผ่าน unicast ไร้เดียงสาจะทำงานนี้เป็นอย่างชัดเจนไม่พึงประสงค์เพราะข้อความเดียวกันต้องข้ามเชื่อมโยง– R1 ครั้งที่สามและสองสำเนาของข้อความเข้าไป R1 และ R2 . รูปที่ 9.21 ( C ) แสดงให้เห็น IP multicast ต้นไม้ที่สร้างขึ้นโดยระยะทางเวกเตอร์โปรโตคอลเส้นทาง multicast ( dvmrp ) เห็นได้ชัดว่าวิธีนี้จะช่วยลดความซ้ำซ้อน โดยการสนับสนุนจากเราเตอร์ , อย่างไรก็ตามที่ดีที่สุดหนึ่งสามารถหวังกับระบบข้อมูลสุดท้ายคือ ต้นไม้ที่คล้ายกับหนึ่งที่แสดงในรูปที่ 9.21 ( D ) คือระบบสิ้นสุดกำหนดสถาปัตยกรรมสำหรับการสร้างต้นไม้นี้ .