These general remarks suggest two s

These general remarks suggest two spheres (or focal points) for applications of the principle of respect for human dignity. First, there is the idea that those who have the relevant dignity-related capacity (for instance, the capacity for autonomous action) have the right to be recognized as such (that is to say, if the capacity for autonomous action is the relevant capacity, then respect for dignity demands that those who have such a capacity are treated as beings with autonomous personalities). Even where offenders are deprived of their liberty following the commission of a crime, they do not lose their inherent dignity and, by implication, their membership of a community of rights; thus, they retain the right to be recognized as autonomous (or, at any rate, as having the capacity for autonomous action). In the same vein, persons must not be made ‘the mere object of the state’. Notwithstanding their commission of on offence, offenders are not to be treated as mere, objects, or things; they remain ends in their own right by virtue of their capacity to control and take responsibility for their actions. As the Court elaborates this idea, because the dignity of the human person is inviolable, punishments must be proportional to the severity of the offence and the guilt of the offender; which is to say, those offenders who are deprived of their liberty should not be made ‘the mere object of crime prevention’. Second, there is the idea that human have a right to the conditions or circumstances in which they can exercise their dignity-related capacities fully—in which, for example, their autonomous personalities can flourish.According to the Court, it follows that cruel, inhuman, and degrading punishments are strictly prohibited by the ‘commandment of human dignity’: and, in the more recent Honecker Decision, the Court suggested that human dignity is violated where an individual is ‘degraded to a mere object of state action’ by being kept in custody when he is seriously ill and close to death. Although this latter suggestion was controversial, the deeper idea that human dignity is violated where persons are subjected to conditions that are demeaning or degrading is commonly relied on—not merely in the context of deprivation of liberty, but also in relation to housing and employment conditions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมายเหตุเหล่านี้ทั่วไปแนะนำสองทรงกลม (หรือจุดโฟกัส) สำหรับโปรแกรมประยุกต์หลักการของการเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ ก่อน มีความคิดที่ว่า ผู้ที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับศักดิ์ศรีกำลังการผลิต (เช่น กำลังการผลิตสำหรับการดำเนินการปกครองตนเอง) มีสิทธิที่จะได้รับการรับรองเช่น (กล่าวคือ ถ้ากำลังการผลิตสำหรับการดำเนินการปกครองตนเองคือ กำลังการผลิตที่เกี่ยวข้อง การเคารพศักดิ์ศรีแล้วต้องว่า ผู้ที่มีความจุถือว่าเป็นสิ่งมีชีวิตมีบุคลิกอิสระ) แม้ที่ผู้กระทำผิดจะเปลื้องเสรีภาพของพวกเขาต่อคณะอาชญากรรม พวกเขาไม่สูญเสียศักดิ์ศรีแต่กำเนิดของพวกเขาและ โดย ปริยาย เป็นที่สมาชิกของชุมชนสิทธิ ดังนั้น พวกเขารักษาสิทธิในการรับรู้ เป็นอิสระ (หรือ ใน อัตราใด ๆ มีกำลังการผลิตสำหรับการดำเนินการปกครองตนเอง) ในหลอดเลือดดำเดียว ท่านต้องไม่ทำ 'วัตถุเพียงของรัฐ' ประกาศของคณะกรรมการในคดีความผิด ผู้กระทำผิดจะไม่เป็นเพียง วัตถุ หรือสิ่ง พวกเขายังคงอยู่ปลายทางขวาอาศัยความสามารถในการควบคุม และรับผิดชอบการกระทำของตนเอง เป็นศาล elaborates คิดนี้ เพราะศักดิ์ศรีของมนุษย์ inviolable ลงโทษต้องได้สัดส่วนกับความรุนแรงของการกระทำความผิดและความผิดของผู้กระทำผิด ที่จะพูด ผู้กระทำผิดเหล่านั้นที่ปราศเสรีภาพของพวกเขาไม่ควรใช้ 'วัตถุเพียงป้องกันอาชญากรรม' ที่สอง มีความคิดที่บุคคลมีสิทธิในเงื่อนไขหรือสถานการณ์ที่พวกเขาสามารถออกกำลังกายของพวกเขากำลังเกี่ยวกับศักดิ์ศรีเต็ม — ในที่ เช่น บุคลิกของพวกเขาปกครองสามารถงอกงาม ตามศาล เป็นไปตามที่ cruel, inhuman และลดการลงโทษอย่างเด็ดขาด โดย 'บัญชาของศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์': และ ใน Honecker ล่าสุดตัดสินใจ ศาลแนะนำว่า เป็นละเมิดศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ซึ่งบุคคลจะ 'เสื่อมโทรมเป็นเพียงวัตถุของสถานะการดำเนินการ' โดยถูกเก็บไว้ในห้องขังเมื่อเขาป่วยอย่างจริงจัง และเสียชีวิต แม้ว่าคำแนะนำนี้หลังถูกแย้ง คิดลึกที่ว่า ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์เป็นละเมิดที่บุคคลอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่ demeaning หรือลดมักอาศัยใน — ไม่เพียงแต่ในบริบทของมาลิเบอร์ตี้ แต่ยัง เกี่ยวกับสภาพที่อยู่อาศัยและทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมายเหตุทั่วไปเหล่านี้ขอแนะนำสองทรงกลม (หรือจุดโฟกัส) สำหรับการใช้งานของหลักการของการเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ แรกมีความคิดที่ว่าผู้ที่มีความจุศักดิ์ศรีที่เกี่ยวข้องกับการที่เกี่ยวข้อง (เช่นความสามารถในการกระทำของตนเอง) มีสิทธิที่จะได้รับการยอมรับว่าเป็นเช่นนั้น (ที่จะพูดว่าถ้าความสามารถในการกระทำของตนเองเป็นกำลังการผลิตที่เกี่ยวข้อง แล้วเคารพในศักดิ์ศรีเรียกร้องให้ผู้ที่มีกำลังการผลิตดังกล่าวจะถือว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีบุคลิกของตนเอง) แม้ในที่ที่ผู้กระทำผิดจะถูกลิดรอนเสรีภาพของพวกเขาต่อไปคณะกรรมการของอาชญากรรมที่พวกเขาจะไม่สูญเสียศักดิ์ศรีความเป็นธรรมชาติของพวกเขาและโดยปริยายสมาชิกของชุมชนสิทธิ; ทำให้พวกเขายังคงมีสิทธิ์ได้รับการยอมรับว่าเป็นของตนเอง (หรือในอัตราใด ๆ ที่มีความจุสำหรับการดำเนินการอิสระ) ในหลอดเลือดดำเดียวกันบุคคลจะต้องไม่ทำ 'วัตถุเพียงของรัฐ' แม้จะมีคณะกรรมการของพวกเขาในความผิดที่กระทำผิดไม่ได้ที่จะถือว่าเป็นเพียงวัตถุหรือสิ่ง; พวกเขายังคงสิ้นสุดลงในสิทธิของตนเองโดยอาศัยอำนาจตามความสามารถในการควบคุมและรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ในฐานะที่เป็นศาล elaborates ความคิดนี้เพราะศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์เป็นขัดขืนไม่ได้ลงโทษจะต้องได้สัดส่วนกับความรุนแรงของความผิดและความรู้สึกผิดของผู้กระทำความผิดนั้น ซึ่งก็คือการพูดว่าผู้กระทำผิดผู้ที่จะลิดรอนเสรีภาพของพวกเขาไม่ควรทำ 'วัตถุเพียงการป้องกันอาชญากรรม' ประการที่สองมีความคิดที่ว่ามนุษย์มีสิทธิที่จะเงื่อนไขหรือสถานการณ์ที่พวกเขาสามารถใช้ความสามารถที่เกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของพวกเขาอย่างเต็มที่ซึ่งยกตัวอย่างเช่นคนที่มีบุคลิกเป็นอิสระของพวกเขาสามารถ flourish.According ต่อศาลมันตามที่โหดร้าย ทารุณและการลงโทษย่อยสลายเป็นสิ่งต้องห้ามอย่างเคร่งครัดโดย 'พระบัญชาของศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์' และในการตัดสินใจ Honecker ล่าสุดศาลชี้ให้เห็นว่าศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์การละเมิดที่บุคคลคือ 'การสลายตัวไปยังวัตถุเพียงการกระทำของรัฐโดยการ เก็บไว้ในห้องขังเมื่อเขาป่วยหนักและใกล้จะตาย แม้ว่าข้อเสนอแนะหลังนี้คือความขัดแย้งความคิดลึกว่าศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์การละเมิดที่บุคคลที่อยู่ภายใต้เงื่อนไขที่มีข่าวหรือต่ำช้าอาศัยทั่วไปในไม่เพียงในบริบทของการลิดรอนเสรีภาพ แต่ยังอยู่ในความสัมพันธ์กับที่อยู่อาศัยและสภาพการจ้างงาน .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเห็นทั่วไปเหล่านี้ชี้ให้เห็นสองทรงกลม ( หรือจุดโฟกัส ) สำหรับการประยุกต์ใช้หลักการของการเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ ตอนแรกมีความคิดว่าผู้ที่เกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรี ความจุ เช่น ความสามารถในการกระทำ ) มีสิทธิที่จะได้รับการยอมรับเช่น ( กล่าวคือ ถ้าความจุของการกระทำคือความสามารถที่เกี่ยวข้องแล้วการเคารพศักดิ์ศรี ต้องการให้ผู้ที่มีความสามารถจะถือว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีบุคลิกเป็นอิสระ ) แม้ว่าผู้ถูกลิดรอนเสรีภาพของตนต่อคณะกรรมการของอาชญากรรมที่พวกเขาจะไม่สูญเสียศักดิ์ศรีโดยธรรมชาติของพวกเขาและ โดยปริยาย การเป็นสมาชิกของชุมชน สิทธิ ดังนั้น พวกเขารักษาสิทธิที่จะได้รับการยอมรับเป็นอิสระ ( หรือในอัตราใด ๆมีความสามารถในการกระทำ ในหลอดเลือดดำเดียวกัน ท่านไม่ต้องทำเพียงวัตถุของรัฐ " อย่างไรก็ตาม คณะกรรมการของตนนั้น ผู้กระทำผิดจะไม่ถือว่าเป็นเพียงวัตถุ หรือ สิ่งของ พวกเขายังคงจบลงในสิทธิของตนเอง โดยอาศัยความสามารถของพวกเขาเพื่อควบคุมและรับผิดชอบในการกระทำของพวกเขา เป็นศาลนี้ ความคิดนี้เพราะศักดิ์ศรีของมนุษย์คือ inviolable โทษต้อง , ตามความรุนแรงของความผิด และความผิดของผู้กระทำความผิด ซึ่งก็คือ บรรดาผู้ที่ถูกลิดรอนเสรีภาพของตนไม่ควรทำ ' วัตถุ ' เพียงป้องกันอาชญากรรม ประการที่สองมีความคิดที่ว่ามนุษย์มีสิทธิเงื่อนไขหรือสถานการณ์ที่พวกเขาสามารถใช้ความสามารถอย่างเต็มที่ในศักดิ์ศรีของตนที่เกี่ยวข้องซึ่งตัวอย่างเช่น บุคลิกของตนเองสามารถอวด ตามที่ศาล ดังนี้ ที่โหดร้าย ไร้มนุษยธรรม และการลงโทษที่เด็ดขาด โดย ' บัญชาศักดิ์ศรีของมนุษย์และ ,ในล่าสุดโฮเนคเกอร์ การตัดสินใจของศาลพบว่ามีการละเมิดศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ ซึ่งแต่ละคนก็สลายไป วัตถุเพียงการกระทำโดยถูกเก็บไว้ในความดูแลเมื่อเขาป่วยหนักและใกล้จะตาย ถึงแม้ว่าคำแนะนำหลังนี้แย้งได้ยิ่งคิดว่า ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์เป็นละเมิดที่บุคคลภายใต้เงื่อนไขที่คำสั่งหรือการเป็นที่พึ่งพาไม่ได้เป็นเพียงในบริบทของการลิดรอนเสรีภาพ แต่ในความสัมพันธ์กับสภาพที่อยู่อาศัย และการจ้างงาน