TDZ (N-phenyl-N01,2,3-thiadiazol-5-

TDZ (N-phenyl-N01,2,3-thiadiazol-5-yl urea; DROPP), primarily used as a cotton defoliant, proved to possess a strong cytokinin-like activity similar to that of adenine derivatives ( Mok et al., 1987). Initially TDZ was classified as a cytokinin ( Murthy et al., 1998); later researches showed that unlike conventional cytokinins it is capable of supplementing both the cytokinin and auxin requirements of various regenerative plant responses. The exact pathway of TDZ functioning is not known, however, it is assumed that TDZ gets absorbed mainly through leaves. The prominent responses of TDZ treatment in various species include efficient seed germination, expedited bud break, induction and stimulation of sprouting, cotyledon growth and development, formation of trichomes and stomata appearance on floral parts, and cluster and berry weight of grapes ( Guo et al., 2011). Mok and Mok (1985) advocated the possibility of TDZ acting as a direct promoter of growth activities similar to N6-substituted cytokinins, or it may induce synthesis and (or) accumulation of endogenous cytokinins. In Vanda coerulea and Cymbidium giganteum, the efficiencies of TDZ in micropropagation have been well established ( Malabadi et al., 2004 and Roy et al., 2012).

Besides the production of quality plant material, plant cell and tissue culture methods are currently being used in secondary metabolite production (Rout et al., 2000, Verpoorte et al., 2002 and Yesil-Celiktas et al., 2007), plant cell biosynthetic capabilities for obtaining useful product (Verpoorte et al., 2002), selection of high metabolite production cell lines (Furmanowa et al., 1998) and studying the metabolism (Misawa, 1994). Various chemical compounds are found in these medicinal plants, of which polyphenols have received much attention because of their role in several degenerative and aging related diseases (Brewer, 2011 and Procházková et al., 2011). It has been reported that polyphenols exhibit powerful antioxidant activity in different in vitro cellular models and have been consistently protective through scavenging diverse reactive oxygen species (ROS) including hydroxyl radical, peroxyl radical, hypochlorous acid, superoxide anion and peroxynitrite ( Halliwell, 2008).

Clonal fidelity of in vitro regenerated plants is another aspect of plant propagation which is imperative for their commercial utilization. In spite of various advantages of the in vitro propagation, genetic instability has been observed in tissue culture-derived plants ( Larkin and Scowcroft, 1981). Clonal stability can be assessed by studying chromosome numbers, isozyme profile and PCR-based molecular markers like random amplified polymorphic DNA (RAPD), inter simple sequence repeats (ISSR) and most recently start codon targeted (SCoT) ( Devi et al., 2013 and Rathore et al., 2014). Molecular techniques are more advantageous over other methods because they are not influenced by environmental factors and generate reliable and reproducible results. Out of various molecular markers used for evaluation of genetic fidelity of in vitro regenerated plants, RAPD is one of the most simple, quick and cost-effective methods ( Lakshmanan et al., 2007). But in spite of the various advantages, RAPD has a major issue with reproducibility. SCoT, on the other hand, is extremely reliable and consistent. The SCoT primers have been designed in accordance with the short conserved region surrounding the ATG translation start (or initiation) codon (or translational start site, TSS). More specifically, it is a type of targeted molecular marker technique with the ATG context as one part of a functional gene; markers generated from SCoT may be mostly correlated to functional genes and their corresponding traits ( Bhattacharyya et al., 2013 and Collard and Mackill, 2009). Various assays have been carried out to analyze the reported mutagenic effects of TDZ on the in vitro propagated plantlets and subsequent development of somaclonal variations. Ferreira et al. (2006) found no variations in RAPD profiles among the in vitro generated plantlets of Dendrobium (Second Love) derived through TDZ treatment. Likewise, no variation was observed due to TDZ treatment among the in vitro-derived orchid plantlets. But, Chen et al. (1998) and Khoddamzadeh (2010) found variability in RAPD profiles among the in vitro-derived plantlets of Phalaenopsis bellina. However, only few investigations exist on genetic fidelity of the in vitro-regenerated orchids with special reference to dendrobes.

In order to formulate a more synergistic and effective propagation strategy for this medicinally important endangered orchid taxa which is facing threats of extinction due to anthropogenic pressures and habitat destruction, we describe here the efficiency of TDZ on high frequency micropropagation of D. nobile from pseudostem segments. Genetic variability within the propagated plants was also analyzed using RAPD and SCoT markers to determine the efficacy of the protocol from the conservation aspects. Biochemical parameters and their yields viz. total phenolic content, total flavonoid content and antioxidant activity were investigated and compared between the mother and TDZ induced micropropagated plants.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

TDZ (N-phenyl-N01,2,3-thiadiazol-5-yl urea DROPP), ใช้หลักเป็นการ defoliant ฝ้าย พิสูจน์มั่งแรง cytokinin เช่นกิจกรรมที่อนุพันธ์ adenine (หมอก et al., 1987) เริ่ม TDZ ถูกจัดประเภทเป็น cytokinin (Murthy et al., 1998); หลังวิจัยพบว่า แตกต่างจากปกติ cytokinins ก็สามารถใช้ cytokinin และออกซินและความต้องการตอบสนองสำหรับพืชต่าง ๆ ไม่รู้จักทางเดินแน่นอนทำงาน TDZ อย่างไรก็ตาม มันจะสันนิษฐานว่า TDZ ได้รับดูดซึมทางใบส่วนใหญ่ การตอบสนองที่โดดเด่นของ TDZ รักษาในชนิดต่าง ๆ มีการงอกของเมล็ดพันธุ์ที่มีประสิทธิภาพ ทำลายดอกตูมฮารด์แวร์ เหนี่ยวนำ และกระตุ้นงอก ต่อการเจริญเติบโต และการพัฒนา กำเนิดของลักษณะ trichomes และ stomata ในส่วนดอกไม้ และคลัสเตอร์และเบอร์รี่น้ำหนักขององุ่น (กัว et al., 2011) หมอกและหมอก (1985) advocated ของ TDZ ซึ่งทำหน้าที่เป็นโปรโมเตอร์ตรงกิจกรรมเติบโตคล้ายกับ N6 แทน cytokinins หรือมันอาจทำให้เกิดการสังเคราะห์ และ (หรือ) สะสมของ endogenous cytokinins แวนด้า coerulea และกำจัด Cymbidium giganteum ประสิทธิภาพของ TDZ ใน micropropagation ได้ดีขึ้น (Malabadi et al., 2004 และรอยเอ็ด al., 2012)นอกเหนือจากการผลิตวัสดุโรงงานคุณภาพ วิธีเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อและเซลล์พืชในปัจจุบันใช้ในผลิต metabolite รอง (Rout et al., 2000, Verpoorte และ al., 2002 และ Yesil Celiktas et al., 2007), พืชเซลล์ biosynthetic ความสามารถในการรับประโยชน์ผลิตภัณฑ์ (Verpoorte et al., 2002), ตัวเลือกของ metabolite สูงสายการผลิตเซลล์ (Furmanowa et al., 1998) และศึกษาการเผาผลาญ (มิซาว่า , 1994) พบสารประกอบต่าง ๆ ทางเคมีในพืชสมุนไพรเหล่านี้ ซึ่งโพลีฟีนได้รับความสนใจมากเนื่องจากบทบาทของตนในหลายเสื่อม และการกำหนดอายุที่เกี่ยวข้องกับโรค (Brewer, 2011 และ Procházková et al., 2011) มีรายงานว่า โพลีฟีนแสดงกิจกรรมการต้านอนุมูลอิสระที่มีประสิทธิภาพแตกต่างกันในโทรศัพท์มือถือรุ่น และได้รับการป้องกันอย่างต่อเนื่องผ่าน scavenging พันธุ์หลากหลายปฏิกิริยาออกซิเจน (ROS) ไฮดรอกซิ peroxyl รุนแรง กรด hypochlorous ซูเปอร์ออกไซด์ anion และ peroxynitrite (Halliwell, 2008)Clonal คุณภาพของพืชสร้างเครื่องมือของการแพร่กระจายของพืชซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการใช้ประโยชน์เชิงพาณิชย์ได้ แม้ว่าข้อดีต่าง ๆ ของการเผยแพร่การเพาะเลี้ยง ความไม่แน่นอนทางพันธุกรรมได้ถูกตรวจสอบในพืชมาเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อ (Larkin และวครอฟท์ 1981) Clonal เสถียรภาพสามารถประเมิน โดยการศึกษาโครโมโซมหมายเลข โปรไฟล์ isozyme และ PCR โดยใช้โมเลกุลเครื่องหมายเช่นสุ่มเอาต์ polymorphic ดีเอ็นเอ (อาร์เอพีดี), อินเตอร์ทำซ้ำลำดับ (ISSR) และล่าสุด เริ่มต้นรหัสพันธุกรรมเป้าหมาย (สกอตแลนด์) (เทวีร้อยเอ็ด al., 2013 และห้องพักทุก et al., 2014) เทคนิคโมเลกุลมีประโยชน์มากขึ้นกว่าวิธีอื่น ๆ เพราะพวกเขาไม่ได้รับอิทธิพลจากปัจจัยสิ่งแวดล้อม และสร้างความน่าเชื่อถือ และจำลองผล ของเครื่องหมายโมเลกุลต่าง ๆ ที่ใช้สำหรับการประเมินคุณภาพทางพันธุกรรมของการเพาะเลี้ยงพืชที่สร้างใหม่ อาร์เอพีดีเป็นวิธีการสุดง่าย รวดเร็ว และมีประสิทธิภาพ (กร et al., 2007) แต่แม้ว่าข้อดีต่าง ๆ อาร์เอพีดีมีปัญหาใหญ่กับ reproducibility สกอตแลนด์ คง ได้อย่างน่าเชื่อถือ และสอดคล้อง ไพรเมอร์สกอตแลนด์ได้รับการออกแบบตามพื้นที่นำสั้น ๆ รอบ ATG รหัสพันธุกรรมเริ่มต้น (หรือเริ่มต้น) แปล (หรือเว็บไซต์เริ่มต้น translational, TSS) อื่น ๆ โดยเฉพาะ ก็เป็นชนิดของเครื่องหมายโมเลกุลเป้าหมายเทคนิคกับบริบท ATG เป็นส่วนหนึ่งของยีนที่ทำงาน เครื่องหมายที่สร้างขึ้นจากสกอตแลนด์อาจถูก correlated ยีนทำงานและลักษณะของพวกเขาที่สอดคล้องกัน (Bhattacharyya et al., 2013 และ Collard และ Mackill, 2009) ส่วนใหญ่ Assays ต่าง ๆ มีการดำเนินการวิเคราะห์ผล mutagenic รายงานของ TDZ ใน plantlets เผยแพร่การเพาะเลี้ยงและพัฒนาต่อมาของรูปแบบ somaclonal Ferreira et al. (2006) ไม่เปลี่ยนแปลงในโพรไฟล์การอาร์เอพีดีระหว่าง plantlets สร้างในของกล้วยไม้สกุลหวาย (สองรัก) ได้ผ่านการรักษา TDZ พบ ในทำนองเดียวกัน ไม่เปลี่ยนแปลงถูกสังเกตเนื่องจากรักษา TDZ ระหว่างในหลอดได้รับกล้วย plantlets แต่ Chen et al. (1998) และ Khoddamzadeh (2010) ความแปรผันพบในโพรไฟล์การอาร์เอพีดีระหว่าง plantlets มาหลอดที่ในของ Phalaenopsis bellina อย่างไรก็ตาม เพียงไม่กี่สืบสวนอยู่ในคุณภาพทางพันธุกรรมของกล้วยสร้างหลอดที่ในกับการอ้างอิงถึง dendrobes พิเศษเพื่อกำหนดพลัง และมีประสิทธิภาพมากขึ้นเผยแพร่กลยุทธ์สำหรับ taxa กล้วยไม้ใกล้สูญพันธุ์นี้สำคัญ medicinally ซึ่งจะหันภัยสูญพันธุ์เนื่องจากความดันที่มาของมนุษย์และการทำลายถิ่นฐานธรรมชาติ เราถึงประสิทธิภาพของ TDZ ใน micropropagation ความถี่สูงของไบล์ D. จาก pseudostem เซ็กเมนต์ ความแปรผันทางพันธุกรรมภายในพืชเผยแพร่ถูกยังวิเคราะห์โดยใช้เครื่องหมายอาร์เอพีดีและสกอตแลนด์เพื่อกำหนดประสิทธิภาพของโพรโทคอลจากด้านอนุรักษ์ พารามิเตอร์เชิงชีวเคมีและการผลผลิตได้แก่รวมฟีนอเนื้อหา flavonoid ที่รวมเนื้อหาและกิจกรรมการต้านอนุมูลอิสระถูกตรวจสอบ และเปรียบเทียบระหว่างมารดาและ TDZ เกิดพืช micropropagated

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

TDZ (N-phenyl-N01,2,3-thiadiazol-5-YL ยูเรีย; DROPP) ใช้เป็นหลักเป็นเยื่อเหนียวฝ้ายพิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นกิจกรรมที่มีไซโตไคนิแข็งแกร่งเช่นเดียวกับที่อนุพันธ์ adenine (โมก, et al. 1987) ในขั้นต้น TDZ ถูกจัดเป็นไซโตไคนิ (Murthy et al, 1998.); งานวิจัยแสดงให้เห็นว่าหลังจากนั้นไม่เหมือน cytokinins ธรรมดามันมีความสามารถในการเสริมทั้งไซโตไคนิออกซินและความต้องการของการตอบสนองของพืชที่เกิดใหม่ต่างๆ ทางเดินที่ถูกต้องในการทำงานของ TDZ ไม่เป็นที่รู้จัก แต่มันจะสันนิษฐานว่า TDZ รับการดูดซึมส่วนใหญ่ผ่านใบ การตอบสนองที่โดดเด่นของการรักษา TDZ ในรูปแบบต่างๆรวมถึงการงอกของเมล็ดที่มีประสิทธิภาพแบ่งตาเร่ง, การเหนี่ยวนำและกระตุ้นการงอกเจริญเติบโตใบเลี้ยงและการพัฒนารูปแบบของ trichomes และลักษณะปากใบในส่วนดอกไม้และกลุ่มและน้ำหนักเบอร์รี่องุ่น (Guo et al, . 2011) หมอกและหมอก (1985) สนับสนุนเป็นไปได้ของการแสดง TDZ เป็นโปรโมเตอร์โดยตรงของกิจกรรมการเจริญเติบโตคล้ายกับไซโตไคนิ N6-แทนหรืออาจก่อให้เกิดการสังเคราะห์และ (หรือ) การสะสมของไซโตไคภายนอก ใน coerulea แวนด้าและ Cymbidium giganteum ประสิทธิภาพของ TDZ ในการขยายที่ได้รับการยอมรับเป็นอย่างดี (Malabadi et al., 2004 และรอย et al., 2012). นอกจากนี้การผลิตของวัสดุปลูกที่มีคุณภาพเซลล์พืชและวิธีการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อกำลังเป็น ใช้ในการผลิตสารรอง (ปราชัย et al., 2000 Verpoorte et al., 2002 และ Yesil-Celiktas et al., 2007) เซลล์พืชความสามารถในการสังเคราะห์เพื่อให้ได้ผลิตภัณฑ์ที่มีประโยชน์ (Verpoorte et al., 2002) การเลือกสูง เซลล์ผลิต metabolite (Furmanowa et al., 1998) และการศึกษาการเผาผลาญอาหาร (มิซาวะ, 1994) สารเคมีต่างๆที่พบในพืชสมุนไพรเหล่านี้โพลีฟีนซึ่งได้รับความสนใจมากเพราะบทบาทของพวกเขาในหลายเสื่อมและโรคที่เกี่ยวข้องกับความชรา (เหล้าปี 2011 และProcházková et al., 2011) มันได้รับรายงานว่าโพลีฟีนแสดงฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระที่มีประสิทธิภาพในการที่แตกต่างกันในหลอดทดลองรุ่นโทรศัพท์มือถือและได้รับการป้องกันอย่างต่อเนื่องผ่านการขับออกซิเจนที่มีความหลากหลาย (ROS) รวมทั้งไฮดรอกซิรุนแรง peroxyl อนุมูลอิสระกรดไฮโปคลอรัส, ไอออน superoxide และ peroxynitrite (ฮอล์ลิ, 2008) ความจงรักภักดีของ Clonal ในหลอดทดลองพืชอาศัยเป็นลักษณะของผู้อื่นขยายพันธุ์พืชที่มีความจำเป็นสำหรับการใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ทั้งๆที่มีข้อได้เปรียบต่างๆของในหลอดทดลองขยายพันธุ์, ความไม่แน่นอนทางพันธุกรรมที่ได้รับการปฏิบัติในเนื้อเยื่อของพืชที่ได้มาจากวัฒนธรรม (เฟร็ดดี้และ Scowcroft, 1981) ความมั่นคง Clonal สามารถประเมินโดยการศึกษาจำนวนโครโมโซมรายละเอียดไอโซไซม์และ PCR ที่ใช้เครื่องหมายโมเลกุลเช่นดีเอ็นเอ polymorphic ขยายแบบสุ่ม (RAPD) ลำดับที่เรียบง่ายระหว่างซ้ำ (ISSR) และส่วนใหญ่เมื่อเร็ว ๆ นี้เริ่ม codon กำหนดเป้าหมาย (สก็อต) (เทพ et al., 2013 และ Rathore et al., 2014) เทคนิคโมเลกุลเป็นประโยชน์มากกว่าวิธีการอื่น ๆ เพราะพวกเขาจะไม่ได้รับอิทธิพลจากปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมและสร้างผลลัพธ์ที่เชื่อถือได้และทำซ้ำได้ ออกจากโมเลกุลต่างๆที่ใช้สำหรับการประเมินผลของความจงรักภักดีทางพันธุกรรมของพืชในหลอดทดลอง Regenerated, อาร์เอพีเป็นหนึ่งในวิธีการที่ง่ายที่สุดอย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ (Lakshmanan et al., 2007) แต่ทั้งๆที่มีข้อได้เปรียบต่างๆ RAPD มีปัญหากับการทำซ้ำที่สำคัญ ชาวสกอตในมืออื่น ๆ ที่เป็นอย่างมากที่เชื่อถือได้และสอดคล้อง ไพรเมอร์ชาวสกอตที่ได้รับการออกแบบให้สอดคล้องกับภูมิภาคอนุรักษ์สั้นรอบเริ่มต้นแปล ATG (หรือเริ่มต้น) codon (หรือเว็บไซต์เริ่มต้นแปล TSS) โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันเป็นชนิดของเทคนิคเครื่องหมายโมเลกุลที่มีการกำหนดเป้าหมายบริบท ATG เป็นส่วนหนึ่งของยีนการทำงาน; เครื่องหมายที่สร้างขึ้นจากสก็อตอาจจะมีความสัมพันธ์ส่วนใหญ่จะยีนและลักษณะการทำงานที่สอดคล้องกันของพวกเขา (Bhattacharyya et al., 2013 และกระหล่ำปลีและ Mackill 2009) การตรวจต่าง ๆ ได้รับการดำเนินการในการวิเคราะห์รายงานผลกระทบต่อการกลายพันธุ์ของ TDZ ในหลอดทดลองในการขยายพันธุ์ต้นกล้าและการพัฒนาที่ตามมาของการเปลี่ยนแปลงเซลล์ร่างกาย Ferreira et al, (2006) พบว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงในโปรไฟล์ดีเอ็นเอในหมู่ผู้ที่สร้างขึ้นในหลอดทดลองของต้นอ่อนกล้วยไม้สกุลหวาย (สองรัก) มาผ่านการรักษา TDZ ในทำนองเดียวกันไม่มีการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากพบว่าการรักษา TDZ ในหมู่ในหลอดทดลองที่ได้มาจากต้นอ่อนกล้วยไม้ แต่เฉินและอัล (1998) และ Khoddamzadeh (2010) พบว่าความแปรปรวนในโปรไฟล์ดีเอ็นเอในหมู่ต้นในหลอดทดลองที่ได้มาจากการ Phalaenopsis Bellina อย่างไรก็ตามการตรวจสอบเพียงไม่กี่ที่มีอยู่บนความจงรักภักดีทางพันธุกรรมของกล้วยไม้หลอดทดลองสร้างใหม่ที่มีการอ้างอิงพิเศษเพื่อ dendrobes. เพื่อที่จะกำหนดกลยุทธ์การขยายพันธุ์การทำงานร่วมกันมากขึ้นและมีประสิทธิภาพสำหรับแท็กซ่ากล้วยไม้ที่ใกล้สูญพันธุ์ที่สำคัญยาที่จะหันภัยคุกคามของการสูญเสียอันเนื่องมาจากแรงกดดันของมนุษย์ และการทำลายแหล่งที่อยู่อาศัย, ที่นี่เราจะอธิบายประสิทธิภาพของ TDZ ในการขยายความถี่สูงของดีบิเล่จากกลุ่มเทียม ความแปรปรวนทางพันธุกรรมภายในโรงงานที่ถูกแพร่กระจายนอกจากนี้ยังใช้ในการวิเคราะห์ดีเอ็นเอและเครื่องหมายชาวสกอตเพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของโพรโทคอจากด้านอนุรักษ์ พารามิเตอร์ทางชีวเคมีและอัตราผลตอบแทนของพวกเขา ได้แก่ เนื้อหาฟีนอลรวมเนื้อหารวม flavonoid และสารต้านอนุมูลอิสระที่ได้รับการตรวจสอบและเปรียบเทียบระหว่างแม่และ TDZ เหนี่ยวนำให้เกิดเนื้อเยื่อของพืช

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไทเดียซูรอน ( n-phenyl-n01,2,3-thiadiazol-5-yl ยูเรีย ; dropp ) ส่วนใหญ่ใช้เป็นฝ้ายให้พิสูจน์ให้มี ) ที่แข็งแกร่งเช่นกิจกรรมคล้ายกับที่ของและอนุพันธ์ ( ม็อค et al . , 1987 ) ตอนแรกยอดตามไซโทไคนิน ( เมอร์ที่ et al . , 1998 )งานวิจัยต่อมา พบว่าแตกต่างจากปกติไซโทไคนินมันสามารถเสริมทั้ง ) และความต้องการการเปลี่ยนแปลงระดับของพืชต่าง ๆ เส้นทางการทำงานของยอดที่แน่นอนไม่เป็นที่รู้จัก แต่ก็สันนิษฐานว่า ยอดถูกดูดซึมส่วนใหญ่ผ่านใบไม้ การตอบสนองที่โดดเด่นของการรักษายอดในชนิดต่างๆ ได้แก่ ความงอกของเมล็ดที่มีประสิทธิภาพเร่งการแตกตาและเหนี่ยวนำกระตุ้นการแตกหน่อการเจริญเติบโตใบเลี้ยงและการพัฒนา , การก่อตัวของ ไตรโคมใบลักษณะและในส่วนดอกไม้และกลุ่มเบอร์รี่องุ่นและน้ำหนัก ( Guo et al . , 2011 ) ผจก. ม็อค ( 1985 ) และสนับสนุนความเป็นไปได้ของไทเดียซูรอนทำหน้าที่เป็นโปรโมเตอร์โดยตรงของการเจริญเติบโตของกิจกรรมคล้ายไซโตไคนิน n6 แทน ,หรือมันอาจทำให้เกิดการสังเคราะห์และ ( หรือ ) การสะสมของกรมการฝึกหัดครูไซโตไคนิน . แวนด้า ฟ้ามุ่ย และในซิมบิเดียม giganteum , ประสิทธิภาพของยอดในการขยายพันธุ์ได้ถูกก่อตั้งขึ้นด้วย ( malabadi et al . , 2004 และรอย et al . , 2012 ) .

นอกจากนี้การผลิตของวัสดุพืชคุณภาพ วิธีการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อและเซลล์พืชซึ่งถูกใช้ในการผลิตการสร้างสารทุติยภูมิ ( ปราชัย et al . ,2000 verpoorte et al . , 2002 และยีซิล celiktas et al . , 2007 ) , เซลล์พืชร่วมในการได้รับผลิตภัณฑ์ที่มีประโยชน์ ( verpoorte et al . , 2002 ) , การเลือกอาหารเซลล์การผลิตสูง ( furmanowa et al . , 1998 ) และศึกษาเมแทบอลิซึม ( Misawa , 1994 ) สารประกอบทางเคมีต่าง ๆที่พบในพืชสมุนไพรเหล่านี้โพลีฟีนอล ซึ่งได้รับความสนใจมาก เพราะมีบทบาทในการเสื่อมและอายุที่เกี่ยวข้องกับหลายโรค ( Brewer , 2011 และ proch . kgm zkov . kgm et al . , 2011 )มันได้รับรายงานว่า โพลีฟีนอล สารต้านอนุมูลอิสระที่มีประสิทธิภาพในการจัดแสดงโมเดลโทรศัพท์มือถือในหลอดทดลองที่แตกต่างกันและมีการป้องกันอย่างต่อเนื่องผ่านการหลากหลายชนิดออกซิเจนปฏิกิริยา ( ROS ) รวมทั้งเอชทีทีพี peroxyl , รุนแรง , กรดไฮโปคลอรัส , ไอออนและสารท peroxynitrite ( ฮัลลิเวลล์ , 2008 ) .

รูปแบบความจงรักภักดีของหลอดต้นข้าวเป็นอีกแง่มุมของการขยายพันธุ์พืช ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการใช้ประโยชน์เชิงพาณิชย์ของพวกเขา ทั้งๆที่ข้อดีต่างๆของการเพาะขยายพันธุ์ พันธุกรรมความไม่แน่นอนที่ได้รับจากการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อพืช ( Larkin ได้และ สโคว์ครอฟต์ , 1981 ) ความมั่นคงของงานสามารถประเมิน โดยศึกษาจำนวนโครโมโซม