The aim of this study was to invest

The aim of this study was to investigate the effects of commonly used antibiotics on bacterial flora of the tonsil core. Patients who underwent tonsillectomy for recurrent chronic tonsillitis were included in the study. Three groups were formed: group 1 was treated for 10 days preoperatively with amoxicillin/clavulanic acid; group 2 was treated for 10 days preoperatively with clarithromycin; and group 3 included patients who underwent tonsillectomy without preoperative antibiotic use. The removed palatine tonsils were sent to our microbiology department in sterile tubes for bacteriological analysis. Seventy-three patients (group 1 = 19, group 2 = 20, group 3 = 34 patients) aged 3-18 years (mean 7 years) were included in the study. At least one bacterium was isolated from all tonsils, except for two cases in group 1; the difference in single bacterial growth among groups was not significant (p = 0.06). On the other hand, the numbers of patients with pathogenic bacterial growth was significantly lower in group 2 (n = 2) compared with group 1 (n = 10) and group 3 (n = 27) (p < 0.001). The bacterium isolated most frequently from the tonsils was Streptococcus viridans. Pseudomonas aeruginosa was the only pathogenic bacterium that grew in all three groups. Clarithromycin was more effective than amoxicillin/clavulanic acid in eradicating pathogenic bacteria in the tonsil core. Pseudomonas aeruginosa might be responsible for resistant or recurrent tonsil infections. To prevent endocarditis, antibiotic prophylaxis toward S. viridians, which is the most prevalent bacterium in the tonsil core, should be kept in mind for patients with heart valve damage.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้ได้ศึกษาผลของยาปฏิชีวนะที่ใช้กันทั่วไปในพืชเชื้อแบคทีเรียหลักต่อมทอนซิล ผู้ป่วยที่ได้รับ tonsillectomy สำหรับต่อมทอนซิลอักเสบเรื้อรังกำเริบถูกรวมอยู่ในการศึกษา เกิดเป็นสามกลุ่ม: กลุ่ม 1 ได้รับการรักษา 10 วันกับ amoxicillin/clavulanic กรด preoperatively กลุ่ม 2 ได้รับการรักษา 10 วันกับ clarithromycin; preoperatively และกลุ่มผู้ป่วยรวม 3 ที่ผ่านโดยไม่ต้องใช้ยาปฏิชีวนะก่อน tonsillectomy ทอนซิล palatine เอาถูกส่งไปฝ่ายจุลชีววิทยาในหลอดที่ปลอดเชื้อสำหรับการวิเคราะห์แบคทีเรีย เจ็ดสิบสามผู้ป่วย (กลุ่ม 1 = 19, 2 = 20 กลุ่มผู้ป่วยกลุ่ม 3 = 34) อายุ 3-18 ปี (เฉลี่ย 7 ปี) รวมอยู่ในการศึกษา แบคทีเรียถูกแยกจากทอนซิลทั้งหมด ยกเว้นสองกรณีในกลุ่ม 1 ความแตกต่างในการเจริญเติบโตแบคทีเรียเดียวกลุ่มไม่มีนัยสำคัญ (p = 0.06) บนมืออื่น ๆ หมายเลขของผู้ป่วยที่มีการเจริญเติบโตของแบคทีเรียก่อโรคคือต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่ม 2 (n = 2) เปรียบเทียบกับกลุ่ม 1 (n = 10) และกลุ่มที่ 3 (n = 27) (p < 0.001) แบคทีเรียที่แยกได้จากทอนซิลบ่อยที่สุดคือ อุณหภูมิ viridans Pseudomonas aeruginosa เป็นแบคทีเรียก่อโรคเท่านั้นที่เติบโตในทั้งสามกลุ่ม Clarithromycin มีประสิทธิภาพมากกว่ากรด amoxicillin/clavulanic ในการกำจัดเชื้อแบคทีเรียที่ก่อโรคในต่อมทอนซิล Pseudomonas aeruginosa อาจรับผิดชอบสำหรับการติดเชื้อต่อมทอนซิลทน หรือกำเริบ เพื่อป้องกัน endocarditis ยาปฏิชีวนะป้องกันโรคต่อ S. viridians ซึ่งเป็นแบคทีเรียที่พบบ่อยที่สุดในหลักต่อมทอนซิล ควรจะเก็บไว้ในใจสำหรับผู้ป่วยที่มีความเสียหายของวาล์วหัวใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อศึกษาผลของการใช้ยาปฏิชีวนะที่ใช้กันทั่วไปในแบคทีเรียของแกนที่ต่อมทอนซิล ผู้ป่วยที่เข้ารับการผ่าตัดต่อมทอนซิลอักเสบเรื้อรังสำหรับกำเริบถูกรวมอยู่ในการศึกษา สามกลุ่มกำลังก่อตัวขึ้น: กลุ่มที่ 1 ได้รับการรักษาเป็นเวลา 10 วันก่อนผ่าตัดด้วย amoxicillin / กรด clavulanic; กลุ่มที่ 2 ได้รับการรักษาเป็นเวลา 10 วันก่อนผ่าตัดกับ clarithromycin; และกลุ่มที่ 3 รวมถึงผู้ป่วยที่เข้ารับการผ่าตัดโดยไม่ต้องใช้ยาปฏิชีวนะก่อนการผ่าตัด ออกต่อมทอนซิล Palatine ถูกส่งไปยังแผนกจุลชีววิทยาของเราในหลอดฆ่าเชื้อสำหรับการวิเคราะห์แบคทีเรีย ผู้ป่วยที่เจ็ดสิบสาม (กลุ่มที่ 1 = 19 กลุ่มที่ 2 = 20 กลุ่มที่ 3 = 34 คน) อายุ 3-18 ปี (เฉลี่ย 7 ปี) ถูกรวมอยู่ในการศึกษา อย่างน้อยหนึ่งแบคทีเรียที่แยกได้จากต่อมทอนซิลทั้งหมดยกเว้นสำหรับกรณีที่สองในกลุ่ม 1; ความแตกต่างในการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรียเดียวในกลุ่มที่ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ (p = 0.06) ในทางตรงกันข้ามตัวเลขของผู้ป่วยที่มีเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคการเจริญเติบโตอย่างมีนัยสำคัญลดลงในกลุ่มที่ 2 (n = 2) เมื่อเทียบกับกลุ่มที่ 1 (n = 10) และกลุ่มที่ 3 (n = 27) (p <0.001) แบคทีเรียที่แยกได้บ่อยที่สุดจากต่อมทอนซิลเป็น viridans Streptococcus aeruginosa พเป็นเพียงเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคที่เติบโตขึ้นในทั้งสามกลุ่ม clarithromycin มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่า amoxicillin / กรด clavulanic ในการกำจัดเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคในแกนต่อมทอนซิล aeruginosa พอาจจะต้องรับผิดชอบต่อการติดเชื้อที่ต่อมทอนซิลหรือทนกำเริบ เพื่อป้องกันไม่ให้เยื่อบุหัวใจอักเสบ, ยาปฏิชีวนะป้องกันที่มีต่อเอส viridians ซึ่งเป็นแบคทีเรียที่แพร่หลายมากที่สุดในแกนต่อมทอนซิลที่ควรจะเก็บไว้ในใจสำหรับผู้ป่วยที่มีความเสียหายลิ้นหัวใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาผลของยาปฏิชีวนะที่ใช้บ่อยในพืชแบคทีเรียของต่อมทอนซิลหลัก ผู้ป่วยที่เข้ารับ tonsillectomy กำเริบต่อมทอนซิลอักเสบเรื้อรังสำหรับถูกรวมอยู่ในการศึกษา สามกลุ่ม : กลุ่ม 1 ได้รับการรักษาที่เกิดขึ้นเป็นเวลา 10 วัน preoperatively กับกรด amoxicillin / clavulanic กลุ่มที่ 2 ได้รับการรักษา 10 วัน preoperatively กับแคลริโทรมายซิน และกลุ่มที่ 3 ประกอบด้วย ผู้ป่วยที่ได้รับยาปฏิชีวนะก่อนผ่าตัด tonsillectomy โดยไม่ใช้ พาลาทีนทอนซิลออกถูกส่งไปยังแผนกจุลชีววิทยาของเราในหลอดปราศจากเชื้อสำหรับการวิเคราะห์แบคทีเรีย เจ็ดสิบสามราย ( กลุ่มที่ 1 = 19 , กลุ่มที่ 2 = 20 , กลุ่มที่ 3 = 34 ราย ) อายุ 3-18 ปี ( หมายถึง 7 ปี ) ถูกรวมอยู่ในการศึกษา อย่างน้อยหนึ่งซึ่งแยกจากต่อมทอนซิล , ยกเว้นกรณีที่สอง ในกลุ่ม 1 ; ความแตกต่างในการเจริญเติบโตของแบคทีเรียกลุ่มเดียวอย่างมีนัยสำคัญ ( p = 0.06 ) บนมืออื่น ๆ , ตัวเลขของผู้ป่วยด้วยโรคแบคทีเรียของการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มที่ 2 ( n = 2 ) เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มที่ 1 ( n = 10 ) และกลุ่มที่ 3 ( n = 27 ) ( p < 0.001 ) แบคทีเรียที่แยกได้จากต่อมทอนซิลเป็นเชื้อที่พบบ่อยที่สุด viridans . Pseudomonas aeruginosa เป็นเพียงเชื้อโรคแบคทีเรียที่เติบโตในทั้งสามกลุ่ม ปลาปล้องทองปรีดีมีประสิทธิภาพมากกว่า amoxicillin / clavulanic กรดในการขจัดเชื้อโรคแบคทีเรียในต่อมทอนซิลของแก่น Pseudomonas aeruginosa อาจรับผิดชอบป้องกันการติดเชื้อต่อมทอนซิลหรือกำเริบ . เพื่อป้องกันเยื่อบุหัวใจอักเสบ , ยาปฏิชีวนะ viridians ต่อวินาที ซึ่งเป็นแบคทีเรียที่แพร่หลายที่สุดในต่อมทอนซิลหลัก ควรเก็บไว้ในจิตใจของผู้ป่วยที่มีความเสียหายที่ลิ้นหัวใจ