Shin Hye watched him make his way t

Shin Hye watched him make his way to the spiral staircase that led to the second floor where his room was. Before he could reach the top, Shin Hye spoke. ‘Aren’t you going to ask?’

Geun Suk stopped going up and instead, went back down again. He sat on the chair in front of her and observed her quietly. Shin Hye avoided his eyes.

‘If I ask, are you going to tell me?’

‘Probably not,’ she answered weakly. She didn’t know if she could talk about it yet. Her heart still hurt. She could barely think back to what happened without breaking down, how much more if she had to say the words out loud. She didn’t want to admit it, but having Geun Suk there made her feel slightly better. If there was anyone who could understand her, it would be him. He never forced her to tell him anything; he always waited until she was ready to talk.

Geun Suk nodded and leaned forward. ‘Then I won’t ask. But will you at least tell me that you’re going to be okay?’

Shin Hye looked up at him and shook her head faintly. ‘I can’t. I don’t know yet.’ Another tear trickled down her cheek.

Geun Suk stood up and stooped in front of her. Shin Hye recoiled, but he took her hand and stroke it. ‘Whatever it is, it’s probably going to hurt for a while. But trust me, you’re going to be okay.’



Min Ho tanked the interview that afternoon. He was out of it the entire time and gave mechanical answers that didn’t make any sense at all. His manager was able to instruct the interviewer not to mention Park Shin Hye’s name at any point in the interview to prevent risky responses from Min Ho. But that didn’t stop him. The older man finally pulled Min Ho away after he answered the interviewer who asked if there was anything he learned from Kim Tan when it comes to love.

Min Ho looked straight into the man’s eyes and frowned. ‘I learned that Lee Min Ho is trapped as much as Kim Tan was. Except in the drama, people were rooting for him to end up with the girl. But in real life, people will judge Lee Min Ho for choosing to be happy.’

His manager swooped in before he could say anything else. He apologized profusely to the interviewer and asked him if they could reschedule and re-do the interview since Min Ho wasn’t feeling well. With a few more coaxing, he was able to make the reporter promise not to include anything from what they’ve talked about that afternoon.

As soon as Min Ho got home, he called Shin Hye several times but she wouldn’t pick up; he tried messaging her but he didn’t know what to say. Anything he said now would be pointless. But still, he wanted to know where she was and if she was alright. It’s been a couple of hours since the meeting and he hasn’t heard anything from Shin Hye or her manager since they left the building.

‘She’s okay,’ his manager told him. ‘I just got off the phone with Joon. She’s fine. You can stop worrying.’

Min Ho let out a sigh of relief and collapsed on the couch. Thank God she’s okay.

‘What exactly happened there? You were very unprofessional. You’re lucky that the reporter who interviewed you has always been a good friend of the agency. Don’t let this happen again.’

He ignored the man and covered his eyes with his arm. Shin Hye’s voice kept playing in his head. He may not have seen her face when she said goodbye, but the way she said it was soul-crushing. He knew he deserved it, but it still hurt like hell. He sat there numbly before feeling the impulse to rush and follow her to the elevator. But by then, it was too late.

‘That fight with Shin Hye. Was it serious? Joon sounded angry.’

‘I’m not really in the mood to talk about it, hyung,’ he said lazily and turned to lie on his stomach. Joon hyung is angry. Is she still crying? Is she really okay? ‘I’m exhausted.’

‘Arasso. What you need right now is rest so you better stay here. No trips to Shin Hye’s apartment, okay?’ His manager put the rest of his stuff in his room and gave Min Ho some instructions. ‘There’s food in the fridge if you want to eat dinner. I left a few scripts and contracts in your room so just browse through them. President Jang will be contacting you regarding your thoughts. He thinks picking up a few more CFs wouldn’t hurt since most of the next few weeks will just consist of training for your movie anyway. Which reminds me, you have two days off but we’re meeting your personal trainer tomorrow afternoon. We have to finalize your schedule before you leave for New Zealand.’

His manager was about to go out the door when he hit his forehead with his palm. ‘Oh right, I almost forgot. President Kim told me Shin Hye left this on the table at the agency. It looks like it’s for you.’

Min Ho’s ears perked up and he opened his eyes in time to see his manager put a square white envelope on the table. He waited until the older man left before he rose to pick it up.

His heart raced as he opened it, momentarily forgetting what had happened between him and Shin Hye. There were several photographs inside, taken with an instant camera. There was a solo shot of Shin Hye taken overlooking the beach. She looked happy and radiant. He figured this was before all those articles came out. (Caption: I wish you were here.) There was one of her and her family – their faces huddled together in one side and her brother’s arm occupying almost half of the photo. (Caption: Oppa is really bad at taking selcas. But look at Appa’s wacky pose. Kekeke.) Another photo showed a sand drawing that says: Park Shin Hye loves Lee Min Ho enclosed in a heart, with Shin Hye’s face at the lower left, looking embarrassed. (Caption: I wrote this as fast as I could and erased it as soon as I took a photo. You’re my only witness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชิน Hye ดูเขาทำทางไปบันไดที่นำไปสู่ชั้นสองที่ห้องของเขาได้ ก่อนที่เขาสามารถเข้าถึงด้านบน Shin Hye พูด 'คุณไม่ไปถาม'

Geun Suk หยุดจะขึ้น และแทน ไปกลับมาลงอีก เขานั่งบนเก้าอี้หน้าเธอ และพบเธออย่างเงียบ ๆ ชิน Hye หลีกเลี่ยงตา

'ถ้าฉันถาม คุณกำลังจะบอกฉัน "

' คงไม่' เธอตอบ weakly เธอไม่รู้ถ้าเธอสามารถพูดคุยเกี่ยวกับมันได้ หัวใจของเธอยังคงเจ็บ เธออาจคิดว่า กลับไปว่าเกิดอะไรขึ้นโดยไม่ต้องแบ่ง วิธีมากถ้าเธอมีคำที่ว่าแทบไม่ เธอไม่ได้ต้องยอมรับมัน แต่มี Geun Suk มีทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย ถ้ามีใครที่ไม่เข้าใจเธอ มันจะเป็นเขา เขาไม่เคยบังคับเธอบอกอะไร เขารอเสมอจนกว่าเธอพร้อมที่จะพูดคุยกัน

Geun Suk พยักหน้า และก็เอนไปข้างหน้า ' แล้วฉันจะไม่ถาม แต่จะคุณน้อยบอกว่า คุณกำลังจะไปก็ได้หรือไม่ '

Shin Hye หาที่เขา และจับหัวของเธอรำไร ' ฉันไม่ได้ ยังไม่รู้ ' ฉีกขาดอีกดังลอดลงแก้มเธอ

Geun Suk ลุกขึ้นยืน และ stooped หน้าเธอ ชิน Hye recoiled แต่เขาเอามือของเธอ และเรื่องโรคหลอดเลือดสมอง ' สิ่งที่มันเป็น มันอาจจะบาดเจ็บไปในขณะนั้น แต่เชื่อฉัน คุณจะถูก.'



นาทีโฮจิมินห์ tanked สัมภาษณ์ตอนบ่ายนั้น เขาอยู่จากนั้นเวลาทั้งหมด และให้คำตอบเครื่องจักรกลที่ไม่เหมาะสมใด ๆ เลย ผู้จัดการของเขาได้แนะนำทีมงานไม่ต้องพูดถึงชื่อของ Park Shin Hye ที่จุดใด ๆ ในการสัมภาษณ์เพื่อป้องกันการตอบสนองที่มีความเสี่ยงจากโฮจิมินห์นาที แต่ที่ไม่ได้หยุดเขา คนเก่าก็ดึงโฮจิมินห์นาทีเก็บหลังจากที่เขาตอบสัมภาษณ์ที่ถามว่า มีอะไรที่เขาได้เรียนรู้จาก Kim Tan เมื่อมันมาถึงรัก

โฮจิมินห์นาทีดู frowned และตรงเข้าไปในดวงตาของมนุษย์ ' ฉันรู้ว่า Lee Min โฮจิมินห์ติดเท่าที่ตาล Kim ถูก ยกเว้นในละคร คนถูก rooting สำหรับเขาที่จะลงเอย ด้วยเธอ แต่ในชีวิตจริง คนจะตัดสิน Lee Min โฮจิมินห์ที่เลือกจะมีความสุข "

ผู้จัดการของเขา swooped ในก่อนเขาสามารถพูดอะไร เขาอุ้มกาฬไหลจะสัมภาษณ์ และถามเขาถ้า พวกเขาสามารถจัดกำหนดการใหม่ และทำการสัมภาษณ์ซ้ำตั้งแต่นาทีโฮไม่ได้รู้สึกดี มีกี่อย่าง coaxing เขาทำสัญญาโปรแกรมรายงานการอะไรจากสิ่งที่พวกเขาได้พูดคุยเกี่ยวกับช่วงบ่ายที่

เป็นนาทีโฮจิมินห์มีบ้าน เขาเรียกว่า Shin Hye หลายครั้ง แต่เธอไม่รับ เขาพยายามส่งข้อความของเธอ แต่เขาไม่รู้จะพูดอะไร สิ่งที่เขากล่าวว่า ตอนนี้จะเป็นประเด็น แต่ยังคง เขาอยากรู้ว่าที่เธอและถ้าเธอได้ครับ แล้วสองสามชั่วโมงตั้งแต่การประชุม และเขาไม่ได้ยินอะไรจาก Shin Hye หรือผู้จัดการของเธอเนื่องจากพวกเขาซ้ายอาคาร

'เธอไม่เป็นไร ผู้จัดการเขาบอก ' ฉันได้ปิดโทรศัพท์ด้วย Joon เธอมีดี คุณสามารถหยุดกังวลได้ '

โฮจิมินห์นาทีให้ออกแยกกันของบรรเทา และยุบบนโซฟา ขอบคุณพระเจ้าที่เขาไม่เป็นไร

' เหมือนเกิดขึ้นมีหรือไม่ คุณได้สะอาดมาก คุณโชคว่า โปรแกรมรายงานที่สัมภาษณ์คุณได้เสมอเป็นเพื่อนที่ดีของหน่วยงาน อย่าปล่อยให้เรื่องนี้เกิดอีก '

เขาละเว้นคน และครอบคลุมตากับแขนของเขา เสียงชิน Hye เก็บไว้เล่นในหัวของเขา เขาอาจไม่ได้เห็นใบหน้าของเธอเมื่อเธอบอกลา แต่วิธีเธอบอกว่า ถูกวิญญาณบด เขารู้ว่า เขาสมควรได้รับมัน แต่มันยังเจ็บเช่นนรก เขานั่ง numbly ก่อนรู้สึกแรงกระตุ้นจาก การวิ่งตามเธอไปที่ร้าน แต่แล้ว มันก็สายเกินไป

' ที่ต่อสู้กับ Shin Hye ไม่ร้ายแรงหรือไม่ Joon แต่เพียงแห่งโกรธ '

"ฉันไม่ได้จริง ๆ ในอารมณ์ที่จะพูดคุยเกี่ยวกับมัน hyung' เขาว่า มูม และหันไปอยู่ในท้องของเขา Joon hyung จะโกรธ คือเธอยังร้องไห้ เป็นเธอจริง ๆ ไร "ฉันเหนื่อย"

'Arasso สิ่งที่คุณต้องขวาตอนนี้เป็นส่วนที่เหลือเพื่อให้คุณดีพักที่นี่ ไม่เดินทางไปที่อพาร์ทเมนท์ของ Shin Hye โอเควัน?' ผู้จัดการของเขาใส่ส่วนเหลือของสิ่งของในห้องพัก และให้คำแนะนำบางนาทีโฮจิมินห์ ' มีอาหารในตู้เย็นถ้าต้องการรับประทานอาหารเย็น ทิ้งกี่สคริปต์ และสัญญาในห้องพักดังนั้นเพียงเรียกดูผ่านพวกเขา ประธานจางซองเต็กจะสามารถติดต่อคุณเกี่ยวกับความคิดของคุณ เขาคิดเก็บค่า CFs ไม่กี่เพิ่มเติมจะไม่เจ็บเนื่องจากส่วนใหญ่ไม่กี่สัปดาห์ถัดไปจะเพียงประกอบด้วยความรู้ภาพยนตร์ ซึ่งนึก คุณมีสองวันปิด แต่เรากำลังประชุมของเทรนเนอร์ช่วงบ่ายวันพรุ่งนี้ เราต้องสรุปกำหนดการของคุณก่อนในนิวซีแลนด์ '

ถูกผู้จัดการของเขาจะ ไปออกประตูเมื่อเขาตีหน้าผากของเขากับปาล์มของเขา ' โอ้ ขวา เกือบลืมบอก ประธานคิมบอกฉัน Shin Hye ทิ้งนี้หน่วยงานที่ ดูเหมือนจะให้คุณ '

หูนาทีโฮ perked ขึ้นและเขาเปิดตาของเขาในเวลาที่จะเห็นผู้จัดการของเขาใส่ซองสี่เหลี่ยมสีขาวบนโต๊ะ เขารอจนกว่าคนเก่าทิ้งก่อนเขากุหลาบเพื่อรับของ up.

หัวใจ raced เป็นเขาเปิด พลาง ๆ ลืมว่าได้เกิดอะไรขึ้นระหว่างเขาและ Shin Hye มีหลายภาพภายใน ถ่าย ด้วยกล้องการโต้ตอบแบบทันที มียิงเดี่ยวของ Shin Hye ถ่ายริมหาด เธอดูมีความสุข และสดใส เขาคิดคำก่อนบทความเหล่านั้นทั้งหมดออกมา (คำอธิบาย: ฉันต้องการคุณครั้ง) มีหนึ่งครอบครัวของเธอ และเธอ – ใบหน้าของพวกเขาต้องร่วมกันในด้านใดด้านหนึ่งและแขนของพี่ชายของเธอที่มีเกือบครึ่งหนึ่งของภาพ (คำอธิบาย: Oppa ไม่ดีจริง ๆ ที่ทำ selcas แต่ดูของ Appa ต๊องก่อให้เกิด Kekeke) ภาพอื่นพบว่า ทรายวาดที่: Park Shin Hye ชอบ Lee Min โฮจิมินห์อยู่ในหัวใจ Shin Hye หน้าที่ด้านล่างซ้าย มองอาย (คำอธิบาย: ผมเขียนนี้เป็นอย่างที่ฉันสามารถ และลบทันทีที่ผมเอารูปถ่าย คุณพยานของฉันเท่านั้น < 3) รูปภาพอื่น ๆ Shin Hye เอาอาหารที่เธอกิน สถานที่เธอเห็น – พร้อมคำอธิบายที่เขียนด้วยลายมือมีการ หัวใจของเขา lurched ที่คิดว่าเธอเอาภาพถ่ายทั้งหมดเหล่านั้นสำหรับเขา ทั้งหมดเพื่อให้เขารู้สึกว่าเขามีจริงกับเธอ สุดท้ายเป็นภาพของพระอาทิตย์ (คำอธิบาย: อาทิตย์นี้จะแจ้งเตือนฉันของคุณ มันเอาลมหายใจของฉัน อีกทุกครั้งที่เห็นคุณ ลองไปด้วยกันครั้งต่อไป oppa) นาทีโฮจิมินห์บิต lip ของเขา พยายามหยุดตัวเองจากการฉีกขาด up.

เขาสังเกตเห็นมีบัตรภายในซองจดหมาย เกินไป นิ้วมือนาทีโฮจิมินห์ได้ตะลึงงันเมื่อเขาเปิดมันและอ่าน.

Oppa ฉันรู้ว่า คุณบ้าที่ฉัน ผมแฟนเคยเลว และฉันจะไม่ยกโทษให้ฉันถ้าฉันเป็นคุณ แต่ฉันหวังว่า คุณจะ เพราะจากนี้ ฉันสัญญาว่า จะตอบรับการโทรและข้อความ ฉันสัญญาว่า จะไม่ปิดโทรศัพท์ของฉันแม้ว่าฉันได้รับในการต่อสู้กับ Joon oppa ฉันสัญญาว่า จะดูคุณ และละเว้นทั้งหมดหล่อ guys อื่น ๆ ในโลกเท่านั้น เพราะพวกเขากำลังทั้งหมดน่าเกลียด อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับคุณ Hehehe คือชีสเกินไป ฉันไม่ได้โกหกแต่ คุณหนึ่งเดียวสำหรับฉัน Lee Min นทร์สิ่งจะได้รับรุนแรงจาก ขวา ลองกล้าโลกเข้าด้วยกัน ฉันรักคุณ





'Odiya ลองพบกัน '

'มีเที่ยวบินในชั่วโมงที่สาม เบิกบาน feebly.

' แล้วคุณมีเวลา พบผมขณะนี้ ฉันพบข้อความอยู่ของคุณ '

' ฉันไม่ได้ ฉันจะต้อง...'

'คุณเป็นหนี้ฉันนี้ '

โฮจิมินห์นาทีมองนาฬิกาของเขา และถอนหายใจ 'ดี'

เป็นเขาแขวนไว้ โฮจิมินห์นาทีนวดวัดของเขา เขาไม่ได้กินอย่างถูกต้อง หรือนอนคืนน้อยอดีตที่ทำหัว throb ทุกเช้าเท่า นั้น เขาเดินไปตู้เย็น และมีแก้วน้ำลงเม็ดของยาแก้ปวดที่เขาจัดขึ้นในมือของเขาเอง เขาหวังที่จะทำให้อยู่ในความสงบ และโยนตัวเองไปทำงานอีกครั้ง คิดกี่วันในนิวซีแลนด์จะทำหลอกลวง ถ้าเขาไม่ได้ถูกทรมานมากพอ ขณะนี้มีการจัดการกับความโกรธเพื่อน มันเป็นความผิดพลาดจะรับโทร แต่เมื่อเขาเห็นชื่อ Geun Suk เขาไม่ช่วยมัน

'Alright เรากำลังทั้งหมดบรรจุ นาทีโฮจิมินห์ผู้จัดการบอกสดใส ตามที่ท่านได้เข้าครัว 'ฉันจะหยิบอะไรจากหน่วยงาน และกลับมารับคุณ'

โฮจิมินห์ min nodded ศีรษะของเขา และวางแก้วของเขาบนอ่าง ก่อนที่สามารถทำให้ผู้จัดการของเขา โฮจิมินห์นาทีคลัตช์แขนของคนรุ่นเก่า 'Hyung'

'Wae '

' มีคุณ...ถึงเธอยัง?' โฮจิมินห์นาทีถาม desolately.

เขาสุดท้ายมีกำหนดค่าพยายามที่จะพูดคุยกับเธอหลังจากที่เขารับรู้ก็ไม่ ชิน Hye เปลี่ยนหมายเลขของเธอ โฮจิมินห์นาทีเป็นแน่ แทน เขาตัดสินใจที่จะตรวจสอบกิจกรรมของเธอออนไลน์ แต่ทั้งหมดที่เขาพบจากเอเจนซี่ของเธอประกาศว่า เธอจะมีชุดของการถ่ายภาพการถ่ายทำภาพยนตร์และภาพถ่าย CF สัปดาห์ที่

แทนที่จะเรียนรู้สิ่งสำคัญ เขาแผลอ่านผ่านเธอผ่านการสัมภาษณ์ และการเรียกดูภาพถ่ายของเธอออนไลน์ ก่อนที่เขารู้ ดวงอาทิตย์มีค่า และเขารู้สึกเหนื่อยมากขึ้นกว่าเดิม

ahjussi ให้เขาดูมืดมน และจับศีรษะของเขา ' ยา คุณไม่สามารถสลายกับผู้หญิง และคาดว่าเธอกลับโทรศัพท์ของคุณได้ '

โฮจิมินห์นาทีหลุดสายตาของเขา และปล่อยแขนของผู้จัดการของเขา เขาออกจากห้องครัว ทำทางไปห้องนั่งเล่น และลวก ๆ stumbled ผ่านถุงบรรจุของเขา หลังจาก muttering curses กี่โกรธ เขาลากเองยังนอน และปิดตาของเขา

เขารู้สึกมือบนหัวของเขา ' หยุดตีตัวเองขึ้น คุณไม่ได้ในสิ่งที่ดี เด็ก ถึงเวลาตั้งใจทำงานเดี๋ยวนี้ และกรุณากิน ฉันจะกลับมาเล็ก '

หลังจากจัดการเขาซ้าย โฮจิมินห์นาทีรอไม่กี่นาที และมุ่งหน้าไปห้องของเขา หาดใหญ่ แว่นตากันแดด ผ้าพันคอ เขาคว้ากุญแจรถยนต์ของเขาอย่างรวดเร็ว และตั้งค่าออกเพื่อตอบสนอง Geun Suk

ผนังสีม่วงเข้มเรียงรายขึ้นเป่าอัลบั้มและไวนิลระเบียนเก่า ยังมีเครื่องมือในทุกมุมของห้องพัก รวมถึงสิ่งที่ดูเหมือนสตูดิโอบันทึกมินิกับแล็ปท็อปทันสมัยและโปรแกรมเบ็ดเตล็ด ตาโฮนาทีตามทางที่ดูเหมือนจะนำไปสู่ห้องนอนขนาดเล็ก มันเป็นระเบียบเพียงพอสำหรับหนึ่งสมมติว่า ศิลปินรู้สึกอุ่นใจที่ใช้ส่วนใหญ่เวลามีสำรวจอัจฉริยะของเขา แต่ก็มันพอเปิดเผยว่า มันเป็นของคนรวยใช้เงินทำให้ทุกอย่างรู้สึกอาหารจำนวนมาก

' ศศภอทีคุณไปนั่ง?'

โฮจิมินห์นาทีหันไปรอบ ๆ และเห็นเป็น casua

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Shin Hye watched him make his way to the spiral staircase that led to the second floor where his room was. Before he could reach the top, Shin Hye spoke. ‘Aren’t you going to ask?’

Geun Suk stopped going up and instead, went back down again. He sat on the chair in front of her and observed her quietly. Shin Hye avoided his eyes.

‘If I ask, are you going to tell me?’

‘Probably not,’ she answered weakly. She didn’t know if she could talk about it yet. Her heart still hurt. She could barely think back to what happened without breaking down, how much more if she had to say the words out loud. She didn’t want to admit it, but having Geun Suk there made her feel slightly better. If there was anyone who could understand her, it would be him. He never forced her to tell him anything; he always waited until she was ready to talk.

Geun Suk nodded and leaned forward. ‘Then I won’t ask. But will you at least tell me that you’re going to be okay?’

Shin Hye looked up at him and shook her head faintly. ‘I can’t. I don’t know yet.’ Another tear trickled down her cheek.

Geun Suk stood up and stooped in front of her. Shin Hye recoiled, but he took her hand and stroke it. ‘Whatever it is, it’s probably going to hurt for a while. But trust me, you’re going to be okay.’



Min Ho tanked the interview that afternoon. He was out of it the entire time and gave mechanical answers that didn’t make any sense at all. His manager was able to instruct the interviewer not to mention Park Shin Hye’s name at any point in the interview to prevent risky responses from Min Ho. But that didn’t stop him. The older man finally pulled Min Ho away after he answered the interviewer who asked if there was anything he learned from Kim Tan when it comes to love.

Min Ho looked straight into the man’s eyes and frowned. ‘I learned that Lee Min Ho is trapped as much as Kim Tan was. Except in the drama, people were rooting for him to end up with the girl. But in real life, people will judge Lee Min Ho for choosing to be happy.’

His manager swooped in before he could say anything else. He apologized profusely to the interviewer and asked him if they could reschedule and re-do the interview since Min Ho wasn’t feeling well. With a few more coaxing, he was able to make the reporter promise not to include anything from what they’ve talked about that afternoon.

As soon as Min Ho got home, he called Shin Hye several times but she wouldn’t pick up; he tried messaging her but he didn’t know what to say. Anything he said now would be pointless. But still, he wanted to know where she was and if she was alright. It’s been a couple of hours since the meeting and he hasn’t heard anything from Shin Hye or her manager since they left the building.

‘She’s okay,’ his manager told him. ‘I just got off the phone with Joon. She’s fine. You can stop worrying.’

Min Ho let out a sigh of relief and collapsed on the couch. Thank God she’s okay.

‘What exactly happened there? You were very unprofessional. You’re lucky that the reporter who interviewed you has always been a good friend of the agency. Don’t let this happen again.’

He ignored the man and covered his eyes with his arm. Shin Hye’s voice kept playing in his head. He may not have seen her face when she said goodbye, but the way she said it was soul-crushing. He knew he deserved it, but it still hurt like hell. He sat there numbly before feeling the impulse to rush and follow her to the elevator. But by then, it was too late.

‘That fight with Shin Hye. Was it serious? Joon sounded angry.’

‘I’m not really in the mood to talk about it, hyung,’ he said lazily and turned to lie on his stomach. Joon hyung is angry. Is she still crying? Is she really okay? ‘I’m exhausted.’

‘Arasso. What you need right now is rest so you better stay here. No trips to Shin Hye’s apartment, okay?’ His manager put the rest of his stuff in his room and gave Min Ho some instructions. ‘There’s food in the fridge if you want to eat dinner. I left a few scripts and contracts in your room so just browse through them. President Jang will be contacting you regarding your thoughts. He thinks picking up a few more CFs wouldn’t hurt since most of the next few weeks will just consist of training for your movie anyway. Which reminds me, you have two days off but we’re meeting your personal trainer tomorrow afternoon. We have to finalize your schedule before you leave for New Zealand.’

His manager was about to go out the door when he hit his forehead with his palm. ‘Oh right, I almost forgot. President Kim told me Shin Hye left this on the table at the agency. It looks like it’s for you.’

Min Ho’s ears perked up and he opened his eyes in time to see his manager put a square white envelope on the table. He waited until the older man left before he rose to pick it up.

His heart raced as he opened it, momentarily forgetting what had happened between him and Shin Hye. There were several photographs inside, taken with an instant camera. There was a solo shot of Shin Hye taken overlooking the beach. She looked happy and radiant. He figured this was before all those articles came out. (Caption: I wish you were here.) There was one of her and her family – their faces huddled together in one side and her brother’s arm occupying almost half of the photo. (Caption: Oppa is really bad at taking selcas. But look at Appa’s wacky pose. Kekeke.) Another photo showed a sand drawing that says: Park Shin Hye loves Lee Min Ho enclosed in a heart, with Shin Hye’s face at the lower left, looking embarrassed. (Caption: I wrote this as fast as I could and erased it as soon as I took a photo. You’re my only witness. <3) There were other pictures Shin Hye took of the food she ate, of the sights she saw – all with handwritten captions. His heart lurched at the thought that she took all those photos just for him, all to make him feel like he was actually there with her. The last one was a photo of a sunset. (Caption: This sunset reminds me of you. It took my breath away, like you do every time I see you. Let’s go together next time, oppa.) Min Ho bit his lip, trying to stop himself from tearing up.

He noticed there was a card inside the envelope, too. Min Ho’s fingers were trembling when he opened it and read.

Oppa, I know you’re mad at me. I’m the worst girlfriend ever and I wouldn’t forgive myself if I were you. But I hope you would. Because from now on, I promise to answer all your calls and texts. I promise not to turn off my phone even if I get into a fight with Joon oppa. I promise to only look at you and ignore all the other handsome guys in the world. Because they’re all ugly anyway compared to you. Hehehe. Is that too cheesy? I’m not lying though. You’re the only one for me, Lee Min Ho. Things are going to get tougher from now on, right? Let’s brave the world together. I love you.





‘Odiya? Let’s meet.’

‘I have a flight in three hours,’ he replied feebly.

‘Then you have time. Meet me right now. I’ll text you the address.’

‘I can’t. I have to…’

‘You owe me this.’

Min Ho looked at his watch and sighed. ‘Okay.’

As soon as he hung up, Min Ho massaged his temples. He hasn’t been able to eat properly or sleep for the past few nights which only made his head throb every morning. He walked to the fridge and got himself a glass of water to down the tablet of painkiller he held in his hand. He was hoping to leave in peace and throw himself into work again, thinking a few days in New Zealand would do the trick. As if he wasn’t being tortured enough, he now has to deal with an angry friend. It was a mistake to pick up the call, but when he saw Geun Suk’s name, he couldn’t help it.

‘Alright, we’re all packed,’ Min Ho’s manager told him brightly as he entered the kitchen. ‘I’ll pick something up from the agency and come back to get you.’

Min Ho nodded his head and put his glass on the sink. Before his manager could leave, Min Ho clutched the older man’s arm. ‘Hyung.’

‘Wae?’

‘Have you… reached her yet?’ Min Ho asked desolately.

He had finally given up trying to talk to her after he realized it was no use. Shin Hye changed her number, Min Ho was sure. Instead, he decided to check her activities online, but all he found out from her agency’s public announcement was that she’ll be having a series of CF filming and photo shoots that week.

Instead of learning anything important, he wound up reading through her past interviews and browsing her photos online. Before he knew it, the sun was up and he was feeling more depressed than ever.

The ahjussi gave him a gloomy look and shook his head. ‘Ya. You can’t break up with a girl and expect her to return your calls.’

Min Ho dropped his gaze and let go of his manager’s arm. Exiting the kitchen, he made his way to the living room and carelessly stumbled over his packed bags. After muttering a few angry curses, he hauled himself to the couch and closed his eyes.

He felt a hand on his head. ‘Stop beating yourself up. You did the right thing, kid. It’s time to concentrate on work now. And please eat. I’ll be back in a bit.’

After his manager left, Min Ho waited a couple of minutes and headed to his room. Hat. Sunglasses. Scarf. He quickly grabbed his car keys and set out to meet Geun Suk.

The dark purple walls were lined with blown-up album covers and old vinyl records. There were instruments in every corner of the room, including what looked like a mini-recording studio with state-of-the-art laptops and gadgets. Min Ho’s eyes followed the staircase that looked like it led to a small bedroom. It was cluttered enough for one to assume that a reclusive artist spent most of his time there exploring his genius, but it was glossy enough to expose that it was owned by rich guy who spent a lot of money to make everything feel authentic.

‘Aren’t you going to sit?’

Min Ho turned around and saw a casua

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชินเฮดูเขาทำให้ทางของเขาไปยังบันไดที่นำไปสู่ชั้น 2 ที่ห้องของเขา ก่อนที่เขาจะถึงจุดสูงสุด ชินเฮพูด ' เธอจะไม่ถามเหรอ '

กึนซอกจะหยุดขึ้น และแทน กลับลงมาอีกครั้ง เขานั่งบนเก้าอี้ตรงหน้าเธอ และสังเกตเธออย่างเงียบๆ ชิน เฮ หลีกเลี่ยงสายตา

ถ้าผมถามคุณว่า คุณจะบอกกับฉัน '

'probably ไม่' เธอตอบอย่างอ่อน . เธอไม่รู้ว่าเธอจะพูดเรื่องนั้นเลย หัวใจเธอคงเจ็บ เธอแทบไม่ได้กลับมานึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น โดยไม่มีการแบ่งวิธีการมากขึ้นถ้าเธอต้องพูดคำนั้นออกมา เธอไม่อยากจะยอมรับมัน แต่กึนซอกนั้นทำให้เธอรู้สึกเล็กน้อยดีกว่า หากมีใครสามารถเข้าใจเธอได้ ก็คงเป็นเขาเขาไม่เคยบังคับให้เธอบอกอะไรเขา เขามักจะรอจนกว่าเธอพร้อมที่จะคุย

กึนซอกพยักหน้าแล้วโน้มไปข้างหน้า " งั้นฉันก็จะไม่ขอ แต่อย่างน้อยคุณจะบอกฉันว่าคุณจะโอเคไหม '

ชินเฮเงยหน้ามองเขาและสั่นศีรษะแผ่วเบา ผมทำไม่ได้ ผมยังไม่รู้ ' น้ำตาอีกหยดลงมาแก้ม

กึนซอกยืนขึ้นแล้วโน้มตัวลงต่อหน้าเธอชิน เฮ ความหนา แต่เขาจับมือของเธอและลูบมัน ' มันอาจจะเจ็บซักพัก แต่เชื่อผมเถอะ คุณจะต้องไม่เป็นอะไร '



มินโฮตกสัมภาษณ์ว่าบ่าย เขาออกมาตลอดเวลาและให้กลตอบที่ไม่มีเหตุผลเลยสักนิดผู้จัดการของเขาก็สามารถที่จะสั่งให้ผู้สัมภาษณ์ชื่อไม่ต้องพูดถึง ปาร์คชินเฮ ที่จุดใด ๆในการสัมภาษณ์เพื่อป้องกันการตอบสนองความเสี่ยงจากมินโฮ แต่นั่นไม่ได้หยุดเขา ชายแก่คนนั้นก็ลากมินโฮออกไปหลังจากเขาตอบนักข่าวที่ถามว่ามีอะไรที่เขาได้เรียนรู้จาก คิม ตัน เมื่อมันมาถึงความรัก

มินโฮมองตรงเข้าไปในดวงตาของผู้ชายทาย .ฉันได้เรียนรู้ว่า ลี มิน โฮติดอยู่เท่าที่คิม ตัน เป็น นอกจากในละคร คนถูกเชียร์ให้ลงเอยกับสาว แต่ในชีวิตจริง คนเราจะตัดสินลีมินโฮเลือกที่จะมีความสุข . . .

ผู้จัดการของเขาเข้ามา ก่อนที่เขาจะพูดอะไรได้อีกเขาขอโทษอย่างสุดซึ้งกับผู้สัมภาษณ์และถามว่าพวกเขาสามารถเลื่อนและสัมภาษณ์ตั้งแต่มินโฮรู้สึกไม่ค่อยดี มีไม่กี่เพิ่มเติมตามใจ เขาก็สามารถที่จะให้นักข่าว สัญญาว่า จะไม่รวมทุกอย่างจากสิ่งที่พวกเขาได้พูดเกี่ยวกับช่วงบ่าย

ทันทีที่มินโฮกลับบ้าน เขาเรียก ชินเฮ หลายครั้ง แต่เธอคงไม่รับขึ้นเขาพยายามส่งข้อความของเธอ แต่เขาไม่รู้จะพูดยังไง อะไรที่เขาพูดตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ แต่เขายังต้องการที่จะทราบว่าเธอได้ถ้าเธอไม่เป็นไร มัน 2 ชั่วโมง ตั้งแต่การประชุม และยังไม่ได้ยินอะไรจากชินเฮ หรือ ผู้จัดการของเธอตั้งแต่พวกเขาออกจากตึก

เธอไม่เป็นไร ' ผู้จัดการของเขา บอกกับเขา ฉันเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากจูน เธอสบายดีคุณสามารถหยุดกังวล . . .

มินโฮถอนหายใจโล่งอก แล้วล้มลงบนโซฟา ขอบคุณพระเจ้าเธอโอเค

'what ขึ้นกันแน่ ? คุณช่างพจน์ คุณโชคดีที่นักข่าวคนที่สัมภาษณ์คุณได้เสมอ เป็นเพื่อนที่ดีของหน่วยงาน อย่าให้มันเกิดขึ้นอีก . . .

เค้าไม่สนใจผู้ชายและครอบคลุมตาของเขากับแขนของเขา . เสียงของชินเฮ ยังเล่นอยู่ในหัวของเขาเขาอาจจะไม่ได้เห็นหน้าของเธอเมื่อเธอพูดว่าลาก่อน แต่วิธีที่เธอพูด มันเป็นจิตวิญญาณการบด เขารู้ เขาสมควรได้รับมัน แต่มันก็เจ็บอยู่ดี เขานั่งอยู่ตรงนั้นอย่างไร้ความรู้สึก ก่อนจะรู้สึกกระตุ้นที่จะวิ่งตามเธอไปที่ลิฟต์ แต่จากนั้น มันสายเกินไป

ที่สู้กับชินเฮ จริงจังมั้ย จุนดูโกรธ "

ฉันก็ไม่มีอารมณ์จะคุย พี่' เขาบอกว่าขี้เกียจแล้วหันไปนอนบนท้องของเขา ฮยองจุนจะโกรธ เธอยังร้องไห้ เธอไม่เป็นไรจริงๆนะ ? ' ฉันเหนื่อย . . .

'arasso . สิ่งที่คุณต้องการตอนนี้คือพักผ่อนให้คุณอยู่ตรงนี้ดีกว่า ไม่มีการเดินทางไปยังอพาร์ทเมนต์ของชินเฮ โอเค ? ' ผู้จัดการของเขาวางข้าวของทั้งหมดของเขา ในห้องของเขา และให้มินโฮบางคําแนะนํา ' ไม่มีอาหารในตู้เย็นถ้าคุณต้องการที่จะกินอาหารเย็นฉันไปแค่ไม่กี่บทและสัญญาในห้องของคุณ ดังนั้นเพียงแค่เรียกดูผ่านพวกเขา ประธานจางจะติดต่อคุณเกี่ยวกับความคิดของคุณ เขาคิดว่ารับไม่กี่เพิ่มเติม CFS ไม่เจ็บเพราะส่วนมากไม่กี่สัปดาห์ถัดไปจะประกอบด้วยการฝึกอบรมสำหรับภาพยนตร์ของคุณอยู่ดี มันทำให้ฉันนึกถึง คุณ ได้ สองวัน แต่เรากำลังประชุมผู้ฝึกสอนส่วนบุคคลของคุณบ่ายพรุ่งนี้เราต้องจัดการตารางเวลาของคุณก่อนที่คุณจะไปนิวซีแลนด์ '

ผู้จัดการของเขากำลังจะเดินออกจากประตูเมื่อเขากระแทกหน้าผากของเขากับปาล์ม ' เออ จริงสิ ฉันเกือบลืมไป ประธาน คิม บอกว่า ชิน เฮ ทิ้งนี่ไว้บนโต๊ะในหน่วยงาน มันดูเหมือนเธอ '

มินโฮหู perked ขึ้นและเขาเปิดตาของเขาในเวลาที่จะเห็นผู้จัดการของเขาใส่สี่เหลี่ยมสีขาวซองบนโต๊ะเขารอจนกระทั่งพี่สาวคนซ้าย ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นไปหยิบมันขึ้นมา

หัวใจของเขาวิ่งเมื่อเขาเปิดมันชั่วขณะ ลืมว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขาและชินเฮ มีภาพหลาย ๆ ข้างใน ถ่ายด้วยกล้องทันที มีถ่ายเดี่ยวของชินเฮถ่ายมองเห็นชายหาด เธอดูมีความสุขและสดใส เขาคิดว่านี่คือก่อนที่บทความที่ออกมา ( พิธีกร :ผมต้องการให้คุณอยู่ที่นี่ มีหนึ่งเธอและครอบครัวของเธอและใบหน้าของพวกเขา huddled ร่วมกันในด้านหนึ่งและแขนของพี่ชายเธอครอบครองเกือบครึ่งหนึ่งของภาพ ( พิธีกร : พี่มันแย่จริงๆที่ถ่าย selcas . แต่ดูอัปป้าต๊อง pose คึคึคึ ) รูปอื่นพบว่าทรายวาดภาพว่า ปาร์ค ชิน เฮ รัก ลี มิน โฮ อยู่ในจิตใจ ด้วยใบหน้าของชินเฮ ที่ด้านซ้ายล่างดูอาย ( ผมเขียนนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่ฉันสามารถและลบทันทีที่ผมถ่ายรูปไว้ครับ คุณจะเป็นพยานของฉันเท่านั้น < 3 ) มีภาพอื่น ๆของชินเฮเอาอาหารที่เธอกิน ของสถานที่ เธอเห็น–ทั้งหมดด้วยลายมือเขียนคำอธิบาย หัวใจของเขาร้องที่คิดว่าเธอเอารูปไปให้เขา เพื่อให้เขารู้สึกว่าเขามีจริงกับเธอสุดท้ายเป็นรูปพระอาทิตย์ตก ( พิธีกร : พระอาทิตย์ตกนี่ทำให้ฉันนึกถึงคุณ มันเอาลมหายใจฉันไป เหมือนที่คุณทำ ทุกครั้งที่ผมเห็นคุณ คราวหน้าไปด้วยกันอีกนะคะพี่ ) มินโฮบิตริมฝีปากของเขาพยายามที่จะหยุดตัวเองจากการฉีกขาดขึ้น

เขาสังเกตเห็นมีการ์ดในซองด้วย นิ้วของมินโฮสั่นเมื่อเขาเปิดมันและอ่าน

พี่คะ ฉันรู้ว่าคุณโกรธฉันฉันเป็นแฟนที่แย่ที่สุด และฉันก็จะไม่ให้อภัยตัวเองเลย ถ้าผมเป็นคุณ แต่ฉันหวังว่าคุณจะ เพราะจากนี้ไปผมสัญญาว่าจะรับสายและข้อความของคุณ . ฉันสัญญาว่าจะไม่ปิดโทรศัพท์ของฉันแม้ว่าฉันได้รับในการต่อสู้กับพี่จุน ฉันสัญญาว่าจะมองแต่คุณเพียงคนเดียว และละเว้นทั้งหมดอื่น ๆหนุ่มหล่อที่สุดในโลก เพราะว่าพวกเขาน่าเกลียดอยู่ดีเมื่อเทียบกับคุณ ฮิฮิฮินั่นแพงเกินไป ? ผมไม่ได้โกหกนะ คุณเป็นคนเดียวสำหรับฉัน ลี มิน โฮ สิ่งที่จะได้รับรุนแรงจากตอนนี้ ใช่ไหม ? เรากล้าหาญโลกด้วยกัน ฉัน รัก เธอ





'odiya ? มาเจอกันเถอะ '

" มีเที่ยวบิน 3 ชั่วโมง ' เขาตอบอย่างง่ายๆ

งั้น คุณมีเวลา เจอฉันตอนนี้ ฉันจะส่งที่อยู่ . . .

" ไม่ได้ ฉันต้อง . . . . . . . '

คุณติดค้างฉันอยู่ . . .

มินโฮมองนาฬิกาแล้วถอนใจ ' โอเค '

ทันทีที่เขาวางสาย มินโฮนวดขมับของเขา เขายังไม่ได้กินหรือนอนกี่คืน ซึ่งทำให้ หัวส่ายไปมา ทุกๆ เช้า เขาเดินไปที่ตู้เย็น เอาตัวเองแก้วน้ำลงแท็บเล็ตของยาแก้ปวดที่เขาถืออยู่ในมือ เขาหวังที่จะจากไปอย่างสงบและโยนตัวเองเข้าไปในงานอีกครั้งคิดว่าไม่กี่วันในนิวซีแลนด์จะทำหลอกลวง ถ้าเขาไม่ได้ถูกทรมานมากพอแล้ว ตอนนี้เขาต้องจัดการกับเพื่อนโกรธ มันเป็นความผิดพลาดที่จะรับโทรศัพท์ แต่พอเห็นชื่อ กึน ซอก เขาไม่สามารถช่วยได้

'alright เราบริการจัด ' ผู้จัดการมินโฮบอกเขาอย่างสดใส เขาเข้าครัว ผมจะเอาของบางอย่างจากหน่วยงาน และกลับมาหาคุณ "

มินโฮพยักหน้าก่อนจะวางแก้วในอ่าง ผู้จัดการของเขาก่อนที่จะจากไป มินโฮกุมแขนของชายที่มีอายุมากกว่า . ' พี่ '

'wae ? '

'have คุณ . . . . . . . ถึงเค้ารึยัง ? ' มินโฮชวนหดหู่ใจ

เขาก็เลิกพยายามที่จะพูดคุยกับเธอ หลังจากที่เขารู้ว่ามันไม่ใช้ ชินเฮเปลี่ยนเบอร์ มิน โฮ ได้ แทน เขาจึงตัดสินใจที่จะตรวจสอบกิจกรรมของเธอออนไลน์แต่ทั้งหมดที่เขาพบจากหน่วยงานของเธอประกาศว่าเธอจะต้องมีชุดของการถ่ายโฆษณาถ่ายภาพอาทิตย์

แทนที่จะเรียนรู้อะไรสำคัญ เขาได้อ่านผ่านการสัมภาษณ์อดีตของเธอ และเรียกดูภาพถ่ายของเธอออนไลน์ ก่อนที่เขาจะรู้ตัว ดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วเขาก็รู้สึกหดหู่มากกว่าเดิม

ลุงให้เขาดูเศร้าหมอง และส่ายหน้า' นี่ คุณไม่สามารถเลิกกับสาว และคาดหวังว่าเธอจะกลับสายของคุณ . '

มินโฮหลุดสายตาของเขาและปล่อยให้ไปของผู้จัดการของเขาที่แขน ออกจากครัว เขาทำทางของเขาไปที่ห้องนั่งเล่น และเผลอสะดุดเขาบรรจุถุง หลังจากบ่นเป็นคำสาปโกรธน้อย เขายึดตัวเองกับโซฟาแล้วหลับตา

เขารู้สึกว่ามือไว้บนหัว ' หยุดโทษตัวเองคุณทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว ไอ้หนู ได้เวลาทำงานแล้ว และกรุณากิน เดี๋ยวฉันกลับมาค่ะ

หลังจากผู้จัดการด้านซ้ายของเขา มินโฮรอสองสามนาที และมุ่งหน้าไปที่ห้องของเขา หมวก แว่นกันแดด ผ้าพันคอ เขารีบคว้ากุญแจรถของเขาและออกไปเจอกึนซอก .

สีม่วงเข้ม ผนังเรียงรายไปด้วยเป่าขึ้นปกอัลบั้มและบันทึกไวนิลเก่ามีเครื่องดนตรีอยู่ทุกมุมของห้อง รวมถึงสิ่งที่เหมือนมินิสตูดิโอกับแล็ปท็อปของแกดเจ็ต มิน โฮ ตา ตามบันไดที่ดูเหมือนจะทำให้ห้องนอนเล็ก มันไม่เพียงพอสำหรับหนึ่งสมมติว่าศิลปินสันโดษใช้ส่วนใหญ่เวลาเขามีการสํารวจอัจฉริยะของเขาแต่มันคือเงาพอที่จะเปิดเผยว่าเป็นของคนรวยที่ใช้เงินไปมากเพื่อให้ทุกอย่างที่รู้สึกจริง

'aren ไม่ไปนั่ง '

มินโฮหันไปรอบ ๆและเห็น casua