3. Happiness and the Good Life This

3. Happiness and the Good Life
This account, however, is open to a rather obvious objection. David Benatar
rightly points out that on the “desire-fulfillment” conception of happiness, there
are two ways in which one might reach a state in which all of one’s desires are
fulfilled (or in which none of one’s desires is frustrated): (a) having fulfilled
whatever desires one has, or (b) having only those desires that will be fulfilled.
The problem, he argues, is that on this conception of happiness,
a terrible life could be transformed into a splendid one by expunging
desires or by altering what one desires. If, for instance, one came to desire
the various features of one’s doleful existence, one’s life would thereby
transmute from the miserable to the magnificent. This is hard to swallow. It
might seem (or feel) as though one’s life had so improved, but it surely
would not have been actually so transformed.6

In responding to this, we might distinguish between being happy and having a
good life. Certainly one could be happier by expunging or altering one’s desires,
although this would not necessarily transform one’s “doleful existence” into a
good life. Suppose I went blind, for example. Presumably, I am better off with
sight than I would be without it (if only because the ability to see allows me to
have certain kinds of intrinsically valuable experiences that I otherwise could not
have). But it is certainly possible that I might be just as happy even though my life
would not be as good if I went blind. If I accepted my situation, if I did not
experience blindness as a deprivation, if I was not frustrated because of it, then I
would be just as happy even though my life would not be as good as it was
previously. Certainly, blind people may be just as happy as anyone else even if
their lives are in some ways not as good.
Some writers distinguish between two senses of “happiness.”7
In one sense, to describe someone as happy is to make a value judgment; it is to say that that
person has a good life, a valuable life, a life worth living. This is the sense in
which “happiness” is often understood by philosophers. But in another sense,
“happiness” refers to a psychological state (one that is roughly the opposite of
depression). This is the sense in which “happiness” is understood by
psychologists; and it is, I believe, the sense in which the term (or the Pāli
equivalent, sukha) was understood by the Buddha. In this sense, to describe
someone as happy is not to make a value judgment about that person or about that
person’s life (no more than to describe someone as depressed is to make a value
judgment). Using the term “happiness” in this second, value-neutral sense, what
exactly is happiness? How is related to the good life?
On the most simplistic understanding of the concept, happiness (as a
psychological state) simply amounts to “feeling good.”8
It is how we feel when
we receive good news, when we enjoy listening to music or taking long walks,
when we fall in love, or when we derive satisfaction from some accomplishment.
And certainly this is at least part of what it means to be happy. Happiness is
something we experience. There is something that it feels like to be happy, and it
feels good.
Is happiness, so understood, the ultimate good? At least initially, there is
something repellant about the idea that what has supreme value in life is just an
emotional state, a mood, or a feeling. How can it be that life, especially human life,
has no higher goal than just feeling good? But consider the importance that we do
attach to feelings. Depression is a feeling, but it can drive people to suicide.
Anxiety, terror, embarrassment, humiliation, boredom, shame, and guilt are
feelings, but people go to extraordinary lengths to avoid experiencing them. What
have you done, for example, to avoid feeling frightened, guilty, ashamed, or
humiliated? People become alcoholics or heroin addicts because of how these
drugs make them feel. We are naturally drawn to those activities—eating,
drinking, sex, reading, creative activities, listening to music—from which we
derive pleasure, and we naturally avoid those activities that cause us pain. But
pleasure and pain, joy and sorrow, bliss and agony, are just feelings. We regard
some feelings or emotions as morally good—love and compassion—and others as
morally bad—hatred and envy. Why, then, should we think that what has supreme
importance in life cannot simply be a feeling?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ความสุขและชีวิตที่ดี บัญชีนี้ อย่างไรก็ตาม เปิดอยู่เพื่อคัดค้านค่อนข้างชัดเจน David Benatar เรื่องชี้ให้เห็นว่าในความคิด "สำเร็จปรารถนา" ความสุข มี มีสองวิธีหนึ่งอาจบรรลุสิ่งที่ปรารถนาของทั้งหมดได้ จริง (หรือในที่ไม่มีความต้องการของไม่ผิดหวัง): (a) มีดำเนินการ สิ่งหนึ่งมีความต้องการ หรือ (b) มีเฉพาะผู้ที่ปรารถนาที่จะปฏิบัติตาม ปัญหา เขาจน อยู่ที่นี้ความคิดของความสุข ชีวิตน่ากลัวที่อาจเปลี่ยนเป็นอันสวยงามโดย expunging ปรารถนา หรือ โดยการดัดแปลงสิ่งหนึ่งปรารถนา ถ้า เช่น หนึ่งมาหื่น คุณสมบัติต่าง ๆ ของชาติ doleful ชีวิตของคน ๆ หนึ่งจะทำ เปลี่ยนจากต้องกลับไปสวยงาม จึงยากที่จะกลืน มัน อาจดูเหมือน (หรือรู้สึก) ว่าชีวิตได้เพื่อให้ดีขึ้น แต่แน่นอน ไม่มี transformed.6 จริงดังนั้น ในการตอบนี้ เราอาจแยกความแตกต่างระหว่างการมีความสุข และมีความ ชีวิตที่ดี แน่นอนหนึ่งอาจจะมีความสุข ด้วย expunging หรือการเปลี่ยนแปลงของความต้องการ ถึงแม้ว่านี้จะไม่จำเป็นต้องแปลงของ "doleful มีชีวิต" เป็นการ ชีวิตที่ดี สมมติว่า ฉันไปคนตาบอด ตัวอย่าง สันนิษฐานว่า ฉันดีมาก ชมกว่าจะไม่ มี (ถ้าเท่านั้นเนื่องจากมองเห็นช่วยให้ฉัน มีบางชนิดของประสบการณ์ที่มีคุณค่าทำที่อื่นก็อาจไม่ มี) แต่ก็เป็นไปได้ว่า อาจเป็นเพียงมีความสุขแม้ชีวิตของฉัน จะไม่ดีถ้าฉันไปคนตาบอด ถ้าฉันยอมรับสถานการณ์ของฉัน ถ้าฉันไม่ พบตาบอดเป็นภาวะที่ขาด ถ้าไม่มีผิดหวัง เพราะมัน แล้วฉัน จะแค่มีความสุขแม้ว่าชีวิตจะไม่ดีเหมือนเดิม ก่อนหน้านี้ แน่นอน คนตาบอดอาจจะเพียงแค่มีความสุขเป็นใครแม้ ชีวิตมีบางวิธีที่ไม่ดี นักเขียนบางที่แยกความแตกต่างระหว่างสองความรู้สึกของ "ความสุข" 7 ในแง่หนึ่ง เพื่ออธิบายบางคน มีความสุขที่จะทำให้ตัดสินค่า จะบอกว่า ที่ คนมีชีวิตดี มีคุณค่าชีวิต ชีวิตคุ้มค่าน่าอยู่ นี่คือความรู้สึกใน นักปรัชญามักจะเข้าใจว่า "ความสุข" แต่ ในอีกความ รู้สึก "ความสุข" หมายถึงสภาพจิตใจ (หนึ่งที่นับเป็นตรงข้ามของ ภาวะซึมเศร้า) นี่คือความรู้สึกที่ "ความสุข" เป็นที่เข้าใจโดย นักจิตวิทยา และก็ ผม ความรู้สึกที่คำ (หรือ Pāli เทียบเท่า sukha) ถูกเข้าใจ โดยพระพุทธเจ้า ในความรู้สึกนี้ เพื่ออธิบาย คนเป็นความสุขที่จะไม่ทำให้คำพิพากษาค่า เกี่ยวกับบุคคลนั้น หรือว่า ชีวิตของบุคคล (ยิ่งกว่าอธิบายคนที่หดหู่จะทำให้ค่า คำพิพากษา) ใช้คำว่า "ความสุข" ในแง่นี้สอง ค่ากลาง อะไร ว่าเป็นความสุขหรือไม่ อย่างไรกับชีวิตดีหรือไม่ ในความเข้าใจง่าย ๆ ที่สุดแนวความคิด ความสุข (เป็นการ สภาพจิตใจ) เพียงจำนวนถึง "รู้สึกดี" 8 เป็นวิธีการที่เรารู้สึกเมื่อ เราได้รับข่าวดี เมื่อเราเพลิดเพลินกับการฟังเพลง หรือใช้เวลานาน เดิน เมื่อเราตกหลุมรัก หรือ เมื่อเราได้รับความพึงพอใจจากความสำเร็จบาง และแน่นอนที่เป็นส่วนหนึ่งของความหมาย ของการมีความสุข มีความสุข สิ่งที่เราสัมผัส มีสิ่งที่รู้สึกเหมือนจะมีความสุข และ รู้สึกดี สุข เข้าใจดังนั้น ดีที่สุดคือ น้อยเริ่ม มี สิ่งที่ลีโอแรเกี่ยวกับความคิดที่ว่า สิ่งมีค่าสูงสุดในชีวิตเป็นเพียงการ สถานะทางอารมณ์ มีอารมณ์ หรือความรู้สึก วิธีสามารถจะให้ชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งมนุษย์ มีเป้าหมายไม่สูงกว่าเพียงแค่รู้สึกดี แต่สำคัญที่เราทำพิจารณากับความรู้สึก ภาวะซึมเศร้าความรู้สึก แต่มันสามารถขับคนไปฆ่าตัวตาย วิตกกังวล ความหวาดกลัว ความลำบากใจ ผู้ทรง ความเบื่อ ความอัปยศ และความผิด ความรู้สึก แต่คนไปให้ความยาวพิเศษเพื่อหลีกเลี่ยงประสบการณ์ อะไรนะ คุณทำได้ ตัวอย่าง การหลีกเลี่ยงความรู้สึกกลัว ความผิด ละอาย ใจ หรือ ชิงหรือไม่ คนเป็น alcoholics หรือติดยาเสพติดเฮโรอีนเนื่องจากวิธีเหล่านี้ ยาเสพติดทำให้รู้สึก เราจะวาดธรรมชาติกิจกรรมเหล่านั้นเช่นรับประทานอาหาร ดื่ม เพศ การอ่าน กิจกรรมสร้างสรรค์ ฟังเพลง — ที่เรา ได้รับความสุข และเราธรรมชาติหลีกเลี่ยงกิจกรรมที่ทำให้เราเกิดอาการปวด แต่ ความสุข และเจ็บปวด ความสุข และความเสียใจ ความสุข และ ทรมาน เป็นเพียงความรู้สึก จุติ บางความรู้สึกหรืออารมณ์เป็นคุณธรรมดีคือความรักและความเมตตา — และอื่น ๆ เป็น ต่ำช้าสามานย์เช่นความเกลียดชังและ envy ทำไม แล้ว ควรเราคิดว่า สิ่งสูงสุด ความสำคัญในชีวิตก็ไม่รู้สึกหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.
ความสุขและชีวิตที่ดีบัญชีนี้แต่จะเปิดให้คัดค้านค่อนข้างชัดเจน เดวิดเบนาถูกต้องชี้ให้เห็นว่าใน "ความปรารถนาปฏิบัติตาม" ความคิดของความสุขมีอยู่สองวิธีที่หนึ่งอาจเข้าถึงสภาวะที่ทุกความต้องการของคนที่จะปฏิบัติตาม(หรือในที่ที่ไม่มีความปรารถนาหนึ่งคือความผิดหวัง) (ก ) ได้เติมเต็มสิ่งที่ปรารถนาหนึ่งได้หรือ(ข) มีเพียงความต้องการของผู้ที่จะได้รับการปฏิบัติตาม. ปัญหาเขาระบุคือว่าในความคิดของความสุขนี้มีชีวิตที่น่ากลัวอาจจะกลายเป็นหนึ่งในที่สวยงามโดย expunging ปรารถนาหรือ การแก้ไขสิ่งที่ปรารถนา ตัวอย่างเช่นถ้ามีคนหนึ่งมาต้องการคุณสมบัติต่างๆของการดำรงอยู่ละห้อยหนึ่งของชีวิตหนึ่งจึงจะแปลงร่างจากความสุขที่จะงดงาม นี่คือยากที่จะกลืน มันอาจจะดู (หรือรู้สึก) ราวกับว่าชีวิตหนึ่งได้ดีขึ้น แต่มันก็จะไม่ได้รับจริงเพื่อtransformed.6 ในการตอบสนองต่อนี้เราอาจจะเห็นความแตกต่างระหว่างความสุขและมีชีวิตที่ดี แน่นอนหนึ่งสามารถมีความสุขโดย expunging หรือการแก้ไขความปรารถนาของคนแม้ว่าเรื่องนี้จะไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนหนึ่งของ"การดำรงอยู่ละห้อย" เป็นชีวิตที่ดี สมมติว่าผมไปคนตาบอดเช่น สมมุติผมดีกว่าด้วยสายตากว่าที่ฉันจะเป็นโดยไม่ได้(ถ้าเพียงเพราะความสามารถในการมองเห็นช่วยให้ฉันมีบางชนิดของประสบการณ์ที่มีคุณค่าอย่างยิ่งว่าผมเป็นอย่างอื่นไม่สามารถมี) แต่มันก็เป็นไปได้แน่นอนว่าผมอาจจะมีเพียงความสุขถึงแม้ชีวิตของฉันจะไม่เป็นสิ่งที่ดีถ้าผมไปคนตาบอด ถ้าฉันได้รับการยอมรับสถานการณ์ของฉันถ้าฉันไม่ได้สัมผัสตาบอดเป็นกีดกันถ้าผมไม่ได้ผิดหวังเพราะมันแล้วฉันจะเป็นเพียงความสุขถึงแม้ชีวิตของฉันจะไม่ดีเท่าที่มันเป็นก่อนหน้านี้ แน่นอนว่าคนตาบอดอาจเป็นเพียงความสุขเหมือนคนอื่นแม้ว่าชีวิตของพวกเขาอยู่ในวิธีการบางอย่างไม่ดีเท่า. นักเขียนบางคนเห็นความแตกต่างระหว่างสองความรู้สึกของ "ความสุข." 7 ในอีกแง่หนึ่งที่จะอธิบายคนที่มีความสุขคือการทำให้ค่า การพิพากษา ก็คือการที่บอกว่าคนที่มีชีวิตที่ดีชีวิตที่มีคุณค่าในชีวิตที่คุ้มค่าที่อยู่อาศัย นี่คือความรู้สึกในการที่ "ความสุข" เป็นที่เข้าใจกันบ่อย ๆ โดยนักปรัชญา แต่ในความรู้สึกอีก"ความสุข" หมายถึงสภาพจิตใจ (หนึ่งที่เป็นประมาณตรงข้ามของภาวะซึมเศร้า) นี่คือความรู้สึกที่ "ความสุข" เป็นที่เข้าใจกันโดยนักจิตวิทยา; และมันก็เป็นผมเชื่อว่าความรู้สึกในการที่คำว่า (หรือPāliเทียบเท่าสุขา) ก็เป็นที่เข้าใจโดยพระพุทธรูป ในแง่นี้จะอธิบายคนที่มีความสุขไม่ได้ที่จะทำให้การตัดสินค่าเกี่ยวกับบุคคลนั้นหรือเกี่ยวกับการที่ชีวิตของบุคคล(ไม่เกินที่จะอธิบายเป็นคนที่มีความสุขคือการทำให้ค่าการตัดสิน) การใช้คำว่า "ความสุข" ในครั้งที่สองนี้รู้สึกคุ้มค่าที่เป็นกลางสิ่งที่แน่นอนคือความสุข? เป็นวิธีการที่เกี่ยวข้องกับการใช้ชีวิตที่ดี? ในความเข้าใจที่ง่ายที่สุดของแนวคิดความสุข (เป็นสภาพจิตใจ) เพียงจำนวนเงินที่ "ความรู้สึกที่ดี." 8 มันเป็นวิธีการที่เรารู้สึกเมื่อเราได้รับข่าวดีเมื่อเราสนุกกับการฟังเพลงหรือการเดินนานเมื่อเราตกอยู่ในความรักหรือเมื่อเราได้ความพึงพอใจจากความสำเร็จบางอย่าง. และแน่นอนนี้เป็นอย่างน้อยส่วนหนึ่งของสิ่งที่มันหมายถึงการมีความสุข ความสุขคือสิ่งที่เราได้สัมผัส มีอะไรบางอย่างที่มันให้ความรู้สึกชอบที่จะมีความสุขและมันรู้สึกดี. คือความสุขความเข้าใจดังนั้นที่ดีที่ดีที่สุด? อย่างน้อยในขั้นต้นมีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับการไล่ความคิดที่ว่าสิ่งที่มีค่าสูงสุดในชีวิตเป็นเพียงสภาวะอารมณ์อารมณ์หรือความรู้สึก วิธีที่จะสามารถเป็นไปได้ว่าในชีวิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งชีวิตมนุษย์ไม่มีเป้าหมายที่สูงกว่าเพียงแค่ความรู้สึกที่ดี? แต่พิจารณาถึงความสำคัญที่เราจะแนบไปกับความรู้สึก อาการซึมเศร้าเป็นความรู้สึก แต่ก็สามารถขับรถคนที่จะฆ่าตัวตาย. ความวิตกกังวลหวาดกลัวความลำบากใจ, ความอัปยศอดสูเบื่อ, ความอัปยศและความรู้สึกผิดจะรู้สึกแต่คนไปยาวเป็นพิเศษเพื่อหลีกเลี่ยงการพบพวกเขา สิ่งที่คุณทำเช่นเพื่อหลีกเลี่ยงความรู้สึกกลัวความผิดละอายใจหรือละอายใจ? กลายเป็นคนติดสุราหรือติดยาเสพติดเฮโรอีนเนื่องจากวิธีการเหล่านี้ยาเสพติดทำให้พวกเขารู้สึก เราจะวาดตามธรรมชาติให้กับผู้ที่ทำกิจกรรมกินดื่มเพศ, การอ่าน, กิจกรรมสร้างสรรค์, ฟังเพลงจากที่เราได้รับมามีความสุขและเราตามธรรมชาติหลีกเลี่ยงกิจกรรมที่ทำให้เราเจ็บปวด แต่ความสุขและความเจ็บปวดความสุขและความเศร้าโศกความสุขและความทุกข์ทรมานเป็นเพียงความรู้สึก เราเกี่ยวกับบางความรู้สึกหรืออารมณ์เป็นศีลธรรมที่ดีความรักและความเมตตาและคนอื่น ๆ ในทางศีลธรรมไม่ดีความเกลียดชังและความอิจฉา ทำไมจึงคิดว่าเราควรจะมีสิ่งที่สูงสุดความสำคัญในชีวิตไม่เพียง แต่เป็นความรู้สึกหรือไม่?