Structural FunctionalismRobert Nisb

Structural Functionalism
Robert Nisbet argued that structural functionalism was “without any doubt, the single most significant body of theory in the social sciences in the present [twentieth] century” (cited in J. Turner and Maryanski, 1979:xi). Kingsley Davis (1959) took the position that structural functionalism was, for all intents and purposes, synonymous with sociology. Alvin Gouldner (1970) implicitly took a similar position when he attacked Western sociology largely through a critical analysis of the structural-functional theories of Talcott Parsons. Despite its undoubted hegemony in the two decades after World War II, structural functionalism has declined in importance as a sociological theory. Even Wilbert Moore, a man who was intimately associated with this theory, argued that it had “become an embarrassment in contemporary theoretical sociology” (1978:321). Two observers even stated: “Thus, functionalism as an explanatory theory is, we feel,
‘dead’ and continued efforts to use functionalism as a theoretical explanation should be abandoned in favor of more promising theoretical perspectives” (J. Turner and Maryanski, 1979:141). 1 Nicholas Demerath and Richard Peterson (1967) took a more positive view, arguing that structural functionalism is not a passing fad. However, they
admitted that it is likely to evolve into another sociological theory, just as this theory itself evolved out of the earlier organicism. The rise of neofunctionalism (which we discuss later in this chapter) seems to support Demerath and Peterson’s position rather than the more negative perspective of Turner and Maryanski.
In structural functionalism, the terms structural and functional need not be used in conjunction, although they typically are conjoined. We could study the structures of society without being concerned with their functions (or consequences) for other structures. Similarly, we could examine the functions of a variety of social processes that may not take a structural form. Still, the concern for both elements characterizes structural functionalism. Although structural functionalism takes various forms (Abrahamson, 1978), societal functionalism is the dominant approach among sociological structural
functionalists (Sztompka, 1974) and as such will be the focus of this chapter. The primary concern of societal functionalism is the large-scale social structures and institutions of society, their interrelationships, and their constraining effects on actors.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Functionalism โครงสร้างRobert Nisbet โต้เถียง functionalism โครงสร้างที่เป็น "โดยไม่ต้องสงสัย ตัวเดียวสำคัญที่สุดของทฤษฎีทางสังคมวิทยาในปัจจุบันศตวรรษ [ยี่สิบ]" (อ้างใน Maryanski, 1979:xi และ J. Turner) คิงสลีย์ Davis (1959) เอาตำแหน่งที่ functionalism โครงสร้างถูก ตัวหมด intents และวัตถุประสงค์ ความหมายเหมือนกับสังคมวิทยา อัลวิ Gouldner (1970) เอาตำแหน่งคล้ายนัยเมื่อเขาโจมตีสังคมวิทยาตะวันตกส่วนใหญ่ผ่านการวิเคราะห์ที่สำคัญของทฤษฎีโครงสร้างหน้าที่ของ Talcott พาร์สันส์ แม้ มีการชิงสใช้ในสองทศวรรษหลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง functionalism โครงสร้างได้ปฏิเสธความสำคัญเป็นทฤษฎีสังคมวิทยา แม้ Wilbert Moore คนที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับทฤษฎีนี้ โต้เถียงว่า "กลายเป็นความลำบากใจที่สังคมวิทยาทฤษฎีร่วมสมัย" (1978:321) ผู้สังเกตการณ์สองแม้ระบุไว้: "นั้น functionalism เป็นทฤษฎีอธิบาย เรา รู้สึก'ตาย' และต่อความพยายามที่ใช้อธิบายทฤษฎีควรถูกยกเลิกในความโปรดปรานของสัญญาเพิ่มเติมมุมมองทฤษฎี functionalism" (J. Turner และ Maryanski, 1979:141) Demerath นิโคลัสที่ 1 และปิเตอร์ริชาร์ดสัน (1967) เอามุมมองเป็นบวกมาก โต้เถียง functionalism โครงสร้างที่ไม่ใช่แฟชั่นผ่าน อย่างไรก็ตาม พวกเขายอมรับว่า มันเป็นแนวโน้มที่จะพัฒนาเป็นทฤษฎีสังคมวิทยาอีก เป็นทฤษฎีนี้ เองพัฒนามาจาก organicism ก่อนหน้า การเพิ่มขึ้นของ neofunctionalism (ซึ่งเรากล่าวถึงในบทนี้) ที่ดูเหมือนจะ สนับสนุน Demerath และปิเตอร์สันของตำแหน่งมากกว่าในแง่ลบของเทอร์เนอร์และ Maryanskiใน functionalism โครงสร้าง โครงสร้าง และการทำงานต้องไม่ใช้ร่วม แม้ว่าพวกเขามักจะ conjoined เราสามารถศึกษาโครงสร้างของสังคม โดยไม่มีการเกี่ยวข้องกับเรื่องของฟังก์ชัน (หรือผล) สำหรับโครงสร้างอื่น ๆ ในทำนองเดียวกัน เราสามารถตรวจสอบการทำงานของกระบวนการทางสังคมที่ไม่อาจใช้รูปแบบโครงสร้างที่หลากหลาย ยังคง กังวลสำหรับองค์ประกอบทั้งลักษณะ functionalism โครงสร้าง แม้ว่า functionalism โครงสร้างโดยใช้เวลา (Abrahamson, 1978), โจทย์ functionalism เป็นวิธีการหลักในโครงสร้างสังคมวิทยาfunctionalists (Sztompka, 1974) และจะเป็นจุดเน้นของบทนี้ ความกังวลหลักของ functionalism สังคมคือ โครงสร้างสังคมขนาดใหญ่และสถาบันของสังคม interrelationships ของพวกเขา และผล constraining นักแสดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โครงสร้าง Functionalism
โรเบิร์ต Nisbet ถกเถียงกันอยู่ว่า functionalism โครงสร้างคือ "ไม่ต้องสงสัยใด ๆ เดียวร่างกายที่สำคัญที่สุดของทฤษฎีทางสังคมศาสตร์ในปัจจุบัน [ยี่สิบ] ศตวรรษ" (อ้างถึงในเจเทอร์เนอและ Maryanski 1979: Xi) คิงสลีย์เดวิส (1959) เข้ารับตำแหน่งที่ functionalism โครงสร้างเป็นสำหรับ intents และวัตถุประสงค์ตรงกันกับสังคมวิทยา อัลวิน Gouldner (1970) โดยปริยายเอาตำแหน่งที่คล้ายกันเมื่อเขาโจมตีสังคมวิทยาตะวันตกส่วนใหญ่ผ่านการวิเคราะห์ที่สำคัญของทฤษฎีโครงสร้างการทำงานของ Talcott Parsons แม้จะมีอำนาจไม่เป็นที่สงสัยของมันในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาหลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง functionalism โครงสร้างได้ปฏิเสธความสำคัญในฐานะที่เป็นทฤษฎีทางสังคมวิทยา แม้ Wilbert มัวร์, ผู้ชายคนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับทฤษฎีนี้เป็นที่ถกเถียงกันว่ามันมี "กลายเป็นความลำบากใจในสังคมวิทยาทฤษฎีร่วมสมัย" (1978: 321) ผู้สังเกตการณ์สองแม้กล่าวว่า "ดังนั้น functionalism เป็นทฤษฎีที่อธิบายก็คือเรารู้สึก
'ตาย' และยังคงพยายามที่จะใช้ functionalism เป็นคำอธิบายทางทฤษฎีควรจะถูกทอดทิ้งในความโปรดปรานของมุมมองทางทฤษฎีมีแนวโน้มมากขึ้น" (เจเทอร์เนอและ Maryanski 1979 : 141) นิโคลัส 1 Demerath และริชาร์ดปีเตอร์สัน (1967) เข้ามามีมุมมองที่เป็นบวกมากขึ้นเถียงว่า functionalism โครงสร้างไม่ได้เป็นแฟชั่นผ่าน อย่างไรก็ตามพวกเขา
ยอมรับว่ามันมีโอกาสที่จะพัฒนากลายเป็นทฤษฎีสังคมวิทยาอื่นเช่นเดียวกับทฤษฎีนี้เองการพัฒนาออกจาก organicism ก่อนหน้านี้ การเพิ่มขึ้นของ neofunctionalism (ซึ่งเราจะหารือในภายหลังในบทนี้) ดูเหมือนจะสนับสนุน Demerath และปีเตอร์สันตำแหน่งมากกว่ามุมมองเชิงลบมากขึ้นของเทอร์เนอและ Maryanski.
ใน functionalism โครงสร้างเงื่อนไขโครงสร้างและการทำงานไม่จำเป็นต้องใช้ร่วมถึงแม้ว่าพวกเขามักจะ เป็นความทรงจำ เราสามารถศึกษาโครงสร้างของสังคมโดยไม่ต้องกังวลกับการทำงานของพวกเขา (หรือผลกระทบ) สำหรับโครงสร้างอื่น ๆ ในทำนองเดียวกันเราสามารถตรวจสอบการทำงานของความหลากหลายของกระบวนการทางสังคมที่ไม่อาจใช้รูปแบบโครงสร้าง ยังคงกังวลสำหรับองค์ประกอบทั้งลักษณะพิเศษ functionalism โครงสร้าง แม้ว่าจะใช้เวลา functionalism โครงสร้างรูปแบบต่างๆ (Abrahamson, 1978), functionalism สังคมเป็นวิธีที่โดดเด่นในหมู่โครงสร้างทางสังคมวิทยา
functionalists (Sztompka, 1974) และเป็นเช่นนี้จะมุ่งเน้นของบทนี้ ความกังวลหลักของ functionalism สังคมเป็นขนาดใหญ่โครงสร้างทางสังคมและสถาบันของสังคมความสัมพันธ์ของพวกเขาและผลกระทบ constraining ของพวกเขาในนักแสดง