DiscussionAlthough several authors

Discussion
Although several authors suggest that college
students are among the most at-risk popula-tions for foodborne illness (Booth, Hernan-dez, Baker, Grajales, & Pribis, 2013), only
9% of the students in our study population
feel that they are at increased risk. Such feelings are known to influence risk perception,
a subjective judgment also influenced by
hazard awareness and severity, along with
the individual’s ability to exercise control
(Gordon, 2003). From a foodborne disease
perspective, an important factor influencing
risk perception is the association (or lack
thereof) between an illness and a particular
food or poor food handling practice. In the
context of behaviorism theory, awareness of
an unsafe food practice and its association
with foodborne illness can provide the necessary reinforcement for behavioral change.
Without such reinforcement, students may
not be motivated to change their food safety
behaviors (Yarrow, Remig, & Higgins 2009).
The food safety knowledge scores of our
study population were very poor, with less
than half of the food safety knowledge questions being answered correctly. The findings
of our study align with previous research
indicating students and young adults have a
limited knowledge of food safety, including
safe food handling practices. Interestingly, our
study population scored best on the knowledge question about who should not prepare
food (i.e., those with symptoms of illness).
While this finding is reassuring, most of the
study participants probably do not realize that
many food workers continue to work despite
having such symptoms (Sumner et al., 2011).
Our finding offers the opportunity to focus
educational efforts on the importance of routine adherence to safe food handling practices,
because the disease status of food workers
(and students) is often unknown, and infected
persons are often asymptomatic.
Of all the questions in our survey, the students were least knowledgeable about common food sources of foodborne pathogens.
This is consistent with the findings of other
studies (Abbot et al., 2009). We were not
surprised by these findings for several reasons. Most of the public, including college
students, seem to lack knowledge of basic
microbiology in general, and food microbiology in particular. Awareness of common
foodborne pathogens (e.g., E. coli , Salmonella, Campylobacter, Listeria) often comes
from newscasts of highly publicized foodborne disease outbreaks (Lin, Jensen, & Yen,
2005), but these news stories rarely provide
detailed information about the most “common” sources of the foodborne pathogens.
Furthermore, to add to the confusion, many

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อภิปรายถึงแม้ว่าหลายคนเขียนชี้ให้เห็นว่าวิทยาลัยนักเรียนอยู่ในหมู่ที่มากที่สุดที่มีความเสี่ยงpopula ทั้งนี้สำหรับการเจ็บป่วยที่เกิดจากอาหาร (บูธ Hernan-Dez ขนมปัง Grajales และ Pribis 2013) เพียง9% ของนักเรียนในประชากรที่ศึกษาของเรารู้สึกว่าพวกเขามีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น ความรู้สึกดังกล่าวเป็นที่รู้จักกันมีอิทธิพลต่อการรับรู้ที่จะมีความเสี่ยงการตัดสินอัตนัยยังได้รับอิทธิพลจากการรับรู้อันตรายและความรุนแรงพร้อมกับความสามารถของแต่ละบุคคลในการควบคุม(กอร์ดอน, 2003) จากที่เกิดจากอาหารเป็นโรคมุมมองที่เป็นปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อการรับรู้ของความเสี่ยงเป็นสมาคม(หรือขาดมัน) ระหว่างการเจ็บป่วยและโดยเฉพาะอย่างยิ่งอาหารหรือการปฏิบัติจัดการอาหารที่ไม่ดี ในบริบทของทฤษฎีพฤติกรรมการรับรู้ของการปฏิบัติอาหารไม่ปลอดภัยและความสัมพันธ์กับความเจ็บป่วยที่เกิดจากอาหารสามารถให้การสนับสนุนที่จำเป็นสำหรับการปรับเปลี่ยนพฤติกรรม. โดยไม่ต้องเสริมเช่นนักเรียนอาจไม่ได้รับแรงบันดาลใจที่จะเปลี่ยนความปลอดภัยของอาหารของพวกเขาพฤติกรรม(ยาร์โรว์, Remig และฮิกกินส์ 2009). คะแนนความรู้ความปลอดภัยของอาหารของเราประชากรยากจนมากมีน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของคำถามที่มีความรู้ความปลอดภัยของอาหารที่ถูกตอบถูก ผลการวิจัยจากการศึกษาของเราสอดคล้องกับงานวิจัยก่อนหน้าแสดงให้นักเรียนและเยาวชนมีความรู้จำกัด ของความปลอดภัยของอาหารรวมทั้งการปฏิบัติในการจัดการอาหารที่ปลอดภัย ที่น่าสนใจของเราประชากรที่ศึกษาได้คะแนนที่ดีที่สุดกับคำถามความรู้เกี่ยวกับผู้ที่ไม่ควรเตรียมอาหาร(เช่นผู้ที่มีอาการป่วย). ในขณะที่การค้นพบนี้เป็นความมั่นใจมากที่สุดของผู้เข้าร่วมการศึกษาอาจจะไม่ทราบว่าคนงานอาหารจำนวนมากยังคงทำงานแม้จะมีมีอาการดังกล่าว (Sumner et al., 2011). การค้นพบของเรามีโอกาสที่จะมุ่งเน้นให้ความรู้เกี่ยวกับความสำคัญของการยึดมั่นประจำการปฏิบัติจัดการอาหารปลอดภัยเพราะสถานะโรคของคนงานอาหาร(และคน) มักจะเป็นที่รู้จักและติดเชื้อคนมักจะไม่แสดงอาการ. ของทุกคำถามในการสำรวจของเรานักเรียนอย่างน้อยความรู้เกี่ยวกับแหล่งอาหารที่พบบ่อยของเชื้อโรคที่เกิดจากอาหาร. ซึ่งสอดคล้องกับผลการวิจัยของอื่น ๆการศึกษา (เจ้าอาวาส et al., 2009) เราไม่ได้ประหลาดใจโดยการค้นพบเหล่านี้ด้วยเหตุผลหลายประการ ส่วนใหญ่ของประชาชนรวมทั้งวิทยาลัยนักเรียนดูเหมือนจะขาดความรู้พื้นฐานทางจุลชีววิทยาทั่วไปและจุลชีววิทยาทางอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การให้ความรู้ร่วมกันของเชื้อโรคที่เกิดจากอาหาร (เช่นเชื้อ E. coli, Salmonella, Campylobacter, Listeria) มักจะมาจากการแถลงข่าวของการประชาสัมพันธ์อย่างมากการระบาดของโรคที่เกิดจากอาหาร(หลินเซ่นและเยน2005) แต่ข่าวเหล่านี้ไม่ค่อยให้รายละเอียดเกี่ยวกับมากที่สุด"คนธรรมดา" แหล่งที่มาของเชื้อโรคที่เกิดจากอาหาร. นอกจากนี้จะเพิ่มความสับสนหลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
ถึงแม้ว่าผู้เขียนหลายแนะนำให้นักศึกษา
อยู่ในหมู่ที่มีประชากรส่วนใหญ่ใช้งานสำหรับการไม่สบายจากอาหารเป็นพิษ ( บูธ เฮอนันเดซ เบเกอร์ Grajales & pribis , 2013 ) ,
9 % ของนักเรียนในการศึกษาประชากร
รู้สึกว่า พวกเขามีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น . ความรู้สึกนั้นเรียกว่าอิทธิพลการรับรู้ความเสี่ยง
การตัดสินอัตนัยยังได้รับอิทธิพลโดย
ความตระหนักอันตรายและความรุนแรงพร้อมกับ
ความสามารถของบุคคลเพื่อการออกกำลังกายการควบคุม
( Gordon , 2003 ) จากมุมมองของโรคอาหารเป็นพิษเป็นปัจจัยสําคัญที่มีอิทธิพลต่อ
,
การรับรู้ความเสี่ยง คือ สมาคม ( หรือขาด
ของมัน ) ระหว่างการเจ็บป่วยและอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
หรือการปฏิบัติในการจัดการอาหารที่ยากจน ในบริบทของทฤษฎีพฤติกรรมนิยม

การฝึก ความตระหนักของอาหารไม่ปลอดภัยและสมาคม
ด้วยโรคที่เกิดจากอาหารสามารถให้การเสริมแรงที่จำเป็นเพื่อการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม

ไม่มีการเสริมแรง เช่น นักเรียนอาจจะไม่ได้มีแรงจูงใจที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมความปลอดภัย
อาหารของพวกเขา ( ยาร์โรว์ remig , & Higgins , 2009 )
อาหารปลอดภัย มีคะแนนความรู้ของประชากรของเรา

น่าสงสารมาก กับน้อย กว่าครึ่งหนึ่งของอาหารความรู้คำถามที่ถูกตอบได้อย่างถูกต้อง
ข้อมูลการศึกษาของเราสอดคล้องกับงานวิจัยก่อนหน้านี้แสดง

นักเรียนและเยาวชนมีความรู้ จำกัด ความปลอดภัยของอาหาร รวมทั้ง
อาหารปลอดภัยการจัดการการปฏิบัติ ทั้งนี้ ประชากรของเรา
คะแนนที่ดีที่สุดในความรู้ถามเรื่องที่ไม่ควรเตรียม
อาหาร ( เช่นผู้ที่มีอาการเจ็บป่วย )
ในขณะที่การค้นหานี้คือ มั่นใจที่สุดของ
ผู้เข้าร่วมการศึกษาอาจไม่ทราบว่า คนงานหลายอาหารทำงาน

แม้จะมีอาการดังกล่าว ( ซัมเนอร์ et al . , 2011 )
หาของเรามีโอกาสที่จะโฟกัส
ความพยายามในการศึกษาเกี่ยวกับความสำคัญของการยึดมั่นงานประจำการปฏิบัติการจัดการอาหารปลอดภัย
เนื่องจากโรคสถานะของแรงงานอาหาร
( นักเรียน ) มักจะไม่ทราบและผู้ติดเชื้อ
มักจะไม่มีอาการ
ของคำถามทั้งหมดในการสำรวจของเรา นักเรียนก็มีความรู้เกี่ยวกับอาหารแหล่งที่มาของเชื้อโรคอาหารเป็นพิษ .
นี้สอดคล้องกับผลการศึกษาอื่น ๆ
( เจ้าอาวาส et al . , 2009 ) เราไม่ได้
แปลกใจพบเหล่านี้ด้วยเหตุผลหลายประการ ส่วนใหญ่ของประชาชน รวมทั้งนักเรียน นักศึกษาวิทยาลัย
ดูเหมือนขาดความรู้พื้นฐานทางจุลชีววิทยา
ทั่วไป