Mad Henry was a hermit who lived al

Mad Henry was a hermit who lived alone in a decrepit mansion at the edge of town. Rumors were rife about the wild-eyed man. Some folks said that he was a magician who called upon the powers of darkness to wreck havoc upon his neighbors. Others called him a mad doctor who could restore life to foul corpses from the local cemetery. No respectable citizen in town had anything to do with Mad Henry


Then one year a new family moved to town with a lovely daughter, Rachel, who caught Mad Henry’s eye. He showered the maiden with gifts—goblets of pure gold, necklaces of pearl, and a pot of daisies that never dropped a single petal. Despite the gifts, Rachael fell in love with another, Geoffrey, a handsome young man just home from university. A week after meeting they eloped, leaving behind a stunned Mad Henry.


When Rachael and Geoffrey returned from the elopement, they threw a big ball and invited everyone in town. While Rachel was waltzing with her father, she heard a clap of thunder. Lightning flashed again and again. Suddenly, the double doors blew open and a breeze whirled in, bringing with it the smell of dead, decaying things. Mad Henry loomed in the doorway, pupils gleaming red with anger. He was followed by the grotesque figures of the dead, who came marching two by two into the room. Their eye sockets glowed with blue fire as they surrounded the room.
Two of the corpses captured Geoffrey and threw him down at the feet of their lord. Red eyes gleaming, Mad Henry drew a silver-bladed knife and casually cut the bridegroom’s throat from ear to ear. Rachel screamed and ran forward, pushing through the foul, stinking corpses of the dead, and flung herself upon her dying husband.


“Kill us both,” she cried desperately.


But Mad Henry plucked the lass out of the pool of blood surrounding her dead husband and carried her out into the thundering night. Behind him, the army of the dead turned from the grizzly scene and followed their master. The sounds of thunder and lightning faded away as the alchemist and his dead companions disappeared into the dark night.


Geoffrey’s father and Rachael’s father gathered a small mob and followed the evil hermit, intent upon saving Rachel. When they searched Mad Henry’s house, they found it completely empty save for a light, which shone from a series of mysterious globes that bobbed near the ceiling of each room. Mad Henry had vanished.


Search parties scoured the countryside for days, but turned up nothing. Geoffrey was buried in the local cemetery, and the dance hall was torn down. No one in town spoke about what had happened, and no one dared imagine what had become of poor Rachel.


A year to the day after the ball, a timid knock sounded upon the door of Rachael’s parents’ home. When her father opened it, he saw a gaunt, gray figure on the stoop. Her eyes were dull with exhaustion and pain. It was Rachel! Her tongue had been cut out so she couldn’t speak. But when she produced a knife from her tattered garments—the knife with a silver blade that they had last seen in the hands of Mad Henry— the gleam of satisfaction in Rachel’s eyes told them that the streaks of blood that coated the knife were those of Mad Henry. That night, Rachel died in her sleep with a peaceful smile upon her ravaged face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮนรีบ้าเป็นฤาษีที่อยู่คนเดียวในคฤหาสน์ระอาที่ขอบของเมือง ข่าวลือเกี่ยวกับคน wild-eyed rife ได้ บางคนกล่าวว่า เป็นนักเล่นกลที่เรียกว่าตามอำนาจของความมืดจะพินาศความเสียหายแก่เพื่อนบ้านของเขา คนอื่นเรียกเขาหมอบ้าที่สามารถคืนชีวิตให้ฟาวล์ศพจากสุสานท้องถิ่น พลเมืองไม่อยู่ใกล้แหล่งชอปปิ้งในเมืองมีอะไรที่จะทำกับเฮนรี่บ้า จากนั้น หนึ่งปีครอบครัวใหม่ย้ายเมืองกับสาวน่ารัก ราเชล ที่จับตาบ้าเฮนรี เขานี้หญิงสาวกับของขวัญ — goblets ทองแท้ สร้อยคอไข่มุก และหม้อของ daisies ที่ทิ้งกลีบเดียวไม่ แม้ มีของขวัญ Rachael ตกรักอีก นี่ หล่อหนุ่มแค่เพียงจากมหาวิทยาลัย สัปดาห์หลังจากประชุมพวกเขา eloped ออกหลังเฮนรีบ้าความตกตะลึงไป เมื่อ Rachael และนี่กลับจากการ elopement พวกเขาโยนลูกใหญ่ และเชิญทุกคนในเมือง ในขณะที่ราเชลถูกดัทตันกับพ่อของเธอ เธอได้ยินเสียงดังเปรี้ยงของฟ้าร้อง ฟ้าผ่าถ่ายอีก ทันใดนั้น ประตูเปิดได้พัด และสะดวก whirled นำกับกลิ่นของคนตาย สลายสิ่ง เฮนรีบ้า loomed ในประตู ล้าแดง ด้วยความโกรธของนักเรียน เขาถูกตาม ด้วยตัวเลขประหลาดของคนตาย ที่มาการสวนสนาม 2 โดยสองในห้อง ซ็อกเก็ตตาของพวกเขา glowed กับไฟสีฟ้าเป็นที่ล้อมรอบห้องTwo of the corpses captured Geoffrey and threw him down at the feet of their lord. Red eyes gleaming, Mad Henry drew a silver-bladed knife and casually cut the bridegroom’s throat from ear to ear. Rachel screamed and ran forward, pushing through the foul, stinking corpses of the dead, and flung herself upon her dying husband. “Kill us both,” she cried desperately. But Mad Henry plucked the lass out of the pool of blood surrounding her dead husband and carried her out into the thundering night. Behind him, the army of the dead turned from the grizzly scene and followed their master. The sounds of thunder and lightning faded away as the alchemist and his dead companions disappeared into the dark night. Geoffrey’s father and Rachael’s father gathered a small mob and followed the evil hermit, intent upon saving Rachel. When they searched Mad Henry’s house, they found it completely empty save for a light, which shone from a series of mysterious globes that bobbed near the ceiling of each room. Mad Henry had vanished. Search parties scoured the countryside for days, but turned up nothing. Geoffrey was buried in the local cemetery, and the dance hall was torn down. No one in town spoke about what had happened, and no one dared imagine what had become of poor Rachel. A year to the day after the ball, a timid knock sounded upon the door of Rachael’s parents’ home. When her father opened it, he saw a gaunt, gray figure on the stoop. Her eyes were dull with exhaustion and pain. It was Rachel! Her tongue had been cut out so she couldn’t speak. But when she produced a knife from her tattered garments—the knife with a silver blade that they had last seen in the hands of Mad Henry— the gleam of satisfaction in Rachel’s eyes told them that the streaks of blood that coated the knife were those of Mad Henry. That night, Rachel died in her sleep with a peaceful smile upon her ravaged face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บ้าเฮนรี่เป็นฤาษีที่อาศัยอยู่คนเดียวในคฤหาสน์เก่าแก่ที่ขอบของเมือง ข่าวลือมากมายเกี่ยวกับคนป่าตา บางคนบอกว่าเขาเป็นนักมายากลที่เรียกร้องอำนาจของความมืดที่จะทำลายความเสียหายเมื่อเพื่อนบ้านของเขา อื่น ๆ เรียกเขาว่าหมอบ้าที่สามารถเรียกคืนชีวิตให้กับศพเหม็นจากสุสานของเมือง ไม่มีพลเมืองที่นับถือในเมืองมีอะไรจะทำอย่างไรกับเฮนรี่บ้าจากนั้นหนึ่งปีที่ครอบครัวใหม่ย้ายไปยังเมืองที่มีลูกสาวที่น่ารัก, ราเชลที่ติดตาบ้าเฮนรี่ เขาอาบน้ำครั้งแรกกับของขวัญถ้วยทองคำบริสุทธิ์, สร้อยคอมุกและหม้อดอกเดซี่ที่ไม่เคยลดลงกลีบดอกเดียว แม้จะมีของขวัญ, เรเชลตกหลุมรักอีกครั้งกับเจฟฟรีย์เป็นชายหนุ่มรูปหล่อเพียงบ้านจากมหาวิทยาลัย หนึ่งสัปดาห์หลังจากการประชุมที่พวกเขาหนีไปทิ้งไว้ข้างหลังเป็นบ้าตะลึงเฮนรี่. เมื่อราเชลและเจฟฟรีย์กลับมาจากการหนีที่พวกเขาโยนลูกใหญ่และเชิญทุกคนที่อยู่ในเมือง ในขณะที่ราเชลได้รับการ Waltzing กับพ่อของเธอเธอได้ยินเสียงตบมือของฟ้าร้อง ฟ้าผ่าประกายอีกครั้งและอีกครั้ง ทันใดนั้นประตูบานคู่พัดเปิดและลมหมุนในนำด้วยกลิ่นของความตายสิ่งเนื้อที่ บ้าเฮนรี่ปรากฏในทางเข้าประตูนักเรียนแพรวแดงด้วยความโกรธ เขาตามมาด้วยตัวเลขที่ผิดปกติของคนตายที่เดินมาทีละสองคนเข้ามาในห้อง ซ็อกเก็ตตาของพวกเขาด้วยไฟเรืองแสงสีฟ้าที่พวกเขาล้อมรอบห้อง. สองศพที่ถูกจับเจฟฟรีย์และโยนเขาลงที่เท้าของเจ้านายของพวกเขา ดวงตาแดงแพรวบ้าเฮนรี่ดึงมีดมีดเงินและตั้งใจตัดคอเจ้าบ่าวออกจากหูถึงหู ราเชลกรีดร้องและวิ่งไปข้างหน้าผลักดันผ่านเหม็นของเหม็นศพตายและเหวี่ยงตัวเองอยู่กับสามีของเธอตาย. "ฆ่าเราทั้งสอง" เธอร้องไห้หมด. แต่บ้าเฮนรี่ดึงหญิงสาวออกจากสระว่ายน้ำของเลือดรอบตายของเธอ สามีและดำเนินการของเธอออกไปในคืนฟ้าร้อง หลังเขากองทัพของคนตายหันจากที่เกิดเหตุกริซลี่และตามเจ้านายของตน เสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่าจางหายไปเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุและสหายของเขาตายหายไปในคืนที่มืด. พ่อของเจฟฟรีย์และพ่อของเรเชลรวบรวมฝูงชนขนาดเล็กและตามฤาษีชั่วจดจ่ออยู่กับการประหยัดราเชล เมื่อพวกเขาค้นบ้านบ้าเฮนรี่ที่พวกเขาพบว่ามันว่างเปล่าประหยัดไฟซึ่งส่องจากชุดของลูกโลกลึกลับที่บ็อบใกล้เพดานของแต่ละห้อง ได้บ้าเฮนรี่หายไป. ฝ่ายค้นหา scoured ชนบทสำหรับวัน แต่หันมาไม่มีอะไร เจฟฟรีย์ถูกฝังอยู่ในสุสานของเมืองและการเต้นรำที่ห้องโถงถูกดึงลงมา ไม่มีใครในเมืองพูดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นและไม่มีใครกล้าคิดสิ่งที่ได้กลายเป็นของคนยากจนราเชล. ปีหลังจากวันที่ลูกเคาะขี้อายฟังเมื่อประตูบ้านพ่อแม่ของเรเชลส์ เมื่อพ่อของเธอเปิดมันเขาเห็นผอมแห้งร่างสีเทาบนก้ม ดวงตาของเธอเป็นที่น่าเบื่อด้วยความอ่อนเพลียและปวด มันเป็นราเชล! ลิ้นของเธอถูกตัดออกเพื่อให้เธอไม่สามารถพูด แต่เมื่อเธอหยิบมีดจากขาดรุ่งริ่งของเธอเสื้อผ้าที่มีดที่มีใบมีดเงินที่พวกเขาได้เห็นครั้งสุดท้ายในมือของคนบ้า Henry- ประกายของความพึงพอใจในสายตาของราเชลบอกพวกเขาว่าลายเส้นของเลือดที่เคลือบดเหล่านั้น บ้าเฮนรี่ คืนนั้นราเชลเสียชีวิตในการนอนหลับของเธอด้วยรอยยิ้มที่เงียบสงบบนพื้นซากของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ้า เฮนรี่ เป็นฤาษีที่อาศัยอยู่คนเดียวในคฤหาสน์เก่าที่ขอบของเมือง ข่าวลือมากมายเกี่ยวกับป่าตาแมน บางคนบอกว่าเขาเป็นนักมายากลที่เรียกพลังแห่งความมืดทำลายความเสียหายแก่เพื่อนบ้าน คนอื่นเรียกเขาว่าหมอบ้าที่สามารถคืนชีวิตให้กับศพเหม็นจากสุสานท้องถิ่น ไม่มีเกียรติพลเมืองในเมืองมีอะไรด้วย

บ้า เฮนรี่
จากนั้นหนึ่งปีครอบครัวใหม่ย้ายไปอยู่ที่เมืองที่มีลูกสาวน่ารัก เรเชล ที่จับตาบ้าของเฮนรี่ เขาอาบน้ำครั้งแรกกับของขวัญเหล้าของทองคำแท้ สร้อยคอมุก และกระถางดอกเดซี่ที่ไม่เคยทิ้งกลีบเดียว แม้ของขวัญ , ราเชล ตกหลุมรักอีก เจฟฟรีย์ เป็นหนุ่มหล่อที่เพิ่งกลับจากมหาวิทยาลัย สัปดาห์หลังจากการประชุมที่พวกเขากำลังหนีหลังออกจากตะลึงบ้า เฮนรี่


เมื่อราเชลกับเจฟฟรีย์ กลับมาจากหนีตามคนรักน่ะ พวกเขาโยนบอลใหญ่ และเชิญทุกคนในเมือง ขณะที่ราเชลอยู่กับพ่อของเธอ เธอได้ยินเสียงปรบมือของฟ้าร้อง สายฟ้าแวบอีกครั้งและอีกครั้ง จู่ๆ ประตูก็เปิด และสายลม Whirled ในนำด้วยกลิ่น ตาย สลายสิ่งบ้าเฮนรี่รออยู่ที่หน้าประตู นักเรียนแพรวแดงด้วยความโกรธ เขาถูกตามโดยตัวเลขที่ผิดปกติของคนตาย ที่เดินขบวนสองโดยทั้งสองเข้ามาในห้อง เบ้าตาของพวกเขาเรืองแสงด้วยไฟสีฟ้าเป็นพวกเขาล้อมรอบห้อง .
2 ศพจับเจฟฟรีย์และโยนเขาลงไปที่เท้าของเจ้านายของพวกเขา ดวงตาสีแดงส่องแสง ,บ้า เฮนรี่ ดึงเงินใบมีดไปตัดคอของเจ้าบ่าวจากหูเพื่อหู ราเชลกรีดร้องและวิ่งไปข้างหน้า กดผ่าน เหม็น , เหม็นศพคนตายและโยนตัวเองเมื่อสามีตายของเธอ


" ฆ่าเราทั้งคู่ " เธอร้องอย่างสิ้นหวัง


แต่บ้าเฮนรี่ดึงเด็กสาวออกมาจากกองเลือดรอบสามีที่ตายไปแล้วอุ้มเธอออกไปในแม่น้ำตอนกลางคืน หลังเขา กองทัพของคนตายเปลี่ยนจากสีเทาและฉากตามเจ้านายของตัวเอง เสียงฟ้าร้องและสายฟ้าจางหายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุและสหายที่ตายของเขาหายไปในคืนที่มืด


เจฟฟรีย์ พ่อ และ พ่อชมรวบรวมฝูงชนขนาดเล็กและตามฤาษีปีศาจ ถวายช่วยราเชล เมื่อพวกเขาค้นหาทั่วบ้านแมด เฮนรี่ พวกเขาพบว่ามันว่างเปล่า ช่วยให้แสงที่ส่องจากชุดลึกลับที่ทรงลูกโลกใกล้เพดานของแต่ละห้อง บ้า เฮนรี่ ได้หายไป


ตามหา scoured ต่างจังหวัดหลายวัน แต่ปรากฏว่าไม่มีอะไรเจฟฟรีย์ ถูกฝังอยู่ในสุสานท้องถิ่น และเต้นรำ ก็ขาดลง ไม่มีใครในเมืองพูดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น และไม่มีใครกล้าว่าอะไรก็กลายเป็นของราเชลที่น่าสงสาร


เป็นปีในวันหลังจากที่บอลเคาะตามประตูบ้าน แต่เมื่อพ่อแม่ชม . เมื่อพ่อของเธอเปิดมัน เขาเห็นร่างผอม รูปสีเทาบนพื้น . เธอหลับตาทึบกับความเหนื่อยล้าและความเจ็บปวด