「The size…..」Karen who walks onto t

「The size…..」

Karen who walks onto the flight deck of 『Nimitz』 mutters so. Captain Harris who hears this, begins explaining the specifications of 『Nimitz』 proudly.

「The full length of the ship is around 333 metres. It’s total width is 41 metres. It’s load displacement is 100,000 tonnes. Maximum speed 30 knots. It can hold 6,000 people including pilots. Due to it being a large ship, it can also hold 90 aircraft」

Captain Harris laughs at he looks at the state of Karen and the others who show surprised faces. He begins to show the group the other parts of the ship.

Kazuya had also planned to show off another ship straight after 『Nimitz』

「…..It’s wonderful」

Karen leaks a voice unconsciously.

From the 『Nimitz』 it was possible to see the mainland of Parabellum. The naval port boasts a vast open space. Currently, many ships were docked as sparks were flying from engineers continuing with renovations.

Passing the naval port and entering the city of Parabellum, all the roads were paved as modern buildings came into view.

Kazuya glanced at Karen and saw that she had wide eyes, much like that of an excited child.

「Hey, Kazuya. I saw that a while ago, just what is that big building?」

Karen said, whilst turning her eyes to look at something.

「That? It’s a flak tower」

「Flak tower?」

「It makes up a cornerstone of Parabellum’s anti-aircraft network. It is installed with CIWS Phalanx, RIM-116 RAM etc… That battery over there is the OTO Melara 127mm. The entire tower is made from reinforced concrete, in times of emergencies, it can make a good shelter」

「Yeah. So basically it’s a place of refuge?」

「Sorry. I’m bad at explanations」

「Please don’t worry about it」

Questions from Karen came in one after another after that. Before they even knew it, they were at the headquarters for Parabellum.

「Well, I’m going to stop here since I have things to do. Major General Ibuki will be your guide」

「Well…..I understand」

Karen says goodbye to Kazuya, showing a somewhat lonely expression as Chitose and Kazuya enter the command centre.

After finally getting to his office, Kazuya remembered something.

「Now that I think about it, I completely forgot. Did we already send Zara to the Imperial Capital?」(TLN: The girl he originally set out to save xD)

「Yes. After the battle at the fort city, we sent her to the capital with an escort of 5 soldiers. The guards reported that Beretta was glad to see that her sister was safe」

「Really? That’s good」

Whilst listening to Chitose, Kazuya continued to work without stopping his hand.

「–after this…..what’s wrong Chitose? Why are you laughing?」

「Fufu. It’s nothing (Finally, master is accustomed to it being just the two of us )」

After Kazuya asked Chitose that question, she replied generically whilst showing a small smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

「The ขนาดร้านอาหาร...กะเหรี่ยงที่เดินบนดาดฟ้าบิน 『Nimitz』 มุตเตอร์สนั้น แฮริสกัปตันที่ได้ยินนี้ เริ่มต้นอธิบายข้อกำหนดของ 『Nimitz』 ภูมิใจ「The ยาวของเรือมีประมาณ 333 เมตร ด้วยความกว้างที่รวมเป็น 41 เมตร ก็โหลดปริมาณกระบอกสูบเป็น 100,000 ตัน ความเร็วสูงสุด 30 นอต สามารถเก็บ 6,000 คนรวมทั้งนักบิน เนื่องจากเป็นเรือขนาดใหญ่ มันยังสามารถเก็บ 90 aircraft」แฮริสกัปตันหัวเราะที่เขามีลักษณะที่รัฐกะเหรี่ยงและอื่น ๆ ที่แสดงใบหน้าประหลาดใจ เขาเริ่มการแสดงกลุ่มส่วนอื่น ๆ ของเรือเซะได้นอกจากนี้ยังมีการวางแผนเพื่อให้เรืออื่นตรงหลังจาก 『Nimitz』「….. มันเป็น wonderful」กะเหรี่ยงรั่วไหลเสียงโดยไม่รู้ตัวจาก 『Nimitz』 จะได้เห็นแผ่นดินใหญ่ของ Parabellum ท่าเรือมีพื้นที่กว้างใหญ่ ในปัจจุบัน เรือมากถูกย้ายเป็นประกายได้บินจากวิศวกรดำเนินการปรับปรุงผ่านท่าเรือ และเข้าเมือง Parabellum ถนนทั้งหมดถูกปูเป็นอาคารสมัยใหม่เข้ามาดูเซะ glanced ที่ชาวกะเหรี่ยง และเห็นว่า เธอมีตากว้าง เหมือนลูกตื่นเต้นมาก「Hey เซะ ผมเห็นว่าขณะที่ผ่านมา เพียงอาคารที่ใหญ่คืออะไร? ร้านอาหารกะเหรี่ยงกล่าวว่า ในขณะที่การเปิดดวงตาของเธอมองสิ่งที่「That มันเป็น tower」 สะเก็ดระเบิดทาวเวอร์ 「Flak ? ร้านอาหาร「It ทำให้ค่าความสำคัญของเครือข่ายต่อต้านอากาศยานของ Parabellum มีการติดตั้งกับพรรค CIWS, 116 ริม RAM ฯลฯ ... แบตเตอรี่ที่โน่นเป็น OTO Melara 127mm หอทั้งที่ทำจากคอนกรีตเสริมเหล็ก ในกรณีฉุกเฉิน มันสามารถทำให้ shelter」 ดี「yes ดังนั้นโดยทั่วไปเป็นพักพิง? ร้านอาหาร「Sorry ฉันไม่ดีที่ explanations」「Please ไม่ต้องกังวล it」คำถามจากกะเหรี่ยงมาหนึ่งหลังจากที่ ก่อนที่พวกเขาได้รู้มัน พวกเขาได้ที่สำนักงานใหญ่สำหรับ Parabellum「Well ฉันจะไปหยุดที่นี่ เพราะมีสิ่งที่ต้องทำ พล Ibuki จะ guide」 ของคุณ「Well ... ฉัน understand」คาเรนกล่าวลาเซะ แสดงนิพจน์ที่ค่อนข้างโดดเดี่ยวเป็นชิโตเซะป้อนศูนย์คำสั่งหลังจากเดินทางไปในที่สุด เซะจดจำบางสิ่งบางอย่าง「Now ที่ฉันคิดเกี่ยวกับมัน สมบูรณ์ลืม ได้เราแล้วส่งซาร่าไปหลวงของ? ร้านอาหาร (TLN: สาวเขาไว้ออกบันทึก xD)「Yes หลังจากการรบที่เมืองฟอร์ท เราส่งเธอไปหลวงกับคุ้มกันทหาร 5 เจ้าหน้าที่รายงานว่า Beretta ไม่ยินดีที่จะดูว่า น้อง safe」「Really ที่อยู่ good」ในขณะที่ฟังชิโตเสะ เซะยังคงทำงานโดยไม่หยุดมือของเขา「 – หลังจากนี้...ผิดชิโตเสะคืออะไร ทำไมคุณจะหัวเราะ? ร้านอาหาร「Fufu มันคืออะไร (ในที่สุด หลักถูกอุ้มถูกเพียงสองเรา) ร้านอาหารหลังจากที่เซะถามคำถามที่ชิโตเสะ เธอตอบโดยทั่วไปในขณะที่แสดงรอยยิ้มเล็ก ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

「ขนาด ... .. 」กะเหรี่ยงที่เดินบนดาดฟ้าบินของ「นิมิตซ์」พึมพำดังนั้น กัปตันแฮร์ริสที่ได้ยินนี้เริ่มต้นอธิบายรายละเอียดของ「」นิมิตซ์ภูมิใจ. 「เต็มความยาวของเรืออยู่ที่ประมาณ 333 เมตร มันเป็นความกว้างรวม 41 เมตร มันกระจัดโหลดเป็น 100,000 ตัน ความเร็วสูงสุด 30 นอต มันสามารถเก็บ 6,000 คนรวมทั้งนักบิน เพราะมันเป็นเรือขนาดใหญ่ก็ยังสามารถถือ 90 เครื่องบิน」กัปตันแฮร์ริสหัวเราะที่เขามองรัฐกะเหรี่ยงและคนอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นใบหน้าประหลาดใจ เขาเริ่มที่จะแสดงให้เห็นกลุ่มส่วนอื่น ๆ ของเรือ. คาซึยะยังได้วางแผนที่จะอวดเรือตรงหลังจาก「นิมิตซ์」อีก「 ... ..It ของที่ยอดเยี่ยม」กะเหรี่ยงรั่วไหลเสียงโดยไม่รู้ตัว. จาก「นิมิตซ์」มันเป็นไปได้ที่จะเห็น แผ่นดินใหญ่ของพารา พอร์ตเรือภูมิใจนำเสนอพื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่ ปัจจุบันเรือหลายลำถูกเชื่อมต่อเป็นประกายไฟกำลังบินจากวิศวกรอย่างต่อเนื่องกับการบูรณะ. ผ่านพอร์ตเรือและเข้าสู่เมืองพาราถนนทั้งหมดถูกปูเป็นอาคารที่ทันสมัยเข้ามาในมุมมอง. คาซึยะเหลือบมองไปที่ชาวกะเหรี่ยงและเห็นว่าเธอมีดวงตาที่เบิกกว้าง เหมือนว่าของเด็กตื่นเต้น. 「 Hey, คาซึยะ ผมเห็นว่าในขณะที่ที่ผ่านมาสิ่งที่เป็นอาคารที่ใหญ่? 」กะเหรี่ยงกล่าวว่าในขณะที่การเปลี่ยนดวงตาของเธอจะมองไปที่บางสิ่งบางอย่าง. 「ว่า? มันเป็นสะเก็ดระเบิดหอ」「 Flak หอ? 」「มันทำให้รากฐานที่สำคัญของเครือข่ายต่อต้านอากาศยานพาราฯ จะถูกติดตั้งด้วย CIWS พรรค RIM-116 RAM ฯลฯ ... แบตเตอรี่ที่มีมากกว่าเป็น OTO Melara 127mm หอทั้งที่ทำจากคอนกรีตเสริมเหล็กในช่วงเวลาของเหตุฉุกเฉินก็สามารถทำให้ที่อยู่อาศัยที่ดี」「ใช่ ดังนั้นโดยทั่วไปมันเป็นสถานที่หลบภัยหรือไม่? 」「ขออภัย ฉันไม่ดีที่คำอธิบาย」「กรุณาอย่ากังวลกับมัน」คำถามจากชาวกะเหรี่ยงมาหลังจากนั้นอีกหนึ่งหลังจากนั้น ก่อนที่จะได้รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่สำนักงานใหญ่สำหรับพารา. 「ดีฉันจะหยุดที่นี่เพราะผมมีสิ่งที่ต้องทำ พลบุกิจะเป็นไกด์ของคุณ」「ดี ... ..I เข้าใจ」กะเหรี่ยงบอกลาคาซึยะแสดงให้เห็นการแสดงออกที่ค่อนข้างเงียบเหงาราวกับ Chitose และคาซึยะใส่ศูนย์บัญชาการ. ในที่สุดหลังจากการเดินทางไปยังสำนักงานของเขาคาซึยะจำบางสิ่งบางอย่าง. 「ตอนนี้ ผมคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ผมลืมสมบูรณ์ เราไม่อยู่แล้วส่งไปที่ซาร่าอิมพีเรียลทุน」 (TLN: หญิงสาวที่เขาเดิมออกไปบันทึก xD)? 「ใช่ หลังจากการรบที่เมืองฟอร์ตที่เราส่งเธอไปยังเมืองหลวงกับพิทักษ์ 5 ทหาร ยามรายงานว่าเบเร็ตต้าก็ดีใจที่จะเห็นว่าน้องสาวของเธอปลอดภัย」「จริงเหรอ? ที่ดี」ขณะที่ฟัง Chitose, คาซึยะยังคงทำงานโดยไม่หยุดมือของเขา. 「หลังการนี้ ... ..what ผิด Chitose? ทำไมคุณหัวเราะ? 」「 Fufu มันไม่มีอะไร (ในที่สุดต้นแบบจะคุ้นเคยกับมันเป็นเพียงแค่เราสองคน) 」หลังจากที่คาซึยะถาม Chitose คำถามที่เธอตอบโดยทั่วไปในขณะที่แสดงให้เห็นรอยยิ้มเล็ก ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

「ขนาด . . . . . 」คาเรนที่เดินบนดาดฟ้าบินของ『นิมิตซ์』บ่นจัง กัปตัน แฮร์ริส ที่ได้ยินเสียงนี้ เริ่มอธิบายรายละเอียดของสิ่งที่เกิดขึ้น『』อย่างภาคภูมิใจ「เต็มความยาวของเรืออยู่ประมาณ 185 เมตร มันเป็น กว้าง รวมเป็น 41 เมตร มันแทนที่โหลด 100000 ) ความเร็วสูงสุด 30 นอต เก็บได้ถึง 6 , 000 คน รวมนักบิน เนื่องจากมันเป็นเรือขนาดใหญ่ สามารถเก็บเครื่องบิน」 90กัปตันฮาร์ริสหัวเราะที่เขามองดูสภาพของชาวกะเหรี่ยง และคนอื่นๆ ที่เห็นแปลกหน้า เขาเริ่มแสดงกลุ่มชิ้นส่วนอื่น ๆของเรือคาซึยะยังได้วางแผนที่จะแสดงปิดอีกเลยหลังจาก『』นิมิตซ์เรือ「 . . . . . มันยอดเยี่ยม」กะเหรี่ยงเสียงรั่วโดยไม่รู้ตัวจาก『นิมิตซ์』มันเป็นไปได้ที่จะเห็นแผ่นดินใหญ่ Parabellum . ท่าเรือเรือแห่งนี้กว้างใหญ่ พื้นที่เปิดโล่ง ขณะนี้ เรือหลายลำถูกจอดเป็นประกายไฟบินจากวิศวกรต่อเนื่องกับการตกแต่งผ่านท่าเรือและเข้าเมืองพาราเบลลั่ม , ถนนทั้งหมดถูกปูเป็นอาคารสมัยใหม่ เข้ามาดูคาซึยะมองคาเรน และเห็นว่า เธอมีสายตาที่กว้างมากเหมือนของเด็กตื่นเต้น「นี่ คาซึยะ ผมเห็นแล้วว่าเป็นอาคารใหญ่ขนาดนี้ 」คาเรนกล่าว ขณะเปลี่ยนสายตาไปดูอะไรบางอย่าง「 ? มันกันกระสุน」ทาวเวอร์「ปืนใหญ่ทาวเวอร์ 」「มันทำให้ขึ้นสำหรับ Parabellum คือต่อต้านอากาศยาน - เครือข่าย มีการติดตั้งกับระบบป้องกันระยะประชิดกลุ่มคน rim-116 บุรีรัมย์ , ฯลฯ แบตเตอรี่ตรงนั้นคือ ตเมลารา 127mm . หอทั้งหมดถูกสร้างจากคอนกรีตเสริมเหล็ก ในเวลาฉุกเฉิน ก็สามารถทำให้」กำบังดี「ครับ ดังนั้นโดยทั่วไปเป็นสถานที่ลี้ภัย ? 」「ขอโทษ ผมมันแย่ที่อธิบาย」「ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน」คำถามจากคาเรนมาหนึ่งหลังจากที่อื่นหลังจากที่ ก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัว พวกเขาอยู่ที่ศูนย์บัญชาการ Parabellum .「งั้นฉันจะหยุดที่นี่เพราะผมมีอะไรที่ต้องทำ พลตรีอิบูกิจะ」คู่มือของคุณ「ดี. . . . . ผมเข้าใจ」คาเรนบอกว่า ลา คาซุยะ แสดงสีหน้าค่อนข้างโดดเดี่ยว และคาเซะเข้าศูนย์คำสั่งหลังจากเริ่มทำงาน คาซึยะนึกอะไรขึ้นได้「ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน ฉันลืมสนิทเลย แล้วเราก็ส่งซาร่า เมืองหลวงของจักรพรรดิ ? 」 ( tln : สาวเขาชุดเดิมออก เพื่อช่วย XD )「ครับ หลังจากการรบที่ป้อมปราการเมืองเราส่งเธอกลับเมืองหลวงด้วยการคุ้มกันของ 5 ทหาร ทหารรายงานว่า เบเร็ตต้ายินดีที่เห็นพี่สาวเธอ」ปลอดภัย「จริงๆเหรอ ? ดีแล้ว」ขณะที่ฟังเซะ คาซูยะยังคงทำงานได้โดยไม่ต้องหยุดมือ「–หลังนี้ . . . . . เกิดอะไรขึ้น ชิโตเสะ ? คุณหัวเราะทำไม ? 」「ฟูฟู . ไม่มีอะไร ( ในที่สุด อาจารย์ชิน มันเป็นแค่สองคน ) 」หลังจากที่คาเซะถามคำถามนั้น เธอตอบโดยทั่วไปในขณะที่แสดงรอยยิ้มเล็ก ๆ