Ruling in a lawsuit brought under t

Ruling in a lawsuit brought under the ADEA, the Supreme Court determined that employers can be held liable for age discrimination against older workers even if they intended no harm. At the same time, the court allowed employers to use "reasonable" factors such as cost cutting to defend business practices that might have more severe impacts on older than on younger workers. However, in June 2009, a new Court ruling shifted the burden of proof onto employees seeking to prove that age discrimination was a factor in their demotion or dismissal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปกครองในคดีนำภายใต้การ ADEA ศาลฎีกากำหนดว่า นายจ้างสามารถจะชอบอายุการเลือกปฏิบัติต่อแรงงานเก่าแม้ว่าพวกเขาตั้งใจไม่อันตราย ในเวลาเดียวกัน ศาลอนุญาตให้นายจ้างใช้ปัจจัยเช่นการตัดต้นทุนที่ "เหมาะสม" เพื่อปกป้องการดำเนินธุรกิจที่อาจมีผลกระทบรุนแรงมากขึ้นในรุ่นเก่ากว่าในคนอายุน้อยกว่า อย่างไรก็ตาม ในเดือนมิถุนายนปี 2009 ศาลใหม่หุถูกเลื่อนหลักของภาระบนพนักงานแสวงหาเพื่อพิสูจน์ว่าแบ่งแยกอายุเป็นปัจจัยในการลดตำแหน่งหรือไล่ออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพิจารณาคดีในคดีภายใต้ ADEA ที่ศาลฎีกากำหนดว่านายจ้างสามารถรับผิดชอบต่อการเลือกปฏิบัติอายุกับแรงงานที่มีอายุมากกว่าถึงแม้ว่าพวกเขาตั้งใจที่ไม่มีอันตรายใด ๆ ในขณะเดียวกันศาลอนุญาตให้นายจ้างที่จะใช้ปัจจัย "เหตุผล" เช่นการตัดค่าใช้จ่ายที่จะปกป้องการดำเนินธุรกิจที่อาจมีผลกระทบที่รุนแรงมากขึ้นในการที่มีอายุมากกว่าในคนที่อายุน้อยกว่า อย่างไรก็ตามในเดือนมิถุนายน 2009, การพิจารณาคดีของศาลใหม่เปลี่ยนภาระการพิสูจน์ไปยังพนักงานที่กำลังมองหาที่จะพิสูจน์การเลือกปฏิบัติอายุที่เป็นปัจจัยในการถอดถอนหรือการเลิกจ้างของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพิจารณาคดีในคดีนำภายใต้ adea , ศาลฎีกาตัดสินให้นายจ้างสามารถรับผิดชอบสำหรับการเลือกปฏิบัติอายุกับคนงานเก่าแม้ว่าพวกเขาตั้งใจ ไม่มีอันตราย ใน เวลาเดียวกัน ศาลอนุญาตให้นายจ้างที่จะใช้ " ปัจจัยเหมาะสม เช่น การตัดค่าใช้จ่ายเพื่อปกป้องแนวทางปฏิบัติทางธุรกิจที่อาจจะรุนแรงมากขึ้นจากรุ่นเก่ากว่าคนน้อง อย่างไรก็ตาม ในเดือนมิถุนายน 2552เป็นศาลใหม่เปลี่ยนภาระการพิสูจน์ไปยังพนักงานแสวงหาเพื่อพิสูจน์ว่า การเลือกปฏิบัติอายุเป็นปัจจัยในการถอดถอนหรือการเลิกจ้างของเขา