Aim The purpose of this study was t

Aim The purpose of this study was to examine the mediating influence of diabetes health characteristics (diabetes distress, depression symptoms and diabetes symptoms) on the relationship between glucose control and fatigue in adults with type 2 diabetes. Background In patients with type 2 diabetes, fatigue is common and can affect diabetes self-management behaviours. Although long thought to result from hyperglycaemia, little evidence supports a relationship between fatigue and glucose control. Design A cross-sectional, descriptive study design was used. Method Data were combined from two studies conducted at a large urban university in the Midwestern United States, resulting in a total sample of 155 urban-dwelling adults with type 2 diabetes. Data were collected over the course of 6 days from 2013-March 2014. Fatigue and related biological and psychological phenomena were measured to perform path analyses using structural equation modelling methods. The STATA software was used to analyse the data. Findings In patients with A1C less than or equal to 7%, fatigue was related to diabetes distress and diabetes symptoms, but not to A1C directly or indirectly. In the group with A1C greater than 7%, fatigue was indirectly related to A1C; this relationship was mediated through diabetes symptoms, depression and diabetes distress. Conclusion Our findings suggest that fatigue is indirectly related to glucose control, but only in patients who have elevated A1C levels. In those with adequate glucose control, fatigue is mainly influenced by the presence of diabetes symptoms and distress. In both groups, the number and severity of diabetes symptoms were the strongest predictors of fatigue, regardless of blood glucose control.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดมุ่งหมายวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือเพื่อ ตรวจสอบอิทธิพล mediating ลักษณะสุขภาพโรคเบาหวานโรคเบาหวานภาวะ อาการซึมเศร้าและอาการโรคเบาหวาน) ความสัมพันธ์ระหว่างการควบคุมกลูโคสและความเมื่อยล้าในผู้ใหญ่ที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 พื้นหลังในผู้ป่วยที่ มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ความเมื่อยล้าโดยทั่วไป และมีผลต่อพฤติกรรมการจัดการตนเองโรคเบาหวาน แม้จากมานานคิดว่า เป็นผลมาจาก hyperglycaemia เล็กน้อยหลักฐานสนับสนุนความสัมพันธ์ระหว่างการควบคุมความล้าและกลูโคส ออกแบบหน้าตัด ออกแบบการศึกษาเชิงพรรณนาใช้ วิธีที่ข้อมูลถูกรวมจากสองศึกษาดำเนินการที่มหาวิทยาลัยในเมืองใหญ่ในรัฐสหรัฐอเมริกา ในตัวอย่างรวมของ 155 เมืองอาศัยผู้ใหญ่โรคเบาหวานชนิดที่ 2 ข้อมูลถูกรวบรวมตลอดระยะเวลา 6 วันจาก 2013-2557 มีนาคม ความเมื่อยล้าและปรากฏการณ์ทางชีวภาพ และทางจิตที่เกี่ยวข้องถูกวัดเพื่อทำการวิเคราะห์เส้นทางที่ใช้วิธีการสร้างแบบจำลองสมการโครงสร้าง โปรแกรม STATA ถูกใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิจัยในผู้ป่วยกับ A1C น้อยกว่า หรือเท่ากับ 7% ความเมื่อยล้าเกี่ยวกับภาวะเบาหวานและโรคเบาหวานอาการ แต่ไม่ ถึง A1C ตรง หรือทางอ้อม ในกลุ่มมี A1C มากกว่า 7% ความเมื่อยล้าโดยอ้อมเกี่ยวกับ A1C ความสัมพันธ์นี้ถูกสื่อผ่านอาการโรคเบาหวาน ภาวะซึมเศร้า และภาวะเบาหวาน สรุปผลการวิจัยของเราแนะนำว่า ความเมื่อยล้าทางอ้อมเกี่ยวข้อง การควบคุมกลูโคส แต่เฉพาะ ในผู้ป่วยที่มีระดับ A1C ระดับ ในผู้ที่มีการควบคุมกลูโคสเพียงพอ ความเมื่อยล้าเป็นส่วนใหญ่ได้รับอิทธิพลจากการปรากฏตัวของอาการโรคเบาหวานและความทุกข์ ทำนายที่แข็งแกร่งของความเมื่อยล้า โดยไม่คำนึงถึงการควบคุมน้ำตาลในเลือดได้ในกลุ่ม จำนวน และความรุนแรงของอาการโรคเบาหวาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดมุ่งหมายวัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อตรวจสอบอิทธิพลของลักษณะไกล่เกลี่ยสุขภาพโรคเบาหวาน (โรคเบาหวานความทุกข์อาการซึมเศร้าและอาการโรคเบาหวาน) เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างการควบคุมระดับน้ำตาลและความเหนื่อยล้าในผู้ใหญ่ที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 พื้นหลังในผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ความเมื่อยล้าเป็นปกติและสามารถส่งผลกระทบต่อผู้ป่วยโรคเบาหวานพฤติกรรมการจัดการตนเอง แม้ว่านานคิดว่าเป็นผลมาจาก hyperglycaemia หลักฐานเล็ก ๆ น้อย ๆ สนับสนุนความสัมพันธ์ระหว่างความเมื่อยล้าและการควบคุมระดับน้ำตาล การออกแบบตัดขวางการออกแบบการวิจัยเชิงพรรณนาได้ถูกใช้ วิธีการรวมข้อมูลจากการศึกษาทั้งสองดำเนินการที่มหาวิทยาลัยในเมืองขนาดใหญ่ในแถบมิดเวสต์ของสหรัฐส่งผลให้กลุ่มตัวอย่างทั้งหมด 155 ผู้ใหญ่ในเมืองที่อยู่อาศัยที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 เก็บรวบรวมข้อมูลในช่วง 6 วันจากปี 2013 เดือนมีนาคม 2014 เมื่อยล้าและที่เกี่ยวข้องกับปรากฏการณ์ทางชีววิทยาและจิตวิทยาการวัดการดำเนินการเส้นทางการวิเคราะห์โดยใช้วิธีการสร้างแบบจำลองสมการโครงสร้าง ซอฟแวร์เดินทางเข้ามายังถูกใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ที่ตรวจพบในผู้ป่วยที่มี A1C น้อยกว่าหรือเท่ากับ 7% เมื่อยล้าที่เกี่ยวข้องกับโรคเบาหวานความทุกข์และโรคเบาหวานอาการ แต่ไม่ให้ A1C โดยตรงหรือโดยอ้อม ในกลุ่มที่มี A1C มากกว่า 7% เมื่อยล้าทางอ้อมที่เกี่ยวข้องกับ A1C; ความสัมพันธ์นี้ได้รับการไกล่เกลี่ยผ่านอาการโรคเบาหวาน, ภาวะซึมเศร้าและโรคเบาหวานความทุกข์ สรุปผลการวิจัยของเราแสดงให้เห็นว่าเมื่อยล้าที่เกี่ยวข้องโดยอ้อมกับการควบคุมระดับน้ำตาล แต่เฉพาะในผู้ป่วยที่มีระดับ A1C ในผู้ที่มีการควบคุมระดับน้ำตาลเพียงพอความเมื่อยล้าได้รับอิทธิพลส่วนใหญ่โดยการปรากฏตัวของอาการโรคเบาหวานและความทุกข์ ในทั้งสองกลุ่มจำนวนและความรุนแรงของอาการโรคเบาหวานเป็นตัวทำนายที่แข็งแกร่งของความเหนื่อยล้าโดยไม่คำนึงถึงการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด