One of the key components in the pl

One of the key components in the planning of sustainable cities, according to current research, is plants and planted spaces. Whitford et al., 2001 (abstract), in developing indicators for the ecological performance of urban areas in the UK noted that “the greatest influence on ecological performance was the percentage of green space, particularly of trees.” The fields of landscape ecology and urban ecology have emerged from research to become the primary advocates of ecological design in cities. While a considerable body of research has been gathered, problems of integration and common standards remain to be resolved. Leitao and Ahern (2002), for example, noted that there are “literally hundreds of metrics developed” and that
these metrics are “frequently strongly correlated, and may be confounded” (p. 74). They suggested a reduced list of 7–9 metrics categorised under two aspects of landscape planning—composition and configuration. According to Pauliet and Duhme (2000),

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนประกอบสำคัญในการวางแผนเมืองยั่งยืน ตามงานวิจัยปัจจุบัน อย่างใดอย่างหนึ่งเป็นพืช และพื้นที่ปลูก Whitford และ al., 2001 (ย่อ), ในการพัฒนาตัวบ่งชี้ผลการปฏิบัติงานระบบนิเวศของพื้นที่เขตเมืองในสหราชอาณาจักรกล่าวว่า "มีอิทธิพลมากที่สุดเกี่ยวกับประสิทธิภาพของระบบนิเวศได้เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่สีเขียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งของต้นไม้" ด้านภูมิทัศน์นิเวศวิทยาและนิเวศวิทยาการเมืองได้เกิดจากงานวิจัยเพื่อเป็นการ สนับสนุนหลักของการออกแบบระบบนิเวศในเมือง ในขณะที่มีการรวบรวมตัวอย่างวิจัย ปัญหารวมและมาตรฐานทั่วไปยังคงได้รับการแก้ไข Leitao และอาหาร (2002), เช่น กล่าว "อักษรหลายร้อยวัดพัฒนา" ที่มีอยู่และที่วัดเหล่านี้เป็น "บ่อยขอ correlated และอาจ confounded" (p. 74) พวกเขาแนะนำต่ำกว่าสองด้านการวางแผนภูมิทัศน์จัดรายการลดลง 7-9 วัด – องค์ประกอบและการตั้งค่าคอนฟิก ตาม Pauliet และ Duhme (2000),

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในองค์ประกอบที่สำคัญในการวางแผนของเมืองอย่างยั่งยืนตามการวิจัยในปัจจุบันเป็นพืชและพื้นที่ปลูก Whitford et al., 2001 (นามธรรม) ในการพัฒนาตัวชี้วัดประสิทธิภาพการทำงานของระบบนิเวศของพื้นที่เขตเมืองในสหราชอาณาจักรระบุว่า "อิทธิพลมากที่สุดต่อประสิทธิภาพการทำงานของระบบนิเวศเป็นร้อยละของพื้นที่สีเขียวโดยเฉพาะอย่างยิ่งของต้นไม้." เขตข้อมูลของระบบนิเวศแนวนอนและ นิเวศวิทยาเมืองได้เกิดจากการวิจัยที่จะกลายเป็นผู้สนับสนุนหลักของการออกแบบระบบนิเวศในเมือง ในขณะที่ร่างกายมากของการวิจัยได้รับการรวบรวมปัญหาของการรวมและมาตรฐานทั่วไปยังคงได้รับการแก้ไข Leitao และเฮิร์น (2002) ตัวอย่างเช่นการตั้งข้อสังเกตว่ามี "หลายร้อยตัวอักษรของตัวชี้วัดการพัฒนา"
และตัวชี้วัดเหล่านี้จะ"บ่อยครั้งที่ความสัมพันธ์อย่างมากและอาจจะสับสน" (พี. 74) พวกเขาแนะนำรายการที่ลดลงจาก 7-9 แบ่งตามตัวชี้วัดสองด้านของภูมิทัศน์การวางแผนและการกำหนดค่าองค์ประกอบ ตามที่ Pauliet และ Duhme (2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งในองค์ประกอบหลักในการวางแผนของเมืองอย่างยั่งยืน ตามการวิจัยในปัจจุบัน คือ พืชที่ปลูกเป็น . Whitford et al . , 2001 ( นามธรรม ) ในการพัฒนาตัวชี้วัดประสิทธิภาพทางด้านนิเวศวิทยาของพื้นที่เมืองใน UK กล่าวว่า " ที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพในระบบนิเวศเป็นเปอร์เซ็นต์ของพื้นที่สีเขียว โดยเฉพาะต้นไม้" ด้านนิเวศวิทยาภูมิทัศน์และระบบนิเวศเขตเมืองเกิดขึ้นจากการวิจัยที่จะกลายเป็นผู้สนับสนุนหลักของการออกแบบระบบนิเวศในเมือง ในขณะที่ร่างกายมากของการวิจัยได้ถูกรวบรวมปัญหาของการบูรณาการและมาตรฐานทั่วไปยังคงได้รับการแก้ไข และ leitao Ahern ( 2002 ) , เช่น , กล่าวว่ามี " หลายร้อยตัวอักษรของตัวชี้วัดการพัฒนาที่
" และตัวชี้วัดเหล่านี้เป็นบ่อย " ความสัมพันธ์อย่างยิ่ง และอาจจะได้อาย " ( หน้า 74 ) พวกเขาแนะนำให้ลดรายชื่อ 7 – 9 วัดจัดประเภทภายใต้สองด้านขององค์ประกอบการวางแผนภูมิทัศน์และการตั้งค่า ตาม pauliet และ duhme ( 2000 )