flexion ROM in the experimental gro

flexion ROM in the experimental group increased
over time from baseline to the 12th week, whereas
the control group remained the same as baseline
measurements. The results reveal the beneficial
effect of the exercise program on knee flexion ROM.
In the experimental group, ESs of knee flexion ROM
in both knees improved from a small to medium
level at the completion of the intervention. In both
groups, changes in knee extension ROM indicated
a little difference from a normal value41 and showed
no statistically significant. One possible reason was
that all eligible participants had mild to moderate
severity of knee symptoms. Therefore, their knee
joints would have little or no deformity.
This study indicated that the experimental group
had improved SEE, M-SEV, and some physical
performance components during the 12-week
exercise program. Community participation is needed
in a community-based intervention. With an introduction
to the elderly club at the potential settings,
key persons and community members had discussed
with the researcher about the objective, process, and
expected outcomes of the study. Key persons in each
study setting had helped to introduce the objective
of the study, find eligible participants, and motivate
eligible participants who had decided not to
participate at the first time. These key persons,
especially in the experimental setting, influenced
the possibility of adherence to exercise of study
participants during the study. Thus, key persons in
the community have potential to motivate study
participants to maintain their exercise behavior and
include exercise in their healthy lifestyle.
Limitations of this study include the small
sample size, the specific gender and elderly club
members, non-randomization, and non-blinded
outcome measures. In addition, non-significant
difference in most study variables are needed to
re-studied. An increase in sample size and random
sampling may elucidate this phenomenon. In spite
of these limitations, this study has several strengths.
Firstly it has demonstrated the efficacy of a
community-based exercise program and secondly
it has provided important baseline data to inform
future intervention studies. Further studies also
need to be undertaken including women who are
not members of clubs, who are still working in
communities, and who are completely non-exercising.
Conclusion and Recommendations
These results indicate some benefits of the community-based
exercise program for Thai women with
osteoarthritis of the knee in enhancing self-efficacy
for exercise, decreasing severity of knee symptoms,
and improving some physical performance without
exacerbation of the disease. This study provides a
preliminary support that the community-based
exercise program including stationary cycling may
be used as an exercise modality for people with
osteoarthritis of the knee in communities to enhance
self-efficacy for exercise, decrease severity of
knee symptoms, and increase physical function.
Recommendations for further studies on larger group
of women in community other than elderly club
members, completely non-exercise women, and long
term follow-ups were addressed to detect significant
differences and changes of SEE, OEE, M-SEV, and
physical performance in women with osteoarthritis
of the knee.
Acknowledgement
The researcher expresses her sincere appreciation
to all community members and community health
nurses in study settings for their involvement and
support to the study; and her gratitude to the Division
of Sport Medicine, Department of Orthopedic Surgery,
Faculty of Medicine, Siriraj Hospital, Mahidol
University for non-profit providing the concentric
isokinetic muscle strength testing. This study was
part of the doctoral program supported by a
scholarship from the Commission of Higher
Education, Ministry of Education and was partly
funded by the Thai Health Promotion Foundation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รอมงอในกลุ่มทดลองเพิ่มขึ้น
เมื่อเวลาผ่านไปจาก baseline กับสัปดาห์ที่ 12 ในขณะที่
กลุ่มควบคุมยังคงเหมือนเดิมเป็นพื้นฐาน
การวัด ผลการศึกษาพบประโยชน์
ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายที่หัวเข่างอรอม.
ในกลุ่มทดลอง ESS รอมเข่างอ
เข่าทั้งสองดีขึ้นจากที่มีขนาดเล็กถึงปานกลาง
ระดับที่เสร็จสิ้นการแทรกแซง ในทั้งสอง
กลุ่มมีการเปลี่ยนแปลงใน ROM ขยายเข่าชี้ให้เห็น
ความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ จาก value41 ปกติและแสดงให้เห็นว่า
ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ เหตุผลที่เป็นไปได้หนึ่งคือ
ว่าผู้เข้าร่วมมีสิทธิ์ทุกคนจะได้น้อยถึงปานกลาง
ความรุนแรงของอาการที่หัวเข่า ดังนั้นเข่า
ข้อต่อจะมีน้อยหรือไม่มีความผิดปกติ.
การศึกษาครั้งนี้ชี้ให้เห็นว่ากลุ่มทดลอง
ได้ดีขึ้นเห็น M-SEV และบางส่วนทางกายภาพ
ส่วนประกอบประสิทธิภาพการทำงานในช่วง 12 สัปดาห์
โปรแกรมการออกกำลังกาย ส่วนร่วมของชุมชนเป็นสิ่งจำเป็น
ในการแทรกแซงของชุมชนตาม ด้วยการแนะนำ
ให้กับชมรมผู้สูงอายุในการตั้งค่าที่มีศักยภาพ
คนและสมาชิกในชุมชนที่สำคัญได้หารือ
กับนักวิจัยเกี่ยวกับวัตถุประสงค์การกระบวนการและ
ผลลัพธ์ที่คาดหวังของการศึกษา บุคคลสำคัญในแต่ละ
การตั้งค่าการศึกษาได้ช่วยที่จะแนะนำวัตถุประสงค์
ของการศึกษาพบว่าผู้เข้าร่วมมีสิทธิ์และกระตุ้นให้
ผู้เข้าร่วมมีสิทธิ์ที่ได้ตัดสินใจที่จะไม่
เข้าร่วมเป็นครั้งแรก เหล่าบุคคลสำคัญ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการตั้งค่าการทดลองได้รับอิทธิพล
ความเป็นไปได้ของการยึดมั่นในการออกกำลังกายของการศึกษา
เข้าร่วมในระหว่างการศึกษา ดังนั้นบุคคลที่สำคัญใน
ชุมชนมีศักยภาพที่จะกระตุ้นการศึกษา
เข้าร่วมในการรักษาพฤติกรรมการออกกำลังกายของพวกเขาและ
รวมถึงการออกกำลังกายในการดำเนินชีวิตที่ดีต่อสุขภาพของพวกเขา.
ข้อ จำกัด ของการศึกษาครั้งนี้ ได้แก่ ขนาดเล็ก
ขนาดตัวอย่างเพศที่เฉพาะเจาะจงและชมรมผู้สูงอายุ
สมาชิกที่ไม่ใช่การสุ่มและไม่ใช่ -blinded
วัดผล นอกจากนี้ไม่ใช่อย่างมีนัยสำคัญ
แตกต่างในตัวแปรที่ศึกษาส่วนใหญ่มีความจำเป็นที่จะ
re-ศึกษา การเพิ่มขึ้นของขนาดตัวอย่างและสุ่ม
สุ่มตัวอย่างอาจอธิบายปรากฏการณ์นี้ ทั้งๆที่มี
ข้อ จำกัด เหล่านี้การศึกษาครั้งนี้มีจุดแข็งหลาย.
ประการแรกมันได้แสดงให้เห็นประสิทธิภาพของการให้
โปรแกรมการออกกำลังกายชุมชนและประการที่สอง
มันได้ให้ข้อมูลพื้นฐานที่สำคัญที่จะแจ้งให้
ศึกษาการแทรกแซงในอนาคต การศึกษาต่อไปนอกจากนี้ยัง
จะต้องมีการดำเนินการรวมทั้งผู้หญิงที่
ไม่ได้เป็นสมาชิกของสโมสรที่ยังคงทำงานใน
ชุมชนและผู้ที่มีความสมบูรณ์ไม่ออกกำลังกาย.
สรุปและข้อเสนอแนะ
ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นผลประโยชน์บางส่วนของชุมชนตาม
โปรแกรมการออกกำลังกายสำหรับผู้หญิงไทยที่มี
โรคข้อเข่าเสื่อมในการเสริมสร้างการรับรู้ความสามารถตนเองที่
สำหรับการออกกำลังกาย, การลดความรุนแรงของอาการเข่า
และการปรับปรุงประสิทธิภาพทางกายภาพบางอย่างโดยปราศจาก
อาการกำเริบของโรค การศึกษาครั้งนี้ยังมี
การสนับสนุนในเบื้องต้นว่าชุมชนตาม
โปรแกรมการออกกำลังกายรวมทั้งการขี่จักรยานนิ่งอาจ
นำมาใช้เป็นกิริยาการออกกำลังกายสำหรับผู้ที่มี
โรคข้อเข่าเสื่อมในชุมชนเพื่อเสริมสร้างความ
รู้ความสามารถของตนเองเพื่อการออกกำลังกายลดความรุนแรงของ
อาการที่หัวเข่าและเพิ่มฟังก์ชั่นทางกายภาพ .
ข้อเสนอแนะสำหรับการศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับกลุ่มใหญ่
ของผู้หญิงในชุมชนอื่น ๆ กว่าผู้สูงอายุสโมสร
สมาชิกอย่างสมบูรณ์ไม่ใช่ผู้หญิงออกกำลังกายและระยะยาว
ระยะติดตามถูกส่งไปยังตรวจสอบอย่างมีนัยสำคัญ
ที่แตกต่างกันและการเปลี่ยนแปลงของดู OEE M-SEV และ
สมรรถภาพทางกาย ในสตรีที่มีโรคข้อเข่าเสื่อม
ของข้อเข่า.
Acknowledgement
ผู้วิจัยเป็นการแสดงออกถึงความขอบคุณอย่างจริงใจของเธอ
เพื่อให้สมาชิกทุกคนในชุมชนและสุขภาพชุมชน
พยาบาลในการตั้งค่าการศึกษาการมีส่วนร่วมของพวกเขาและ
การสนับสนุนการศึกษา; และความกตัญญูของเธอที่จะกอง
กีฬาแพทยศาสตร์ภาควิชาศัลยศาสตร์กระดูกและข้อ,
คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาลมหาวิทยาลัยมหิดล
มหาวิทยาลัยที่ไม่แสวงหากำไรให้ศูนย์กลาง
การทดสอบความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ isokinetic การศึกษาครั้งนี้เป็น
ส่วนหนึ่งของหลักสูตรปริญญาเอกได้รับการสนับสนุนโดย
ทุนการศึกษาจากคณะกรรมการอุดมศึกษา
การศึกษากระทรวงศึกษาธิการและเป็นส่วนหนึ่งที่
ได้รับทุนจากมูลนิธิส่งเสริมสุขภาพไทย