Notably, in addition, the duration

Notably, in addition, the duration of social interactions and the total time spent engaged with the examiner increased from
pre- to post-treatment probe sessions for all treated children. In contrast, the control children who interacted with their
parents over a five-day period without receiving SRP did not show improvements on any of our measures of social
interaction. These findings indicate that the Son-Rise Program results in increases in child-initiated communicative actions
and time spent engaged in interactive exchanges with an adult. These findings are especially remarkable considering the
relatively short (five-day) time period of intensive training, which the experimental children received.
Because all episodes of social interaction noted during passive interaction probes were initiated by the child, these gains
reflect increases in the pivotal skill of child-initiated social behavior, which as pointed out by Koegel et al. (2009) may be
‘‘dormant’’ in children with autism, but susceptible to development in the context of social environments that emphasize
child initiation. In addition, the emergence of spontaneously initiated interactive behaviors such as those observed in the
present study has implications for development of joint attention skills and may, therefore, have widespread benefits for
children with autism. Importantly, in typical development dyadic joint attention forms the basis of early social experience in
the first three months of life, prior to increasing motor and cognitive development, which allows expansion into triadic joint
attention involving objects (Legerstee, 2005; Mundy & Newell, 2007), usually in the latter part of the first year of life (e.g.,
Trevarthen, 1993). The present study is one of few autism intervention studies targeting dyadic orienting and spontaneous
social behaviors, which may be important precursors for children to advance to triadic joint attention. However, further
research examining the effects of the Son-Rise Program or other interventions targeting child-initiated dyadic social
interaction over a longer period of time is required to fully understand the impact of this approach on the emergence of
triadic initiated joint attention.
Several of the teaching principles embraced by the Son-Rise Program are also used in other behavioral (e.g., Alpert &
Kaiser, 1992; Koegel, Koegel, Harrower, et al., 1999; Koegel, Koegel, Shoshan, et al., 1999) and developmental interventions
for autism (e.g., Prizant et al., 2003; Rogers & DiLalla, 1991). For example, Greenspan and Wieder’s (1999) floortime uses
imitating the child’s repetitive behaviors as a technique to motivate reciprocal, affective interaction based on the child’s
interests. Indeed, studies suggest that children with autism are more socially responsive, increase the frequency and
duration of gazes at social stimuli, and play with toys in a less perseverative manner when their behavior is imitated by
adults (Dawson & Adams, 1984; Dawson & Galpert, 1990; Ingersoll & Schreibman, 2006; Lewy & Dawson, 1992; Tiegerman
& Primavera, 1984). As pointed out above, the Son-Rise Program also uses direct, natural reinforcement of self-initiated
behavior as in Pivotal Response Training (Koegel, Koegel, Harrower, et al., 1999; Koegel, Koegel, Shoshan, et al., 1999) and
heightened animation as advocated by Prizant et al. (2003). The Son-Rise Program also provides methods for prompting
target behaviors, such as reinforcing and extending child-initiated behavior in a manner similar to ‘‘scaffolding’’, discussed
by Wood, Bruner, and Ross (1976) and using ‘‘wait time’’ as advocated by Manolson (1992). Which techniques are the most
crucial for promoting improved dyadic social interactive and communicative skills, however, remains an empirical
question and awaits further research examining the components of the Son-Rise Program and other intervention
approaches.
Further research also is needed to examine the maintenance of treatment effects as well as generalized changes in the
children’s behavior at home or in other environments. Because the aim of the present study was to directly measure the
immediate effects of treatment in a controlled clinical environment, we did not examine these important components of
intervention. However, this study represents a first step toward empirical validation of the Son-Rise approach. In order
to fully understand the impact of this approach on children’s social-communicative interactive behavior, measuring the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยวด แห่ง ระยะเวลาของการโต้ตอบทางสังคมและเวลารวมที่ใช้ร่วมกับผู้ตรวจสอบที่เพิ่มขึ้นจากก่อนจะเซสชันโพรบหลังรักษาบำบัดเด็กทั้งหมด ในทางตรงข้าม การควบคุมเด็กอาจมีความครอบครัวระยะเวลาห้าวันได้รับ SRP ได้แสดงการปรับปรุงบนใด ๆ ของสังคมของเราวัดโต้ตอบ ค้นพบเหล่านี้บ่งชี้ว่า โปรแกรมลูกขึ้นผลเพิ่มขึ้นในเด็กที่เริ่มต้นการดำเนินการสื่อสารและเวลาที่ใช้ในการแลกเปลี่ยนโต้ตอบกับผู้ใหญ่ ผลการวิจัยเหล่านี้ได้โดยเฉพาะโดดเด่นพิจารณาค่อนข้างสั้นระยะเวลา (5 วัน) เร่งรัดการฝึกอบรม ที่รับเด็กทดลองเนื่องจากจำนวนตอนทั้งหมดของสังคมไว้ในระหว่างการ โต้ตอบแฝงคลิปปากตะเข้ได้เริ่มต้น โดยเด็ก กำไรเหล่านี้สะท้อนถึงการเพิ่มทักษะการแปรของเด็กเริ่มต้นสังคมพฤติกรรม ซึ่งอาจจะเป็นชี้ให้เห็นโดย Koegel et al. (2009)''ไม่ '' ในเด็กโรคออทิซึม แต่ไวต่อการพัฒนาในบริบทของสภาพแวดล้อมทางสังคมที่เน้นเด็กเริ่มต้น นอกจากนี้ การเกิดขึ้นของพฤติกรรมธรรมชาติริเริ่มโต้ตอบเช่นสังเกตในการปัจจุบันการศึกษามีผลการพัฒนาทักษะความสนใจร่วม และ ดังนั้น ได้ประโยชน์อย่างแพร่หลายเด็กกับโรคออทิซึม สำคัญ ในการพัฒนาโดยทั่วไป ความสนใจร่วม dyadic พื้นฐานของประสบการณ์สังคมต้นสามเดือนแรกของชีวิต ก่อนที่จะพัฒนารถยนต์ และรับรู้เพิ่มขึ้น ซึ่งช่วยให้ขยายเข้าร่วม triadicความสนใจที่เกี่ยวข้องกับวัตถุ (Legerstee, 2005 Mundy & Newell, 2007), มักจะอยู่ในส่วนหลังของปีแรกของชีวิต (เช่นTrevarthen, 1993) การศึกษาปัจจุบันเป็นหนึ่งในไม่กี่โรคออทิซึมแทรกแซงการศึกษา dyadic orienting และขาดการกำหนดเป้าหมายสังคมพฤติกรรม ซึ่งอาจ precursors สำคัญสำหรับเด็กที่จะไปสนใจ triadic ร่วม อย่างไรก็ตาม เพิ่มเติมวิจัยตรวจสอบผลกระทบของโปรแกรมบุตรเพิ่มขึ้นหรือการแทรกแซงอื่น ๆ ที่กำหนดเป้าหมายเริ่มต้นเด็กสังคม dyadicโต้ตอบเป็นระยะเวลานานจะต้องเข้าใจผลกระทบของวิธีการนี้ในการเกิดขึ้นของtriadic เริ่มให้ความสนใจร่วมกันหลายหลักสอนกอดโดยซันไรส์ยังใช้ในพฤติกรรมอื่น ๆ (เช่น Alpert &นิคม 1992 Koegel, Koegel, Harrower และ al., 1999 Koegel, Koegel, Shoshan และ al., 1999) และงานวิจัยพัฒนาสำหรับโรคออทิซึม (เช่น Prizant และ al., 2003 โรเจอร์ส & DiLalla, 1991) ตัวอย่าง floortime (1999) กรีนสแปของปริมาณและ Wieder ของใช้เลียนแบบพฤติกรรมซ้ำ ๆ ของเด็กเป็นเทคนิคในการจูงใจซึ่งกันและกัน ผลโต้ตอบตามเด็กสนใจ แน่นอน การศึกษาแนะนำเด็กโรคออทิซึมใช้ตอบสนองสังคมมากขึ้น เพิ่มความถี่ และระยะเวลาของ gazes ที่สิ่งเร้าทางสังคม และเล่นกับของเล่นอย่างน้อย perseverative เมื่อเป็นการเลียนแบบลักษณะการทำงานโดยผู้ใหญ่ (ดอว์สันและ Adams, 1984 ดอว์สันและ Galpert, 1990 Ingersoll & Schreibman, 2006 Lewy และดอว์สัน 1992 Tiegermanและพรีม่าวีร่า 1984) เป็นชี้ออกด้านบน ซันไรส์โปรแกรมยังใช้เสริมแรงโดยตรง ธรรมชาติของริเริ่มด้วยตนเองลักษณะการทำงานในการฝึกอบรมวัตถุตอบสนอง (Koegel, Koegel, Harrower และ al., 1999 Koegel, Koegel, Shoshan และ al., 1999) และเคลื่อนไหวที่ระดับที่สูงขึ้นเป็น advocated โดย Prizant et al. (2003) โปรแกรมบุตรเพิ่มขึ้นมีวิธีการแสดงกล่องโต้ตอบพฤติกรรมเป้าหมาย ภาคเอกชน และขยายเด็กเริ่มต้นทำงานในลักษณะคล้ายคลึงกับ ''นั่งร้าน '', กล่าวถึงโดยไม้ Bruner และรอสส์ (1976) และใช้นิ้วรอเวลา '' เป็น advocated โดย Manolson (1992) เทคนิคที่มีมากที่สุดสิ่งสำคัญในการส่งเสริมปรับปรุง dyadic โต้ตอบ และสื่อสารสังคม อย่างไรก็ตาม ยังคงมีผลคำถาม และรอการวิจัยตรวจสอบคอมโพเนนต์ของโปรแกรมบุตรเพิ่มขึ้นและการแทรกแซงอื่น ๆ เพิ่มเติมแนวทางการวิจัยเพิ่มเติมยังจำเป็นสำหรับการตรวจสอบบำรุงรักษาลักษณะพิเศษ ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงในการตั้งค่าทั่วไปพฤติกรรมเด็ก ที่บ้าน หรือ ในสภาพแวดล้อมอื่น ๆ เพราะจุดมุ่งหมายของการศึกษาปัจจุบันวัดได้โดยตรงทันทีผลของการรักษาในคลินิก เราไม่ไม่ตรวจสอบเหล่านี้ส่วนประกอบสำคัญของแทรกแซง อย่างไรก็ตาม การศึกษานี้แสดงถึงขั้นตอนการตรวจสอบวิธีสนขึ้นประจักษ์แรก ในใบสั่งเพื่อเข้าใจผลกระทบของวิธีการนี้ในเด็กสังคมสื่อสารโต้ตอบลักษณะการทำงาน การวัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในนอกจากนี้ระยะเวลาของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและเวลาทั้งหมดที่ใช้มีส่วนร่วมกับผู้ตรวจสอบเพิ่มขึ้นจากก่อนที่จะโพสต์การรักษาช่วงการสอบสวนสำหรับเด็กทุกคนได้รับการรักษา
ในทางตรงกันข้ามการควบคุมเด็กที่มีความสัมพันธ์กับพวกเขาพ่อแม่ในช่วงระยะเวลาห้าวันโดยไม่ได้รับ SRP ไม่ได้แสดงการปรับปรุงใด ๆ ของมาตรการทางสังคมของการทำงานร่วมกัน การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าผลโปรแกรมบุตร-การเพิ่มขึ้นของการเพิ่มขึ้นของเด็กที่เริ่มต้นการดำเนินการการสื่อสารและเวลาที่ใช้ในการแลกเปลี่ยนร่วมโต้ตอบกับผู้ใหญ่ การค้นพบนี้มีความโดดเด่นโดยเฉพาะการพิจารณาค่อนข้างสั้น (ห้าวัน) ระยะเวลาของการฝึกอบรมอย่างเข้มข้นซึ่งเด็กทดลองได้รับ. เพราะตอนทั้งหมดของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมตั้งข้อสังเกตในช่วงฟิวส์ปฏิสัมพันธ์เรื่อย ๆ ถูกริเริ่มโดยเด็กกำไรเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นของการพิจาณาทักษะของพฤติกรรมทางสังคมของเด็กที่ริเริ่มซึ่งเป็นแหลมออกโดย Koegel et al, (2009) อาจจะเป็น'' เฉยๆ '' ในเด็กออทิสติก แต่ความเสี่ยงที่จะพัฒนาในบริบทของสภาพแวดล้อมทางสังคมที่เน้นการเริ่มต้นของเด็ก นอกจากนี้การเกิดขึ้นของการริเริ่มธรรมชาติพฤติกรรมโต้ตอบเช่นผู้ที่ตั้งข้อสังเกตในการศึกษาครั้งนี้มีผลกระทบต่อการพัฒนาทักษะความสนใจร่วมกันและจึงอาจมีประโยชน์อย่างกว้างขวางสำหรับเด็กออทิสติก ที่สำคัญในการพัฒนาโดยทั่วไป dyadic รูปแบบความสนใจร่วมกันพื้นฐานของประสบการณ์ทางสังคมในช่วงต้นช่วงสามเดือนแรกของชีวิตก่อนที่จะเพิ่มขึ้นยนต์และพัฒนาองค์ความรู้ซึ่งจะช่วยให้การขยายตัวเข้าร่วมtriadic ความสนใจที่เกี่ยวข้องกับวัตถุ (Legerstee 2005; Mundy & Newell, 2007 ) มักจะอยู่ในส่วนหลังของปีแรกของชีวิต (เช่นTrevarthen, 1993) การศึกษาครั้งนี้เป็นหนึ่งในการศึกษาการแทรกแซงของออทิสติกไม่กี่กำหนดเป้าหมายทิศทาง dyadic ธรรมชาติและพฤติกรรมทางสังคมซึ่งอาจจะเป็นสารตั้งต้นที่สำคัญสำหรับเด็กที่จะก้าวไปสู่ความสนใจร่วมกันtriadic แต่ต่อไปการวิจัยการตรวจสอบผลกระทบของโครงการบุตรเพิ่มขึ้นหรือการแทรกแซงอื่น ๆ ที่กำหนดเป้าหมายเด็กริเริ่ม dyadic สังคมการทำงานร่วมกันเป็นระยะเวลานานของเวลาที่จะต้องเข้าใจผลกระทบของวิธีการเกี่ยวกับการเกิดขึ้นของนี้triadic ริเริ่มความสนใจร่วมกัน. หลาย หลักการเรียนการสอนการกอดโดยโครงการบุตรเพิ่มขึ้นนอกจากนี้ยังใช้ในการอื่น ๆ พฤติกรรม (เช่นอัลเพิร์และไกเซอร์1992; Koegel, Koegel, Harrower, et al, 1999;.. Koegel, Koegel, Shoshan, et al, 1999) และ การแทรกแซงการพัฒนาสำหรับออทิสติก(เช่น Prizant et al, 2003;. โรเจอร์สและ DiLalla, 1991) ยกตัวอย่างเช่นกรีนสแปและ Wieder ของ (1999) floortime ใช้เลียนแบบพฤติกรรมของเด็กซ้ำเป็นเทคนิคที่จะกระตุ้นซึ่งกันและกันการทำงานร่วมกันขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเด็กมีความสนใจ อันที่จริงการศึกษาแสดงให้เห็นว่าเด็กออทิสติกมีการตอบสนองทางสังคมเพิ่มความถี่และระยะเวลาของการ gazes ที่เร้าทางสังคมและเล่นกับของเล่นในลักษณะ perseverative น้อยลงเมื่อพฤติกรรมของพวกเขาคือการเลียนแบบผู้ใหญ่(ดอว์สันและอดัมส์, 1984; ดอว์สันและ Galpert , 1990; & Ingersoll Schreibman 2006; Lewy และดอว์สัน, 1992; Tiegerman และ Primavera, 1984) เป็นแหลมออกข้างต้นโครงการบุตรเพิ่มขึ้นนอกจากนี้ยังใช้โดยตรงการเสริมแรงตามธรรมชาติของตัวเองริเริ่มพฤติกรรมในขณะที่สำคัญในการตอบสนองการฝึกอบรม (Koegel, Koegel, Harrower, et al, 1999;.. Koegel, Koegel, Shoshan, et al, 1999 ) และมีความคิดริเริ่มเป็นภาพเคลื่อนไหวสนับสนุนโดยPrizant et al, (2003) โปรแกรมบุตรเพิ่มขึ้นนอกจากนี้ยังมีวิธีการในการกระตุ้นพฤติกรรมเป้าหมายเช่นการเสริมและขยายพฤติกรรมของเด็กที่ริเริ่มในลักษณะที่คล้ายคลึงกับ '' นั่งร้าน '' กล่าวโดยไม้, บรูเนอร์และรอสส์ (1976) และการใช้ '' เวลารอ '' เป็นสนับสนุนโดย Manolson (1992) ซึ่งเทคนิคที่มากที่สุดที่สำคัญในการส่งเสริมที่ดีขึ้น dyadic สังคมทักษะการโต้ตอบและการสื่อสาร แต่ยังคงเป็นเชิงประจักษ์คำถามและกำลังรอคอยการวิจัยต่อการตรวจสอบส่วนประกอบของโปรแกรมบุตรเพิ่มขึ้นและการแทรกแซงอื่นๆวิธี. นอกจากนี้การวิจัยยังเป็นสิ่งจำเป็นในการตรวจสอบการบำรุงรักษา ผลกระทบการรักษารวมทั้งการเปลี่ยนแปลงทั่วไปในพฤติกรรมของเด็กที่บ้านหรือในสภาพแวดล้อมอื่นๆ เพราะจุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้คือการวัดโดยตรงผลกระทบโดยตรงจากการรักษาในสภาพแวดล้อมทางคลินิกควบคุมเราไม่ได้ตรวจสอบองค์ประกอบที่สำคัญเหล่านี้ของการแทรกแซง อย่างไรก็ตามการศึกษานี้แสดงให้เห็นถึงขั้นตอนแรกในการตรวจสอบเชิงประจักษ์ของวิธีบุตรเพิ่มขึ้น เพื่อให้เข้าใจถึงผลกระทบของวิธีการนี้กับเด็กของสังคมพฤติกรรมการสื่อสารโต้ตอบวัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยเฉพาะ นอกจากนี้ ระยะเวลาของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและเวลารวมที่ใช้ร่วมกับผู้ตรวจเพิ่มขึ้นจากก่อนและหลังการประชุม
สอบสวนทั้งหมดทำกับเด็ก ในทางตรงกันข้าม , การควบคุมเด็กที่พูดคุยกับพ่อแม่ของพวกเขา
ตลอดระยะเวลาห้าวัน โดยไม่ได้รับ SRP ไม่ได้แสดงการปรับปรุงใด ๆของมาตรการของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม

จากผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า ลูกชายขึ้นโปรแกรมการเพิ่มขึ้นในการริเริ่มในเด็ก
การสื่อสารและเวลาที่ใช้ร่วมในการแลกเปลี่ยนโต้ตอบกับผู้ใหญ่ การค้นพบเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่น่าทึ่งพิจารณา
ค่อนข้างสั้น ( ห้า ) ระยะเวลาของการฝึกอบรมอย่างเข้มข้น ซึ่งเด็กทดลองได้รับ .
เพราะทุกตอนของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมในการใช้งบประมาณไว้เรื่อย ๆโดยเด็ก ผลประโยชน์เหล่านี้สะท้อนให้เห็นในทักษะที่สำคัญเพิ่มขึ้น
เด็กริเริ่มและพฤติกรรมทางสังคม ซึ่งเป็นแหลมออกโดย KOEGEL et al . ( 2009 ) อาจจะ
''dormant ' ' ในเด็กออทิสติก แต่ไวต่อการพัฒนาในบริบทของสภาพแวดล้อมสังคมที่เน้น
เริ่มต้นเด็กนอกจากนี้การเกิดขึ้นของธรรมชาติเริ่มโต้ตอบพฤติกรรมเช่นที่พบใน
ปัจจุบันการศึกษามีผลกระทบต่อการพัฒนาทักษะความสนใจร่วมกันและอาจจึงได้ประโยชน์อย่างกว้างขวางสำหรับ
เด็กออทิสติก . ที่สำคัญ ในการพัฒนาการรับรู้ทั่วไปร่วมให้ความสนใจรูปแบบพื้นฐานของประสบการณ์ทางสังคมในช่วงต้น
3 เดือนแรกของชีวิตก่อนที่จะเพิ่มมอเตอร์และการพัฒนาทางปัญญาซึ่งจะช่วยให้การขยายตัวใน triadic ร่วมกัน
สนใจเกี่ยวข้องกับวัตถุ ( legerstee , 2005 ; Mundy & Newell , 2007 ) , มักจะอยู่ในส่วนหลังของปีแรกของชีวิต ( เช่น
trevarthen , 1993 ) การศึกษาครั้งนี้เป็นหนึ่งในไม่กี่ ออทิสติก การแทรกแซงการศึกษาเป้าหมายโดยใช้ปฐมนิเทศและพฤติกรรมสังคมโดยธรรมชาติ
,ซึ่งอาจเป็นสารตั้งต้นสำคัญสำหรับเด็กล่วงหน้าเพื่อความสนใจร่วมกัน triadic . แต่ต่อไป
การวิจัยการตรวจสอบผลกระทบของโปรแกรมหรือการแทรกแซงอื่น ๆเป้าหมายลูกชายขึ้นเด็กเริ่มรับรู้ทางสังคม
ปฏิสัมพันธ์ในระยะเวลานานของเวลาเป็นสิ่งจำเป็นที่จะเข้าใจผลกระทบของวิธีการนี้ในการ triadic ริเริ่มร่วมกัน

สนใจหลายของการสอนหลักการ embraced โดยโปรแกรมลูกชายลุกขึ้นยังใช้ในทางอื่น ๆ ( เช่น อัลเบิร์ต&
ไกเซอร์ , 1992 ; KOEGEL KOEGEL , คราด , et al . , 1999 ; KOEGEL KOEGEL shoshan , , et al . , 1999 )
( พัฒนาการสำหรับออทิสติก ( เช่น prizant et al . , 2003 ; โรเจอร์& dilalla , 1991 ) ตัวอย่างเช่น Greenspan และอีกครั้ง ( 1999 ) floortime ใช้
พฤติกรรมเลียนแบบของเด็ก ๆเป็นเทคนิคกระตุ้นซึ่งกันและกันด้านปฏิสัมพันธ์ ตามความสนใจของ
เด็ก แน่นอน , การศึกษาแสดงให้เห็นว่าเด็กออทิสติกเป็นสังคมที่อ่อนไหวมากขึ้น เพิ่มความถี่และระยะเวลาของการชื่นชอบในสังคม
สิ่งเร้า และเล่นกับของเล่นในลักษณะเพอเซะเวอเรทีพน้อยลงเมื่อพฤติกรรมของพวกเขาคือแบบ
ผู้ใหญ่ ( ดอว์สัน&อดัมส์ , 1984 ;ดอว์สัน& galpert 1990 ; Ingersoll & schreibman , 2006 ; Lewy &ดอว์สัน , 1992 ; tiegerman
& Primavera , 1984 ) เป็นแหลมออกข้างต้น โปรแกรมลูกชายลุกขึ้นยังใช้โดยตรง ด้วยธรรมชาติของตนเองเริ่มต้นในการฝึกอบรมการตอบสนองพฤติกรรมเป็นสำคัญ ( KOEGEL KOEGEL , คราด , et al . , 1999 ; KOEGEL KOEGEL shoshan , , et al . , 1999 ) และทำให้ภาพเคลื่อนไหวที่สนับสนุนโดย
prizant et al . ( 2003 )โปรแกรมลูกเพิ่มขึ้นนอกจากนี้ยังมีวิธีการแจ้ง
พฤติกรรมเป้าหมาย เช่น การขยายเด็กริเริ่มและพฤติกรรมในลักษณะที่คล้ายคลึงกับ ' 'scaffolding ' ' กล่าวถึง
ด้วยไม้ บรุนเนอร์ และ รอส ( 1976 ) และใช้ ' เวลา ' ' 'wait ที่สนับสนุนโดย manolson ( 1992 ) เทคนิคซึ่งมีมากที่สุดที่สำคัญเพื่อส่งเสริมการปรับปรุงการรับรู้ทางสังคม
โต้ตอบและทักษะในการสื่อสารอย่างไรก็ตาม ยังคงเป็นคำถามเชิงประจักษ์และวิจัยต่อไป
รอตรวจสอบส่วนประกอบของลูกชายขึ้นโปรแกรมและวิธีการอื่น ๆแทรกแซง
.
นอกจากนี้การวิจัยยังจำเป็นต้องตรวจสอบการบำรุงรักษาของผลการรักษา ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของเด็กทั่วไป
ที่บ้านหรือในสภาพแวดล้อมอื่น ๆ เพราะจุดมุ่งหมายของการศึกษา คือ ตรงวัด
ผลของการรักษาทันทีในการควบคุมสภาพแวดล้อมทางคลินิก เราไม่ได้ตรวจสอบเหล่านี้องค์ประกอบสำคัญของ
การแทรกแซง อย่างไรก็ตามการศึกษานี้เป็นขั้นตอนแรกในการตรวจสอบเชิงประจักษ์ของลูกชายขึ้นวิธีการ เพื่อ
เข้าใจผลกระทบของวิธีการนี้ในเด็กของสังคมการสื่อสารเป็นพฤติกรรมการวัด