Practicing the Art[P]aragraphing is

Practicing the Art
[P]aragraphing is ultimately an art. Its good practice depends on "feel," voice and instinct rather than on any formula or techniques that can be dutifully learnt.
(Richard Palmer, Write in Style: A Guide to Good English, 2nd ed. Routledge, 2002)
Editing by Ear
We think of paragraphing as an organizational skill and may teach it in conjunction with the prewriting or planning stages of writing. I have found, however, that young writers understand more about paragraphing and cohesive paragraphs when they learn about them in conjunction with editing. When developing writers know the reasons for paragraphing, they more readily apply them in the editing stage than in drafting.

Just as students can be trained to hear end punctuation, they can also learn to hear where new paragraphs start and when sentences are off the topic.
(Marcia S. Freeman, Building a Writing Community: A Practical Guide, rev. ed. Maupin House, 2003)
Punctuating Prose
We must stop asking what a paragraph is and start asking what paragraphing (i.e., the initiation of a new paragraph) signals to readers; we must think of paragraphing as a kind of macro-punctuation mark that guides readers' interpretation of passages much as commas guide readers' interpretation of sentences.
(Richard M. Coe, Toward a Grammar of Passages. Southern Illinois University Press, 1988)
Taking Breaths
In general, I would suggest, the paragraph could be understood as a sort of literary respiration, with each paragraph as an extended--in some cases very extended--breath. Inhale at the beginning of the paragraph, exhale at the end. Inhale again at the start of the next.
(Francine Prose, Reading Like a Writer: A Guide for People Who Love Books and for Those Who Want to Write Them. HarperCollins, 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การฝึกศิลปะ[P] aragraphing เป็นที่สุดเป็นศิลปะ ขึ้นอยู่กับการปฏิบัติที่ดีใน" เสียง และสัญชาตญาณมากกว่าสูตรหรือเทคนิคใดๆ ที่สามารถมีเวลาเรียน(ริชาร์ดพาล์มเมอร์ เขียนแบบ: คู่มือภาษาอังกฤษได้ดี ปี 2 ed. 2002)แก้ไข โดยหูเราคิดว่า paragraphing เป็นทักษะองค์กร และอาจสอนร่วมกับ prewriting การวางแผนขั้นตอนการเขียน มีพบ อย่างไรก็ตาม ว่า นักเขียนหนุ่มเข้าใจเพิ่มเติมเกี่ยวกับ paragraphing และเหนียวย่อหน้าเมื่อพวกเขาเรียนรู้เกี่ยวกับพวกเขาร่วมกับการแก้ไข เมื่อนักพัฒนาทราบสาเหตุของ paragraphing พวกเขามากขึ้นนำไปใช้ในขั้นตอนการแก้ไขกว่าในร่างเท่าที่นักเรียนสามารถฝึกฟังท้ายเครื่องหมายวรรคตอน พวกเขาสามารถเรียนรู้ได้ยินที่เริ่มต้นย่อหน้าใหม่และเมื่อประโยคมีปิดหัวข้อ(มาร์ S. ฟรีแมน อาคารชุมชนเขียน: คำแนะนำ rev. ed. Maupin เฮาส์ 2003)Punctuating ร้อยแก้วเราต้องหยุดถามเป็นอะไรย่อหน้าและเริ่มถามสัญญาณอะไร paragraphing (เช่น การเริ่มต้นย่อหน้าใหม่) ผู้อ่าน เราต้องคิดว่า paragraphing เป็นชนิดของเครื่องหมายวรรคตอนแมที่แนะนำผู้อ่านตีความทางเดินเท่าที่จุลภาคแนะนำผู้อ่านตีความประโยค นี้(ริชาร์ด M. Coe ไปไวยากรณ์ของทางเดิน มหาวิทยาลัยเซาเทิร์นอิลลินอยส์กด 1988)การหายใจทั่วไป คำแนะนำ ย่อหน้าอาจเข้าใจเป็นจัดเรียงของวรรณกรรมหายใจ แต่ละวรรคเป็นขยาย - ในบางกรณีมากขยาย - ลมหายใจ หายใจเข้าในตอนต้นของย่อหน้า หายใจออกเมื่อสิ้นสุด หายใจเข้าอีกครั้งเมื่อเริ่มต้นถัดไป(Francine ร้อยแก้ว อ่านเช่นนักเขียน: คู่มือ สำหรับคนรักหนังสือ และ สำหรับผู้ที่ต้องการเขียน อยู่เสมอ HarperCollins, 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฝึกศิลปะ
[P] aragraphing ท้ายที่สุดก็คือศิลปะ การปฏิบัติที่ดีขึ้นอยู่กับ "ความรู้สึก" เสียงและสัญชาตญาณมากกว่าในสูตรหรือเทคนิคที่สามารถเรียนรู้ได้ตามหน้าที่.
(ริชาร์ดพาลเมอร์เขียนในสไตล์: คู่มือภาษาอังกฤษดี 2 เอ็ดเลดจ์ 2002.)
แก้ไขโดยหู
เรา คิดว่าย่อหน้าเป็นทักษะขององค์กรและอาจสอนร่วมกับ prewriting หรือการวางแผนขั้นตอนของการเขียน ฉันได้พบ แต่ที่นักเขียนหนุ่มเข้าใจเพิ่มเติมเกี่ยวกับย่อหน้าและย่อหน้าเหนียวเมื่อพวกเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับพวกเขาในการร่วมกับการแก้ไข เขียนเมื่อพัฒนาทราบสาเหตุของการย่อหน้าพวกเขามากขึ้นอย่างรวดเร็วนำไปใช้ในขั้นตอนการแก้ไขกว่าในการจัดทำร่าง. เช่นเดียวกับที่นักเรียนสามารถฝึกที่จะได้ยินเครื่องหมายวรรคตอนท้ายพวกเขายังสามารถเรียนรู้ที่จะได้ยินเสียงที่ย่อหน้าใหม่เริ่มต้นและเมื่อประโยคปิดหัวข้อ . (มาร์เซียเอสฟรีแมน, ตึก A เขียนชุมชน:.. คู่มือปฏิบัติเรฟเอ็ดมอแปงเฮ้าส์, 2003) รวดร้อยแก้วเราต้องหยุดขอให้สิ่งที่เป็นวรรคและเริ่มถามว่าย่อหน้า (กล่าวคือการเริ่มต้นของย่อหน้าใหม่) สัญญาณไปยังผู้อ่าน; เราต้องคิดว่าย่อหน้าเป็นชนิดของเครื่องหมายวรรคตอนมหภาคที่แนะนำ 'การตีความของทางเดินมากที่สุดเท่าที่เครื่องหมายจุลภาคคู่มือผู้อ่านผู้อ่านตีความหมายของประโยค. (ริชาร์ดเอ็มโคย์ไปทางไวยากรณ์ของ Passages. Southern Illinois University Press, 1988) การ หายใจโดยทั่วไปผมจะแนะนำวรรคอาจจะเข้าใจว่าการเรียงลำดับของการหายใจวรรณกรรม, วรรคแต่ละขยาย - ในบางกรณีการขยายมาก - ลมหายใจ หายใจเข้าที่จุดเริ่มต้นของย่อหน้าหายใจออกในตอนท้าย หายใจเข้าอีกครั้งในช่วงเริ่มต้นของการต่อไป. (ฟรานร้อยแก้ว, อ่านหนังสือเหมือนผู้เขียน:. คู่มือสำหรับคนที่รักหนังสือและสำหรับผู้ที่ต้องการที่จะเขียนพวกเขา HarperCollins, 2006)