Chapter 58: The Masterpiece that Sh

Chapter 58: The Masterpiece that Shocked the Entire Hall!

May we all be blessed with longevity?

Though thousands of miles apart, we are still able to share the beauty of the moon together?

Zhang Ye had already finished reciting his poem, but the sound lingered on. Everyone present seemed to have their goosebumps explode. They were momentarily silent! The entire auditorium was echoing with the sound from the microphone!

With the poem unleashed, it shocked the entire auditorium!

Meng Dongguo was already stunned when he heard half of it!

Big Thunder, Zheng Anbang, Little Red Mushroom and the other Writers’ Association’s Teachers were dumbfounded!

Even without mentioning them, one could tell just by observing the atmosphere in the auditorium. Everyone in the audience had turned silent. Even the host, Zhang Huo, was at a loss for words while holding onto the microphone. The female host, Sung Mengjie, was even worse. She stared straight ahead and did not even realize that her hand had lost its grip on the microphone. Only when it issued a heavy thud on the red-carpeted floor of the podium did she come around. Following this, the souls of the people returned to their empty bodies, as if they had just crawled down from the moon in Zhang Ye’s poem!

Wow!

Shouts immediately exploded!

“Good poem!”

“What the f***!”

“Heavens! What did I just hear!”

“The pen of God! The pen of God!”

“Too awesome! This poem is enough to explode!”

Some people could not help but stand up and applaud loudly!

Director Zhao Guozhou and Wang Xiaomei were stunned!

Big Sis Zhou exclaimed, “What a good melody poem! Teacher Little Zhang really created it on the spot? Oh, my God! Oh, my Buddha! Oh, my Guanyin Bodhisattva! Oh, my Jesus! Oh, my Heavens!” She believed in quite a few religions, as there were all sorts of variations. “That ‘The Song of the Stormy Petrel’ was made on the spot. ‘Flying Bird and Fish’ and ‘A Generation’ were also improvised on the spot. ‘See Me or Not’ was also written there and then. This is also written at the last minute? How could this be possible!? What sort of brain does Teacher Little Zhang have!?”

Wow!

It was unknown who gave the first applause! Thunderous applause!

This was not an analogous description! It was really like thunder! The entire auditorium’s ceiling seemed to have been blown away! Other than applause, nothing else could be heard!

What was good about this melody poem? Many laymen might not be able to tell what was good about it, but they knew that it was definitely good.

Only Meng Dongguo, Zheng Anbang and company knew what realm this melody poem had reached. This was written too well. It revolved around the thoughts and imagination that opened up due to the Mid-Autumn’s moon. It embodied the joys and sorrows of the world into a philosophical pursuit of the meaning of life and the universe!

When will the moon be clear and bright? With a cup of wine in my hand, I ask the clear sky.

In the heavens on this night, I wonder what season it would be?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 58: ผลงานชิ้นที่ตกใจห้องโถงทั้งหมดเราทั้งหมดอาจมีความสุขกับอายุยืนแม้ว่า พันห่างกัน เราจะยังคงสามารถแบ่งปันความงามของดวงจันทร์ด้วยกันจางเย่จบไปแล้วอ่านบทกวีของเขา แต่เสียงลอยอยู่บน ทุกคนอยู่เหมือนกับมีขนลุกของพวกเขาระเบิด พวกเขาก็เงียบชั่วขณะ หอประชุมทั้งหมดถูกสะท้อนเสียงจากไมโครโฟนด้วยบทกวีสะใจ มันตกใจทั้งหอประชุมDongguo เมงอึ้งแล้วเมื่อเขาได้ยินเสียงครึ่งหนึ่งของมันฟ้าร้องใหญ่ เจิ้ง Anbang เห็ดแดงน้อย และอื่น ๆ ครูนักเขียนสมาคมได้มหาศาลแม้ไม่ได้ หนึ่งสามารถบอกเพียงแค่สังเกตบรรยากาศในหอประชุม ทุกคนในกลุ่มเป้าหมายที่มีเปิดไม่มีเสียง แม้แต่โฮสต์ จางอาทิ แก้ไขสำหรับคำขณะที่กดลงในไมโครโฟน เจ้าหญิง Mengjie สูง ก็ยิ่งแย่ลง เธอจ้องตรงไปข้างหน้า และแม้แต่หารู้ไม่ว่า มือของเธอได้สูญเสียการยึดเกาะบนไมโครโฟน เมื่อมันออกปึ่กหนักบนพื้นพรมแดงของแท่น ได้เธอมา ต่อไปนี้ วิญญาณของผู้คนกลับไปร่างกายว่างเปล่า ว่าพวกเขามีเพียงตระเวนลงดวงจันทร์ในบทกวีของจางเย่ของว้าวShouts กระจายทันที"บทกวีดี""ดู่""สวรรค์ ไม่เพียงบอก""ปากกาของพระเจ้า ปากกาของพระเจ้า""น่ากลัวเกินไป บทกวีนี้เป็นเพียงพอที่จะระเบิดบางคนอาจไม่ช่วย แต่ยืนขึ้น และปรบมือเสียงดังกรรมการ Zhao Guozhou และ Xiaomei วังได้ตะลึงใหญ่ Sis โจว exclaimed "อะไรดีทำนองบทกวี ครูน้อยจางจริง ๆ สร้างจุด คุณพระช่วย! โอ้ พระพุทธเจ้าของฉัน โอ้ พระโพธิสัตว์เจ้าแม่กวนอิมของฉัน โอ้ พระเยซูของฉัน โอ้ สวรรค์ของฉัน! " เธอเชื่อในศาสนาค่อนข้างน้อย ณมีทุกประเภทของรูปแบบ "ว่า 'เพลงที่ Stormy Petrel' ทำในจุดนี้' บินนกและปลา ' และ 'A รุ่น' ยังถูกว่ากลอนสดในจุดนี้ 'เห็นฉัน หรือไม่' ยังเขียนมีแล้ว นี้เขียนเป็นในนาทีสุดท้าย วิธีนี้อาจเป็นไปได้ เรียงลำดับสิ่งของสมองครูน้อยจางมีหรือไม่?"ว้าวก็ไม่รู้จักเจ้าปรบมือแรก เสียงปรบมือสนั่นไม่มีคำอธิบายคล้าย จริง ๆ มันเป็นเหมือนฟ้าร้อง เพดานของหอประชุมทั้งหมดดูเหมือนจะเป่าออกไป นอกเหนือจากเสียงปรบมือ อะไรอาจจะได้ยินดีเกี่ยวกับบทกวีทำนองนี้คืออะไร ฆราวาสหลายคนอาจไม่สามารถบอกอะไรดีเกี่ยวกับมัน แต่พวกเขารู้ว่า มันดีแน่นอนเพียง Dongguo เมง เจิ้ง Anbang และบริษัท รู้ว่าดินแดนใด ได้ถึงบทกวีทำนองนี้ นี้เขียนดีเกินไป มันสิทธิรอบความคิดและจินตนาการที่เปิดเนื่องจากดวงจันทร์ Mid ร่วง มันรวบรวมความสุขและทุกข์ของโลกเป็นการแสวงหาปรัชญาความหมายของชีวิตและจักรวาลเมื่อดวงจันทร์จะสว่าง และชัดเจนหรือไม่ พร้อมจิบไวน์ในมือของฉัน ฉันถามท้องฟ้าบนท้องฟ้าในคืนนี้ ฉันสงสัยว่า จะฤดูกาลใด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 58: ชิ้นเอกที่ช็อคทั้งฮอลล์

ที่เราทุกคนอาจจะมีความสุขกับการมีอายุยืนยาว?

แม้ว่าหลายพันไมล์ห่างกันเรายังคงสามารถที่จะแบ่งปันความงามของดวงจันทร์ด้วยกันไหม?

Zhang ท่านทั้งหลายได้ดำเนินการเสร็จสิ้นแล้วท่องบทกวีของเขา แต่เสียง อ้อยอิ่งบน ปัจจุบันทุกคนดูเหมือนจะมีขนลุกของพวกเขาระเบิด พวกเขามีความเงียบชั่วขณะ! หอประชุมทั้งหมดถูกสะท้อนกับเสียงจากไมโครโฟน!

ด้วยบทกวีปลดปล่อยมันตกใจหอประชุมทั้งหมด!

เม้ง Dongguo ตะลึงแล้วเมื่อเขาได้ยินเสียงครึ่งหนึ่งของมัน!

บิ๊กทันเดอร์, เจิ้งเหอ Anbang, Little Red เห็ดและสมาคมอื่น ๆ นักเขียนของ ครูตะลึง!

แม้ไม่ต้องกล่าวถึงพวกเขาหนึ่งสามารถบอกได้เพียงโดยการสังเกตบรรยากาศในหอประชุม ทุกคนในกลุ่มผู้ชมได้หันเงียบ แม้เจ้าภาพ Zhang Huo เป็นที่สูญเสียสำหรับคำในขณะที่ถือลงบนไมโครโฟน พิธีกรหญิงสูง Mengjie ก็ยิ่งเลวร้ายลง เธอจ้องมองตรงไปข้างหน้าและไม่ได้ตระหนักว่ามือของเธอได้สูญเสียการยึดเกาะของไมโครโฟน เฉพาะเมื่อมันออก thud หนักบนชั้นสีแดงปูพรมของแท่นเธอมารอบ ๆ ต่อไปนี้จิตวิญญาณของผู้คนกลับไปยังหน่วยงานที่ว่างเปล่าของพวกเขาเช่นถ้าพวกเขาเพิ่งคลานลงมาจากดวงจันทร์ในบทกวีจางเจ้าของ!

ว้าว!

ตะโกนระเบิดทันที

"บทกวีดี!"

"สิ่งที่ *** ฉ!"

" ชั้นฟ้าทั้งหลาย! อะไรผมแค่ได้ยิน! "

" ปากกาของพระเจ้า! ปากกาของพระเจ้า "

" น่ากลัวเกินไป! กลอนบทนี้ก็เพียงพอที่จะระเบิด! "

บางคนไม่สามารถช่วย แต่ยืนขึ้นและปรบมือเสียงดัง!

กรรมการ Zhao Guozhou และวัง Xiaomei ตะลึง!

บิ๊กซีโจวอุทานออกมาว่า" อะไรทำนองเพลงบทกวีที่ดี! ครูเล็ก ๆ น้อย ๆ จางสร้างจริงๆที่จุด? โอ้พระเจ้า! โอ้พระพุทธเจ้าของฉัน! โอ้พระโพธิสัตว์เจ้าแม่กวนอิมของฉัน! โอ้พระเยซูของฉัน! โอ้สวรรค์ของฉัน! "เธอเชื่อในค่อนข้างไม่กี่ศาสนาเท่าที่มีอยู่ทุกประเภทของรูปแบบ "นั่น 'เพลงของพายุนกนางแอ่น' ถูกสร้างขึ้นมาในจุดที่ 'บินนกและปลา' และ 'รุ่น' นอกจากนี้ยังได้ชั่วคราวในจุดที่ 'ดู Me หรือไม่ยังเป็นหนังสือที่เขียนมีแล้ว นี้ถูกเขียนในนาทีสุดท้าย? วิธีนี้อาจจะเป็นไปได้ !? สิ่งที่จัดเรียงของสมองอาจารย์เล็ก ๆ น้อย ๆ จางมี !? "

ว้าว!

มันเป็นที่ไม่รู้จักผู้ให้เสียงปรบมือแรก! เสียงปรบมือดังสนั่น!

นี้ไม่ได้เป็นคำอธิบายที่คล้าย! มันเป็นจริงเช่นฟ้าร้อง! เพดานทั้งหอประชุมดูเหมือนจะได้รับการเป่าออกไป! อื่น ๆ กว่าเสียงปรบมืออะไรอย่างอื่นอาจจะได้ยิน!

อะไรคือสิ่งที่ดีเกี่ยวกับบทกวีทำนองนี้หรือไม่? ฆราวาสหลายคนอาจจะไม่สามารถที่จะบอกได้ว่าเป็นสิ่งที่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่พวกเขารู้ว่ามันเป็นมั่นเหมาะดี.

เท่านั้นเม้ง Dongguo เจิ้งเหอ Anbang และ บริษัท ที่รู้ว่าสิ่งที่ขอบเขตบทกวีทำนองนี้ก็มาถึง นี้ถูกเขียนดีเกินไป มันโคจรรอบความคิดและจินตนาการที่เปิดขึ้นเนื่องจากดวงจันทร์กลางฤดูใบไม้ร่วงของ มันเป็นตัวเป็นตนความสุขและความทุกข์ของโลกเข้าสู่การแสวงหาปรัชญาของความหมายของชีวิตและจักรวาล!

เมื่อดวงจันทร์จะมีความชัดเจนและสดใส? กับถ้วยไวน์ในมือของฉันฉันขอให้ฟ้าใส.

ในชั้นฟ้าทั้งหลายในคืนนี้ผมสงสัยว่าฤดูกาลมันจะเป็นอย่างไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 58 : ผลงานชิ้นเอกที่ทำให้หอทั้งหมดเราอาจจะได้รับพรที่มีอายุยืน ?แม้ว่าหลายพันไมล์ เรายังสามารถแบ่งปันความงามของดวงจันทร์ด้วยกันจางจงมีเสร็จแล้ว ท่องกลอนของเขา แต่เสียงที่ดังอยู่ใน ปัจจุบันทุกคนรู้สึกขนลุกของพวกเขาระเบิด เขาเงียบไปชั่วขณะ ! ห้องประชุมทั้งหมดถูกสะท้อนกับเสียงจากไมโครโฟนกับบทกวีที่ปลดปล่อยออกมา มันตกใจ หอประชุมทั้งหมด !เมิง dongguo ก็ตะลึง เมื่อเขาได้ยินว่าครึ่งเลย !ใหญ่ ฟ้าร้อง เจิ้ง anbang หนูน้อยหมวกแดง เห็ด และครูนักเขียนอื่น ๆสมาคมมีอึ้ง !ถ้าพูดถึงพวกเขา หนึ่งสามารถบอกได้แค่สังเกตบรรยากาศในหอประชุม ผู้ชมทุกคนได้กลายเป็นเงียบ แม้แต่เจ้าภาพ จางฮัว เป็น พูดไม่ออก ในขณะที่ถือไมโครโฟน โดยผู้ดำเนินรายการหญิง ซอง mengjie เป็นยิ่งแย่ลง เธอจ้องตรงไปข้างหน้าและไม่ได้ตระหนักว่าเธอได้สูญเสีย Grip ของไมโครโฟน แต่เมื่อมันออก . . . หนักบนสีแดงปูพรม พื้นของเวทีที่เธอมา ต่อไปนี้ ชีวิตของผู้คนกลับไปของพวกเขาว่างเปล่า ร่างกาย เช่น ถ้าพวกเขาเพิ่งจะคลานลงมาจากดวงจันทร์ในกลอนของ จาง เย !ว้าว ! ! !ตะโกนทันทีทันที" ดี กลอน "" อะไร F * * * "" สวรรค์ เมื่อกี้ฉันได้ยินว่าอะไรนะ ! "" ปากกาของพระเจ้า ! ปากกาของพระเจ้า ! "" น่ากลัวเกินไป ! กลอนนี้มีมากพอที่จะระเบิด ! "บางคนอาจจะไม่ช่วย แต่ยืนขึ้นและปรบมือดังๆผู้กำกับจ้าว guozhou และวังเสียวหันมึนงง !พี่โจว อุทานว่า " อะไรดีทำนองกลอน ครูน้อยจาง สร้างบนจุด โอ้ พระเจ้า ! ! ! ! ! โอ้มายพระพุทธเจ้า ! โอ้ พระโพธิสัตว์เจ้าแม่กวนอิมของฉัน ! โอ้ พระเจ้า ! โอ้ สวรรค์ ! " เธอเชื่อในค่อนข้างไม่กี่ศาสนา เป็นมีทุกประเภทของรูปแบบ " ที่ " เพลงของนกจมูกหลอด " พายุทำในจุดที่ " นกบินและปลา " และ " รุ่น " ก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้น " เห็นฉันหรือไม่ " ถูกเขียนมีแล้วยัง ยังเขียนในนาทีสุดท้าย ? วิธีนี้อาจเป็นไปได้ ! ? สิ่งที่จัดเรียงของสมองแล้วครูเล็กจางมี ? "ว้าว ! ! !มันไม่รู้จักใครให้ตบมือกันก่อน เสียงปรบมือดังสนั่น !นี้ไม่ได้เป็นเกมที่คล้ายกัน ! จริงๆมันก็เหมือนสายฟ้า เพดานทั้งหอประชุม ดูเหมือนจะถูกพัดไป นอกจากเสียงปรบมือ ก็ไม่มีอะไรอื่นที่สามารถได้ยินสิ่งที่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ทำนองกลอน ? หลายทางอาจจะไม่สามารถบอกสิ่งที่ดีเกี่ยวกับมัน แต่พวกเขาไม่รู้ว่ามันอร่อยจริงๆแค่เมิง dongguo , บริษัท เจิ้ง anbang และรู้ขอบเขตว่าทำนองกลอนได้ถึง นี้ถูกเขียนขึ้นด้วยเช่นกัน มันวนเวียนอยู่กับความคิดและจินตนาการว่าเปิดจากกลางฤดูใบไม้ร่วงของดวงจันทร์ มันไว้ในความสุขและความทุกข์ของโลกในการแสวงหาปรัชญาความหมายของชีวิตและจักรวาลเมื่อดวงจันทร์ได้ชัดเจน และสดใส พร้อมแก้วไวน์ในมือของฉัน ฉันขอให้ฟ้าใสในท้องฟ้าในคืนนี้ ผมสงสัยว่า ฤดูกาลก็จะเป็น ?