are often perceived to be high:bett

are often perceived to be high:better to keep up the flow of support funds than to slow down, reassess, and risk falling into a ditch. In most countries, the making of foreign policy typically produces a rich trove of "policy-based evi­dence." American institutions seem to specialize in distorted problem formula­tion and flawed policy execution. Before the 2003 intervention in Iraq, which was based on amateur group think screening out critical definitions of the problem (see Pfiffner 2010, 201), the classic example of weak problem diagnosis was US participation in the Vietnam War. Successive definitions by core for­eign policy institutions over time (including the State Department, the CIA, the Department of Defense) led to American support of a series of puppet regimes in South Vietnam and increased US military participation to stop Communist-threatened "dominoes" from falling. The mistake was to move ahead in the early 1960s, ignoring such core lessons from the past as the French debacle in Indochina, since many of these lessons were institutionally inconvenient for justification of the expansion option (Tuchman 1984).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มักจะมีการรับรู้จะสูง: ดีกว่าเพื่อให้การไหลของเงินทุนที่ได้รับการสนับสนุนมากกว่าที่จะชะลอตัวลงประเมินและความเสี่ยงตกอยู่ในคูน้ำ ในประเทศส่วนใหญ่การทำนโยบายต่างประเทศมักจะก่อให้เกิดความอุดมสมบูรณ์ของขุม "หลักฐานตามนโยบาย." สถาบันอเมริกันดูเหมือนจะมีความเชี่ยวชาญในการกำหนดปัญหาการบิดเบือนและการดำเนินนโยบายที่ผิดพลาด ก่อนที่ 2003 การแทรกแซงในอิรักซึ่งก็ขึ้นอยู่กับกลุ่มมือสมัครเล่นคิดว่าการตรวจคัดกรองออกข้อกำหนดที่สำคัญของปัญหา (ดู pfiffner 2010, 201) ตัวอย่างคลาสสิกของการวินิจฉัยปัญหาที่อ่อนแอเป็นเรามีส่วนร่วมในสงครามเวียดนาม คำจำกัดความต่อเนื่องโดยสถาบันหลักของนโยบายต่างประเทศในช่วงเวลา (รวมทั้งฝ่ายรัฐ, ซีไอเอกรมป้องกัน) นำไปสู่​​การสนับสนุนอเมริกันของชุดของระบบหุ่นในเวียดนามใต้และเพิ่มการมีส่วนร่วมกับเราที่จะหยุดทหารคอมมิวนิสต์คุกคาม "แต้ม" จากการล้ม ความผิดพลาดคือการย้ายไปข้างหน้าในช่วงต้นทศวรรษ 1960 โดยไม่สนใจบทเรียนหลักดังกล่าวจากอดีตที่ผ่านมาในขณะที่น้ำท่วมฝรั่งเศสในอินโดจีนตั้งแต่หลายบทเรียนเหล่านี้ไม่สะดวก institutionally กับเหตุผลของการขยายตัว (Tuchman 1984)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มักจะมองเห็นเป็น สูง: ดีกว่าเพื่อให้ค่าการไหลของเงินสนับสนุนกว่าชะลอ ประเมิน และความเสี่ยงในการคู ในประเทศส่วนใหญ่ การทำนโยบายต่างประเทศโดยทั่วไปสร้างไปรวยของ "นโยบายตาม evi­dence" ดูเหมือน ปัญหาเพี้ยน formula­tion และการดำเนินนโยบาย flawed สถาบันอเมริกัน ก่อนที่จะแทรกแซง 2003 ในอิรัก ซึ่งเป็นไปตามคิดว่าสมัครเล่นกลุ่มที่คัดกรองออกข้อกำหนดที่สำคัญของปัญหา (ดู Pfiffner 2010, 201), ตัวอย่างคลาสสิกของการวินิจฉัยปัญหาอ่อนแอถูกสหรัฐอเมริกาเข้าร่วมในสงครามเวียดนาม ข้อกำหนดที่ต่อเนื่อง โดยสถาบัน for­eign นโยบายหลัก (กระทรวง CIA รวมถึงเวลา กระทรวงกลาโหม) นำไปสนับสนุนอเมริกันชุดของระบอบหุ่นเชิดในเวียดนามใต้ และเพิ่มการมีส่วนร่วมทหารสหรัฐฯ หยุดขู่คอมมิวนิสต์ "แต้ม" จากการตก ความผิดถูกล่วงหน้าในช่วง 1960 ละเว้นบทเรียนจากอดีตเป็น debacle ฝรั่งเศสในอินโดจีน หลักดังกล่าว เนื่องจากหลายบทเรียนเหล่านี้ได้ถูกละเลย institutionally สำหรับเหตุผลของตัวขยาย (Tuchman 1984)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการรับรู้ยังอยู่ในระดับสูง:ดีกว่าที่จะทำให้ได้การไหลเข้าของเงินทุนสนับสนุนกว่าที่จะชะลอตัวลงและความเสี่ยง reassess ลดลงไปในหลุมที่อยู่ ในประเทศที่ทำให้การดำเนินนโยบายต่างประเทศโดยทั่วไปของที่พบในดินทำให้ที่หรูหราในแบบ"ตามนโยบายมีเอวีใหญ่ dence ."การกำกับสถาบันการเงินชาวอเมริกันก็ดูเหมือนจะเชี่ยวชาญในการบังคับคดีปัญหาสูตรใหญ่มีการบังคับใช้และการดำเนินนโยบายผิดพลาดบิดเบือน ก่อน 2003 ที่เกิดจากการแทรกแซงในอิรักซึ่งเป็นตามกลุ่มสมัครเล่นคัดกรองออกมาคิดว่าคำนิยามของความสำคัญของปัญหา(ดู pfiffner 2010201 )ตัวอย่างเช่นคลาสสิคของการวินิจฉัยปัญหาอ่อนแอเป็นการมีส่วนร่วมในสงครามเวียดนามที่ คำนิยามของอย่างต่อเนื่องโดยแกนหลักสำหรับนโยบายสถาบันการเงินใหญ่ eign ตลอดช่วงเวลา(รวมถึงรัฐกรมที่ CIAกรมป้องกัน)นำไปสู่การสนับสนุนอเมริกาในชุดของรัฐบาลหุ่นกระบอกใน ภาค ใต้และเวียดนามเพิ่มขึ้นการมีส่วนร่วมทางทหารเราจะหยุดพรรคคอมมิวนิสต์ - ขู่ว่า"หมากดอม - อิโนส"จากลดลง เป็นความผิดพลาดที่จะย้ายไปในช่วงทศวรรษที่ 1960 s ช่วงต้นที่ไม่สนใจเรียนรู้จากบทเรียน core เช่นว่านั้นจากที่ผ่านมาเป็นอย่างฝรั่งเศสในอินโดจีนนับตั้งแต่จำนวนมากของบทเรียนเหล่านี้เป็นหนทางเดียวไม่สะดวกสำหรับเหตุผลของตัวเลือก( tuchman 1984 )