Henry George was an itinerant types

Henry George was an itinerant typeseetter and newspaper editor who became a skilled lecturer and critic of the economic system. His book Progress and Poverty made him famous, and he ran, unsuccessfully, for mayor of New York several times in the 1880s and 1890s. In this address, delivered in an opera house in Burlington, Iowa, George examines the social roots of poverty in the United States in the nineteenth century, challenging the myth of individual blame.

Ladies and Gentlemen:
I propose to talk to you to-night of the Crime of Poverty. I cannot, in a short time, hope to convince you of much; but the thing of things I should like to show you is that poverty is a crime. I do not mean that it is a crime to be poor. Murder is a crime; but it is not a crime to be murdered; and a man who is in poverty, I look upon, not as a criminal in himself, so much as the victim of a crime for which others, as well perhaps as himself, are responsible. That poverty is a curse, the bitterest of curses, we all know. Carlyle was right when he said that the hell of which Englishmen are most afraid is the hell of poverty; and this is true, not of Englishmen alone, but of people all over the civilised world, no matter what their nationality. It is to escape this hell that we strive and strain and struggle; and work on oftentimes in blind habit long after the necessity for work is gone.
The curse born of poverty is not confined to the poor alone; it runs through all classes, even to the very rich. They, too, suffer; they must suffer; for there cannot be suffering in a community from which any class can totally escape. The vice, the crime, the ignorance, the meanness born of poverty, poison, so to speak, the very air which rich and poor alike must breathe.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮนรีจอร์จถูกแก้ไขยังคงเป็น typeseetter และหนังสือพิมพ์ที่กลายเป็นอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญและนักวิจารณ์ของระบบเศรษฐกิจ หนังสือความก้าวหน้าและความยากจนของเขาทำให้เขามีชื่อเสียง และเขา วิ่ง ประสบความสำเร็จ ให้เป็นนายกเทศมนตรีของนิวยอร์กหลายครั้งในปัจจุบันและช่วงปี 1890 สื่อ ในที่อยู่นี้ จัดส่งในการโอเปร่าในเบอร์ลิงตัน รัฐไอโอวา จอร์จตรวจสอบรากฐานทางสังคมความยากจนในสหรัฐอเมริกาในศตวรรษ ท้าทายตำนานของตำหนิแต่ละ สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ:ผมเสนอให้พูดคุยกับคุณไปคืนของอาชญากรรมความยากจน ไม่ ในช่วงเวลาสั้น ๆ หวังจะโน้มน้าวให้คุณมาก แต่สิ่งที่สิ่งที่ฉันควรต้องแสดงได้ว่าความยากจนอาชญากรรม ผมได้หมายความ ว่า เป็นอาชญากรรมจะไม่ดี ฆาตกรรมเป็นอาชญากรรม แต่มันไม่ใช่อาชญากรรมการถูกฆาตกรรม และคนที่อยู่ในความยากจน ฉันมอง ไม่เป็นก่อการร้ายในตัวเอง มากเป็นเหยื่อของอาชญากรรมที่ผู้อื่น เช่นอาจจะเป็นตัวเอง รับผิดชอบ ความยากจนว่าสาป bitterest ของ curses เรารู้ คาร์ลายล์ถูกต้องเมื่อเขากล่าวว่า นรก Englishmen กำลังกลัวสุดคือ นรกของความยากจน และนี้เป็นจริง ไม่ Englishmen เพียงอย่างเดียว แต่คนทั่วโลกอารยะของ ไม่ว่าสัญชาติใด การหนีนรกที่เรามุ่งมั่น และต้องใช้ และนี้ ต่อสู้ และทำงานอาจเกิดในนิสัยยาวตาบอดจำเป็นสำหรับการทำงานจะหายไป ไม่มีขังแช่งเกิดความยากจนยากจนเพียงอย่างเดียว มันวิ่งผ่านทุกชั้น แม้จะรวยมาก พวกเขา เกินไป ประสบ พวกเขาต้องประสบ สำหรับไม่มีทุกข์ในชุมชนซึ่งชั้นใด ๆ ทั้งสิ้นสามารถ หลบหนี รอง อาชญากรรม การไม่รู้ meanness เกิดความยากจน พิษ เพื่อที่จะพูด อากาศมากซึ่งคนรวยและคนจนเหมือนกันต้องหายใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฮนรีจอร์จเป็น typeseetter หนังสือพิมพ์และบรรณาธิการท่องเที่ยวที่กลายมาเป็นวิทยากรที่มีความเชี่ยวชาญและนักวิจารณ์ของระบบเศรษฐกิจ หนังสือของเขาที่ความคืบหน้าและความยากจนทำให้เขามีชื่อเสียงและเขาวิ่งไม่ประสบความสำเร็จสำหรับนายกเทศมนตรีของนิวยอร์กหลายครั้งในยุค 1880 และยุค 1890 ในที่อยู่นี้ส่งในโรงละครโอเปร่าในเบอร์ลิงตัน, ไอโอวา, จอร์จตรวจสอบรากทางสังคมของความยากจนในประเทศสหรัฐอเมริกาในศตวรรษที่สิบเก้าที่ท้าทายตำนานของตำหนิบุคคลที่สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ: ผมเสนอที่จะพูดคุยกับคุณในการคืน อาชญากรรมของความยากจน ฉันไม่สามารถอยู่ในช่วงเวลาสั้น ๆ หวังที่จะโน้มน้าวให้คุณมาก; แต่สิ่งที่ของสิ่งที่ฉันอยากจะแสดงให้คุณก็คือความยากจนเป็นอาชญากรรม ผมไม่ได้หมายความว่ามันเป็นความผิดทางอาญาที่จะเป็นที่น่าสงสาร การฆาตกรรมเป็นอาชญากรรม; แต่ก็ไม่ได้เป็นความผิดทางอาญาที่จะถูกฆ่าตาย; และคนที่อยู่ในความยากจนผมมองว่าไม่เป็นความผิดทางอาญาในตัวเองให้มากที่สุดเท่าเหยื่อของอาชญากรรมที่คนอื่น ๆ เช่นกันบางทีอาจจะเป็นตัวเองมีความรับผิดชอบ ความยากจนที่เป็นคำสาปที่ขมขื่นของคำสาปแช่งเราทุกคนรู้ คาร์ไลล์ที่ถูกต้องเมื่อเขากล่าวว่านรกของอังกฤษซึ่งมีความกลัวมากที่สุดคือนรกของความยากจน; และนี่คือความจริงไม่ได้ของอังกฤษเพียงอย่างเดียว แต่คนทั่วโลกศิวิไลซ์ไม่ว่าสิ่งที่สัญชาติของตน ก็คือการหลบหนีนรกนี้ที่เรามุ่งมั่นและความเครียดและการต่อสู้; และการทำงานในอาจเกิดในนิสัยคนตาบอดนานหลังจากที่จำเป็นสำหรับการทำงานเป็นไปสาปแช่งเกิดจากความยากจนไม่ได้ จำกัด อยู่ที่ไม่ดีเพียงอย่างเดียว; มันวิ่งผ่านชั้นเรียนทั้งหมดแม้จะรวยมาก พวกเขาก็ต้องทนทุกข์ทรมาน; พวกเขาจะต้องประสบ; สำหรับมีไม่สามารถเป็นความทุกข์ทรมานในชุมชนจากการที่ชั้นใดสามารถหลบหนีโดยสิ้นเชิง รองอาชญากรรมไม่รู้, ถ่อยเกิดจากความยากจนพิษเพื่อพูดอากาศมากซึ่งคนรวยและคนจนเหมือนกันต้องหายใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฮนรี จอร์จเป็นธุดงค์และ typeseetter บรรณาธิการหนังสือพิมพ์ที่เป็นวิทยากรผู้เชี่ยวชาญและนักวิจารณ์ของระบบเศรษฐกิจ ความคืบหน้าของหนังสือของเขาและความยากจนทำให้เขามีชื่อเสียง และเขาวิ่ง , ไม่สำเร็จ , นายกเทศมนตรีของนิวยอร์กหลายครั้งใน 1880 และ 1890 . ที่อยู่ในนี้ ส่งในโอเปร่าเฮ้าส์ใน Burlington , ไอโอวาจอร์จตรวจสอบรากของสังคมในสหรัฐอเมริกาในศตวรรษที่สิบเก้าที่ท้าทายในเรื่องของโทษของแต่ละบุคคล

ท่านสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ :
ฉันขอคุยกับคุณจะคืนของอาชญากรรมและความยากจน ผมไม่ได้ ในช่วงเวลาสั้น ๆ หวังว่าจะโน้มน้าวให้คุณมาก แต่สิ่งที่ผมต้องการแสดงให้คุณว่าความยากจนเป็นอาชญากรรม ผมไม่ได้หมายถึงว่ามันเป็นอาชญากรรมที่จะจนฆาตกรรมเป็นอาชญากรรม แต่มันก็ไม่ใช่อาชญากรรมถูกฆ่า และคนที่อยู่ในความยากจน ผมมอง ไม่ใช่เป็นอาชญากร ใน ตัว เอง มาก เป็นเหยื่อของอาชญากรรมที่ผู้อื่นได้ดี บางที เป็น ตัว เอง มีความรับผิดชอบ ว่า ความยากจนเป็นคำสาป รับสุดยอดแห่งคำสาป , เราทุกคนรู้ คาร์ไลล์เป็นขวาเมื่อเขากล่าวว่า นรก ซึ่งอังกฤษจะกลัวมากที่สุดคือ นรกของความยากจนและนี่คือความจริง ไม่ใช่อังกฤษอย่างเดียว แต่คนทั่วโลกอารยะ ไม่ว่าสัญชาติของพวกเขา มันคือการหนี นรกที่เรามุ่งมั่นและความเครียดและการต่อสู้ และทำบ่อยครั้งในนิสัยตาบอดหลังจากที่ความจำเป็นสำหรับงานหายไป
คำสาปที่เกิดจากความยากจน ไม่คับจนโดดเดี่ยว มันวิ่งผ่านทุกชั้น ถึงรวยมาก พวกเขาเหมือนกันประสบ ; พวกเขาจะต้องทุกข์ทรมาน เพราะไม่มีทุกข์ในชุมชน จากที่เรียนทั้งหมดสามารถหลบหนี รอง , อาชญากรรม , อวิชชา , ตระหนี่ เกิดความยากจน , ยาพิษ , เพื่อที่จะพูดมาก อากาศ ที่คนรวยและคนจนเหมือนกัน ต้องหายใจ