Link Between Growth and PovertyAs i

Link Between Growth and Poverty
As indicated in the previous sections and articulated in the current National Poverty Reduction
Strategy, Botswana’s overall poverty reduction strategy has been anchored on broad based
growth. Like most developing countries there is a recognition that while growth is a necessary
pre-requite for poverty reduction, it is not sufficient to reduce poverty unless other initiatives are
in place. If an economy is growing while inequality is also growing, it is quite possible that
poverty may not be falling since the growth is accruing to a small section of the society. There is
a consensus that for growth to significantly impact on poverty it should be pro-poor. Pro-poor
growth has been defined differently by different scholars. A number of scholars define pro-poor
growth as any growth that involves or benefits the poor as pro-poor. In terms of measurement,
any decline in absolute poverty would therefore be classified as pro-poor. Later definitions
include income inequality changes, noting the fact that the increase in income inequality as
measured by gini-coefficient may limit the extent to which growth becomes pro-poor. Kakwani
and Pernia(2000) define pro- poorness as growth that benefits the poor proportionally more than
the non-poor. Under this definition, pro-poor growth occurs when growth reduces poverty and
concurrently, inequality falls during the growth process.
Ignoring the changes in inequality, Botswana’s growth may be classified as having been propoor
in all the periods between 1985 and 2002. As indicated in the previous section, the
headcount poverty estimates poverty to have declined from 59% in 1985 to 47% in 1993 and to a
further 30% in 2002/03. Part of the decline is obviously due to the use of social safety nets.
Seleka, et. al (2007) estimate that poverty goes up by about ten percentage points for the
individuals when government transfer payments are removed from the household incomes. It
should be noted however that the revenue to finance these social safety nets is mainly derived
from the diamond revenues, which are a part of the growth. From that aspect it can therefore be
concluded that growth in Botswana has been pro-poor in that it was accompanied by a significant
reduction in poverty in all the periods.
When we also include the changes in inequality, the conclusion on pro poor growth is quite
different. In crude terms, it can be concluded that given that income inequality was falling
marginally between 1985 and 1994, growth in Botswana was during that period, pro-poor.
However in the last period, 1994 to 2002/03, where the decline in absolute poverty was
accompanied by an increasing income inequality, it can be concluded that the growth in this
period is perhaps not pro-poor. Under this definition, pro-poor growth occurs when growth
reduces poverty and concurrently, inequality falls during the growth process, which was not the
case in the second period. A more rigorous measure of pro-poor growth is done by using
measure called poverty equivalent growth rate (PEGR), which uses the headcount ratio, the
poverty gap ratio, and the severity of poverty index (Kakwani and Pernia, 2000). It is not
possible to do such an analysis for Botswana given that the poverty study done using 2002/03
HIES data is still not available for public use on thorough poverty assessment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชื่อมโยงระหว่างการเจริญเติบโตและความยากจนที่ระบุไว้ในส่วนก่อนหน้า และพูดชัดแจ้งในการลดความยากจนแห่งชาติปัจจุบันกลยุทธ์ บอตสวานากลยุทธ์ลดความยากจนโดยรวมมีการยึดในบรอดตามเจริญเติบโต เช่นประเทศกำลังพัฒนาส่วนใหญ่ มีการเจริญเติบโตว่าเป็นสิ่งจำเป็นตอบแทนล่วงหน้าสำหรับการลดความยากจน ไม่เพียงพอต่อการลดความยากจนนอกจากจะริเริ่มอื่น ๆในสถานที่ หากเศรษฐกิจมีการเติบโตในขณะที่ความไม่เท่าเทียมกันนอกจากนี้ยังมีการเติบโต เป็นไปได้มากที่ความยากจนอาจไม่สามารถล้มเนื่องจากการเจริญเติบโตเป็นการรับรู้ในส่วนเล็ก ๆ ของสังคม มีฉันทามติที่การเติบโตจะมีผลกระทบต่อความยากจน ควรจะสนับสนุนคนจน คนจนที่สนับสนุนเจริญเติบโตมีการกำหนดแตกต่างจากนักวิชาการต่าง ๆ จำนวนนักวิชาการกำหนดสนับสนุนคนจนเจริญเติบโตเป็นการเติบโต ที่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์คนจนเป็นคนจนที่สนับสนุน ในวัดการปฏิเสธในความยากจนสัมบูรณ์จะดังนั้นแบ่งเป็นคนจนที่สนับสนุน ข้อกำหนดในภายหลังรวมการเปลี่ยนแปลงความไม่เสมอภาครายได้ การสังเกตข้อเท็จจริงที่การเพิ่มขึ้นของความไม่เท่าเทียมกันของรายได้เป็นวัดโดยสัมประสิทธิ์ gini อาจจำกัดขอบเขตที่เจริญเติบโตกลายเป็นคนยากจนสนับสนุนการ Kakwaniและ Pernia(2000) กำหนด pro poorness เป็นการเติบโตที่เป็นประโยชน์คนจนสัดส่วนมากกว่าไม่ใช่คนจน ภายใต้คำจำกัดความนี้ คนยากจนสนับสนุนการเจริญเติบโตเกิดขึ้นเมื่อเจริญเติบโตช่วยลดความยากจน และพร้อม ความไม่เท่าเทียมกันอยู่ในระหว่างการเจริญเติบโตละเว้นการเปลี่ยนแปลงในความไม่เท่าเทียมกัน การเจริญเติบโตของบอตสวานาอาจจัดประเภทเป็นได้ propoorในระยะเวลาที่ระหว่างปี 1985 และ 2002 ตามที่ระบุในส่วนก่อนหน้านี้ การความยากจนจะได้ลดลงจาก 59% ในปี 1985 ถึง 47% ในปี 1993 และให้ประเมินความยากจนได้แก่การเพิ่มเติม 30% ใน 2002/03 ส่วนหนึ่งของการลดลงได้อย่างชัดเจนเนื่องจากการใช้ตาข่ายสังคมSeleka, et ประเมินอัล (2007) ที่ยากจนไป โดยประมาณสิบเปอร์เซ็นต์คะแนนบุคคลเมื่อรัฐบาลโอนย้ายการชำระเงินจะถูกลบออกจากรายได้ในครัวเรือน มันควรจดบันทึกแต่ว่า รายได้กับเงินตาข่ายทางสังคมเหล่านี้ส่วนใหญ่ได้จากรายได้เพชร ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการเจริญเติบโต จากที่กว้าง ดังนั้นจึงสามารถสรุปว่า เติบโตในประเทศบอตสวานาได้สนับสนุนคนจนที่มันได้พร้อม ด้วยสำคัญลดความยากจนในระยะเวลาเมื่อเรายังมีการเปลี่ยนแปลงในอสมการ บทสรุปใน pro จนเจริญเติบโตจะค่อนข้างแตกต่างกัน ในน้ำมัน มันสามารถสรุปได้ที่ระบุว่าความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ลดลงเปิดระหว่างปี 1985 และปี 1994 เจริญเติบโตในประเทศบอตสวานาได้ในช่วงเวลานั้น คนจนที่สนับสนุนอย่างไรก็ตามในช่วงสุดท้าย 1994 การ 2002/03 ที่มีการลดลงของความยากจนสัมบูรณ์พร้อม ด้วยการเพิ่มความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ มันสามารถสรุปได้ที่เติบโตในระยะเวลาอาจจะไม่ได้สนับสนุนคนจน ภายใต้คำจำกัดความนี้ คนยากจนสนับสนุนการเจริญเติบโตเกิดขึ้นเมื่อเจริญเติบโตลดความยากจน และอยู่พร้อม ความไม่เท่าเทียมกันระหว่างการเจริญเติบโต ซึ่งไม่ใช่การกรณีในช่วงที่สอง ทำการวัดยากจนสนับสนุนการเจริญเติบโตอย่างเข้มงวดมากขึ้น โดยใช้วัดที่เรียกว่าความยากจนเท่ากับอัตราการเติบโต (PEGR), ซึ่งใช้อัตราส่วนจำนวนคน การอัตราส่วนช่องว่างความยากจน และความรุนแรงของดัชนีความยากจน (Kakwani และ Pernia, 2000) มันไม่ใช่ได้เช่นการวิเคราะห์สำหรับการกำหนดที่การศึกษาความยากจนที่ทำใช้ 2002/03HIES ข้อมูลจะยังไม่ใช้งานสาธารณะในประเมินความยากจนอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเชื่อมโยงระหว่างการเจริญเติบโตและความยากจนตามที่ระบุไว้ในส่วนก่อนหน้านี้และก้องในการลดความยากจนแห่งชาติในปัจจุบันกลยุทธ์ความยากจนโดยรวมบอตสวานากลยุทธ์การลดลงได้รับการทอดสมอในวงกว้างตามการเจริญเติบโต เช่นเดียวกับประเทศกำลังพัฒนาส่วนใหญ่จะมีการรับรู้ว่าในขณะที่การเจริญเติบโตเป็นสิ่งที่จำเป็นตอบแทนไว้ล่วงหน้าสำหรับการลดความยากจนก็ไม่เพียงพอที่จะลดความยากจนเว้นแต่ริเริ่มอื่น ๆ ที่มีอยู่ในสถานที่ หากเศรษฐกิจมีการเจริญเติบโตในขณะที่ความไม่เท่าเทียมกันนอกจากนี้ยังมีการเจริญเติบโตค่อนข้างเป็นไปได้ที่ความยากจนอาจจะไม่ได้ลดลงเนื่องจากการเจริญเติบโตที่มีการจ่ายไปส่วนเล็ก ๆ ของสังคม มีความเห็นเป็นเอกฉันท์ว่าสำหรับการเจริญเติบโตอย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อความยากจนมันควรจะเป็นโปรที่น่าสงสาร Pro-ยากจนการเจริญเติบโตได้ถูกกำหนดให้แตกต่างจากนักวิชาการที่แตกต่างกัน จำนวนของนักวิชาการกำหนดคนจนการเจริญเติบโตของการเจริญเติบโตใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์หรือคนยากจนเป็นคนจน ในแง่ของการวัดการลดลงในความยากจนที่แน่นอนจึงจะจัดเป็นคนจน คำจำกัดความต่อมารวมถึงการเปลี่ยนแปลงความไม่เท่าเทียมกันของรายได้และเห็นความจริงที่ว่าการเพิ่มขึ้นของความไม่เท่าเทียมกันของรายได้เป็นวัดโดยค่าสัมประสิทธิ์gini-อาจจะ จำกัด ขอบเขตที่การเจริญเติบโตกลายเป็นคนจน Kakwani และ Pernia (2000) กำหนดความน่าสงสารโปรกับการเจริญเติบโตที่เป็นประโยชน์ต่อคนยากจนสัดส่วนมากกว่าที่ไม่ได้ยากจน ภายใต้คำนิยามนี้การเจริญเติบโตของคนจนเกิดขึ้นเมื่อการเจริญเติบโตลดความยากจนและความพร้อมความไม่เท่าเทียมกันตกอยู่ในระหว่างขั้นตอนการเจริญเติบโต. ละเว้นการเปลี่ยนแปลงในความไม่เท่าเทียมกัน, การเจริญเติบโตของบอตสวานาอาจจะจัดว่าเป็น propoor ในทุกช่วงเวลาระหว่างปี 1985 และปี 2002 ตามที่ระบุไว้ใน ส่วนก่อนหน้านี้ประมาณการความยากจนจำนวนพนักงานที่จะมีการแก้ไขปัญหาความยากจนลดลงจาก59% ในปี 1985 47% ในปี 1993 และในอีก30% ในปี 2002/03 เป็นส่วนหนึ่งของการลดลงจะเห็นได้ชัดจากการใช้ตาข่ายความปลอดภัยทางสังคม. Seleka, และ อัล (2007) ประมาณการว่าความยากจนเพิ่มขึ้นประมาณร้อยละสิบคะแนนสำหรับบุคคลเมื่อโอนเงินของรัฐบาลจะถูกลบออกจากรายได้ครัวเรือน มันควรจะสังเกตได้อย่างไรว่ารายได้เพื่อเป็นเงินทุนตาข่ายความปลอดภัยทางสังคมเหล่านี้มีสาเหตุหลักมาจากรายได้จากเพชรซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการเจริญเติบโตที่ จากมุมมองที่ว่ามันจึงสามารถสรุปได้ว่าการเจริญเติบโตในบอตสวานาได้รับการสนับสนุนที่ไม่ดีในการที่จะมาพร้อมกับการอย่างมีนัยสำคัญในการลดความยากจนในระยะเวลาทั้งหมด. เมื่อเรายังรวมถึงการเปลี่ยนแปลงในความไม่เท่าเทียมกันที่ข้อสรุปเกี่ยวกับการเจริญเติบโตไม่ดีโปรที่ค่อนข้างที่แตกต่างกัน ในแง่น้ำมันดิบก็สามารถสรุปได้ว่าการให้ที่ไม่เท่าเทียมกันของรายได้ที่ลดลงได้เล็กน้อยระหว่างปี 1985 และปี 1994, การเจริญเติบโตในบอตสวานาเป็นช่วงเวลาที่คนจน. อย่างไรก็ตามในช่วงที่ผ่านมาปี 1994 เพื่อ 2002/03 ที่ลดลงในแน่นอน ความยากจนได้มาพร้อมกับความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ที่เพิ่มขึ้นก็สามารถสรุปได้ว่าการเจริญเติบโตในนี้ระยะเวลาที่อาจจะไม่ได้เป็นคนจน ภายใต้คำนิยามนี้การเจริญเติบโตของคนจนเกิดขึ้นเมื่อการเจริญเติบโตลดความยากจนและความพร้อมความไม่เท่าเทียมกันตกอยู่ในระหว่างขั้นตอนการเจริญเติบโตซึ่งไม่ได้เป็นกรณีที่ในช่วงที่สอง วัดที่เข้มงวดมากขึ้นของการเจริญเติบโตคนจนจะกระทำโดยใช้ตัวชี้วัดที่เรียกว่าอัตราการเติบโตของความยากจนเทียบเท่า (PEGR) ซึ่งใช้อัตราส่วนจำนวนพนักงานที่อัตราส่วนช่องว่างความยากจนและความรุนแรงของดัชนีความยากจน(Kakwani และ Pernia, 2000) มันไม่ได้เป็นไปได้ที่จะทำเช่นการวิเคราะห์สำหรับบอตสวานาได้รับการศึกษาจน 2002/03 ทำได้โดยใช้ข้อมูลHIEs ยังไม่พร้อมสำหรับการใช้ของประชาชนเกี่ยวกับการประเมินความยากจนอย่างละเอียด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเชื่อมโยงระหว่างการเจริญเติบโตและความยากจน
ตามที่ระบุไว้ในส่วนก่อนหน้านี้และพูดชัดแจ้งในปัจจุบันกลยุทธ์การลดความยากจนแห่งชาติ
, บอตสวานา โดยรวมการลดความยากจน กลยุทธ์ได้ถูกยึดบนกว้าง
การเจริญเติบโตตาม เหมือนส่วนใหญ่ต่างมีการรับรู้ว่า ในขณะที่การเจริญเติบโตเป็นก่อนจำเป็น
ตอบแทนสำหรับการลดความยากจนมันไม่เพียงพอที่จะลดความยากจนหากริเริ่มอื่น
ในสถานที่ ถ้าเศรษฐกิจมีการเติบโต ขณะที่ความเหลื่อมล้ำยังเติบโต มันค่อนข้างเป็นไปได้ว่าอาจจะตก
ความยากจนเนื่องจากการรับรู้รายได้ในส่วนเล็ก ๆของสังคม มี
ฉันทามติที่การเจริญเติบโตที่จะมีผลกระทบต่อความยากจน มันควรเป็นโปรที่น่าสงสาร น่าสงสาร
โปรการเจริญเติบโตได้นิยามที่แตกต่างจากนักวิชาการต่าง ๆ จำนวนนักวิชาการนิยามการโปรยากจน
เป็นการเติบโตใด ๆที่เกี่ยวข้องหรือผลประโยชน์จนเป็นโปรที่น่าสงสาร ในแง่ของการวัด
ใดปฏิเสธในความยากจนสัมบูรณ์จึงถูกจัดเป็นอาชีพที่น่าสงสาร ต่อมาความหมาย
รวมการเปลี่ยนแปลงความเหลื่อมล้ำของการกระจายรายได้ , noting ที่เพิ่มขึ้นในความไม่เท่าเทียมกันของรายได้เป็น