He had just avoided the first dagge

He had just avoided the first dagger, but the second dagger was already coming at him!

His eyes filled with terror, Zhang Yang leaned his body to one side and avoided it with difficulty. Afterwards, he retreated continuously without pausing. Only when there was a distance of over ten meters between them did he stop, still suffering from the shock. He reached out his hand and gave the right side of his face a wipe, scattering several drops of blood. Just then, if he had been half a moment slower, the dagger would not have left only a small bloodstain on his face.

Bai Yunfei placed his left hand on the ground, stopping his body from continuing to fall down, then he stood up again by slightly exerting the strength of his arm. Looking at Zhang Yang, who was standing in front of him staring at him, he had a disappointed expression on his face. It seemed he was lamenting that just then he had failed to kill the opponent.

“He did that on purpose! He did that on purpose again!! How is this possible?! Could it be he saw through my movements? Damn it!” Not daring to take his eyes off the opponent even for a moment, Zhang Yang roared in his mind: “It’s bad. I’m no match for him. I can’t fight him again. Let’s run away! As long as I can get out of here, as long as I can catch someone else’s attention, my helpers will come rushing very fast…”

Having made up his mind, Zhang Yang quickly glanced around. A hint of happiness flashed across his eyes because at the moment he was standing at a place which happened to be less than five meters away from a window!

Staring at Zhang Yang in front of him, just when Bai Yunfei wanted to get into action, the opponent unexpectedly moved first!

His eyes flashing with determination, Zhang Yang adopted a propulsive position. The moment he took the first step, he copied Bai Yunfei by throwing the dagger in his hand out fiercely. Then, simply ignoring the outcome, he bent his body, turned around and rush towards the rear window on the right.

Bai Yunfei avoided the incoming flying dagger just by slightly leaning his body to one side, but this attack indeed made him pause a bit. Looking at Zhang Yang, who was rushing towards the window, his eyes flashed with a trace of derision. With a shake of his right hand, he threw two streaks of cold light straight at Zhang Yang’s back.

Of course Zhang Yang could not forget about the opponent’s flying daggers. Since the moment he had run away, despite moving extremely fast, he had been paying attention to Bai Yunfei’s movements all along. Now, as the two daggers came flying at him, he immediately forcefully changed his direction from charging forwards to moving sideways in an arc, but he still managed to rush up to the side of the window!

Without pausing at all, he crashed into the window, breaking it. When half of his body was already stuck out of the window, he turned his head around and cast a look at Bai Yunfei in the house, who seemed to be too late to shoot another flying dagger out, a faint cold smile appearing on the corners of his mouth. Stepping on the sill of the window with his right foot, he jumped out.

While he was in midair, his nervous heart finally relaxed. As long as he arrived in the street, it could be said he had got out of danger. At that time, even if Bai Yunfei wanted to pursue and attack him, he would only need to draw the opponent to where his helpers were and the roles of the hunter and the prey would be reversed!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาได้เพียงแค่หลีกเลี่ยงกริชแรก แต่กริชสองกำลังเดินมาที่เขาแล้วตาของเขาเต็มไป ด้วยความหวาดกลัว Zhang Yang ก็เอนกายไปข้างหนึ่ง และหลีกเลี่ยงกับความยากลำบาก หลังจากนั้น เขาสภาพระส่ำอย่างต่อเนื่องโดยไม่หยุด เฉพาะเมื่อมีระยะกว่าสิบเมตรระหว่างพวกเขา ก็เขาหยุด ยังคง ทุกข์ทรมานจากอาการช็อก เขาเอื้อมมือของเขา และให้ด้านขวาของใบหน้าของเขาคลี่ โปรยหลายหยดเลือด แล้ว ถ้าเขาได้ครึ่งครู่ช้า กริชจะไม่มีเหลือเท่า bloodstain ขนาดเล็กบนใบหน้าของเขาไบ Yunfei วางมือซ้ายของเขาบนพื้นดิน หยุดร่างกายของเขาให้ล้มลง จาก นั้นเขาลุกขึ้นยืนอีกครั้ง โดยพยายามเล็กน้อยความแข็งแรงของแขน กำลังดูจางยาง ที่กำลังยืนอยู่หน้าเขาจ้องเขา เขาเป็นนิพจน์ผิดหวังบนใบหน้าของเขา ดูเหมือนเขาถูกเวที่เพียง แล้วเขาล้มเหลวที่จะฆ่าฝ่ายตรงข้าม"เขาทำอย่างนั้นใน เขาทำอย่างนั้นในอีกครั้ง!! วิธีนี้เป็นไปได้ อาจจะเป็นเขาเห็นผ่านการเคลื่อนที่ของฉัน ตายแล้ว" ไม่กล้าจะตาปิดฝ่ายตรงข้ามของเขาเมื่อครู่แม้ Zhang Yang คำรามในใจของเขา: "มันไม่ดี ฉันกับเขา ฉันไม่สามารถต่อสู้กับเขาอีกครั้ง ลองหนี ตราบใดที่ฉันจะได้รับจากที่นี่ ตราบใดที่ฉันสามารถดึงดูดความสนใจของผู้อื่น ผู้ช่วยของฉันจะมาวิ่งอย่างรวดเร็ว..."มีขึ้นจิต ยางจางอย่างรวดเร็ว glanced รอบ คำแนะนำความสุขประกายในดวงตาของเขา เพราะในขณะที่ เขากำลังยืนอยู่ในสถานที่เกิดขึ้นจะ น้อยกว่าห้าเมตรจากหน้าต่าง ที่จ้องมองที่ยางจางหน้าเขา เพียงเมื่อไบ Yunfei อยากเข้าดำเนินการ ฝ่ายตรงข้ามโดยไม่คาดคิดย้ายครั้งแรกตากระพริบ ด้วยความมุ่งมั่น จางยางนำตำแหน่ง propulsive ในขณะที่เขาเอาขั้นตอนแรก เขาคัดลอกไบ Yunfei โดยการขว้างปาของกริชในมือของเขาออกอย่างรุนแรง จากนั้น เพียงละเว้นผล เขางอของร่างกาย หันไปรอบ ๆ และวิ่งไปทางหน้าต่างหลังด้านขวาไบ Yunfei หลีกเลี่ยงกริชบินเข้ามาเพียงแค่เล็กน้อยเอียงร่างกายของเขาไปข้างหนึ่ง แต่โจมตีนี้แน่นอนทำให้เขาหยุดบิต กำลังดูจางยาง ที่ได้รับการวิ่งไปทางหน้าต่าง ตาประกาย ด้วยการสืบค้นกลับของ derision ด้วยการสั่นไหวของมือขวาของเขา เขาโยนสองประปรายตรงแสงเย็นที่จางยางหลังแน่นอนยางจางสามารถลืมเกี่ยวกับมีดเหน็บบินของฝ่ายตรงข้าม ตั้งแต่ช่วงเวลาที่ เขามีวิ่งหนี แม้ มีการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เขาได้รับความสนใจไบ Yunfei เคลื่อนไหวตลอด ตอนนี้ มีดเหน็บสองมาบินที่เขา เขาทันทีประเปลี่ยนทิศทางของเขาจากชาร์จไปข้างหน้าเคลื่อนไปด้านข้างในแนวโค้ง แต่เขายังคงจัดการเพื่อเร่งถึงด้านข้างของหน้าต่างโดยไม่หยุดทั้งหมด เขาชนเข้าหน้าต่าง ทำลายมัน เมื่อครึ่งหนึ่งของร่างกายของเขาแล้วติดอยู่จากหน้าต่าง เขาหันหัวของเขา และโยนดูไบ Yunfei ในบ้าน ที่ดูเหมือนจะสายเกินไปยิงอีกบินกริชออก ยิ้มเย็นจาง ๆ ปรากฏบนมุมปากของเขา เขาเหยียบลงบนธรณีประตูของหน้าต่างด้วยเท้าขวาของเขา กระโดดออกในขณะที่เขากลางเวหา หัวใจประสาทของเขาผ่อนคลายในที่สุด ตราบใดที่เขามาในถนน มันอาจจะกล่าวเขาได้พ้นภัย ในเวลานั้น แม้ว่าไบ Yunfei อยากติดตาม และโจมตีเขา เขาจะต้องดึงฝ่ายตรงข้ามเพื่อที่ถูกผู้ช่วยของเขา และบทบาทของนักล่าและเหยื่อจะสามารถกลับรายการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาได้หลีกเลี่ยงเพียงกริชแรก แต่กริชเป็นครั้งที่สองแล้วที่มาที่เขา! ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวจางหยางโน้มร่างกายของเขาไปอีกด้านหนึ่งและหลีกเลี่ยงมันด้วยความยากลำบาก หลังจากนั้นเขาถอยอย่างต่อเนื่องโดยไม่หยุด เฉพาะเมื่อมีระยะทางกว่าสิบเมตรระหว่างพวกเขาเขาไม่หยุดยังคงทุกข์ทรมานจากช็อต เขาเอื้อมมือของเขาออกและให้ใบหน้าด้านขวาของเขาเช็ดกระเจิงหลายหยดเลือด เพียงแค่นั้นถ้าเขาได้รับครึ่งหนึ่งของช่วงเวลาที่ช้ากว่ากริชจะไม่ได้ทิ้งเพียงคราบเลือดเล็ก ๆ บนใบหน้าของเขา. ตากใบ Yunfei วางมือซ้ายของเขาอยู่บนพื้นดินหยุดร่างกายของเขาจากการศึกษาล้มลงแล้วเขาลุกขึ้นยืนอีกครั้ง โดยพยายามเล็กน้อยความแข็งแรงของแขนของเขา มองไปที่จางหยางที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาจ้องมองที่เขาเขามีสีหน้าผิดหวังบนใบหน้าของเขา มันดูเหมือนเขากำลังทุกข์ที่เพิ่งแล้วเขาล้มเหลวที่จะฆ่าฝ่ายตรงข้าม. "เขาทำอย่างนั้นกับวัตถุประสงค์! เขาทำอย่างนั้นกับวัตถุประสงค์อีกครั้ง !! วิธีนี้เป็นไปได้ ?! มันอาจจะเป็นที่เขาเห็นผ่านการเคลื่อนไหวของฉันได้อย่างไร ! ไอ้บ้า "ไม่กล้าที่จะใช้สายตาของเขาออกจากฝ่ายตรงข้ามแม้สักครู่จางหยางคำรามในใจของเขา:" มันไม่ดี ฉันแข่งขันสำหรับเขาไม่มี ฉันไม่สามารถสู้กับเขาอีกครั้ง วิ่งหนีกันเถอะ! ตราบใดที่ฉันจะได้รับออกจากที่นี่ตราบใดที่ฉันสามารถดึงดูดความสนใจของคนอื่น, ผู้ช่วยเหลือฉันจะมาวิ่งเร็วมาก ... " ทำให้มีจิตใจของเขาจางหยางได้อย่างรวดเร็วชำเลืองมองไปรอบ ๆ คำใบ้ของความสุขประกายทั่วดวงตาของเขาเพราะในขณะที่เขากำลังยืนอยู่ในสถานที่ซึ่งเกิดขึ้นที่จะออกไปจากหน้าต่างน้อยกว่าห้าเมตร! จ้องมองที่จางหยางในด้านหน้าของเขาเพียงเมื่อตากใบ Yunfei อยากจะได้รับไปสู่การปฏิบัติ ฝ่ายตรงข้ามโดยไม่คาดคิดย้ายแรก! ดวงตาของเขากระพริบด้วยความมุ่งมั่น, จางหยางนำตำแหน่งขีปนาวุธ ช่วงเวลาที่เขาเอาขั้นตอนแรกเขาคัดลอกตากใบ Yunfei โดยการขว้างปากริชในมือของเขาออกมาอย่างรุนแรง จากนั้นก็ไม่สนใจผลที่เขาก้มร่างกายของเขาหันไปรอบ ๆ และวิ่งไปที่หน้าต่างด้านหลังด้านขวา. ตากใบ Yunfei หลีกเลี่ยงกริชบินเข้ามาเพียงแค่พิงเล็กน้อยร่างกายของเขาไปอีกด้านหนึ่ง แต่การโจมตีครั้งนี้ทำแน่นอนเขาหยุดบิต . มองไปที่จางยางที่ถูกวิ่งต่อหน้าต่างประกายตาของเขามีร่องรอยของการเยาะเย้ย ด้วยการสั่นของมือข้างขวาของเขาเขาโยนสองลายเส้นของแสงเย็นตรงที่ด้านหลังจางยาง. แน่นอน Zhang Yang ไม่สามารถลืมเกี่ยวกับฝ่ายตรงข้ามมีดบิน ตั้งแต่ช่วงเวลาที่เขาได้วิ่งหนีไปแม้จะมีการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วมากเขาได้รับการให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวของใบ Yunfei ตลอด ตอนนี้ขณะที่ทั้งสองมีดมาบินที่เขาทันทีอย่างแข็งขันเปลี่ยนทิศทางของเขาจากการเรียกเก็บเงินส่งต่อไปยังย้ายข้างใน arc แต่เขาก็ยังมีการจัดการที่จะวิ่งขึ้นไปที่ด้านข้างของหน้าต่าง! โดยไม่หยุดที่ทุกคนเขาชนเข้ากับ หน้าต่างทำลายมัน เมื่อครึ่งหนึ่งของร่างกายของเขาติดอยู่แล้วออกจากหน้าต่างเขาหันหัวของเขาไปรอบ ๆ และโยนดูที่ตากใบ Yunfei ในบ้านที่ดูเหมือนจะสายเกินไปที่จะยิงอีกกริชบินออกเป็นรอยยิ้มเย็นลมปรากฏบนมุม จากปากของเขา เหยียบธรณีประตูของหน้าต่างด้วยเท้าขวาของเขากระโดดออก. ในขณะที่เขาอยู่ในอากาศหัวใจประสาทของเขาในที่สุดล์สบาย ๆ ตราบใดที่เขาเข้ามาในถนนก็อาจจะบอกว่าเขาได้ออกจากอันตราย ในเวลานั้นแม้ว่าตากใบ Yunfei ต้องการติดตามและโจมตีเขาเท่านั้นที่จะต้องวาดฝ่ายตรงข้ามไปยังที่ที่ผู้ช่วยของเขาได้และบทบาทของนักล่าและเหยื่อจะถูกย้อนกลับ!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาหลบมีดสั้นเล่มแรก แต่กริช 2 มันก็มาที่เขาตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวจางหยางโน้มตัวไปข้างหนึ่งและหลีกเลี่ยงได้ยาก หลังจากนั้น เขาถอยอย่างต่อเนื่องโดยไม่มีการหยุด . เมื่อมีระยะห่างกว่าสิบเมตร ระหว่างพวกเขา เขาหยุด ยังคงตกใจอยู่ เขายื่นมือของเขาออกมา และให้ด้านขวาของใบหน้าของเขาเช็ดหลายหยดเลือดกระจาย . แล้วถ้าเขาได้รับครึ่งหนึ่งครู่ช้าลง กริชจะไม่มีเหลือเพียงรอยเลือดเล็กๆบนใบหน้าของเขาใบ yunfei อยู่ทางด้านซ้ายมือบนพื้น ทำให้ร่างกายของเขาจากการล้มลง เขาลุกขึ้นยืนอีกครั้ง โดยมีความความแข็งแรงของแขน มองจางหยาง ที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขา จ้องมองเขา เขามีสีหน้าผิดหวัง บนใบหน้าของเขา ดูเหมือนเขาคร่ำครวญว่า ตอนนั้นเขาได้ล้มเหลวในการฆ่าฝ่ายตรงข้าม" เขาไม่ได้ตั้งใจ ! เขาทำแบบนั้นอีกแล้ว ! เป็นไปได้อย่างไร ? ! หรือว่าที่เขาเห็นผ่านการเคลื่อนไหวของฉัน บ้าจริง ! " ไม่กล้าละสายตาจากคู่ต่อสู้สักนิด จางหยางคำรามในใจของเขา : " มันเป็นเรื่องที่เลวร้าย ผมไม่เหมาะกับมัน ฉันไม่สามารถสู้กับเขาอีกครั้ง หนีกันเถอะ ! ตราบเท่าที่ฉันสามารถออกไปจากที่นี่ได้ ตราบเท่าที่ฉันสามารถจับคนอื่นสนใจ ผู้ช่วยของฉันจะมาวิ่งเร็วมาก . . . . . . . "ทำให้จิตใจของเขา จางหยาง ได้อย่างรวดเร็ว เหลือบมองไปรอบ ๆ คำใบ้ของความสุขแว้บผ่านดวงตาของเขา เพราะในขณะนี้เขากำลังยืนอยู่ในที่ซึ่งเกิดห่างจากหน้าต่างไม่ถึงห้าเมตรจ้องจางหยางในด้านหน้าของเขา แต่เมื่อใบ yunfei ต้องการลงไป ฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่คาดคิดมาก่อนตากระพริบด้วยความมุ่งมั่น จางหยาง นำ ตำแหน่งของขีปนาวุธ . ตอนนี้เขาเอาขั้นตอนแรกเขาลอกใบ yunfei โดยการขว้างปามีดสั้นในมือของเขาออกอย่างรุนแรง จากนั้นก็ไม่สนใจผล เขางอร่างกายของเขาหันกลับและวิ่งไปทางหน้าต่างด้านหลังทางขวาใบ yunfei หลีกเลี่ยงสายมีดบิน โดยเอียงเล็กน้อย ร่างกายของเขาไปข้างหนึ่ง แต่การโจมตีครั้งนี้ก็ทำให้เขาชะงักนิดหน่อย มองจางหยาง ที่วิ่งทางหน้าต่าง ดวงตาประกายกับร่องรอยเยาะเย้ยด้วย กับการสั่นของมือข้างขวาของเขา เขาก็โยนสองเส้นของแสงเย็น ตรงไปที่จาง ยางหลังแน่นอนจางหยางไม่อาจลืมเรื่องของมีดบิน . ตั้งแต่ตอนที่เขาวิ่งหนี แม้จะเคลื่อนไหวรวดเร็วมาก เขาได้ให้ความสนใจกับไป๋ yunfei ความเคลื่อนไหวมาตลอด ตอนนี้เป็นสองมีดลอยมาหาเขา เขาเลยบังคับให้เปลี่ยนทิศจากชาร์จข้างในการย้ายข้าง ใน อาร์ค แต่เขาก็ยังวิ่งขึ้นด้านข้างของหน้าต่าง !โดยไม่สะดุดเลย เขาชนเข้ากับหน้าต่าง ทำลายมัน เมื่อครึ่งหนึ่งของร่างกายของเขาก็ติดออกไปทางหน้าต่าง เขาหันศีรษะของเขาไปรอบ ๆและโยนดูใบ yunfei ในบ้านที่ดูเหมือนจะสายเกินไปที่จะยิงอื่นมีดบินออกมาเป็นลมเย็น รอยยิ้มปรากฏบนมุมปากของเขา เหยียบธรณีประตูของหน้าต่างด้วยเท้าขวาของเขา เขากระโดดออกมาในขณะที่เขาอยู่ในกลางอากาศ หัวใจประสาทของเขาก็ผ่อนคลาย ตราบใดที่เขามาถึงถนน มันอาจจะกล่าวว่าเขาได้ออกจากอันตราย ในตอนนั้น ถ้าใบ yunfei อยากติดตาม และโจมตีเขา เขาจะต้องดึงคู่ต่อสู้ที่ผู้ช่วยของเขา และบทบาทของนักล่าและเหยื่อจะกลับ !