Blog AgainI am grateful that Blogge

Blog Again
I am grateful that Blogger never deactivate the account of those who blog once in a blue moon.

I am still loving blogging. Busier life, more happening and more active afterwork life - that's the reason my blogspot is stagnant for a while.

After spending so much time with my friends, now is the moment for me and my blog.

My Blog never cry and never laugh, never get hungry nor grumpy. She (I choose my blog as a "she" because I already have a "he" and the "he" is my facebook) never complains even though I abandon her for umpteenth time.

However, she is whom I will always go to when I am down, when the clouds are hanging above my head, when everything seems so wrong that nothing can go right. When my shoulder are too heavy and when I can hardly breathe, she is the one that I will think of.

I pour everything that has been bottled up to her. I share my happiness and loneliness with her. She is whom I will always express my frustration and anger when something or somebody accidentally or purposely makes my blood pressure shoot up. And she never ask for anything back.

That's what blog is for......

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บล็อกอีกครั้งฉันขอบคุณ Blogger ไม่เคยปิดบัญชีของผู้ที่บล็อกครั้งในเป็นสีฟ้า moon ฉันยังคงรักบล็อก ชีวิตยุ่ง มากขึ้น และใช้งานมาก afterwork ชีวิต - นั่นคือเหตุผลที่ blogspot ของฉันจะนิ่งในขณะหลังจากใช้เวลามากกับเพื่อนของฉัน ตอนนี้เป็นช่วงเวลาผมและบล็อกของฉันบล็อกของฉันไม่เคยร้องไห้ และหัวเราะไม่เคย ไม่เคยได้รับหิว หรือไม่พอใจ เธอ (ผมเลือกบล็อกของฉันเป็น "เธอ" เพราะมีอยู่แล้ว "เขา" และ "เขา" ของ facebook) ไม่เคยบ่นแม้ว่าฉันละทิ้งเธอตั้งเวลาอย่างไรก็ตาม เธอเป็นใครเสมอไปเมื่อผมลง เมื่อเมฆแขวนอยู่เหนือหัวของฉัน เมื่อทุกอย่างดูเหมือนว่าไม่ถูกต้องว่า อะไรสามารถไปขวา เมื่อไหล่ของฉันหนักเกินไป และฉันสามารถแทบไม่หายใจ เธอเป็นคนเดียวที่ฉันจะคิดว่าผมใส่ทุกอย่างที่มีขวดขึ้นกับเธอ ฉันจะแชร์ความสุขและความเหงาของฉันกับเธอ เธอเป็นคนที่ฉันจะแสดงความไม่พอใจของฉันเสมอ และโกรธเมื่อบางสิ่งบางอย่าง หรือใครตั้งใจ หรือจงใจทำให้ความดันโลหิตของฉันยิงขึ้น และเธอไม่เคยขออะไรกลับนั่นคืออะไรบล็อกสำหรับ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บล็อกอีกครั้ง
ฉันรู้สึกขอบคุณที่บล็อกเกอร์ไม่เคยยกเลิกการใช้งานบัญชีของผู้ที่บล็อกครั้งเดียวในดวงจันทร์สีน้ำเงิน.

ฉันยังคงรักการเขียนบล็อก ชีวิตยุ่งเกิดขึ้นมากขึ้นและชีวิต Afterwork ใช้งานมากขึ้น. - เหตุผลที่ blogspot ของฉันคือนิ่งในขณะที่

หลังจากใช้เวลามากกับเพื่อน ๆ ของฉันตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำหรับฉันและบล็อกของฉัน.

บล็อกของฉันไม่เคยร้องไห้และไม่เคยหัวเราะไม่เคย ได้รับหิวหรือไม่พอใจ เธอ (ฉันเลือกที่บล็อกของฉันเป็น "เธอ" เพราะฉันมี "เขา" และ "เขา" เป็น Facebook ของฉัน) ไม่เคยบ่นแม้ว่าฉันทิ้งเธอเป็นครั้งที่เท่าไรไม่ทราบ.

แต่เธอคือคนที่ฉันมักจะไปเมื่อ ผมลงเมื่อเมฆเป็นที่แขวนอยู่เหนือหัวของฉันเมื่อทุกอย่างดูเหมือนจะผิดดังนั้นไม่มีอะไรที่สามารถไปทางขวา เมื่อไหล่ของฉันหนักเกินไปและเมื่อฉันแทบจะไม่สามารถหายใจเธอเป็นหนึ่งที่ผมจะคิดว่า.

ฉันเททุกอย่างที่ได้รับการบรรจุขวดขึ้นกับเธอ ฉันแบ่งปันความสุขและความเหงาของฉันกับเธอ เธอเป็นคนที่ฉันมักจะแสดงความไม่พอใจและความโกรธของฉันเมื่อบางสิ่งบางอย่างหรือใครสักคนโดยบังเอิญหรือจงใจทำให้ความดันโลหิตของฉันยิงขึ้น และเธอก็ไม่เคยขออะไรกลับ.

นั่นคือสิ่งที่บล็อกสำหรับ ......

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บล็อกอีกครั้งฉันรู้สึกขอบคุณที่ Blogger ไม่ยกเลิกบัญชีของผู้ที่บล็อกครั้งหนึ่งในพระจันทร์สีฟ้าฉันยังคงรักบล็อก ยุ่งชีวิต เพิ่มเติมขึ้น และใช้งานมากขึ้น afterwork ชีวิต - นั่นเป็นเหตุผลเพื่อฉันนิ่งไปสักพักหลังจากการใช้จ่ายมากเวลากับเพื่อนๆ ได้เวลาสำหรับผมและบล็อกของฉันบล็อกของฉันไม่เคยร้องไห้ และไม่เคยหัวเราะ ไม่หิว ไม่อารมณ์เสีย เธอ ( ผมเลือกบล็อกของฉันเป็น " เธอ " เพราะฉันมี " เขา " และ " เขา " คือ Facebook ของฉันไม่เคยบ่นแม้ว่าฉันจะทิ้งเธอมาหลายเวลาอย่างไรก็ตาม เธอผู้ที่ฉันมักจะไปในตอนที่ฉันล้มลง เมื่อเมฆลอยอยู่เหนือหัวของฉันเมื่อทุกอย่างดูเหมือนจะผิด ไม่มีอะไรสามารถไปทางขวา เมื่อไหล่จะหนักเกินไปและเมื่อฉันหายใจแทบไม่ออก เธอเป็นคนเดียวที่ฉันจะคิดฉันระบายทุกอย่างที่ได้ดื่มกับเธอ ฉันแบ่งปันความสุข และความเหงาของเธอ นางคือคนที่ข้าจะบริการผมแห้วและความโกรธ เมื่ออะไรบางอย่างหรือใครบางคนโดยบังเอิญหรือจงใจทำให้ความดันฉันพุ่งสูงขึ้น และเธอไม่เคยขออะไรกลับมานั่นคือสิ่งที่บล็อกก็คือ . . . . . . .