‘Perhaps. But your children think y

‘Perhaps. But your children think you’re a famous man, I’m sure. Here, take it, and show it to them.’
‘OK. Thanks.’ Harald smiled, and put the newspaper in his coat pocket. ‘I think I’ll have a cup of coffee, too.’ He called for the air hostess, but she did not come. Harald looked surprised.
‘What’s the matter?’ Carl asked.
‘The air hostess,’ Harald said. ‘She’s sitting down talking to those two men.’
Carl looked up and saw the young air hostess. She was sitting in a seat at the front of the
plane with two young men. They looked worried and nervous. Suddenly, one of the young men picked up a bag and walked into the pilot’s cabin! The other man and the air hostess followed him.
‘That’s strange,’ said Carl. ‘What are they doing?’
‘I don’t know. It’s very strange,’ said Harald. ‘I don’t like it at all.’ He began to get out of his seat, but then stopped and sat down again.
For one or two minutes nothing happened. None of the other passengers moved or spoke. They had seen the young men too. It became very quiet on the plane.
A bell rang, and for a moment they could hear two voices arguing. Then the pilot spoke.
‘Ladies and gentlemen, this is the captain speaking. Please do not be afraid. There is a change of plan. We have to land at another airport before we finish our journey. There’s no danger. We will land in fifteen minutes. Please stay in your seats and keep calm. Thank you.’
Then the air hostess came out of the cabin. She looked very different now because she had a machine gun in her hand. She stood at the front of the plane and watched the passengers carefully.
Chapter 3
‘Here we are, madam.’ The big black car stopped and a police officer opened the back door.
‘Thank you.’ Helen Sandberg smiled at him as she got out. Another police officer opened the front door of her house.
Inside the house it was quiet. Her daughter was reading. She put the book down.
‘Hello, Mummy. You’re late. You said you’d be home by ten o’clock. I wanted to talk to you about my homework, remember?’
Helen sat down. ‘I’m sorry, Sarah. I did remember, really. But I had a very busy day. Anyway, I‘m home now. What’s the problem?’
‘It’s this book,’ said Sarah. ‘I have to write about it at school on Friday, and I don’t understand it.’
‘All right, said Helen. Bring the book into the kitchen and I’ll look at it while you make me a cup of coffee.’
They sat in the kitchen and talked for nearly half an hour. Then Helen looked at her watch. ‘OK, Sarah, that’s enough for now. It’s nearly midnight, and I must be up at six tomorrow. I’m going to bed. Goodnight.’
Alone in her bedroom, she undressed and got into the big empty bed. She was very tired. She closed her eyes and in three minutes she was asleep.
The phone rang at 12.15 a.m.
Helen groaned and picked it up.
‘Hello......What?......Who?......Do you know what time it is?’
She ran her hand through her hair and turned the light on. ‘What, now? I don’t believe it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

' ที แต่ลูกของคุณคิดว่า คุณเป็นคนมีชื่อเสียง แน่ใจ นี่ จะ และแสดงให้พวกเขา '' OK ขอบคุณ.' ฮาร์รัลยิ้ม และใส่หนังสือในกระเป๋าเสื้อของเขา 'ฉันคิดว่า ฉันจะมีกาแฟ เกินไป' เขาเรียกปฏิคมอากาศ แต่เธอไม่มา ฮาร์รัลดูประหลาดใจ'เป็นอะไร' Carl ถาม'การแอร์โฮสเตส ฮาร์รัลกล่าว 'เธอนั่งคุยกับผู้ชายสองคนนั้น'Carl มองขึ้น และเห็นแอร์โฮสเตสสาว เธอนั่งในนั่งด้านหน้าของการเครื่องบินกับชายหนุ่มสองคน พวกเขาดูกังวล และประสาท ทันใดนั้น หนึ่งชายหนุ่มรับกระเป๋า และเดินเข้าไปในห้องโดยสารของนักบิน คนอื่น ๆ และปฏิคมอากาศตามเขา'ที่จะแปลก Carl กล่าว 'ทำได้'' ไม่ ก็แปลกมาก กล่าวว่า ฮาร์รัล 'ไม่ชอบเลย' เขาเริ่มออกจากที่นั่งของเขา แต่หยุด แล้วนั่งลงอีกครั้งสำหรับหนึ่ง หรือสองนาทีที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีผู้โดยสารอื่น ๆ ย้าย หรือพูด พวกเขาได้เห็นชายหนุ่มเกินไป มันกลายเป็นเงียบบนเครื่องบินระฆังรัง และขณะพวกเขาสามารถได้ยินเสียงสองเสียงโต้เถียงกัน แล้วพูดนำร่อง' สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ นี้เป็นกัปตันพูด กรุณาอย่ากลัว มีการเปลี่ยนแปลงของแผน เรามีที่ดินที่สนามบินอื่นก่อนเราเสร็จสิ้นการเดินทาง ไม่มีอันตรายได้ เราจะที่ดินในสิบห้านาที โปรดอยู่ในที่นั่งของคุณ และรักษาความสงบ ขอขอบคุณคุณ.'แล้ว แอร์โฮสเตสที่มาจากห้องโดยสาร เธอดูแตกต่างกันมากขณะนี้เนื่องจากเธอมีปืนในมือของเธอ เธอยืนอยู่ด้านหน้าของเครื่องบิน และเฝ้าดูผู้โดยสารอย่างระมัดระวังบทที่ 3'เราได้ ท่านผู้หญิง' หยุดรถสีดำขนาดใหญ่ และมีเจ้าหน้าที่ตำรวจเปิดประตูหลัง'ขอบคุณ' แซนด์เบิร์ก Helen ยิ้มที่เขา ตามเธอได้ออก เจ้าหน้าที่ตำรวจอื่นเปิดประตูหน้าบ้านของเธอภายในบ้าน ก็เงียบ ลูกสาวของเธอกำลังอ่านหนังสือ เธอวางหนังสือลง' สวัสดี มัมมี่ คุณปลาย คุณว่า คุณจะอยู่บ้าน โดยการสิบโมง อยากพูดคุยกับคุณเกี่ยวกับการบ้านของฉัน จำ?'เฮเลนนั่งลง ' ขอ ซาราห์ ผมไม่ได้จำ จริง ๆ แต่ผมวุ่นวายมาก อย่างไรก็ตาม ฉันบ้านขณะนี้ ปัญหาคืออะไร?''เป็นหนังสือ กล่าวว่า ซาราห์ 'ต้องเขียนเกี่ยวกับมันที่โรงเรียนในวันศุกร์ และฉันไม่เข้าใจ'' กล่าวว่า สิ่งที่ถูกต้อง เฮเลน นำหนังสือเข้าสู่ห้องครัว และจะดูได้ในขณะที่คุณทำให้ฉันถ้วยกาแฟ.'พวกเขานั่งอยู่ในห้องครัว และพูดคุยกันเกือบครึ่งชั่วโมง แล้วเฮเลนดูนาฬิกาของเธอ ' OK ซาร่าห์ ที่จะเพียงพอสำหรับตอนนี้ ก็เกือบเที่ยงคืน และฉันต้องขึ้นหกวันพรุ่งนี้ ฉันจะนอน กู๊ดไนท์ 'คนเดียวในห้องนอนของเธอ เธอ undressed และได้เข้าพักว่างเปล่า เธอเหนื่อยมาก เธอปิดดวงตาของเธอ และในสามนาที เธอก็หลับไปโทรศัพท์รังเวลา 12 น. 15เฮเลนครวญคราง และรับ' สวัสดี... อะไรนะ ใคร? ... คุณทราบเวลาเป็น?'เธอใช้มือของเธอผ่านเส้นผม และเปิดไฟ ' อะไร ขณะนี้ ผมไม่เชื่อว่ามัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'บางที แต่ลูก ๆ ของคุณคิดว่าคุณเป็นคนที่มีชื่อเสียงผมว่า ที่นี่จะเอามันและแสดงให้พวกเขา. '
' ตกลง ขอบคุณ. แฮรัลด์ยิ้มและวางหนังสือพิมพ์ในกระเป๋าเสื้อของเขา 'ผมคิดว่าผมจะมีถ้วยกาแฟมากเกินไป. เขาเรียกร้องให้แอร์โฮสเตส แต่เธอไม่ได้มา แฮรัลด์มองแปลกใจ.
'เรื่องอะไร? คาร์ลถาม.
'แอร์โฮสเตส' แฮรัลด์กล่าวว่า 'เธอนั่งลงพูดคุยกับทั้งสองคน.
คาร์ลเงยหน้าขึ้นและเห็นแอร์โฮสเตสสาว เธอนั่งอยู่ในที่นั่งที่ด้านหน้าของ
เครื่องบินกับชายหนุ่มสองคน พวกเขาดูเป็นห่วงและประสาท ทันใดนั้นคนหนุ่มคนหนึ่งหยิบถุงและเดินเข้าไปในห้องโดยสารของนักบิน! ในขณะที่คนอื่น ๆ และแอร์โฮสเตสที่ใช้เขา.
'แปลก' คาร์ลกล่าวว่า 'สิ่งที่พวกเขาทำ?'
'ผมไม่ทราบว่า มันแปลกมาก 'แฮรัลด์กล่าวว่า 'ฉันไม่ชอบมันเลย. เขาเริ่มที่จะได้รับออกจากที่นั่งของเขา แต่แล้วก็หยุดและนั่งลงอีกครั้ง.
สำหรับหนึ่งหรือสองนาทีไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีผู้โดยสารคนอื่น ๆ ย้ายหรือพูด พวกเขาได้เห็นชายหนุ่มเกินไป มันก็กลายเป็นที่เงียบสงบมากบนเครื่องบิน.
ระฆังดังขึ้นและสำหรับช่วงเวลาที่พวกเขาสามารถได้ยินเสียงสองเสียงเถียง จากนั้นนักบินพูด.
'สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีนี้เป็นกัปตันพูด กรุณาไม่ต้องกลัว มีการเปลี่ยนแปลงของแผนคือ เรามีที่จะลงจอดที่สนามบินอื่นก่อนที่เราจะเสร็จสิ้นการเดินทางของเรา มีอันตรายไม่ได้ เราจะอยู่ในดินแดนสิบห้านาที กรุณาอยู่ในที่นั่งของคุณและรักษาความสงบ ขอบคุณ. '
แล้วปฏิคมอากาศออกจากห้องโดยสารมา เธอมองที่แตกต่างกันมากในขณะนี้เพราะเธอมีปืนกลอยู่ในมือของเธอ เธอยืนอยู่ที่ด้านหน้าของเครื่องบินและผู้โดยสารเฝ้าดูอย่างระมัดระวัง.
บทที่ 3
'นี่เรามีแหม่ม. รถสีดำขนาดใหญ่หยุดและเจ้าหน้าที่ตำรวจเปิดประตูหลัง.
'ขอบคุณ. เฮเลน Sandberg ยิ้มให้เขาขณะที่เธอได้ออก เจ้าหน้าที่ตำรวจอีกเปิดประตูหน้าบ้านของเธอ.
ภายในบ้านมันเป็นที่เงียบสงบ ลูกสาวของเธอได้อ่าน เธอวางหนังสือเล่มนี้ลง.
'สวัสดีคุณแม่ คุณมาสาย. คุณบอกว่าคุณต้องการจะกลับบ้าน 10:00 ผมอยากที่จะพูดคุยกับคุณเกี่ยวกับบ้านของฉันจำได้ไหม? '
เฮเลนนั่งลง 'ฉันขอโทษซาร่าห์ ฉันไม่จำจริงๆ แต่ฉันมีวันที่ยุ่งมาก อย่างไรก็ตามฉันที่บ้านในขณะนี้ มีปัญหาอะไร? '
' มันเป็นหนังสือเล่มนี้ 'ซาร่าห์กล่าวว่า 'ฉันต้องเขียนเกี่ยวกับเรื่องที่โรงเรียนในวันศุกร์และผมไม่เข้าใจมัน.'
'สิทธิทั้งหมดเฮเลนกล่าวว่า นำหนังสือเข้าไปในห้องครัวและฉันจะมองมันในขณะที่คุณทำให้ฉันถ้วยกาแฟ. '
พวกเขานั่งอยู่ในห้องครัวและพูดคุยกันเป็นเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง แล้วเฮเลนดูนาฬิกาของเธอ 'ตกลงซาร่าห์ว่าพอสำหรับตอนนี้ มันเกือบเที่ยงคืนและฉันจะต้องขึ้นที่หกในวันพรุ่งนี้ ฉันจะไปที่เตียง. ราตรีสวัสดิ์. '
อยู่คนเดียวในห้องนอนของเธอเธอไม่ได้แต่งตัวและได้ลงบนเตียงที่ว่างเปล่าขนาดใหญ่ เธอเป็นคนที่เหนื่อยมาก เธอปิดตาของเธอและในสามนาทีเธอก็หลับไป.
โทรศัพท์ดังที่ 12:15
เฮเลนครางและหยิบมันขึ้นมา.
'สวัสดี ...... อะไร? ...... ใคร? ...... ทำ คุณรู้ว่าสิ่งที่เวลามันคืออะไร? '
เธอวิ่งมือของเธอผ่านผมของเธอและหันไฟบน 'อะไรตอนนี้หรือไม่ ผมไม่เชื่อว่ามัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" บางที . แต่เด็ก ๆของคุณคิดว่าคุณเป็นคนมีชื่อเสียง ฉันแน่ใจ เอาได้ และแสดงให้พวกเขา ." โอเค ขอบคุณ " ฮารัลด์ ยิ้ม แล้ววางหนังสือพิมพ์ไว้ในกระเป๋าเสื้อของเขา " ฉันคิดว่าฉันดื่มกาแฟเหมือนกัน เขาเรียกแอร์โฮสเตส แต่เธอไม่ได้มา Harald ดูแปลกใจ" เกิดอะไรขึ้น ? " คาร์ลถาม" แอร์โฮสเตส " ฮารัลด์ กล่าว " เธอกำลังนั่งคุยกับผู้ชายสองคน . . .คาร์ลมองขึ้นและเห็นพนักงานต้อนรับอากาศเล็ก เธอนั่งอยู่ในที่นั่งด้านหน้าของเครื่องบินกับชายหนุ่มทั้งสอง เขาดูกังวล และเครียด จู่ๆ หนึ่งในชายหนุ่มหยิบกระเป๋าและเดินเข้าไปในเคบินของนักบิน ผู้ชายคนนั้นและแอร์โฮสเตส ตามเขา" แปลก " คาร์ล " พวกเขากำลังทำอะไร ? "" ข้าไม่รู้ มันแปลกมาก " จาก . " ฉันไม่ชอบเลย เขาเริ่มที่จะออกมาจากที่นั่งของเขา แต่ก็หยุดและนั่งลงอีกครั้งสำหรับหนึ่งหรือสองนาที ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีผู้โดยสารอื่น ๆที่ย้ายหรือพูด พวกเขาได้เห็นชายหนุ่มเหมือนกัน มันก็เงียบมาก บนเครื่องบินระฆังดังขึ้น และขณะนั้นเขาได้ยินเสียงสองเสียงทะเลาะกัน จากนั้นนักบินพูดท่านสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ นี่คือกัปตัน อย่าไปกลัว มีการเปลี่ยนแผน เรามีที่ดินที่สนามบินอื่นก่อนที่จะจบการเดินทางของเรา ไม่มีอันตรายค่ะ เราที่ดินในสิบห้านาที กรุณาอยู่ในที่นั่งของคุณและให้ความสงบ ขอบคุณคุณแล้วแอร์โฮสเตสก็ออกมาจากกระท่อม เธอดูแตกต่างมาก เพราะตอนนี้เธอมี ปืนกลในมือของเธอ เธอยืนอยู่ที่ด้านหน้าของผู้โดยสารเครื่องบินและเฝ้าดูอย่างระมัดระวังบทที่ 3ที่นี่เราเป็น คุณนาย " รถสีดำหยุดและตำรวจเปิดประตูหลัง" ขอบคุณ " เฮเลน แซนด์เบิร์ก ยิ้มให้เขาขณะที่เธอออกไปแล้ว ตำรวจคนอื่นไปเปิดประตูหน้าบ้านในบ้านมันเงียบ ลูกสาวเธอกำลังอ่าน เธอวางหนังสือลง" สวัสดีค่ะ แม่ คุณมาสายนะ เธอบอกว่าเธอจะกลับมาตอนสิบโมง ผมต้องการคุยกับคุณเกี่ยวกับการบ้านฉัน จำไม่ได้เหรอ "เฮเลนนั่งลง " ผมขอโทษ ซาราห์ ผมจำไม่ได้จริงๆ แต่ผมมีวันว่างมาก . ยังไงก็ตาม ฉันจะกลับบ้านแล้ว อะไรคือปัญหา ? "มันคือหนังสือเล่มนี้ " ซาร่าห์ " ผมต้องเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่โรงเรียนเมื่อวันศุกร์ และผมก็ไม่เข้าใจ . . ." ก็ได้กล่าวว่า เฮเลน เอาหนังสือเข้าไปในครัว และฉันจะมองมัน ในขณะที่คุณให้ฉันดื่มกาแฟ .พวกเขานั่งอยู่ในครัว และคุยกันเกือบครึ่งชั่วโมง แล้วเฮเลนมองนาฬิกาข้อมือของเธอ " โอเค ซาร่าห์ พอแล้วสำหรับตอนนี้ มันเกือบเที่ยงคืนแล้ว ผมต้องขึ้นที่ 6 พรุ่งนี้ ผมจะไปนอน ราตรีสวัสดิ์ . . .อยู่คนเดียวในห้องนอนของเธอ เธอถอดชุดออกและเข้าไปในเตียงว่างเปล่าขนาดใหญ่ เธอเหนื่อยมาก เธอปิดตาของเธอและใน 3 นาที เธอกำลังหลับอยู่โทรศัพท์ดังขึ้นเวลา 12.15 น.เฮเลน ครางออกมาเบาๆ และหยิบมันขึ้นมา" ฮัลโหล . . . อะไรนะ ? . . . . . . . ใคร ? . . . . . . . คุณรู้มั้ยว่ามันกี่โมงแล้ว "เธอหนีมือผ่านเส้นผมของเธอ และเปิดไฟ " อะไรกันอีก ผมไม่อยากจะเชื่อเลย