been extensively investigated and r

been extensively investigated and reviewed (Rice-Evans,
Miller, & Paganda, 1996; Santos-Buelga & Scalbert, 2000).
Recently, polyphenolic constituents of various legume
seeds have been reported to contain potential medicinal
properties including antioxidant activities (Cardador-
Martı`nez, Loarca-Pina, & Oomah, 2002; Mazur, Duke,
Wa¨ha¨ la¨ , Rasku, & Adlercreutz, 1998; Shahidi, Chavan,
Naczk, & Amarowicz, 2001; Tsuda, Ohshima, Kawakishi,
& Osaka, 1994;Tsuda, Osawa, Nakayama, Kawakishi, &
Ohshima, 1993). Therefore, the study on their importance
and role of nonnutrient compounds particularly phenolic
acids, flavonoids and high molecular tannins of legumes as
natural antioxidants have greatly increased.
Tamarind (Tamarindus indica L.) grows naturally in
tropical and subtropical regions and now is one of the most
important plant resources as food materials. It is cultivated
mainly for the pulp in the fruit, which is used to prepare a
beverage and to flavour confections, curries, and sauces
and it is accepted as herbal medicine in parts of the world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างกว้างขวางถูกตรวจสอบ และทบทวน (ข้าวอีวานส์มิลเลอร์ & Paganda, 1996 Santos-Buelga & Scalbert, 2000)ล่าสุด polyphenolic constituents ของ legume ต่าง ๆรายงานมีศักยภาพยาเมล็ดพันธุ์คุณสมบัติรวมถึงกิจกรรมการต้านอนุมูลอิสระ (Cardador-Martı'nez พีนา Loarca, & Oomah, 2002 Mazur ดุ๊กWa¨ha¨ la¨, Rasku, & Adlercreutz, 1998 Shahidi, ChavanNaczk, & Amarowicz, 2001 Tsuda, Ohshima, Kawakishiและโอซาก้า 1994 Tsuda, Osawa นะกะยะมะ Kawakishi, &Ohshima, 1993) ดังนั้น การศึกษาความสำคัญและบทบาทของสารฟีนออย่างยิ่ง nonnutrientกรด flavonoids และ tannins สูงโมเลกุลของกินเป็นสารต้านอนุมูลอิสระธรรมชาติได้เพิ่มขึ้นอย่างมากมะขาม (Tamarindus indica L.) เติบโตในธรรมชาติภูมิภาค ร้อน และตอนนี้ เป็นหนึ่งในสุดทรัพยากรพืชที่สำคัญเป็นวัสดุอาหาร จึงปลูกส่วนใหญ่เนื้อเยื่อในผลไม้ ซึ่งถูกใช้เพื่อเตรียมการเครื่องดื่มและปรุง confections แกงกะหรี่ และซอสและจะยอมรับเป็นยาสมุนไพรในส่วนของโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตรวจสอบและทบทวนอย่างกว้างขวาง ( ข้าวอีแวนส์
Miller & paganda , 1996 ; ซานโตส buelga & scalbert , 2000 ) .
เมื่อเร็ว ๆนี้ , องค์ประกอบของเมล็ดถั่วพร
ต่างๆได้รับรายงานมีสรรพคุณที่อาจเกิดขึ้นรวมทั้งกิจกรรมต้านออกซิเดชัน ( cardador
-
มาร์ทı ` เนส loarca , Pina , & oomah , 2002 ; มาซูร์ ดุ๊ก
วาตั้งฮาตั้งตั้ง rasku & adlercreutz , ลา , 1998 ; shahidi chavan
, ,naczk & amarowicz , 2001 ; ซึดะ kawakishi โอชิม่า , ,
&โอซาก้า , 1994 ; ซึดะ โอซาวะ นากายาม่าซัง kawakishi &
, , โอชิม่า , 1993 ) ดังนั้นการศึกษา
ความสำคัญและบทบาทของสารประกอบฟีนอลโดยเฉพาะอย่างยิ่ง nonnutrient
กรดและสารฟลาโวนอยด์สูงโมเลกุลแทนนินของพืชตระกูลถั่ว เป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่ธรรมชาติได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก
.
มะขาม ( tamarindus indica L . ) เติบโตตามธรรมชาติใน
ภูมิภาคเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนและตอนนี้เป็นหนึ่งในทรัพยากรที่สำคัญที่สุด
พืชวัสดุอาหาร มันเป็นที่ปลูกส่วนใหญ่
เยื่อในผลไม้ที่ใช้เตรียมเครื่องดื่มและขนม
รสแกง และซอส
และเป็นที่ยอมรับเป็นยาสมุนไพรในส่วนต่างๆของโลก