The clanging of Steve's pickaxe ran

The clanging of Steve's pickaxe rang out in the cavern, the sound carrying along the winding, torch-lit caverns he'd already visited, and even down into the darkness below. This expedition had been long and exhausting. Steve had been carefully navigating the darkness for days, stopping periodically to laboriously carve out any useful ores he spotted. He was no stranger to manual labor, however; his strong, sweaty muscles tensed under his thin shirt with every movement, but he had been working all day. Like the steel armored pants he wore, he was tough and resilient, but inside there was something missing.

Just as Steve was gathering up his ore into his backpack, he heard footsteps coming from behind him. Normally Steve was quick to draw his blade on any creatures in his mines, but the this moment was different.

The Creeper emerged shyly from around a corner, its dark, empty eyes fixed on him. Where most creepers would attack, however, this creeper was simply watching him, examining his ruddy, dark skin under the quivering light of a torch. Steve approached the coy creature hesitantly, and as they gazed into each others eyes, a strong bond took hold of them.

Steve seized the creeper with his strong, coal-smudged hands and traced the wide, sullen face before him. Normally creepers appeared to be angry or frightened, but this creeper was simply lonely. The Creeper was just as lonely as a certain mining man down in unfamiliar caverns by himself. These two ailing creatures were desperate for a companion, and they gave in to their desires with reckless abandon.

Man and beast swiftly found themselves in the throes of passionate lovemaking. With the force of a man who lifts stone for a living and eats nothing but red meat, Steve pounded the creeper with all his might, the startled green monster letting out hisses of pleasure and excitement. Steve's short beard chafed the back of the creeper's head as they embraced each other in the cave. The creeper was smaller and more delicate, but his short legs gyrated in tune with Steve's hips with surprising force.

Soon the creeper was beginning to swell with the oncoming explosion. Steve squealed like a pig being ridden through molten lava and began pummeling the creeper with his mighty fists in a fit of ecstasy. Heedlessly, he punched the creeper again and again, the confused creature's weak mewling was inaudible with the man grunting and groaning, as if in pain. Just as the creeper reached his breaking point and swelled almost to twice its size, Steve dealt him a final blow and killed the creeper.

There was no explosion, just a puff of smoke as Steve landed on the hard stone where his lover had just been. The realization of what he'd done slowly dawned on him as he sat on his firm, bare backside and sifted through the small pile of gunpowder before him.

He had killed another lonely creature, the only other he'd met just as himself. He had become a monster; before he had killed in self-defense, but this was a different, more horrible act altogether.

For a long time he sat on the floor naked, his steel armor tossed about carelessly, his backpack almost forgotten against the wall. He waited for the creeper to return, or for some sign that might ease his terrible guilt, but nothing happened. Soon the cold draft from deeper in the cave began to chill him, making his square nipples stand erect, and he mustered up the strength to retrieve his belongings and leave for the surface.

When he finally reached the surface, the dawn was just breaking he stood by the cave entrance to listen to a symphony of zombie moans as they were consumed in flames on the surrounding hills. Steve blocked off the entrance to the cave system permanently, and he left a single wooden sign there to record the memory of his only and most fleeting relationship.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Clanging ของ Steve pickaxe รังออกในอุโมงค์ แบกเสียงตามถ้ำคดเคี้ยว รองเขามาเยี่ยมชมแล้ว และแม้ในความมืดด้านล่างลง เร่งนี้ได้ยาวนาน และอาบเหงื่อต่างน้ำ Steve ได้รับอย่างรอบคอบนำความมืดวัน หยุดเป็นระยะ ๆ laboriously แกะออกแร่ประโยชน์ใด ๆ เขาด่าง เขามีบุคลิกภาพแรง อย่างไรก็ตาม กล้ามเนื้อของเขาแข็งแกร่ง sweaty tensed ภายใต้เสื้อของเขาบางสิ่ง แต่เขาได้ทำงานทุกวัน เช่นเหล็กเกราะกางเกงเขาสวม คงความยืดหยุ่น และเหนียว แต่ภายในมีสิ่งที่ขาดหายไป

เหมือน Steve ถูกรวบรวมขึ้นเขาแร่ลงในเป้ของเขา เขาได้ยินมาพอเขาก้าว ปกติ Steve ได้รวดเร็วในการวาดใบมีดของเขาในสิ่งมีชีวิตใด ๆ ในเหมืองของเขา แต่นี้ช่วงเวลาแตกต่างกัน

Creeper ที่เกิด shyly จากใกล้รถไฟฟ้า ตาความมืด ว่างที่ถาวรบนเขา ไม้เลื้อยส่วนใหญ่จะโจมตี ไร creeper นี้เพียงมองดูเขา ตรวจสอบผิวหนังของเขาเป็ด มืดภายใต้แสงของไฟฉายสั่นเครือ Steve ประดับสัตว์ coy hesitantly และขณะที่พวกเขาจ้องกันเป็นตา พันธบัตรที่แข็งแกร่งเอาถือของพวกเขา

Steve ยึด creeper ที่มือของเขาแข็งแกร่ง ถ่านหินเปื้อน และติดตามใบหน้ากว้าง sullen ก่อนเขา ปกติไม้เลื้อยปรากฏ ว่าโกรธ หรือกลัว แต่ creeper นี้ก็เหงา Creeper ที่ไม่เพียงโดดเดี่ยวเป็นบางเหมืองคนลงในถ้ำที่ไม่คุ้นเคยเอง สัตว์ ailing สองเหล่านี้ถูกหมดหวังสำหรับสหาย และพวกเขาให้ในปรารถนาของพวกเขากับเสี่ยง abandon

คนและสัตว์อย่างรวดเร็วพบตัวเองใน throes ของเกี้ยวพาราสีหลงใหล ด้วยแรงคนที่ยกหินเพื่อการครองชีพ และกินแต่เนื้อแดง Steve โขลก creeper ที่กับทั้งหมดของเขาอาจ มอนสเตอร์สีเขียว startled ให้ออก hisses ของความสุขและความตื่นเต้น เคราสั้นของ Steve chafed ด้านหลังของศีรษะของ creeper เป็นพวกเขากอดกันในถ้ำ Creeper ที่มีขนาดเล็ก และละเอียดอ่อนมากขึ้น แต่ขาสั้น gyrated สัมผัสกับสะโพกของ Steve ด้วยแรงประหลาดใจ

creeper ที่ถูกเริ่มพองตัว ด้วยการกระจายกำลังมาถึงนี้ Steve squealed เช่นหมูที่นั่งผ่านลาวาหลอมละลาย และเริ่ม pummeling creeper ด้วยหมัดของเขายิ่งใหญ่ในความพอดีของ ecstasy Heedlessly เขาเจาะรูที่ creeper อีก mewling อ่อนแอสับสนสิ่งมีชีวิตถูก inaudible กับคน grunting และ groaning ว่าความเจ็บปวด เหมือน creeper ที่ถึงจุดแบ่งของเขา และ swelled เกือบสองเท่าของขนาด Steve แจกระเบิดสุดท้ายเขา และฆ่า creeper.

มีไม่กระจาย พัฟเพียงควันเป็น Steve ที่ดินบนหินแข็งที่คนรักของเขาเพียงได้รับการ สำนึกของท่านได้ทำอะไรช้าเริ่มขึ้นบนเขาเขานั่งบนด้านหลังของเขายืนยัน เปลือย และ sifted ทางขนาดเล็กของดินปืนก่อนเขา

เขาฆ่าสัตว์อื่นโดดเดี่ยว การเฉพาะอื่น ๆ เขาได้พบเพียงแค่เป็นตัวเอง เขาได้กลายเป็นสัตว์ประหลาด ก่อนที่เขาได้เสียชีวิตในการป้องกันตนเอง แต่นี่คือความแตกต่าง ขึ้นน่ากลัวทำกัน

เป็นเวลานานที่เขานั่งบนพื้นเปลือย เกราะเหล็กของเขาเพราะเกี่ยวกับลวก ๆ เป้ของเขาเกือบลืมกำแพง เขารอ creeper กลับ หรือ สำหรับบางเครื่องที่อาจบรรเทาความผิดของเขาน่ากลัว แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เร็ว ๆ นี้ กระแสลมเย็นจากลึกในถ้ำเริ่มคลายเขา ทำหัวนมของเขาสี่เหลี่ยมขาตรง และเขา mustered ค่าแรงดึงของเขาเรื่อย ๆ และปล่อยสำหรับผิว

เมื่อเขาจนถึงพื้นผิว รุ่งไม่เพียงทำลายเขายืนอยู่ตามทางเข้าถ้ำฟังซิมโฟนีของเรมิ่ไดยิ้นผีดิบจะถูกใช้ในเปลวไฟบนเนินเขาโดยรอบ Steve ถูกบล็อกปิดปากถ้ำระบบอย่างถาวร และเขาซ้ายเดียวไม้เครื่องมีบันทึกความทรงจำของเขาเท่านั้น และที่สุดลี้สัมพันธ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่งเสียงดังกราวของ pickaxe สตีฟดังออกมาในถ้ำเสียงแบกพร้อมม้วน, ไฟฉายไฟถ้ำเขาต้องการเข้าเยี่ยมชมแล้วและได้ลงไปในความมืดด้านล่าง การเดินทางครั้งนี้มีมานานแล้วและหลบหนี สตีฟได้รับการระมัดระวังการนำความมืดสำหรับวันหยุดเป็นระยะ ๆ เพื่อก้มหน้าก้มตาตัดออกแร่ที่มีประโยชน์ใด ๆ ที่เขาเห็น เขาเป็นคนแปลกหน้ากับผู้ใช้แรงงานไม่มีอย่างไรก็ตาม แข็งแรงกล้ามเนื้อเกร็งขับเหงื่อของเขาภายใต้เสื้อบาง ๆ ของเขากับทุกการเคลื่อนไหว แต่เขาได้รับการทำงานตลอดทั้งวัน เช่นเหล็กกางเกงหุ้มเกราะเขาสวมเขาเป็นยากและมีความยืดหยุ่น แต่ภายในมีบางอย่างที่ขาดหายไปเช่นเดียวกับสตีฟถูกรวบรวมขึ้นแร่ของเขาในกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาเขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่มาจากข้างหลังเขา โดยปกติสตีฟได้อย่างรวดเร็วเพื่อวาดใบมีดของเขาเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตใด ๆ ในเหมืองของเขา แต่ขณะนี้แตกต่างกันไม้เลื้อยโผล่ออกมาอย่างอาย ๆ จากทั่วมุมมืดตาว่างเปล่าที่จับจ้องอยู่ที่เขา ที่ไม้เลื้อยส่วนใหญ่จะโจมตี แต่ไม้เลื้อยนี้เป็นเพียงเฝ้าดูเขาตรวจสอบแดงก่ำ, ผิวคล้ำของเขาภายใต้แสงสั่นของไฟฉาย สตีฟเดินเข้ามาใกล้สิ่งมีชีวิตที่ขี้อายลังเลและเมื่อพวกเขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของแต่ละคนอื่น ๆ พันธบัตรที่แข็งแกร่งเอาถือของพวกเขาสตีฟยึดไม้เลื้อยที่แข็งแกร่งด้วยมือเปื้อนถ่านหินของเขาและสืบกว้างใบหน้าบูดบึ้งก่อนที่เขา โดยปกติไม้เลื้อยที่ดูเหมือนจะโกรธหรือตกใจ แต่ไม้เลื้อยนี้เป็นเพียงแค่เหงา ไม้เลื้อยเป็นเพียงเป็นเหงาเป็นคนทำเหมืองแร่บางอย่างลงไปในถ้ำที่ไม่คุ้นเคยด้วยตัวเอง ทั้งสองสิ่งมีชีวิตที่ไม่สบายก็หมดหวังสำหรับเพื่อนและพวกเขาให้อยู่ในความต้องการของพวกเขาที่มีความเสี่ยงละทิ้งมนุษย์และสัตว์อย่างรวดเร็วพบตัวเองในอาการปวดเกร็งของการจีบหลงใหล ด้วยพลังของคนที่ยกหินสำหรับการดำรงชีวิตและการกินอะไร แต่เนื้อแดง, สตีฟทุบไม้เลื้อยที่มีทั้งหมดของเขาอาจสัตว์ประหลาดสีเขียวตกใจให้ออกมาขู่ฟ่อของความสุขและความตื่นเต้น เคราสั้นสตีฟถูหลังของศีรษะของไม้เลื้อยที่พวกเขากอดกันในถ้ำ ไม้เลื้อยมีขนาดเล็กและละเอียดอ่อนมากขึ้น แต่ขาสั้นของเขา gyrated ในสอดคล้องกับสะโพกของสตีฟด้วยแรงที่น่าแปลกใจในไม่ช้าไม้เลื้อยก็เริ่มที่จะขยายตัวด้วยการระเบิดกำลังจะมาถึง สตีฟร้องเสียงแหลมเหมือนหมูถูกขี่ผ่านหินลาวาที่หลอมละลายและเริ่ม pummeling ไม้เลื้อยด้วยกำปั้นอันยิ่งใหญ่ของเขาในแบบของความดีใจ หารู้ไม่ว่าเขาเจาะไม้เลื้อยอีกครั้งและอีกครั้งสิ่งมีชีวิตที่สับสนของ mewling อ่อนแอก็ไม่ได้ยินกับผู้ชายคน grunting และส่งเสียงพึมพัมเช่นถ้าในความเจ็บปวด เช่นเดียวกับไม้เลื้อยถึงจุดแตกหักของเขาและเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่าของขนาดของสตีฟเขาจัดการระเบิดครั้งสุดท้ายและฆ่าไม้เลื้อยไม่มีการระเบิดเพียงแค่ควันบุหรี่เป็นสตีฟร่อนลงบนหินแข็งที่คนรักของเขาได้รับเพียง . สำนึกของสิ่งที่เขาต้องการทำช้า dawned กับเขาในขณะที่เขานั่งอยู่บน บริษัท เปลือยด้านหลังของเขาและร่อนผ่านกองเล็ก ๆ ของดินปืนก่อนที่เขาเขาได้ฆ่าสิ่งมีชีวิตที่โดดเดี่ยวอีกเพียงคนเดียวที่เขาจะได้พบกับตัวเองเช่นเดียวกับ เขาได้กลายเป็นมอนสเตอร์; ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตในการป้องกันตัวเอง แต่นี่เป็นที่แตกต่างกันการกระทำที่น่ากลัวมากขึ้นรวมกันเป็นเวลานานที่เขานั่งอยู่บนพื้นเปล่าเกราะเหล็กของเขาเกี่ยวกับการโยนลวกกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาเกือบลืมไปกับผนัง เขารอให้ไม้เลื้อยที่จะกลับมาหรือสัญญาณที่อาจบรรเทาความผิดของเขาที่น่ากลัวบางอย่าง แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในไม่ช้าร่างเย็นจากที่ลึกในถ้ำเริ่มที่จะทำใจให้สบายเขาทำให้หัวนมของเขาตารางโด่และเขารวบรวมความแข็งแรงในการดึงข้าวของของเขาและออกจากพื้นผิวในที่สุดเมื่อเขาไปถึงพื้นผิวยามเช้าก็ทำลายเขา ยืนอยู่ที่ปากทางเข้าถ้ำเพื่อฟังซิมโฟนีของ moans ผีดิบที่พวกเขาบริโภคในเปลวไฟบนภูเขาล้อมรอบ สตีฟที่ถูกปิดกั้นทางเข้าออกของระบบถ้ำอย่างถาวรและที่เขาออกจากป้ายไม้เดียวที่มีการบันทึกความทรงจำของความสัมพันธ์เท่านั้นและหายวับไปที่สุดของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสียงกระทบกันของสตีฟพลั่วดังขึ้นในถ้ำ เสียงพร้อมด้วยแบกม้วน , ไฟฉายสว่างถ้ำเขาได้เข้าเยี่ยมชม และลงสู่ความมืดด้านล่าง การสำรวจครั้งนี้ได้นานและเหนื่อย สตีฟได้รอบคอบนำทางในความมืดหลายวันหยุดเป็นระยะเพื่อรวบรวมใด ๆประโยชน์แกะสลักออกแร่เขาด่าง เขาเป็นคนแปลกหน้าไปยังแรงงานด้วยตนเอง อย่างไรก็ตามเขาแข็งแรง กล้ามเนื้อเกร็ง ขับเหงื่อ ภายใต้เสื้อบาง ๆของเขากับทุกการเคลื่อนไหว แต่เขาก็ทำงานทั้งวัน ชอบกางเกงที่เขาสวมเกราะเหล็ก เขาเหนียว และยืดหยุ่น แต่ข้างในมีอะไรหายไป

เหมือนสตีฟรวบรวมแร่ของเขาลงในเป้ของเขา เขาได้ยินเสียงคนเดินมาจากข้างหลังเขา โดยปกติสตีฟเป็นที่รวดเร็วในการวาดดาบของเขาในสิ่งมีชีวิตในเหมืองของเขาแต่ตอนนี้มันต่างกัน

ไม้เลื้อยออกมาอย่างเอียงอายจากรอบ ๆมุมที่มืดของดวงตาว่างเปล่าจับจ้องเขา ไม้เลื้อยที่ส่วนใหญ่จะโจมตี อย่างไรก็ตาม ไม้เลื้อยนี้ เพียงแค่มองเขา คือเขาแดง ผิวเข้มภายใต้การสั่นแสงของคบเพลิง สตีฟเข้าหาสิ่งมีชีวิตที่ขี้อายอย่างลังเล และขณะที่พวกเขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของกันและกัน พันธบัตรที่แข็งแรงจับพวกเขา .

สตีฟ ยึดไม้เลื้อยกับของเขาแข็งแรง ถ่านหินและเปื้อนมือตามกว้าง ใบหน้าบึ้งตึงก่อนที่เขา ปกติไม้เลื้อยที่ปรากฏจะโกรธหรือตกใจ แต่ไม้เลื้อยนี้เพียงแค่เหงา ไม้เลื้อยก็เหงาเหมือนบางเหมืองมนุษย์ลงในถ้ำไม่คุ้นเคยด้วยตัวของเขาเอง สองคนนี้ป่วย สิ่งมีชีวิตต้องการคู่หูและพวกเขาให้ความปรารถนาของพวกเขากับบ้าบิ่นละทิ้ง

มนุษย์และสัตว์อย่างรวดเร็วพบตัวเองในอาการปวดเกร็งของอารมณ์ร่วมรัก ด้วยแรงของผู้ชายที่ยกก้อนหินเพื่อหาเลี้ยงชีพและกินแต่เนื้อแดง สตีฟให้ไม้เลื้อยอย่างสุดกำลัง , ตกใจมอนสเตอร์สีเขียวปล่อยเสียงขู่ฟ่อของความสุขและความตื่นเต้นสตีฟสั้นเครา chafed ด้านหลังของไม้เลื้อยหัวพวกเขาสวมกอดกันในถ้ำ ไม้เลื้อยมีขนาดเล็กและละเอียดอ่อนมากขึ้น แต่ขาสั้นๆของเขา gyrated ในการปรับแต่งกับสะโพกสตีฟกับน่าแปลกใจแรง

อีกไม่นานไม้เลื้อยก็เริ่มจะบวมด้วยระเบิดที่กำลังจะมาถึงสตีฟ ร้องเหมือนหมูโดนขี่ผ่านลาวาเหลวและเริ่มตีไม้เลื้อยด้วยหมัดอันยิ่งใหญ่ของเขาในแบบของยาอี พล่อย ๆ เขาชกไม้เลื้อยอีก สับสนสิ่งมีชีวิตอ่อนแอ mewling ก็ไม่ได้ยินด้วยคน . . . . . และ ครางราวกับเจ็บปวด แค่เป็นไม้เลื้อยมาถึงจุดแตกหัก และบวมของเขาเกือบสองเท่าของขนาด ,สตีฟทำให้มันไปสุดท้ายและฆ่าครีปเปอร์

ไม่มีการระเบิดเพียงกลุ่มควันเป็นสตีฟ ลงบนหินแข็งที่คนรักของเขาเพิ่งได้รับ การรับรู้ของสิ่งที่เขาทำช้า dawned เขานั่งอยู่ใน บริษัท ของเขาเปลือยด้านหลังและร่อนผ่านกองเล็ก ๆของดินปืนก่อนเขา เขาก็ฆ่าอีก

เหงาตัวเดียวเขาก็พบเพียงตัวเองเขากลายเป็นสัตว์ร้าย ก่อนเขาจะฆ่าเพื่อป้องกันตัว แต่นี้เป็นเรื่องที่แตกต่างกัน น่ากลัวกว่ากฎหมายทั้งหมด .

เป็นเวลานาน เขานั่งบนพื้นเปลือย เกราะเหล็กของเขาโยนเรื่องฉาบฉวย เป้ของเขาเกือบลืมกับผนัง เขารอไม้เลื้อยกลับมา หรือเครื่องหมายบางอย่างที่อาจลดความรู้สึกผิดที่น่ากลัวของเขา แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่นานร่างหนาวลึกเข้าไปในถ้ำเริ่มเย็นทำให้หัวนมของเขาสแควร์โด่เด่ เขารวบรวมแรงดึง สมบัติของเขา และปล่อยให้ผิว

เมื่อในที่สุดเขาก็มาถึงพื้นผิว รุ่งอรุณก็ทำลายเขายืนอยู่ปากทางเข้าถ้ำฟังซิมโฟนีของ . ซอมบี้ที่พวกเขาบริโภคในเปลวไฟบนภูเขาล้อมรอบ .สตีฟ ปิดกั้นทางเข้าถ้ำอย่างถาวร และเขาทิ้งเดี่ยวไม้เข้าสู่ระบบมีการบันทึกความทรงจำและความสัมพันธ์เพียงชั่วคราวมากที่สุดของเขา