A bomb went off under my bed the ot

A bomb went off under my bed the other morning. It was early on a grey Tuesday when heard a flock of ambulances somewhere near my Left Bank Street, making that forlorn, politely insistent two- note bleating all Paris ambulances make. I went downstairs and outside and found nothing. The strcet sweeper with the green plastic broom was sweeping; the young woman who keeps the striped pajama boutique across the street was reading her Paul Auster novel. ("You left New York for Paris?" she demanded incredulously when I introduced myself not long ago.)Only in the early afternoon, when

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระเบิดออกไปใต้เตียงของฉันเช้านี้ มันเป็นเช้าเป็นวันอังคารสีเทาเมื่อได้ยินฝูงพยาบาลแห่งหนึ่งใกล้กับถนนของฉันซ้ายธนาคาร ทำที่สุภาพ insistent, forlorn หมายเหตุสอง bleating พยาบาลปารีสทั้งหมดให้ ฉันไปด้านล่าง และอยู่นอก และพบอะไร มีการกวาดกวาด strcet กับไม้กวาดพลาสติกสีเขียว หญิงสาวที่เก็บร้านชุดนอนลายครับกำลังอ่านนวนิยายของ Paul Auster ("คุณซ้ายนิวยอร์กสำหรับปารีส" เธอแค่ incredulously เมื่อผมนำตัวเองไม่นานมานี้) ในตอนบ่ายก่อน เมื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระเบิดออกไปอยู่ใต้เตียงของฉันในเช้าวันอื่น ๆ มันเป็นช่วงต้นสีเทาอังคารเมื่อได้ยินฝูงพยาบาลที่ไหนสักแห่งใกล้ธนาคารของฉันซ้ายถนนทำให้สิ้นหวังที่ทราบสองยืนหยัดอย่างสุภาพการร้องอย่างแกะหรือแพะทุกโรงพยาบาลในกรุงปารีสให้ ฉันเดินลงมาชั้นล่างและข้างนอกและพบว่าไม่มีอะไร กวาด strcet กับไม้กวาดพลาสติกสีเขียวที่ถูกกวาด; หญิงสาวที่ช่วยให้บูติกชุดนอนลายฝั่งตรงข้ามถนนได้อ่านนวนิยายของเธอพอล Auster ("คุณจากนิวยอร์กปารีส?" เธอถามอย่างไม่เชื่อเมื่อฉันแนะนำตัวเองไม่นานมานี้.) เฉพาะในช่วงบ่ายเมื่อ