Can bubbles be identified?Despite t

Can bubbles be identified?
Despite the many problems propagated by bubbles,
some have argued that central banks should ignore
bubbles.Their argument consists of two parts: (1) central
banks cannot reliably determine if a run-up in
stock prices is actually a bubble until after it has burst;
(2) an interest rate hike of sufficient magnitude to
prick a suspected bubble would likely send the economy
into a recession, thereby sacrificing the benefits
of the boom that might otherwise continue.
To identify a bubble in real time, policymakers would
need to judge whether a valuation metric, such as the
price-earnings (P/E) ratio for the aggregate stock market,
has crossed into bubble territory. But rendering
such a judgment may be difficult in practice,particularly
if the bubble is triggered by investor overreaction to
an actual fundamental improvement in the underlying
economy. For example, a pickup in measured productivity
growth during the late 1990s appeared to offer
to some fundamental justification for the rise in the
market P/E ratio. Others have countered that the difficulties
in identifying bubbles do not justify ignoring
them altogether.Central banks routinely apply judgment
to a whole host of issues affecting monetary policy.
One example is the size of the so-called “output gap,”
defined as the difference between actual GDP and
potential GDP. The output gap is notoriously difficult
to measure in real time, yet it remains an important
input to central bank inflation forecasts.
Regarding the second part of the argument, some
worry that a policy designed to prick an emerging
bubble could have unintended negative consequences.
Opponents of bubble-popping often cite the example
of the Great Depression, claiming it was exacerbated
by the Fed’s overzealous attempts to rein in speculative
stock market excesses. A counterargument is
provided by Borio and Lowe (2002), who perform an
exhaustive historical study of financial market bubbles
in many countries.According to the authors,opponents
of bubble-popping fail to take sufficient account of
the asymmetric nature of the costs of policy errors
when faced with a suspected bubble:“If the economy
is indeed robust and the boom is sustainable, actions by the authorities to restrain the boom are unlikely
to derail it altogether. By contrast, failure to act could
have much more damaging consequences,as the imbalances
unravel” (p. 26).They also argue that emerging
bubbles can be more readily identified if central banks
look beyond asset prices to include other variables
that signal a threat to financial stability. Specifically,
they find that episodes of sustained rapid credit expansion,
booming stock or house prices, and high levels
of investment, are almost always followed by periods
of stress in the financial system.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

? สามารถระบุได้ฟอง
แม้จะมีปัญหามากมายแพร่กระจายโดยฟอง
บางคนแย้งว่าธนาคารกลางควรละเลย
ข้อโต้แย้ง bubbles.Their ประกอบด้วยสองส่วนคือ (1) ภาคกลางของ
ธนาคารไม่สามารถเชื่อถือได้ตรวจสอบว่าวิ่งขึ้นใน
ราคาหุ้นเป็นจริงฟอง จนกระทั่งหลังจากที่มันได้ออกมา;
(2) การปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยของขนาดเพียงพอที่จะ
ทิ่มฟองสงสัยว่ามีแนวโน้มที่จะส่งเศรษฐกิจ
เข้าสู่ภาวะถดถอยจึงเสียสละผลประโยชน์
. ของบูมที่อื่นอาจยังคง
ต้องการระบุฟองในเวลาจริง ผู้กำหนดนโยบายจะ
ต้องตัดสินว่าตัวชี้วัดการประเมินราคาเช่น
ราคาต่อกำไรต่อหุ้น (P / E Ratio) สำหรับตลาดหุ้นรวม
ได้ข้ามเข้าไปในดินแดนฟอง แต่การแสดงผล
เช่นการตัดสินอาจจะยากในทางปฏิบัติโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ถ้าฟองจะถูกเรียกโดยจิตนักลงทุนจะต้อง
มีการปรับปรุงพื้นฐานที่เกิดขึ้นจริงในพื้นฐาน
เศรษฐกิจ ยกตัวอย่างเช่นในการผลิตรถกระบะวัด
การเจริญเติบโตในช่วงปลายปี 1990 ปรากฏว่ามี
บางเหตุผลพื้นฐานสำหรับการเพิ่มขึ้นในส่วน
ของตลาดอัตราส่วน P / E คนอื่น ๆ ได้โต้ว่าความยากลำบาก
ในการระบุฟองไม่ได้ปรับไม่สนใจ
พวกเขาธนาคาร altogether.Central ประจำใช้วิจารณญาณ
ในการพื้นที่ทั้งหมดของปัญหาที่มีผลต่อการดำเนินนโยบายการเงิน.
ตัวอย่างหนึ่งคือขนาดของสิ่งที่เรียกว่า "เอาท์พุทช่องว่าง"
กำหนดให้เป็นความแตกต่าง ระหว่าง GDP จริงและ
ศักยภาพของ GDP ช่องว่างการส่งออกเป็นเรื่องยากที่ฉาวโฉ่
ในการวัดในเวลาจริง แต่มันก็ยังคงเป็นสิ่งสำคัญ
การป้อนข้อมูลการคาดการณ์อัตราเงินเฟ้อของธนาคารกลาง.
เกี่ยวกับส่วนที่สองของการโต้แย้งบางคน
กังวลว่านโยบายที่ออกแบบมาเพื่อทิ่มที่เกิดขึ้นใหม่
ฟองอาจมีผลกระทบเชิงลบที่ไม่ได้ตั้งใจ.
ฝ่ายตรงข้าม ของฟอง popping มักจะอ้างตัวอย่าง
ของตกต่ำอ้างว่ามันเป็นที่มาของ
ความพยายามขยันของเฟดที่จะบังเหียนในการเก็งกำไร
ตะกละการลงทุนในตลาดหุ้น โต้แย้งคือการ
ให้โดย Borio และโลว์ (2002) ที่ดำเนินการ
ศึกษาประวัติศาสตร์ครบถ้วนสมบูรณ์ของฟองตลาดการเงิน
ในหลาย countries.According ที่ผู้เขียนฝ่ายตรงข้าม
ของฟอง popping ล้มเหลวที่จะใช้บัญชีที่เพียงพอของ
ธรรมชาติที่ไม่สมมาตรของค่าใช้จ่ายของนโยบาย ข้อผิดพลาด
เมื่อต้องเผชิญกับฟองสงสัยว่า: "ถ้าเศรษฐกิจ
เป็นไปอย่างแข็งแกร่งแน่นอนและความเจริญอย่างยั่งยืนคือการกระทำโดยเจ้าหน้าที่ที่จะยับยั้งความเจริญไม่น่า
จะตกรางมันทั้งหมด ในทางตรงกันข้ามความล้มเหลวในการทำหน้าที่อาจ
มีผลกระทบมากที่สร้างความเสียหายมากขึ้นเช่นไม่สมดุล
คลี่คลาย "(พี. 26) พวกเขายังยืนยันว่าการเกิดขึ้นใหม่
ฟองสามารถระบุได้มากขึ้นอย่างรวดเร็วถ้าธนาคารกลาง
ดูเกินราคาสินทรัพย์ที่จะรวมตัวแปรอื่น ๆ
ที่ส่งสัญญาณเป็นภัยคุกคาม เพื่อความมั่นคงทางการเงิน โดยเฉพาะ
พวกเขาพบว่าตอนของการขยายตัวที่ยั่งยืนอย่างรวดเร็วเครดิต
เฟื่องฟูหุ้นหรือราคาบ้านและระดับสูง
ของการลงทุนมีการปฏิบัติตามเกือบตลอดเวลาตามระยะเวลา
ของความเครียดในระบบการเงิน