data revealed that Glu levels were

data revealed that Glu levels were not affected by
treatment in normally seeded fruits (Figure 4). The
same was true for glutamine (not shown).
A major difference between control and HT
plants was the 80-fold higher ammonium content
in the pericarp from HT plants (Table 2). Ammonium
concentration was close to 7.5mM in control
fruits (Davies and Hobson, 1981; Baldet et al.,
2002), but was equivalent to 600mM in HT plants.
Total ascorbate (AsA+dehydroascorbate) was
strongly decreased and in a more oxidized state in
fruits from HT than control plants (Table 2).
Lycopene, another major antioxidant of tomato
fruits, was also decreased by 30% (Table 2)
but detailed examination of the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่าระดับ Glu
ที่ไม่ได้รับผลกระทบจากการรักษาในเมล็ดผลไม้ตามปกติ(รูปที่ 4)
เดียวกันเป็นจริงสำหรับ glutamine (ไม่แสดง).
ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างการควบคุมและการ HT
พืชเป็น 80
เท่าเนื้อหาแอมโมเนียมที่สูงขึ้นในเปลือกจากพืชHT (ตารางที่ 2) แอมโมเนียมเข้มข้นใกล้เคียงกับ 7.5 มมในการควบคุมผลไม้(เดวีส์และโอกาส 1981. Baldet, et al, 2002) แต่ก็เทียบเท่ากับ 600 มมในพืช HT. รวม ascorbate (ASA + dehydroascorbate) ได้ลดลงอย่างมากและอยู่ในสภาพออกซิเจนมากขึ้นในผลไม้จากHT กว่าพืชควบคุม (ตารางที่ 2). ไลโคปีนอีกสารต้านอนุมูลอิสระที่สำคัญของมะเขือเทศผลไม้ลดลงโดย 30% (ตารางที่ 2) แต่ตรวจสอบรายละเอียดของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลที่ระดับซึ่งไม่ได้รับผลกระทบจากการรักษาตามปกติ
เมล็ดผลไม้ ( รูปที่ 4 )
เดียวกันเป็นจริงสำหรับกลูตามีน ( ไม่แสดง ) .
ความแตกต่างหลักระหว่างการควบคุมและ HT
พืชเป็น 80 เท่าสูงกว่าปริมาณแอมโมเนีย
ในเปลือกจาก HT พืช ( ตารางที่ 2 ) ความเข้มข้นของแอมโมเนีย
ใกล้ 7.5mm ผลไม้ควบคุม
( เดวี่ส์และฮอบสัน , 1981 ;
baldet et al . , 2002 )แต่เท่ากับ 600mm ใน HT พืช .
จากทั้งหมด ( ASA เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย ) คือ
ขอลดลงและออกซิไดซ์ในอีกรัฐ
ผลไม้จาก HT มากกว่าพืชควบคุม ( ตารางที่ 2 ) .
ไลโคปีนอีกหนึ่งสารต้านอนุมูลอิสระหลักของผลไม้มะเขือเทศ
, นอกจากนี้ยังลดลง 30% ( ตารางที่ 2 )
แต่การตรวจสอบรายละเอียด ของ