In Islam, marriage is a legal contr

In Islam, marriage is a legal contract (Literary Arabic: عقد القران ʻaqd al-qirān, "matrimony contract"; Urdu: نکاح نامہ‎ / ALA-LC: Nikāḥ-nāmah) between two people. The bride is to consent to the marriage of her own free will. A formal, binding contract is considered integral to a religiously valid Islamic marriage, and outlines the rights and responsibilities of the groom and bride. There must be two Muslim witnesses of the marriage contract. Divorce is permitted and can be initiated by either party. The actual rules of marriage and divorce (often part of Personal Status Laws) can differ widely from country to country, based on codified law and the school of jurisprudence that is largely followed in that country.[1]

In addition to the usual marriage until death or divorce, there is a different fixed-term marriage known as zawāj al-mutʻah ("temporary marriage") permitted only by the Twelver branch of Shia Islam for a pre-fixed period. There is also Nikah Misyar, a non-temporary marriage with the removal of some conditions permitted by some Sunni Muslims, which usually amount to the wife waiving her right to sustenance from her husband.

In Islam, marriage is not compulsory and a Muslim has the right to live a single life if he or she wishes to. One example is Prophet Isa, who neither married nor had any children.[2] However, marriage is an act of Sunnah in Islam and is highly recommended.[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในอิสลาม แต่งงานเป็นสัญญา (วรรณกรรมอาหรับ: عقدالقران ʻaqd al-qirān "สัญญา matrimony" ภาษาอูรดู: نکاحنامہ / อลา-LC: Nikāḥ nāmah) ระหว่างคนสองคน เจ้าสาวจะยินยอมให้การแต่งงานของตนเองจะ เป็นทางการ สัญญาผูกพันถือว่าไปแต่งงานอิสลามเคร่งครัดถูกต้อง และสรุปสิทธิและความรับผิดชอบของเจ้าบ่าวและเจ้าสาว ต้องมีพยานสองมุสลิมของสัญญาแต่งงาน หย่าไม่ได้รับอนุญาต และสามารถเริ่มต้น โดยทั้งสองฝ่าย กฎการแต่งงานและหย่าร้าง (บ่อยส่วนกฎหมายสถานะบุคคล) จริงอาจแตกต่างกันอย่างแพร่หลายจากประเทศ ตามกฎหมาย ประมวลกฎหมายสูงและวิชาฟิกฮที่ตามส่วนใหญ่ในประเทศ[1]

นอกจากแต่งงานปกติจนถึงตายหรือหย่าร้าง มีแต่งงานคงที่แตกต่างกันเรียกว่า zawāj al-mutʻah ("ชั่วคราวแต่งงาน") ได้รับอนุญาตเท่านั้นตามสาขา Twelver ฮฺอิสลามในระยะก่อนการ นอกจากนี้ยังมี Nikah Misyar แต่งงานไม่ใช่ชั่วคราว ด้วยการกำจัดของบางเงื่อนไขอนุญาตให้มุสลิมบาง Sunni ซึ่งโดยปกติจำนวนภรรยายกเว้นขวาของเธอเพื่อบวงสรวงจากสามีของเธอ

ไม่คิดแต่งงานในอิสลาม และมุสลิมมีสิทธิที่จะมีชีวิตเดียวถ้าเขาหรือเธอต้องการ ตัวอย่างหนึ่งคือ Isa ผู้เผยพระวจนะที่ไม่แต่งงาน และมีรอง[2] อย่างไรก็ตาม แต่งงานเป็นของสุนนะฮฺในอิสลาม และขอแนะนำ[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในศาสนาอิสลามแต่งงานเป็นสัญญาทางกฎหมาย (วรรณกรรมอาหรับ: عقدالقران'aqd อัล qiran "สัญญาแต่งงาน"; ภาษาอูรดู: نکاحنامہ / ALA-LC: nikah-NAMAH) ระหว่างคนสองคน เจ้าสาวคือการยินยอมให้การแต่งงานของเธอจะเป็นอิสระของตัวเอง อย่างเป็นทางการสัญญาผูกพันถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของการแต่งงานของอิสลามที่ถูกต้องเคร่งครัดและการแสดงสิทธิและความรับผิดชอบของเจ้าบ่าวและเจ้าสาว จะต้องมีพยานทั้งสองของชาวมุสลิมสัญญาการแต่งงาน การหย่าร้างจะได้รับอนุญาตและสามารถริเริ่มโดยทั้งสองฝ่าย กฎระเบียบที่เกิดขึ้นจริงของการแต่งงานและการหย่าร้าง (มักจะเป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายสถานะบุคคล) จะแตกต่างกันอย่างกว้างขวางจากประเทศบนพื้นฐานของกฎหมายและทำเป็นโรงเรียนนิติศาสตร์ที่จะตามส่วนใหญ่อยู่ในประเทศนั้น ๆ . [1] นอกเหนือจากการแต่งงานตามปกติจนกว่า การเสียชีวิตหรือการหย่าร้างมีการแต่งงานคงที่ระยะยาวที่แตกต่างกันที่เรียกว่าzawājอัล mut'ah ("การแต่งงานชั่วคราว") ที่ได้รับอนุญาตเท่านั้นโดยสาขาของ Twelver ชิมุสลิมเป็นระยะเวลาคงที่ก่อน นอกจากนี้ยังมี nikah Misyar, การแต่งงานที่ไม่ได้ชั่วคราวด้วยการลบเงื่อนไขบางอย่างที่ได้รับอนุญาตโดยชาวมุสลิมสุหนี่ซึ่งมักจะเป็นจำนวนเงินภรรยาสละขวาของเธอไปจนถึงการสนับสนุนจากสามีของเธอในศาสนาอิสลามการแต่งงานไม่ได้บังคับและมุสลิมมี สิทธิที่จะมีชีวิตที่เดียวถ้าเขาหรือเธอปรารถนาที่จะ ตัวอย่างหนึ่งคือศาสดาอีซาที่ไม่แต่งงานหรือมีลูก. [2] อย่างไรก็ตามการแต่งงานคือการกระทำของสุนัตในศาสนาอิสลามและขอแนะนำ [3].

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในอิสลาม การแต่งงานเป็นสัญญาทางกฎหมาย ( วรรณกรรมภาษาอาหรับ : عقدالقرانʻ aqd อัล qir อุบาสก N " การสมรสสัญญา " ; อูรดู : نکاحنامہ‎ / ala-lc : นิคāḥ - อุบาสก mAh ) ระหว่างคนสองคน เจ้าสาวยินยอมการแต่งงานของนางเอง เป็นทางการ , สัญญาผูกมัดถือเป็นส่วนหนึ่งเป็นศาสนาที่ถูกต้องของอิสลาม การแต่งงานและแสดงสิทธิและความรับผิดชอบของเจ้าบ่าวและเจ้าสาว ต้องมีพยานสองคนมุสลิมของสัญญาการแต่งงาน การหย่าร้างจะได้รับอนุญาตและสามารถเริ่มโดยทั้งพรรค กฎที่แท้จริงของการแต่งงานและการหย่าร้าง ( มักจะเป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายสถานภาพส่วนตัว ) สามารถแตกต่างกันอย่างกว้างขวางจากประเทศตามประมวลกฏหมาย และโรงเรียนของธรรมศาสตร์ที่ส่วนใหญ่ที่ใช้ในประเทศนั้น [ 1 ]

นอกเหนือไปจากปกติจนกว่าความตายการแต่งงานหรือการหย่าร้าง มีแตกต่างกันคงที่ระยะยาวการแต่งงานที่เรียกว่า ซอ เจ อัลมุตอุบาสกʻอ่า ( " การแต่งงาน " ชั่วคราว ) ได้รับอนุญาตเท่านั้น โดย twelver สาขาของชีอะฮ์สำหรับ ก่อนระยะเวลาคงที่ . นอกจากนี้ยังมี misyar นิก๊ะฮ์ ,ไม่ใช่ชั่วคราว การแต่งงานกับการกำจัดเงื่อนไขอนุญาตโดยชิมุสลิม ซึ่งโดยปกติแล้วเงินไปเพิ่มสิทธิแก่ภรรยาของเธอจากสามีของเธอ

ในอิสลาม การแต่งงานไม่ได้เป็นภาคบังคับ และมุสลิมมีสิทธิที่จะใช้ชีวิตโสด ถ้าเขาหรือเธอ ปรารถนาที่จะ ตัวอย่างหนึ่งคือศาสดาอีซา ที่ไม่แต่งงานหรือมีลูก [ 2 ] อย่างไรก็ตามการแต่งงานเป็นการกระทำของซุนนะฮฺในอิสลาม และขอแนะนำ [ 3 ]