I argue that the compulsion and res

I argue that the compulsion and resultant participation of the reluctant in the killing constituted a dramatic behavior shift, with related consequences for the scale and inten- sity of anti-Tutsi violence. As such, the unprecedented magnitude of violence in 1994 can, to a large extent, be attributed to the emergence of a violence-promoting norm among Rwandan Hutu, a norm that compelled all Hutu – reluctant or otherwise – to participate in the violence. Simply put, Hutu who opposed the genocide and were reluctant to participate in the killing, killedin the hundreds and thousands because they were left with no other choice: ‘kill or be killed’.3 If, as I argue, a violence-promoting norm did emerge in Rwanda and engender mass participation, this raises a number of related questions: Why, for instance, do norms that engender mass participation in violence emerge within some ethnic groups and not others? Can these behavioral norms vary in strength within a given episode of violence? Can these norms also promote nonviolent outcomes such as intergroup cooperation? Is norm formation equally likely in ethnic groups with similar aggregate characteristics? It is equally likely with weak or no punishments?
In this article, I analyze the emergence of ethnic norms – rules instituted and enforced within an ethnic group to shape the behavior of its members toward rivals.4 By delineating behavioral expectations in times of conflict and cooperation, norms constitute one mechanism to shape group behavior by increasing cohesiveness among co-ethnics and enlarging the set of participants in group action. Therefore, I do not claim that ethnic norms are the only mechanism that matters in episodes of mass violence. Rather, I seek to determine the conditions under which expectations of mass participation will emerge by analyzing the dynamics of within- group interaction. Using the Rwandan genocide as a foil, my framework under- scores (1) the initial proclivity of groupmembers to engage in interethnic violence and punish co-ethnics who fail to engage in violence; (2) the structure of social networks within the group; and (3) the strength of punishments imposed on individuals whose behavior deviates from emergent group behavior.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมยืนยันว่าการบังคับและมีส่วนร่วมในผลลังเลในการฆ่าประกอบด้วยการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่น่าทึ่งกับผลกระทบที่เกี่ยวข้องกันสำหรับขนาดและ Sity เปลืองของการต่อต้านความรุนแรง Tutsi เช่นขนาดของความรุนแรงเป็นประวัติการณ์ในปี 1994 สามารถเพื่อขอบเขตขนาดใหญ่นำมาประกอบกับการเกิดขึ้นของบรรทัดฐานการส่งเสริมการใช้ความรุนแรงในหมู่รวันดาตูบรรทัดฐานที่บังคับให้ทุกตู - ไม่เต็มใจหรืออื่น ๆ - มีส่วนร่วมในการใช้ความรุนแรง ใส่เพียงแค่ตูที่ต่อต้านการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์และไม่เต็มใจที่จะมีส่วนร่วมในการฆ่า, killedin หลายร้อยและหลายพันเพราะพวกเขาถูกทิ้งไว้โดยไม่มีทางเลือกอื่น ๆ : 'ฆ่าหรือถูก killed'.3 ถ้าเป็นฉันเถียงบรรทัดฐานความรุนแรงในการส่งเสริม ไม่โผล่ออกมาในประเทศรวันดาและก่อให้เกิดการมีส่วนร่วมมวลนี้จะเพิ่มจำนวนของคำถามที่เกี่ยวข้อง: ทำไมเช่นบรรทัดฐานที่ไม่ก่อให้เกิดการมีส่วนร่วมในการใช้ความรุนแรงมวลโผล่ออกมาภายในกลุ่มชาติพันธุ์บางอย่างและไม่ได้คนอื่น ๆ ? บรรทัดฐานพฤติกรรมเหล่านี้สามารถแตกต่างกันไปในความแข็งแรงภายในตอนที่ได้รับความรุนแรง? บรรทัดฐานเหล่านี้ยังสามารถส่งเสริมผลรุนแรงเช่นความร่วมมือระหว่างกลุ่ม? การสร้างบรรทัดฐานมีโอกาสอย่างเท่าเทียมกันในกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีลักษณะรวมที่คล้ายกัน? มันอาจเป็นไปอย่างเท่าเทียมกันกับการลงโทษอ่อนแอหรือไม่?
ในบทความนี้ผมวิเคราะห์การเกิดขึ้นของบรรทัดฐานชาติพันธุ์ - กฎก่อตั้งและบังคับใช้ภายในกลุ่มชาติพันธุ์เพื่อรูปร่างพฤติกรรมของสมาชิกที่มีต่อ rivals.4 โดยโทบี้พฤติกรรมความคาดหวังในช่วงเวลาของความขัดแย้งและ ความร่วมมือบรรทัดฐานเป็นหนึ่งในกลไกเพื่อรูปร่างพฤติกรรมกลุ่มโดยการเพิ่มการเกาะกันในหมู่ ethnics ร่วมและขยายชุดของผู้เข้าร่วมในการดำเนินการกลุ่ม ดังนั้นผมไม่ได้เรียกร้องว่าบรรทัดฐานชาติพันธุ์เป็นกลไกเดียวที่สำคัญในตอนของความรุนแรงมวล แต่ผมพยายามที่จะกำหนดเงื่อนไขตามที่คาดหวังของการมีส่วนร่วมมวลจะโผล่ออกมาโดยการวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงของการทำงานร่วมกันเป็นกลุ่ม within- ใช้การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดาเป็นฟอยล์กรอบของฉันเข้าใจคะแนน (1) เริ่มต้นของความปรารถนา groupmembers จะมีส่วนร่วมในการใช้ความรุนแรงและลงโทษ interethnic ethnics ร่วมที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในความรุนแรง (2) โครงสร้างของเครือข่ายทางสังคมในกลุ่มนั้น และ (3) ความแข็งแรงของการลงโทษที่กำหนดไว้ในบุคคลที่มีพฤติกรรมเบี่ยงเบนไปจากพฤติกรรมของกลุ่มฉุกเฉิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมยืนยันว่า การมีส่วนร่วม การบังคับ และผลของการลังเลในการฆ่าบัญญัติพฤติกรรมอย่างมากกะ กับผลที่เกี่ยวข้องสำหรับขนาดและ inten - sity ซี่ต้านความรุนแรง เช่น มีขนาดความรุนแรงในปี 1994 สามารถเพื่อขอบเขตขนาดใหญ่ เกิดจากการส่งเสริมของความรุนแรงของรวันดาฮูตูม ,ปกติที่บังคับนายหรอก–อิดออด หรือมิฉะนั้น – การมีส่วนร่วมในการใช้ความรุนแรง เพียงแค่วาง ฮูตู ที่ต่อต้านการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์และไม่เต็มใจที่จะเข้าร่วมในการฆ่า killedin ร้อยพัน เพราะมันไม่เหลือทางเลือกอื่น : " ฆ่าหรือถูกฆ่าได้ ถ้าเป็นผมเถียงเป็นบรรทัดฐานได้ส่งเสริมความรุนแรงออกมาในรวันดา และบังเกิดมวลการมีส่วนร่วมนี้จะเพิ่มจำนวนของคำถามที่เกี่ยวข้อง : ทำไม เช่น ทำแบบที่ก่อให้เกิดการมีส่วนร่วมของมวลชนในความรุนแรงที่เกิดขึ้นภายในกลุ่มชาติพันธุ์บางกลุ่ม แล้วคนอื่นล่ะ ? สามารถเกณฑ์พฤติกรรมเหล่านี้แตกต่างกันในความแข็งแกร่งภายในให้ตอนของความรุนแรง สามารถเกณฑ์เหล่านี้ยังส่งเสริมด้านสันติวิธีเช่นความร่วมมือระหว่างกลุ่ม ?คือการสร้างบรรทัดฐานมีโอกาสเท่าเทียมกันในกลุ่มชาติพันธุ์ที่มีลักษณะโดยรวมที่คล้ายคลึงกัน เป็นไปได้อย่างเท่าเทียมกันกับการอ่อนแอหรือไม่ ?
ในบทความนี้ผมวิเคราะห์การเกิดขึ้นของชนกลุ่มน้อยและบังคับใช้กฎเกณฑ์ และถนนภายในกลุ่มชาติพันธุ์เพื่อรูปร่างและพฤติกรรมของสมาชิกที่มีต่อคู่แข่ง 4 โดยอธิบายความคาดหวังพฤติกรรมในช่วงเวลาของความขัดแย้งและความร่วมมือบรรทัดฐานเป็นหนึ่งกลไกรูปร่างพฤติกรรมกลุ่ม โดยการเพิ่มความเหนียวแน่นของ Co ethnics และขยายชุดของผู้เข้าร่วมในการดำเนินการกลุ่ม ดังนั้น ผมไม่ได้เรียกร้องว่าเกณฑ์ชาติพันธุ์เป็นเพียงกลไก ที่สำคัญในตอนของมวลชนใช้ความรุนแรง ค่อนข้างฉันพยายามที่จะตรวจสอบเงื่อนไขภายใต้ความคาดหวังของการมีส่วนร่วมของมวลชนจะออกมาโดยการวิเคราะห์พลวัตภายใน - ปฏิสัมพันธ์ในกลุ่ม โดยใช้การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวรวันดาเป็นฟอยล์ของฉันกรอบภายใต้คะแนน ( 1 ) เรื่องการเริ่มต้นของสมาชิก เพื่อประกอบในการใช้ความรุนแรง interethnic และลงโทษ Co ชาติพันธุ์ที่ล้มเหลวที่จะมีส่วนร่วมในความรุนแรง( 2 ) โครงสร้างของเครือข่ายทางสังคมภายในกลุ่ม และ ( 3 ) การกำหนดความแรงของบุคคลที่มีพฤติกรรมที่เบี่ยงเบนไปจากพฤติกรรมกลุ่มฉุกเฉิน .