A rose tree stood in the window. Bu

A rose tree stood in the window. But a little while ago it had been green and fresh, and now it looked sickly—it was in poor health, no doubt. A whole regiment was quartered on it and was eating it up; yet, notwithstanding this seeming greediness, the regiment was a very decent and respectable one. It wore bright-green uniforms. I spoke to one of the "Greenies." He was but three days old, and yet he was already a grandfather. What do you think he said? It is all true—he spoke of himself and of the rest of the regiment. Listen!

"We are the most wonderful creatures in the world. At a very early age we are engaged, and immediately we have the wedding. When the cold weather comes we lay our eggs, but the little ones lie sunny and warm. The wisest of the creatures, the ant,—we have the greatest respect for him!—understands us well. He appreciates us, you may be sure. He does not eat us up at once; he takes our eggs, lays them in the family ant hill on the ground floor—lays them, labeled and numbered, side by side, layer on layer, so that each day a new one may creep out of the egg. Then he puts us in a stable, pinches our hind legs, and milks us till we die. He has given us the prettiest of names—'little milch cow.'

"All creatures who, like the ant, are gifted with common sense call us by this pretty name. It is only human beings who do not. They give us another name, one that we feel to be a great affront—great enough to embitter our whole life. Could you not write a protest against it for us? Could you not rouse these human beings to a sense of the wrong they do us? They look at us so stupidly or, at times, with such envious eyes, just because we eat a rose leaf, while they themselves eat every created thing—whatever grows and is green. And oh, they give us the most humiliating of names! I will not even mention it. Ugh! I feel it to my very stomach. I cannot even pronounce it—at least not when I have my uniform on, and that I always wear.

"I was born on a rose leaf. I and all the regiment live on the rose tree. We live off it, in fact. But then it lives again in us, who belong to the higher order of created beings.

"The human beings do not like us. They pursue and murder us with soapsuds. Oh, it is a horrid drink! I seem to smell it even now. You cannot think how dreadful it is to be washed when one was not made to be washed. Men! you who look at us with your severe, soapsud eyes, think a moment what our place in nature is: we are born upon the roses, we die in roses—our whole life is a rose poem. Do not, I beg you, give us a name which you yourselves think so despicable—the name I cannot bear to pronounce. If you wish to speak of us, call us 'the ants' milch cows—the rose-tree regiment—the little green things.'"

"And I, the man, stood looking at the tree and at the little Greenies (whose name I shall not mention, for I should not like to wound the feelings of the citizens of the rose tree), a large family with eggs and young ones; and I looked at the soapsuds I was going to wash them in, for I too had come with soap and water and murderous intentions. But now I will use it for soap bubbles. Look, how beautiful! Perhaps there lies in each a fairy tale, and the bubble grows large and radiant and looks as if there were a pearl lying inside it.

The bubble swayed and swung. It flew to the door and then burst, but the door opened wide, and there stood Dame Fairytale herself! And now she will tell you better than I can about (I will not say the name) the little green things of the rosebush.

"Plant lice!" said Dame Fairytale. One must call things by their right names. And if one may not do so always, one must at least have the privilege of doing so in a fairy tale.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต้นกุหลาบอยู่ในหน้าต่าง แต่น้อยในขณะที่ผ่านมาจะได้สด และสีเขียว และตอนนี้มันดู sickly — ก็สุขภาพไม่ดี ไม่มี กองทหารทั้งหมดถูก quartered ในมัน และถูกกินค่า ยัง อย่างไรก็ตาม greediness นี้ seeming กองทหารเป็นหนึ่งที่ดีมาก และอยู่ใกล้แหล่งชอปปิ้ง มันสวมเครื่องแบบสีเขียวสดใส ฉันได้พูดกับหนึ่ง "Greenies" เขาถูกแต่สามวันเก่า และเขามาแล้วมีตา สิ่งที่คุณคิดว่า เขากล่าวว่า มันเป็นความจริงทั้งหมดซึ่งเขาพูด ของตัวเอง และของกองทหารนั้น ฟัง"เราเป็นสิ่งมีชีวิตยอดเยี่ยมที่สุดในโลก มากตั้งแต่เด็ก เราจะหมั้น และทันทีที่เราได้งานแต่งงาน เมื่ออากาศเย็นมาเราวางไข่ของเรา แต่คนน้อยอยู่แดด และอบอุ่น Wisest ในสิ่งมีชีวิต มด, — เรามีนับถือเขา! – เข้าใจเราด้วย เขาชื่นชมเรา คุณจะแน่ใจ เขาไม่กินเราในครั้งเดียว เขาใช้ไข่ของเรา วางในมดครอบครัวเขาบนชั้นซึ่งวางไว้ มีป้ายชื่อ และหมายเลข เคียงข้าง ชั้นบน ชั้นว่าแต่ละวันใหม่อาจคืบออกจากไข่ แล้วเขาทำให้เรามีคอก pinches ขาหลังของเรา และรีดนมเราจนเราตาย เขาได้ให้เราสวยที่สุดชื่อ — 'น้อย milch วัว '"สิ่งมีชีวิตที่ เช่นมด จะมีพรสวรรค์ ด้วยสามัญสำนึก เรียกเรา ด้วยชื่อนี้สวย เฉพาะมนุษย์ที่ไม่ได้ พวกเขาให้ชื่ออื่น หนึ่งที่เรารู้สึกจะ affront ดีซึ่งมากพอที่จะ embitter ชีวิตของเราทั้งหมด คุณไม่สามารถเขียนการปฏิเสธสัญญานั้นสำหรับเรา ทำเราสามารถคุณไม่ปลุกมนุษย์เหล่านี้ความรู้สึกไม่ถูกต้องหรือไม่ พวกเขาดูที่เราดังนั้น stupidly หรือ ครั้ง กับตาเช่นอิจฉา เพียง เพราะเรากินใบไม้กุหลาบ ในขณะที่ตัวเองกินทุกสิ่งสร้าง — เพียงเติบโต และเป็นสีเขียว และโอ้ พวกเขาให้มากที่สุด humiliating ชื่อ ฉันจะไม่ได้เป็นไร Ugh ผมรู้สึกว่ามันจะท้องของฉันมาก ฉันไม่สามารถแม้แต่เสียงมันตัวน้อย เมื่อฉันมีของฉันเหมือนบน และ ที่จะสวมใส่ได้"ผมเกิดในใบกุหลาบ ผมและกองทหารทั้งหมดอาศัยอยู่บนต้นกุหลาบ เราอาศัยอยู่ออกได้ ในความเป็นจริง แต่แล้ว มันอยู่อีกเรา ผู้อยู่ในลำดับสูงของสิ่งมีชีวิตสร้างขึ้น"มนุษย์ไม่ชอบเรา พวกเขาไล่ และฆ่าเรา ด้วย soapsuds โอ้ มันเป็นเครื่องดื่ม horrid ฉันดูเหมือนกลิ่นก็ คุณไม่สามารถคิดวิธี dreadful จึงควรล้างเมื่อหนึ่งไม่ทำการล้างทำความสะอาด ผู้ชาย ที่มองที่เรารุนแรง soapsud ตา คิดครู่ในธรรมชาติคืออะไร: เราเกิดมาเมื่อกุหลาบ เราตายในกุหลาบซึ่งชีวิตของเราทั้งหมดเป็นกลอนกุหลาบ ไม่ ฉันขอให้คุณ ให้ชื่อที่คุณเองคิดว่า น่าชังดังนั้นคือชื่อที่ผมไม่สามารถทนการออกเสียง ถ้าคุณต้องการพูดของเรา ติดต่อเราโค milch 'มด' — กองทหารโรส-ทรี — สิ่งเล็กน้อยสีเขียว ' ""และ คน ยืนมองต้นไม้ และ Greenies น้อย (ที่มีชื่อผมจะไม่พูดถึง สำหรับผมไม่ควรชอบบาดความรู้สึกของประชาชนของต้นกุหลาบ), ครอบครัวใหญ่กับไข่ และคนหนุ่มสาว และช็อปปิ้งที่ soapsuds ผมไปล้าง สำหรับฉันเกินไปมา ด้วยสบู่ และน้ำ และความตั้งใจ murderous แต่ตอนนี้ ฉันจะใช้ฟองสบู่ ดู วิธีสวย บางทีมีอยู่ในเทพนิยาย และฟองเติบใหญ่ และสดใส และดูว่ามีแบบมีมุกอยู่ภายในนั้นฟอง swayed และ swung มันบินไปประตูแล้ว ระเบิด แต่ประตูเปิดกว้าง และมียืนเทพนิยายดามตัวเอง และตอนนี้ เธอจะบอกดีกว่าฉันสามารถเกี่ยวกับ (ฉันจะไม่บอกชื่อ) สิ่งเล็กน้อยสีเขียวของ rosebush"เหาพืช" เทพนิยายมกล่าว หนึ่งต้องเรียกสิ่งที่ชื่อของพวกเขาขวา และถ้าหนึ่งอาจไม่ทำมักจะ หนึ่งน้อยต้องมีสิทธิ์ของการทำเช่นนั้นในเทพนิยาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กุหลาบต้นยืนอยู่ที่หน้าต่าง แต่ไม่นานมานี้ก็มีสีเขียวสด และตอนนี้มันดูขี้โรคก็สุขภาพไม่ดี ไม่มีข้อสงสัย ทหารทั้งหมดถูกแบ่งออกเป็น 4 ส่วนในมันและกินมันขึ้น แต่แม้จะมีคะแนนที่เห็นนี้ เป็นทหาร เป็นที่ดีมากและน่านับถือคนหนึ่ง มันสวมชุดเครื่องแบบสีเขียวสดใส ผมพูดกับหนึ่งใน " greenies . " เขาได้แต่ 3 วันแต่เขาก็เป็นปู่ คุณคิดว่าอะไรที่เขาพูด มันเป็นความจริงที่เขาพูดของตนและส่วนที่เหลือของกรมทหาร ฟัง ! ! !

" เราเป็นสิ่งมีชีวิตที่มหัศจรรย์ที่สุดในโลก ที่อายุต้นมาก เราหมั้นกันแล้ว และทันทีเราได้แต่งงาน เมื่ออากาศหนาวมาเราวางไข่ของเรา แต่น้อยคนที่โกหกแดดและอบอุ่น ฉลาดของสิ่งมีชีวิต , มด ,- เราต้องเคารพเขา - เข้าใจเราดี เขาชื่นชมเรา คุณอาจจะแน่ใจ เขาไม่กินเราขึ้นทันที เขาใช้ไข่ของเรา , วางพวกเขาในครอบครัวมดฮิลล์ ชั้นล่างวางพวกเขาที่มีข้อความและเลขข้างชั้นต่อชั้น เพื่อให้แต่ละวันใหม่อาจเล็ดลอดออกมาจากไข่ แล้วเขาทำให้เราเป็นมั่นคง หยิกขาของเราและยังเราจนกว่าเราจะตายเขาได้ให้เราสวยที่สุดของชื่อ - 'little นมวัว '

" สิ่งมีชีวิตที่เหมือนมดมีพรสวรรค์ด้วยสามัญสำนึกเรียกเราโดยชื่อนี้น่ารัก มันเป็นเพียงมนุษย์ที่ไม่ได้ พวกเขาให้เราอีกชื่อหนึ่งว่า เรารู้สึกเป็นคำปรามาสที่ยิ่งใหญ่มากเพียงพอที่จะทำให้ผู้อื่นขมขื่นทั้งชีวิตของเรา คุณไม่ได้เขียนคัดค้านกับมันสำหรับเราคุณจะไม่ปลุกมนุษย์พวกนี้จะรู้สึกผิด พวกเขาทำเรา ? พวกเขามองดูเราแล้วโง่หรือ , ในเวลาที่ , เช่นอิจฉาตา เพราะเรากินใบของดอกกุหลาบ ในขณะที่พวกเขาเองกินทุกสร้างสิ่งที่เติบโตและมีสีเขียว โอ , พวกเขาให้เราขายหน้ามากที่สุดชื่อ ผมจะไม่เอ่ยถึงมัน อ้า ! ! ! ! ! ผมรู้สึกว่ามันท้องมากของฉันฉันไม่สามารถแม้แต่จะออกเสียงอย่างน้อยไม่เมื่อฉันมีเครื่องแบบ , และฉันมักจะใส่

" ฉันเกิดบนใบของดอกกุหลาบ . ผมและบรรดาทหารอยู่บนต้นกุหลาบ . เราอยู่กับมันในความเป็นจริง แต่แล้ว มันมีชีวิตอีกครั้งในสหรัฐอเมริกา ที่เป็นของสูงเพื่อสร้างมนุษย์

" มนุษย์ไม่เหมือนเรา พวกเขาไล่ฆ่าเราด้วยฟองสบู่ . โอ้ มันเป็นเครื่องดื่มที่น่ากลัว !ดูเหมือนฉันจะได้กลิ่นเลย คุณไม่สามารถคิดวิธีการที่น่ากลัวที่มันจะถูกล้างเมื่อหนึ่งไม่ได้ทำให้ล้าง ผู้ชาย ! คุณใครมองเราด้วยสายตารุนแรง soapsud คิดว่าช่วงเวลาที่สถานที่ของเราในธรรมชาติ : เราเกิดบนดอกกุหลาบ เราตายในชีวิตของเรา คือ ดอกกุหลาบ กุหลาบบทกวี ไม่ , ผมขอร้องคุณแจ้งชื่อที่คุณเอง คิดแบบนี้ ชื่อชั้นไม่สามารถทนการออกเสียง ถ้าคุณต้องการที่จะพูดเรา เรียกเราว่า ' มด ' นมวัวกุหลาบต้นเท้าสิ่งที่สีเขียวเล็ก ๆน้อย ๆ . ' "

" และฉัน ผู้ชาย ยืนมองต้นไม้ และที่ greenies น้อย ( ชื่อผมจะไม่กล่าวถึง เพราะผมไม่ชอบทำร้ายความรู้สึกของพลเมืองของต้นกุหลาบ )ครอบครัวใหญ่กับไข่และคนหนุ่มสาว และมองดูฟองสบู่ฉันจะซักมันในสำหรับฉันเกินไปมีมาด้วยสบู่และน้ำ และการสังหาร แต่ตอนนี้ ข้าจะใช้มันกับสบู่ฟอง ดูวิธีการที่สวยงาม ! บางทีอาจอยู่ในแต่ละเทพนิยายและฟองเติบโตขนาดใหญ่และสว่าง และดูราวกับว่ามีมุกอยู่ข้างใน

ฟอง swayed และเหวี่ยง .มันบินไปที่ประตูแล้วออกมา แต่ประตูเปิดได้กว้าง และมีนิทานยืนท้าวตัวเอง ! และตอนนี้ เธอจะบอกคุณได้ดีกว่าผม ( ผมจะไม่เอ่ยชื่อ ) สิ่งที่สีเขียวเล็ก ๆน้อย ๆของโรสบุช

" พืชเหา ! กล่าวว่า " นิทาน หนึ่งจะต้องเรียกสิ่งต่างๆ โดยใช่ชื่อ และถ้าไม่อาจทำเช่นนั้นเสมอ หนึ่ง อย่างน้อยต้องมีสิทธิพิเศษในการทำเช่นนั้นในเทพนิยาย